The Hobbit: An Unexpected Journey
Special Edition


Decca Records (0602537237258)
WaterTower Music (0794043164026)
Film | Date de sortie: 11/12/2012 | Sortie du film: 2012 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.My Dear Frodo8:03
2.Old Friends (Extended Version)5:01
3.An Unexpected Party (Extended Version)4:09
4.Blunt the Knives (Exclusive Bonus Track)The Dwarf Cast1:01
5.Axe or Sword?5:59
6.Misty MountainsThe Dwarf Cast & Richard Armitage1:42
7.The Adventure Begins2:05
8.The World is Ahead2:20
9.An Ancient Enemy4:57
10.Radagast the Brown (Extended Version)6:39
11.The Trollshaws (Exclusive Bonus Track)2:09
12.Roast Mutton (Extended Version)4:57
13.A Troll-hoard2:39
14.The Hill of Sorcery3:51
15.Warg-scouts3:02
 58:34
# Track Artiste/Compositeur Duration
1.The Hidden Valley3:50
2.Moon Runes (Extended Version)3:39
3.The Defiler1:14
4.The White Council (Extended Version)9:41
5.Over Hill3:44
6.A Thunder Battle3:55
7.Under Hill1:55
8.Riddles in the Dark5:21
9.Brass Buttons7:38
10.Out of the Frying-Pan5:55
11.A Good Omen5:47
12.Song of the Lonely Mountain (Extended Version)Neil Finn6:01
13.Dreaming of Bag End1:57
14.A Very Respectable Hobbit (Exclusive Bonus Track)1:22
15.Erebor (Exclusive Bonus Track)1:19
16.The Dwarf Lords (Exclusive Bonus Track)2:02
17.The Edge of the Wild (Exclusive Bonus Track)3:34
 68:54
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

The Hobbit: An Unexpected Journey - 08/10 - Critique de Citizen Cancre, ajouté le (Français)
Devenue instantanément culte à sa sortie, la trilogie du Seigneur des Anneaux a bénéficié d'une musique particulièrement soignée de la part de Howard Shore. Aussi, il n'était guère surprenant que le compositeur fasse un come-back à la baguette du prologue qu'est The Hobbit, lui aussi subdivisé en trois épisodes.

Nous débutons donc avec la musique du premier en Special Edition, An Unexpected Journey, qui donne lieu à un très beau boîtier carton façon 'livre ancien'. Une édition dite 'simple', comprenant aussi deux CD, est également sortie mais l'auteur de ces lignes ne s'étant pas penché dessus, il n'en sera fait aucunement mention dans ce qui suit. Notons juste que le contenu (moins de musique) comme la jaquette (en plastique au lieu d'être en carton) sont différents et sûrement moins aboutis.

Le moins que l'on puisse dire en tout cas, c'est que cette Special Edition est visuellement très réussie, surtout avec des illustrations diverses et variées (runes, carte de la Terre du Milieu). Belle, certes, mais fragile et peu pratique : sortir les deux CD qui composent ce ravissant mini-coffret sans les frotter ou les rayer revient en effet à risquer de l'abîmer, digipak oblige... Heureusement, le contenu en vaut la chandelle, et ce malgré l'absence de nouveautés majeures.

En effet, fort de ses succès précédents, Howard Shore n'a pas vraiment changé sa recette miracle et applique l'adage selon lequel c'est dans les vieilles marmites que l'on fait les meilleures soupes. Tout au plus peut-on noter une certaine légèreté dans le ton des morceaux composés, ce qu'il est possible d'attribuer à l'aspect résolument plus simpliste de l'intrigue (treize nains veulent récupérer leur montagne dont s'est emparé un redoutable dragon).

Le film et le double album s'ouvrent avec 'My Dear Frodo', une pièce de huit minutes au cours de laquelle le compositeur expose ses principaux thèmes, à commencer par un rappel de celui de la Comté (0:52). Le vieux Bilbon (toujours interprété par Ian Holm) écrit ses mémoires en s'adressant directement à son neveu Frodon (le héros du Seigneur des Anneaux). A partir de 1:58 est présenté un nouveau et noble thème, celui d'Erebor (le royaume des Nains) qui sera également associé aux interventions de Thorin, le Prince et le chef de la Compagnie des Nains.

Fidèle à lui-même, Howard Shore opte une nouvelle fois pour une approche très thématique et a écrit, comme à son habitude dans le cadre de la Lord Of The Rings Trilogy, sa musique de la même manière qu'un opéra avec beaucoup de leitmotifs, tous attribués soit à un personnage soit à une peuplade soit à une contrée.

A 4:17, c'est le thème menaçant du dragon Smaug qui se fait entendre. Un thème plutôt discret ici compte tenu des très brèves apparitions de ce protagoniste. Ce dernier sera cependant plus important dans le second épisode, The Hobbit : The Desolation Of Smaug et il en ira de même pour son leitmotiv.

La suite de 'My Dear Frodo' est ensuite rythmée par une reprise belliqueuse des thèmes de Smaug et de Thorin qui s'entremêlent pour illustrer leur confrontation, le tout à grand renfort de solennels chœurs masculins.

Après cette entrée en matière plus que bien ficelée, la second piste 'Old Friends' nous ramène en terrain connu avec le désormais familier et rassurant thème de la Comté, une des pièces majeures de la B.O. de The Lord Of The Rings : The Fellowship Of The Ring. Le ton y est cependant beaucoup plus léger, sans doute pour rythmer la joute verbale entre le jeune Bilbon et Gandalf. Cette légèreté de ton se prolonge par ailleurs dans la piste suivante, 'An Unexpected Party', qui accompagne l'arrivée inopinée des treize nains chez le casanier Bilbon dont le garde-manger pourtant bien fourni se fait massacrer. Une ambiance quasi-'disneyesque' d'autant plus forte que la quatrième piste, 'Blunt The Knives', est une chanson scandée par les nains pendant qu'ils font la vaisselle. Cela fonctionne peut-être dans le métrage mais l'intérêt est moindre dans le cadre de l'album.

L'ambiance devient tout de suite plus sérieuse avec 'Axe Or Sword ?' qui débute et se poursuit pour moitié avec le thème de Thorin. A partir de 4:42, un nouveau thème fait son apparition et, compte tenu du fait qu'il fait l'objet d'une piste dédiée intitulée 'A Very Respectable Hobbit' (présente à la fin du deuxième CD en guise de bonus), il y a de fortes raisons de penser qu'il s'agisse du thème du jeune Bilbon, tiraillé entre les gènes des flegmatiques Sacquet (ceux de son père) et ceux des impétueux Touque (le sang de sa mère), ce que Howard Shore a parfaitement su retranscrire avec 'A Very Respectable Hobbit' dont la première partie est calme et rassurante, et la deuxième beaucoup plus vive et enjouée, les deux étant séparées par une rapide reprise du thème de la Comté.

Mais le thème majeur de The Hobbit : An Unexpected Journey, ou du moins celui qui est capable de rivaliser avec le thème phare de The Lord Of The Rings (celui de la Communauté de l'Anneau), c'est celui de 'Misty Moutains', associé à la Compagnie des Nains. Présenté très tôt (dès la première bande-annonce du film en fait), il fait d'abord l'objet d'une piste dédiée. Ou plutôt une chanson dédiée, chantée par les treize nains a cappella. Efficace, solennel, noble. Une vraie réussite même si l'auteur de ces lignes aura une nette préférence pour les reprises instrumentales, relativement peu nombreuses sur le double album ('The World Is Ahead' à 1:28 - 'Over Hill' à 0:00 et à 2:22) alors même que la musique entendue dans le film en possède plus. Ce qui laisse à penser que cette Special Edition n'est pas vraiment complète et ne constitue pas un Complete Recordings à la manière de ceux qui ont été édités pour la musique de The Lord Of The Rings Trilogy (qui comprend pas moins de dix CD !!) ... Notons que la version entendue dans la première bande-annonce ne figure pas non plus sur l'album.

D'un autre côté, ne nous leurrons pas. Si les éditions Complete Recordings de la B.O. du Seigneur des Anneaux sont visuellement de toute beauté et comportent en plus d'un livret explicatif l'intégralité de la musique entendue dans les trois films, certaines pistes en écoute isolée sont parfois bien longues tant elles ne peuvent fonctionner qu'avec les images. La musique de The Hobbit n'échappera pas à ce constat, certains morceaux ou passages n'étant clairement que du remplissage quand ce n'est pas de la pure redite. En même temps, ne pas posséder l'intégralité d'une musique entendue dans un film est quelque chose de frustrant pour un grand fan de B.O. ... ce qui peut sembler paradoxal, il faut l'avouer.

Mais revenons sur The Hobbit 1, et plus particulièrement sur les pistes qui méritent le coup d'oreille. Tel est le cas de 'Radagast The Brown', un magicien très attaché à la nature dont le leitmotiv se compose de chœurs enfantins et de cordes vives. Un morceau assez réussi et enchanteur.

Dans le même registre, citons 'The Trollshaws, 'Roast Mutton' et 'A Troll-Hoard' qui accompagnent la séquence des trolls. Ambiance plutôt naïve pour une scène au final assez drôle bien qu'elle tranche radicalement avec le ton épique que Peter Jackson a voulu conférer à sa trilogie du Hobbit. En effet, si le livre éponyme s'apparente plus à un conte pour enfants, le cinéaste a voulu en faire une épopée dans la même veine que Le Seigneur des Anneaux. Or, on sent clairement qu'il n'est pas allé au bout de ses idées dans ce premier épisode. Si La Désolation de Smaug contient le souffle épique voulu, Le Voyage Inattendu se retrouve (pardonnez l'expression) le cul entre deux chaises, et cela se sent fortement dans le cadre de la musique qui ne fait qu'adopter le même parti pris bancal.

Cela ne vaut cependant que pour le premier CD. Le deuxième revient à des choses plus sérieuses et à des thèmes déjà connus comme celui de Fondcombe (1:00 de 'The Hidden Valley') mais aussi (et surtout) celui, plus entêtant, de l'Anneau (0:15 et 2:34 de 'Riddles In The Dark'). En effet, c'est lors de ce périple que Bilbon va rencontrer Gollum et trouver l'artéfact tant convoité, ce qui déclenchera les évènement du Seigneur des Anneaux.

Seulement voilà : le film est long et les pistes le sont également (elles sont nombreuses à durer plus de cinq minutes). Le sentiment de remplissage est évident. Toutefois, cela ne remet pas en cause la grande qualité de l'ensemble. Seulement le rythme. Des coupes auraient été les bienvenues, surtout que certains passages sont tout simplement magnifiques. En témoigne le petit morceau perdu dans les quelques sept et interminables minutes de 'Brass Buttons' (de 5:49 à 6:29) ! Ou encore la sublime première minute de 'A Good Omen' (ces chœurs !).

Au final, que retenir de la B.O. de The Hobbit : An Unexpected Journey ? Peu de réelles surprises à l'exception de nouveaux thèmes très intéressants ('Misty Mountains' !) et Howard Shore est toujours aussi appliqué (ce qui ne déplaira pas, loin de là). Le compositeur ne se repose pas sur ses lauriers et livre sans conteste ce qui a été l'une des meilleures musiques de film de 2012, ainsi que l'une des plus attendues. La suite ne peut être que du même acabit.
The Hobbit: An Unexpected Journey - 09/10 - Critique de Sander Neyt, ajouté le (Néerlandais)
Bilbo Baggins: I have... I have never used a sword in my life.
Gandalf: And I hope you never have to. But if you do, remember this: true courage is about knowing not when to take a life, but when to spare one.

Na jaren lang in een productiehel te hebben gezeten, is Peter Jackson er toch in geslaagd om “The Hobbit: An Unexpected Journey”, op het publiek los te laten. De langverwachte prequel op “The Lord Of The Rings” vertelt het verhaal van Bilbo Baggins. Op een dag komen er 13 dwergen en een tovenaar bij hem over de vloer. En vanaf dan begint het avontuur. Op zoek naar Erebor.
Negen lange jaren zijn er verstreken. Negen jaar geleden hebben wij afscheid genomen van Middle-Earth. En diep in ons hart willen we toch allemaal terug naar die mystieke wereld, die Professor Tolkien heeft gecreëerd. Maar na negen jaar mogen we “The Hobbit” aanschouwen. En mijn mond viel terug open bij het zien van dit visueel meesterwerk. Mensen die zeggen dat films een hersenloos vertier is, hebben het serieus mis. Film is een kunstvorm op zich. En ook al is dit een blockbuster film, het is een waar kunstwerk. Net zoals “The Lord Of The Rings”.

Ook al voelt de wereld zeer vertrouwd aan. Het is toch de openingsnoten van de compositie van Howard Shore die ons direct thuis laten voelen. Want Howard Shore is terug van weggeweest. Hij heeft heel veel moeite gehad om Middle-Earth te verlaten, en hij is blij dat hij terug is. En dat horen we direct. Natuurlijk is iedere filmmuziekfan blij dat Shore terug kwam voor deze score van “The Hobbit”. Want wat is Middle-Earth zonder de muziek van Howard Shore. Hij is de enige die het waard is om deze film van muziek te voorzien. Want hij is de enige die de wereld volledig kent.
Voor de muziek van “The Hobbit” heeft hij natuurlijk veel van zijn thema’s uit “The Lord Of The Rings” teruggehaald. En dat doet mij een groot plezier. Maar het was ook niet meer dan logisch. Voor “The Lord Of The Rings” heeft hij elk wezen, elke plaats, elk personage een thema gegeven. En deze film speelt zich af in dezelfde wereld. Dus het is niet meer dan logisch dat deze thema’s terugkomen.

Deze recensie zal spreken over alle thema’s in de score. Het liefst zou ik zelfs elke track beschrijven, maar omdat ik dat de lezers niet wil aandoen, zal ik mij beperken tot de thema’s. Maar het zijn er veel. Ik begin met de terugkerende thema’s.
Zoals ik al hierboven heb beschreven, is het de muziek van Shore die ons echt terug welkom heet in Middle-Earth. En dat doet hij door het thema van Hobbits te hergebruiken. En dat is direct in de eerste track te horen. Na een minuutje verschijnt het thema voor het eerst. En als je dat voor het eerst beluisterd zal je merken dat je thuis bent in de mystieke wereld. Het thema van de Hobbits dient een beetje als hoofdreferentie in deze score. Het volk komt vrij veel voor. En daarom komt dit thema vrij veel voor in de score. En dat doet de score enkel maar ten goede. Want dit thema is één van de rustigste en meest pakkende melodieën uit “The Lord Of The Rings”.
Ook een variant van het thema van Sauron komt even tevoorschijn. In het nummer “An Ancient Enemy” hoor je flarden van het kwaadaardige thema van Sauron. Dat kan alleen maar onheil voorspellen voor de volgende films. In de film bezoeken de dwergen Rivendell. En ook dat thema komt terug boven water. In “The Hidden Valley” krijg je het thema in zijn volle glorie te horen. En het blijf even prachtig als in LOTR.
Tijdens hun verblijf in Rivendel vindt zich “The White Council” plaats. En een lid van deze raad is Lady Galadriel. En daarom komt natuurlijk ook haar thema terug boven water. En het is in de zelfde vorm gebleven. Maar er zijn nog twee terugkerende thema’s die in deze score opduiken. Namelijk “The History of the Ring” en het thema van Gollum. Dat komt respectievelijk terug in “Riddles Of The Dark”.

Dat waren kort de thema’s die terugkeren. Maar Shore heeft natuurlijk zijn wereld uitgebreid, en er komen heel veel nieuwe composities bij. Eerst en vooral krijgt het hoofdpersonage een thema. Het thema van Bilbo ligt in het verlengde van het thema van de Hobbits. En dat is natuurlijk een logische keuze. Dezelfde instrumentatie wordt gebruikt, en het klinkt even speels als het thema van de Hobbits. En daarom is het thema zeker één van de mooiste van de score. De beste track waar je dit thema kan horen is “Dreaming Of Bag End”
Ook het gezelschap van de dwergen krijgen een thema toegespeeld. Voornamelijk te horen in “ An Unexpected Party”. De melodie wordt gespeeld door de strijkers en wilt het speelse karakter van het ras vertalen in muziek, en daarin is Shore zeker geslaagd.

Maar hét meest geanticipeerde thema van de score moet nog aangehaald worden. Het thema voor de queeste. En het thema dat al te horen was in de Teaser Trailer van de film. Voor het eerst te horen in “Misty Mountains”. Dit lied is zeker een kippenvel opwekker. De tekst is aangrijpend, en de melodie is beklijvend. Het vat goed samen wat de dwergen op uit zijn. Maar dit thema, dat niet door Shore werd geschreven, komt nog sporadisch voor in de score. De beste versie is in “Over Hill”. Wat het thema van “The Fellowship” één van de hoogtepunten was in de eerste LOTR score, dan is dit thema het hoogtepunt van “The Hobbit. Het is groots en episch, net zoals we hadden verwacht van Howard Shore. Het duurt in deze track even tot het thema aanzet. Maar wanneer het dan toch zachtjes begint, dan weet je als luisteraar dat het goed zit. Blazers beginnen het thema uit de diepte te spelen, en strijkers komen er zachtjes boven. Om dan alsmaar luider en luider te gaan. Wanneer dan het orkest volledig losbreekt, en Shore alle remmen loslaat. Dan hoor je het beste deel van de score, en één van de betere stukken muziek die ik dit jaar heb gehoord. Dit thema is zeker en vast het beste van de score, en één van de betere thema’s die ik dit jaar al mogen aanhoren.

Ook de leider van de dwergen heeft zijn thema. Het thema van Thorin Oakenshield is statig en pompeus. Maar het past perfect bij het personage, en is zeker één van de mooiere van deze score. In deze film zijn er twee Istari te bewonderen. Gandalf en Radagast. Gandalf krijgt een zacht thema. Een thema waar het kinderkoor te kop opsteekt. Het thema van Gandalf krijg je te horen in “Radagast The Brown”. En eventjes ga je niet weten wat je aan moet met al deze schoonheid. Je wilt het alleen maar terugspoelen om deze hemelse muziek nog eens te aanschouwen.
Ook Radagast krijgt zijn thema. Van zijn thema ben ik iets minder weg van. De viool staat centraal, en het heeft iets zigeunerachtig. Het doet mij een beetje denken aan de muziek van “Sherlock Holmes: A Game Of Shadows”. Maar dit is het enige thema die mij niet zo ligt, in deze voor de rest uitmuntende score.

Tegenwoordig is het een must om een aparte song te hebben om de film af te sluiten. Bij “The Lord Of The Rings” trilogie hadden we drie mooie songs. En ook deze Hobbit heeft een mooie song om de score af te sluiten. Een waarschuwing is hier wel op zijn plaats. De eerste keer dat je naar dit nummer luistert, ga je het slecht vinden. Maar je moet het een kans geven, en dan ga je moeten toegeven dat het niet mis is. Het lied is gebaseerd op het gedicht van “The Misty Mountains” en het is prachtig gezongen door Neil Finn. De man is een complete onbekende voor mij, maar hij heeft hier allesinds een goede indruk op mij achtergelaten.

Conclusie
Howard Shore is terug in Middle-Earth. En dat zullen we geweten hebben. Waar de man de laatste tijd wat steken liet vallen, is hij nu terug bij zijn geliefde Middle-Earth. En daar mag hij van mij blijven. Zodat hij ons de volgende twee jaar nog kan verwennen met zijn muziek voor deze plaats. Want deze score is voor mij dé score van 2012. Shore bereikt hier zelfs bijna het niveau van zijn eigen “Lord Of The Rings”. En misschien bereikt hij dat niveau wel met de twee opvolgers. Ik hoop dat er een Complete Recording van deze score ooit zal verkrijgbaar zijn. Want ook al zijn we verwend met een dubbele cd, hier staat nog lang niet alle muziek op. Maar tot zolang kunnen we nog genieten van deze prachtige cd, die iedere zelf respecterende fan van filmmuziek moet hebben. Of je moet een hekel hebben aan “The Lord Of The Rings”, dan zou ik deze cd ook links laten liggen. Maar ik ben er vrijwel zeker van, dat er niet veel fans van filmmuziek zijn die niets van “The Lord Of The Rings” moeten weten. Anders zou ik zeggen: gebruik je nieuwjaargeld, ga naar de winkel en koop deze fantastische cd van Howard Shore. Je zal niet teleurgesteld zijn. Ik beloon deze score met een mooie 9.
The Hobbit: An Unexpected Journey - 09/10 - Critique de Domien De Groot, ajouté le (Néerlandais)
Laat het vanaf het eerste moment geweten zijn: deze recensie is geschreven door een gigantische superfan van alles wat Tolkien-gerelateerd is. Dit gezegd zijnde, kan ik zenuwachtige medefans geruststellen: de soundtrack van het eerste deel van 'The Hobbit' stelt niet teleur.

Waar Howard Shore's muziek voor de 'Rings'-trilogie een groots en dramatisch tapijt van leitmotieven weeft en van het ene machtige thema naar het andere beweegt, brengt zijn muziek voor 'The Hobbit: An Unexpected Journey' ons naar een jonger, onschuldiger Middle-Earth. De muziek wordt nog steeds gekenmerkt door een weelderig en complex geheel van thema's, maar 'The Hobbit: An Unexpected Journey' heeft een veel meer lichtvoetige, ontspannen klank, zoals het ook hoort in dit vroege stadium van het Ring-epos.

Heel wat bekende thema's duiken natuurlijk opnieuw op, van de gezellige, pastorale introductie tot The Shire, tot de meer gevoelige en ingetogen versie daarvan, 'Hymn of the Shire' en natuurlijk het mysterieuze 'The history of the Ring'. Dit laatste hoor je echter pas laat op deze uitgebreide soundtrack album (verspreid over twee cd's), wanneer Bilbo in de grot van Gollum het legendarische voorwerp vindt.

Naast deze bekende motieven is er ook plaats voor nieuwe thema's. Het meest memorabele daarvan is waarschijnlijk 'The Misty Mountains', het dwergenlied dat we in de eerste trailer van de film al te horen kregen. Deze epische en nobele melodie komt maar enkele keren voor in het album, maar wanneer het te horen is, schenkt het telkens een machtige gratie aan het geheel. Toch had ik het gevoel dat Howard Shore zich iets meer inhoudt en dit thema niet met dezelfde ongeremde grootsheid laat weerklinken als het 'Fellowship'-thema in de vorige trilogie, bijvoorbeeld. Dit stoort echter niet, omdat een meer bescheiden klank meer toepasselijk is voor het meer luchtige en vrolijke verhaal van 'The Hobbit' (of toch althans het eerste stadium daarvan).

Er zijn echter nog andere nieuwe thema's te horen in The Hobbit. Vaak zijn ze subtiel ingevoegd en sommige, zoals de enkele noten die Smaug de draak aankondigen, merk je pas op na meerdere luistersessies, maar zodra je ze herkent, besef je hoe ze op een heel sfeervolle manier het verhaal van de film woordeloos vertellen.

Thorin, de leider van het dwergengezelschap, is een complexe, nobele en trotse figuur, en zijn thema, meestal zacht met hoorn gespeeld, beeldt dit karakter mooi uit. Er is een lichte melancholie, een droefheid in aanwezig, wat toepasselijk is bij een personage dat zijn thuisland is verloren en dit wanhopig wil terugwinnen.
Gerelateerd aan Thorins thema, is de muziek voor Erebor zelf (de eenzame berg waaruit de dwergen verdreven zijn), die slechts zes opwaarts bewegende noten beslaat, en ons subtiel aan de majesteitelijkheid van de verloren dwergenkrocht herinnert.

Er is een nieuw thema voor Bilbo zelf, dat een huiselijke, warme en speelse klank heeft maar tegelijk ook de integriteit en moed van de kleine Hobbit uitbeeldt. Het komt hier en daar op in klarinet, strijkers en hoorn, en wordt nooit op een grootse manier gespeeld, waardoor het het kalme, betrouwbare centrum blijft van het verhaal.

De actiemuziek is niet zo alomtegenwoordig als je misschien zou verwachten, maar zit steeds complex in elkaar en is bijzonder sappig en bevredigend om naar te luisteren. Er zijn natuurlijk de krankzinnig door elkaar lopende koperblazers die met goblins en andere monsters worden geassocieerd, maar er is ook meer melodische muziek, opvallend in de track 'Warg-Scouts', waar een cyclisch ritme de intense actie ondersteunt. Later, op de tweede schijf van het album, valt ook de passage 'Brass Buttons' op, waar een boosaardig klinkend mannenkoor een bijzonder spannend ritme domineert.

Het personage Radagast wordt besproken in Tolkiens legendarium, maar speelde geen rol in de oorspronkelijke roman 'The Hobbit'. Voor de filmversie hebben Fran Walsh, Philippa Boyens, Peter Jackson en Guillermo Del Toro echter ook inspiratie geput uit de appendices van 'The Lord of the Rings', uit 'The Silmarillion' en uit 'The Book of Lost Tales'. Hierdoor krijgt Radagast wel degelijk een rol toebedeeld in het verhaal. De bruine tovenaar, die zich bezighoudt met de wereld van dieren en natuur, is een beetje een extreem voorbeeld van iemand die 'gone native' is. In de muziek heeft Radagast The Brown een heel kinetische en dynamische aanwezigheid, ondersteund met een lichte percussie en een krassende viool die op een zekere manier heel 'zigeunerachtig' klinkt. Er is ook een jongenskoor aanwezig, wat het geheel in een meer magische sfeer baadt.

Het obligatoire liedje aan het einde van de film wist me aanvankelijk niet echt te bekoren. Het is een herwerkte versie van het 'Misty Mountains'-lied, gezongen door Nieuw-Zeelander Neil Finn. Naar mijn mening klonk dit nummer een beetje te 'pop' voor een Tolkienfilm. Na enkele keren luisteren, bevalt het me al meer, maar het kan zeker niet op tegen Enya of 'Into The West' van Annie Lennox.

Ik raad iedereen echter wél aan om de 'special edition' van dit album aan te schaffen, en niet enkel de ware Tolkienfans. Dit album bevat immers enkele bonustracks nà de end credits song, en hoewel deze kort zijn, vallen ze allemaal bijzonder op als memorabele en sfeervolle nummers. Zo brengt 'Erebor', hoewel het maar iets meer dan een minuut lang is, een krachtige en nobele hulde aan de dwergencultuur met trotse hoorns en doedelzak, en 'A Very Respectable Hobbit' roept de warme, knusse sfeer van The Shire ogenblikkelijk op.

Het zou niet eerlijk zijn om dit alleenstaande album te vergelijken met de complete score voor 'The Lord of the Rings'-trilogie. Natuurlijk kan het zich wat betreft dramatiek en puur kippenvel daar nooit mee meten. 'The Hobbit' is intrinsiek een minder groots en intens gebeuren. Het voelt allemaal wat rustiger, wat minder overweldigend aan. Maar wat de muziek moet doen, doet hij wel met even veel klasse, oog voor detail en sfeer als de LOTR-soundtracks. 'The Hobbit: An Unexpected Journey' is een uitermate genietbaar album voor filmmuziekfans én Tolkienfans, waar enorm veel in te ontdekken valt en waar die unieke, eeuwenoude en mythische sfeer van Middle-Earth weelderig heerst.

The Hobbit: An Unexpected Journey - 09/10 - Critique de Julien Hergault, ajouté le (Français)
Nous revoici dans le monde des Nains, des Elfs, des Hommes et surtout des Hobbits. Quelle plaisir d'enfin pouvoir écouter cette musique, depuis le temps que je l'attendais ...
Howard Shore ma propulsé, une foie de plus, dans le monde du Seigneur des Anneaux, même si il ne s'agit plus de la même aventure (plutôt son commencement).
Au niveau des thèmes, et bien on y retrouvent les anciens tout comme 'Old Friends' qui nous replongent dans la comté du 1er opus ou comme 'The Hidden Valley', mais aussi des nouveaux (encore heureux). Mais voilà la surprise a était un peut gâché, car presque tout est dit dons la 1er Bande Annonce (enfin une petite partie bien sûre). On retrouvent également la déjà célèbre chanson des nains 'Misty Mountain' et en deux versions celle des nains (celle de la Bande Annonce en faite) et celle du chanteur Neil Finn.
En Bref, la B.O. est assez semblable aux précédents, c'est pratiquement aussi envoûtant que le livre de J.J.R. Tolkien. En revanche on sent tout de même que par rapport au 'Seigneur des Anneaux' le rythme et légèrement plus lent.
Pour terminer, c'est une fois de plus un chef-d'œuvre que nous livre Howard Shore, c'est également le cas pour Peter Jackson qui a fait du livre un film merveilleux, vivement la suite l'année prochaine.
Bande annonce:



La bande annonce de cette B.O. contient de la musique de:

Trailerhead: Triumph (2012), Yoav Goren (Track 1. Destiny of the Chosen) (Film)


Autres sorties de musique de The Hobbit: An Unexpected Journey (2012):

Hobbit: An Unexpected Journey, The (2012)
Hobbit: An Unexpected Journey, The (2014)


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus