Little Women


Sony Classical 10/01/1995 Téléchargement
Sony Classical 1994 CD (5099706692225)
Film Sortie du film: 1994
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.Orchard House (Main Title) (Instrumental)Thomas Newman3:25
2.Meg's Hair (Instrumental)Thomas Newman0:45
3.Snowplay (Instrumental)Thomas Newman0:47
4.Scarlet Fever (Instrumental)Thomas Newman1:09
5.Ashes (Instrumental)Thomas Newman0:43
6.Spring (Instrumental)Thomas Newman0:57
7.La Fayette's Welcome (Instrumental)Thomas Newman1:01
8.A Telegram (Instrumental)Thomas Newman0:44
9.Two Couples (Instrumental)Thomas Newman1:32
10.Burdens (Instrumental)Thomas Newman1:56
11.New York (Instrumental)Thomas Newman2:15
12.Harvest Time (Instrumental)Thomas Newman1:24
13.Maria RedowaThomas Newman1:21
14.Letter from Jo (Instrumental)Thomas Newman1:17
15.Amy Abroad (Instrumental)Thomas Newman1:03
16.Limes (Instrumental)Thomas Newman0:35
17.Beth's Secret (Instrumental)Thomas Newman2:08
18.For the Beauty of the EarthThomas Newman0:25
19.Little Women (Instrumental)Thomas Newman1:19
20.Learning to Forget (Instrumental)Thomas Newman2:19
21.Valley of the Shadow (Instrumental)Thomas Newman2:09
22.Port Royal GallopThomas Newman0:54
23.Domestic Experiences (Instrumental)Thomas Newman0:50
24.The Laurence Boy (Instrumental)Thomas Newman0:36
25.Lovelornity (Instrumental)Thomas Newman1:21
26.Under the Umbrella (End Title) (Instrumental)Thomas Newman3:41
 36:36
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Little Women - 09/10 - Critique de Sjoerd , ajouté le (Néerlandais)
Sinterklaas s nog niet eens in het land, maar toch zitten we al stiekem aan kerst te denken. De kerstman, de kerstboom én de winterfilms. Vorig jaar was ik even helemaal weg van de romantische komedie ‘The Holiday’ die tijdens kerst in de bioscoop was en zo zijn er nog meer films die zich afspelen en draaien rond de kerst. ‘Little Women’, de vijfde verfilming van het gelijknamige boek is er één van. Vier meisjes uit de familie March, Meg, Jo, Beth en Amy proberen tijdens de Amerikaanse burgeroorlog hun toekomstdroom te bereiken in een maatschappij waarin vrouwen onderschikt zijn aan mannen. Gillian Armstrong sloot om de muziek van zijn film te voorzien topcomponist Thomas Newman, bekend van ‘Meet Joe Black’ en ‘Finding Nemo’’. Hij beschrijft de kerstsfeer zeer goed in zijn 37-minuut durende score, want zonder dat ik ook maar iets van de score afwist en ik de cd aan zette dacht ik aan de kerst!

De kerstsfeer is al te horen in track één, de main titles. Newman laat ons een hoge melodie horen met vooral warme strijkers aan het begin gevolgd door een grootse koperpartij. Samen zorgen deze instrumenten voor een mooi en warm thema. Door middel van wat belletjes op de achtergrond en de hoge trompetten horen we direct de kerstsfeer. Na de drukte gaat de track verder met een rustige fluit en strijkers. Een heerlijk begin van de score die er voor zorgt dat je direct met een warm gevoel aan de score vast zit. Ook in de tweede track is de kerstsfeer te herkennen. De fluit van track één komt terug, maar nieuw zijn de hoge pianonoten. De track duurt nog geen 50 seconden maar zorgt alweer voor een warm gevoel! In ‘Snowplay’ komt (hoe kan het ook anders + zie tracknaam) de kerstsfeer terug doordat direct het koper te horen is en niet te vergeten zijn de belletjes.

In ‘Scarlet Fever’ horen we de wat ‘serieuzere’ kant van de score. Een piano speelt lange noten en samen met het geruis op de achtergrond zorgt dit voor een mysterieuze sfeer. Ook ‘Ashes’ is wat langzamer en gevoeliger. De rustige strijkers zorgen weer voor kippenvel, eigenlijk zoals we gewend zijn van Thomas! Aangezien alle track kort zijn, zijn we alweer bij track zes. Die weer wat warmer, hoger en dus vrolijker is. De sfeer bevat Newman goed en zo horen we deze weer in ‘La Fayette’s Welcome’, echter horen we steeds andere thema’s die veel van elkaar weg hebben. Jammerlijk is dat Newman zijn thema’s niet écht uitwerkt, waardoor we tracks van nog geen minuut horen. Elk nadeel heeft z’n voordeel(en dan niet denken aan die voetballer), want dit zorgt wel weer voor afwisseling.

‘A Telegram’ heeft zo weer z’n eigen melodie met strijkers in de hoofdrol en in de volgende track komt de kerstsfeer terug, in deze track gaat dit samen met de rustigere en mysterieuze pianostukken die ook in deze track te horen zijn. Een leuk weetje is dat we deze pianomelodie ook verschillende keren horen in ‘Finding Nemo’. In ‘Burdens’ horen we een iets meer uitgewerkt thema waarin de kerstsfeer samen gaat met de rustige sfeer. De strijkers zijn nog hoog en de bellen zijn aanwezig, maar de noten zijn wel langer. Op deze manier klinkt het warm en gevoelig. ‘New York’ begint direct met grootse koperpartijen in een thema dat veel weg heeft van de main titles. Langzamerhand wordt de track weer rustiger en zelfs de piano komt tevoorschijn.

‘Maria Redowa’ is een tussendoortje klassieke muziek. Opzch geen slechte track en het is zeker beter dan die jaren-dertig tracks in ‘Meet Jou Black’ of ‘Cinderella Man’. ‘Letter from Jo’ is echt zo’n Thomas Newman track om in weg te dromen. Strijkers op de achtergrond en in dit geval koper op de voorgrond, het klinkt weer heerlijk! ‘Amy Abroad’ is iets grootser, met meer strijkers en later ook koper. ‘Limes’ is een niets zeggende track met enkel underscore, geen nood te horen na het geruis. Gelukkig horen we in ‘Beth’s Secret’ wel weer een mooi thema, dat weer vol zit met drama, maar ook met de warme kerst sfeer, het wapen van deze soundtrack! ‘For the Beauty of the Earth’ is een track waarin we enkele kinderen een leuk (kerst?)liedje horen zingen, eigenlijk voegt het niet veel toe maarja..

Verder met Newman, die zich weer goed laat horen in ‘Little Women’, een rustige track die een emotioneel thema laat horen. ‘Learning to Forget’ sluit aan op deze sfeer, in deze track komen echter veel meer strijkers voor en tevens is deze track iets luider. Gedurende de track wordt het thema wel emotioneler. Ook ‘Valley of the Shadow’ geeft ons weer een hop luisterplezier met zijn pianoklanken afgewisseld met strijkers. Misschien speelt de piano wel het meest uitgewerkte thema, want verder zijn er enkel allemaal variaties op elkaar, dit thema komt vaker in de score terug. ‘Port Royal Gallop’ is een wat minder leuke track. Het thema van Newman klinkt wat anders en een iets te veel alsof we naar klassiek luisteren, alhoewel ik van mening blijf dat filmmuziek een héél ander soort muziek is dan filmmuziek. ‘Domestic Experiences’ is wel weer een typische Newman track met een lekkere melodie. In ‘The Laurence Boy’ horen we het thema met de fluit weer terug, al is de duur slechts 30 seconden.

De laatste twee tracks zijn fantastische afsluiters, in de steil zoals de soundtrack ook begon. ‘Lovelornity’ met zijn heerlijke strijkarrangementen en ‘Under the Umbrella (End Title)’ die ons voor de laatste keer de grootse koperpartijen laten horen. Uiteraard komt de kerstsfeer weer in beide track terug.

Conclusie:
Om met de deur in huis te vallen, een superieure soundtrack van thomas Newman. In tegenstelling tot weinig(maar toch enkele) van zijn andere werken zeer toegankelijk en makkelijk te beluisteren met zijn kerstsfeer. Grootse koperpartijen en natuurlijk de typische Newman sound met strijkers en de piano. En dit dan allemaal door niemand minder dan The London Symphony Orchestra, dat nog eens laat horen dat het één van de beste orkesten van de wereld is. We mogen niet vergeten dat de score terecht Oscar genomineerd is. ‘The Lion King’ was ‘Little Women’ voor omdat we toch een écht uitgewerkt thema missen. Er is geen duidelijk hoofdthema, maar veel thema’s duren slechts één minuut. De tracks zijn hierdoor ook niet langer dan gemiddeld ongeveer één minuut. Desalniettemin heeft dit ook zijn voordelen. De soundtrack is enorm veelzijdig en absoluut niet langdradig(kan niet anders met slechts 37 minuten muziek). Ik kan niet anders dan een negen geven voor dit meesterwerk en dan ben ik nog zuinig met mijn punten!

Little Women - 09/10 - Critique de Mitchell Tijsen, ajouté le (Néerlandais)
Een heerlijke warme kerst krijg je niet alleen door lichtjes en haardvuur maar ook zeker door prachtige filmmuziek. Home Alone, The Polar Express en naar mijn mening toch ook echt Little Women. Een heerlijke kerstscore van Newman die mij constant kippenvel bezorgd bij het luisteren van dat magische hoofdthema. Warme strijkers en trompetten zorgen er toch echt voor dat Newman zorgt voor een witte kerst. Ook de belletjes zorgen voor een leuke kerstsfeer, ik geef daarom als tip mee dat je deze score gewoon met de kerst moet draaien!

Thomas Newman is een veelzijdige componist, dat laat hij ons hier nog meer eens horen. Toch ben ik niet altijd fan van deze man. Hij heeft geniale scores maar ook scores die echt saai worden. Steeds dat dromige gedoe, op een gegeven moment ben ik dat zat en geef ik terecht een lager cijfer. En dat terwijl zijn hoofdthema’s geweldig zijn om naar te luisteren. Bij Little Women is dat absoluut niet het geval! De score heeft een geweldig hoofdthema maar naast dat mooie hoofdthema is er ook nog ruimte voor andere mooie muziek. Muziek die gevuld wordt met belletjes, strijkers, piano en harp. De ultieme kerstmuziek die je van binnen vast een warm gevoel geeft, Little Women is en blijft een aanrader voor elke filmmuziekliefhebber. Natuurlijk bestaat de score niet uit alleen maar grappige kerstmuziek, de score heeft ook een serieuze kant. Deze serieuze kant wordt vertolkt door strijkers, strijkers die eerst nog warm klonken vertonen nu toch zeker emotionele trekken. Het is mooi om dit op 1 score te zien. Ook zien we gelijk hoe veelzijdig Newman toch maar weer is.

Met zijn 9 oscar nominaties grijpt de beste man steeds mis. Ook met Little Women heeft Newman misgegrepen. Het is logisch als je weet dat The Lion King heeft gewonnen dat jaar, toch is het jammer omdat Newman toch wel die credits verdient. De afgelopen jaren heeft hij missers gehad, dat wil ik zeker niet ontkennen, wanneer ik naar deze score luister maakt hij het weer helemaal goed. Al die missers vergeet ik en het enige waar ik naar luister is de magische filmmuziek die mij keer op keer raakt wanneer ik deze beluister. Het is jammer dat de nummers zo kort duren. Wat mij betreft had dit een score van 3 uur mogen zijn, het is pure filmmuziek! Daarmee bedoel ik dat er geen elektronica aan de pas is gekomen, geen speciale gitaren etc. Echte filmmuziek is naar mijn mening filmmuziek met prachtige strijkers en blazers. Symfonische filmscores liggen tegenwoordig niet snel meer voor het oprapen, dit komt gedeeltelijk door het Zimmer-effect. Hoe zeer ik zijn filmmuziek ook mag maakt hij niet altijd meer echte filmmuziek naar mijn mening. Soms is het zelfs herrie. En bij zulk soort moment grijp ik dan weer terug naar die mooie klassieke filmscores, filmscores waar ik Little Women ook zeker tot reken. Het terugkerende hoofdthema blijft mooi om naar te luisteren, daar raak ik zeker niet uitgekeken op!

Tot slot wil ik even 3 tracks beschrijven, dit zijn prachtige tracks die het verdienen om even beschreven te worden.

Valley of the Shadow:
De track begint rustig, met een fluit, maar bouwt langzaam op. Er komen wat strijkers bij en we horen een andere versie dan het hoofdthema. Gelukkig horen we hoofdthema rond de 0:50 seconde voorbij komen. Deze pianoversie is werkelijk prachtig en gevoelig. Geen vrolijkheid maar eigenlijk een klein emotioneel moment op deze kerstscore. Wanneer er rond 1:45 minuten ook nog een koor bij komt (heel zacht) en de strijkers weet ik gewoon dat we te maken hebben met een heerlijke compositie van Newman. Helaas duurt hij veels te kort!
Lovelornity:
Strijkers en belletjes + het hoofdthema zorgen voor een perfect begin van deze track. Helaas besef je ook dat je alweer vlak bij het einde van de score zit wanneer je deze track hoort. Desalniettemin is deze track puur genieten door de prachtige strijkers.

Under the Umbrella (End Title)
Naar mijn mening een waardige afsluiter van de score. Het begint rustig maar schijn bedriegt. Want Newman gooit alles open rond 0:28 seconde! Dan nemen de trompetten de overhand en zorgt dat zeker voor een kippenvel-moment. Wanneer we het hoofdthema er doorheen horen is dat zeker een hoogtepunt op de score. Een afsluitende track heeft meestal alle elementen van de score in zich, en met alle elementen bedoel ik in dit geval ook zeker alle thema’s + instrumenten. Alles zit in deze track, en dat is in dit geval geen lust voor het oog maar een lust voor het oor. Een prachtige, warme en vrolijke afsluiter!

Ik sluit deze vrolijke, kerstachtige, magische recensie af met de verdiende 9.
Eén van mijn favoriete scores van Newman en zeker een score die ik elke kerst weer tevoorschijn haal!
Little Women - 09/10 - Critique de Tom Daish, ajouté le (Anglais)
One only need listen to a score such as Little Women to know why there is sometimes frustration at Thomas Newman's musical choices. I often bemoan the dullness of scores for talky dramas such as this, but Newman is an expert at them, but usually the characters are tortured souls and his music is inventive and disturbing and not always an enjoyable listen. However, Little Women is a much sweeter story of much more amiable characters, with only sporadic moments of darkness. Given that period settings don't lend themselves well to overtly modern scores, this means Newman is at his most traditional, fragile, elegant and tuneful. When writing for traditional orchestra, Thomas Newman (together with long time orchestrator Thomas Pasatieri) is one of film music's most subtle of orchestrators and Little Women is a prime example.

Unlike the more solid string sound in most film music, Newman's is almost always delicate and glassy - I've used the description many times for his scores, but I can think of no better. This is not to say the score is sterile or cold, there is a superlative mixture of warmth and a touch of melancholy. That combination is one of Newman's other greatest dramatic strengths and always prevents even his most buoyant scores (of which this is one) from becoming maudlin. Little Women is also blessed with an array of wonderful tunes and motifs, whether it be the memorable and surprisingly brassy main theme, introduced in Orchard House or the number of little ideas that Newman works into musical vignettes, notably the delightful scherzos that litter the score, Snowplay and Learning to Forget in particular. There is one break from the gentle mood and that's the pleasingly exuberant variation on the main theme during New York, a resplendent travelling cue, evened out by a quieter final minute.

Under the Umbrella reprises the main theme for a glorious End Title suite, which bookends the album perfectly. The four tracks not by Newman aren't too intrusive, generally being too short to alter the mood greatly. While scores like The Salton Sea and In the Bedroom are Newman at his most creative, they are hard work as a listening experience. I'm not opposed to inventive and modern music, but sometimes the invention ends up missing one of the most important aspects of music and that's to emotionally engage with the listener. On that count, Little Women is one of Newman's most successful efforts and unfailingly delightful.
Little Women - 08/10 - Critique de Andreas Lindahl, ajouté le (Anglais)
I like Thomas Newman best when he writes orchestral scores with strong themes. The Shawshank Redemption, How to Make an American Quilt. And Little Women. All very personal and relaxed scores for character driven dramas. This is what he does best.

Little Women is perhaps the most classical of these scores. Not that strange since the film takes place in the 19th Century, while the films mentioned above, plus The Green Mile and Road to Perdition, takes place during or around the depression in the 30s. This allowed Newman to write some excellent quasi-classical music, such as the grand "Orchard House (Main Title") cue and the equally grand and splendid "New York". Terrific brass fanfares supported by timpani and lively strings and woodwinds. This is also were Newman's main theme is allowed to shine.

But it is the more lyrical and restrained parts of this score that one really remembers. The beautiful "Spring" presents a wonderful waltz-like theme performed by strings. It's a typical bittersweet Newman theme, similar to what he wrote for How to Make an American Quilt and shows up again in cues like "Amy Abroad". Just wonderful. "Letter from Jo" features some lovely writing for oboe and strings. No one can write for the oboe like Newman. And Tom's typical string writing appears in cues like "Valley of the Shadow", which also includes one of the scores' many piano solos. Really nice.

The soundtrack CD also includes classical pieces from the 18th and 19th Century, such as the charming little "La Fayette's Welcome" by Frank Johnson, but it is Newman's lovely score that one remembers afterwards.
Oscars: Best Original Score (Nominé)
La musique de cette B.O. est utilisée dans:

Sense and Sensibility (Bande annonce)
The American President (Bande annonce)

Bandes Originales de la collection: Christmas

Merry Christmas at The Movies (2008)
Home Alone (1990)
Home Alone 2: Lost in New York (2002)
Elf (2003)
Nightmare Before Christmas, The (2006)
Santa Clause, The (1994)
Arthur Christmas (2011)
Muppet Christmas Carol, The (1992)
Snowman, The (1996)
Christmas Miracle of Jonathan Toomey, The (2007)


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus