La Tenda Rossa
Krasnaya palatka


Legend (8016811000155)
Película | Fecha de lanzamiento: 1994 | Estreno de película: 1969 | Medio: CD
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Tema D'amore / Love Theme3:31
2.La tenda rossa / Do Dreams Go On2:30
3.Morte al Polo / Death at the Pole4:11
4.Un amore come la neve / A Love Like the Snow2:12
5.Messagio da Roma / Message from Rome1:40
6.Sono vivi / They're Alive1:39
7.Addio / Farewell2:51
8.Altri, dopo di noi / Others, Who Will Follow Us22:20
 40:54
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

La Tenda Rossa - 08/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Vanwege het overlijden van Ennio Morricone op 6 juli 2020, is dit de elfde recensie van een serie als hommage aan de Italiaanse grootmeester van de filmmuziek.

Vorige: Maddalena (expanded score album)
Volgende: La Tenda Rossa (expanded score album}

De dramafilm The Red Tent vertelt een waargebeurd verhaal en is een Italiaans-Russische productie, die dan ook de Italiaanse titel La Tenda Rossa, of de Russische titel Krasnaja Palatka draagt, maar Engels als voertaal heeft. De film is geregisseerd door de Rus Mikhail Kalatozov en dit was zijn laatste speelfilm, voordat hij in 1973 overleed. De film kreeg een nominatie voor een Golden Globe en is in de pers goed ontvangen, maar was toch geen succes in de bioscopen.
Het verhaal draait om generaal Umberto Nobile (Peter Finch), die veertig jaar eerder leider was van een vlucht in een luchtschip, die toen verongelukt is, waarbij diverse reizigers om het leven kwamen. Hij woont nu in Rome en wordt achtervolgd door die rampzalige tocht. De film vertelt vervolgens in flashback dat verhaal. Nobile wilde in 1928 de Noordpool oversteken met het luchtschip de Italia, maar het schip verongelukt op het ijs, waar de reizigers de kou en de ijsberen moeten zien te overleven. Dan wordt de beroemde ontdekkingsreiziger Roald Amundsen (Sean Connery) ingeschakeld om een reddingsmissie op te tuigen, maar hij verdwijnt vervolgens spoorloos. De volgende poging is om een ijsbreker te sturen, maar de kans op overleven wordt steeds kleiner...

De muziek bij deze inmiddels meer dan vijftig jaar oude film is eigenlijk van de russische componist Alexandr Zatsepin. Maar voor de internationale versie van de film vond men die muziek van onvoldoende niveau en is niemand minder dan Ennio Morricone gevraagd om de muziek voor die internationale release te componeren. In 1994 kwam hiervan bij Legend een Original score album uit met daarop de muziek van de score in een geremasterde versie, waardoor deze muziek uitstekend klinkt.
Het album bevat slechts acht tracks, maar de laatste track is een soort suite van ruim 22 minuten. De overige zeven tracks beslaan ongeveer 19 minuten muziek van de score. Maar eigenlijk zijn alleen die 19 minuten van de eerste zeven tracks het beluisteren waard.

Eerst over die lange suite van ruim 22 minuten.
Je zou verwachten dat zo'n suite een soort samenvatting is van de aangename gedeelten van de score, regelmatig afgewisseld met wat spanningsmuziek of soundscape. Maar bij deze suite is dat niet het geval. De muziek bestaat 22 minuten lang alleen uit nogal kille en expirimentele soundscape-achtige muziek. De vele geluiden, grillige en dissonante muziek en expirimentele klanken hebben een nogal vervreemdend effect en zijn dan ook nauwelijks genietbaar en de praktijk zal zijn dat deze suite 1x beluisterd wordt, waarna de conclusie zal zijn om deze voortaan over te slaan. In ieder geval is dat zeker mijn conclusie.

Is het daarom een slecht album geworden? Absoluut niet.
Morricone heeft namelijk voor deze film een werkelijk fantastisch thema gecomponeerd, het liefdesthema, die in een aantal van die zeven tracks terugkomt. Dit 'Tema d'Amore' opent het album en pakt je gelijk in. De melodie is meeslepend en heeft bijna hymnische proporties. Daarbij is het arrangement typerend voor Morricone, met veel hoge strijkers en koorklanken en de stem van Edda dell'Orso. Vooral de track 'Un Amore come la Neve' is ongeëvenaard en doet sterk denken aan het hoofdthema uit Once Upon a Time in the West, alleen is dit thema wat vlotter en opgewekter en doen koperblazers en vol orkest hieraan mee. Toch hangt aan dit thema een licht melancholieke kleuring, vooral wanneer Edda dell'Orso met haar stem de melodie meezingt met de violen. Een prachtige solo viool sluit de track af.

Een tweede thema is het eigenlijke hoofdthema. Dit thema horen we in de titeltrack en komt ook nog vaker op dit album voorbij. Ook dit is een echt prachtig thema. De kleuring is iets dramatischer dan die van het liefdesthema. Na ruim anderhalve minuut in de titeltrack verandert de melodie sterk en gaat de track over in wat ongemakkelijke spanningsmuziek.

'Morte al Polo' is een track die wat vreemd begint, met krassende cello's, maar na ruim een halve minuut neemt het hoofdthema het kortstondig over, om iets later over te gaan in wat dreigende, maar ingetogen underscoremuziek, met een nogal grillige melodielijn. Na zo'n tweeënhalve minuut volgt dan, ook weer kort, het hoofdthema van de score, waarna het liefdesthema weer voor het voetlicht komt in een solo viooluitvoering op underscore van ingetogen strijkers. Daarmee sluit de track prachtig af.

In de track 'Messaggio da Roma' heeft Morricone iets van morseklanken opgenomen, ingebed in een soort dreigende underscore van wat lagere strijkers. Na een minuut neemt het mooie hoofdthema in een wat tragisch arrangement de muziek over en daarmee sluit de track ook af.
De track 'Sono Vivi', ofwel 'we leven nog' begint met wat koude klanken, waarna een altviool invalt met de melodie van het hoofdthema, en die melodie blijft gedurende de track doorgaan in een wat dramatisch, maar fraai arrangement.

De laatste melodieuze track van het album is 'Addio', waarin ook weer het hoofdthema op een mooie gedragen manier voorbij komt, compleet met koorklanken. Halverwege komt ook nog even het liefdesthema voorbij, om daarna weer over te gaan in het hoofdthema. Een prachtige afsluitende track van het melodieuze deel van de score.

Kortom, dit album met de muziek van Ennio Morricone voor de film La Tenda Rossa, ofwel Krasnaja Palatka, heeft duidelijk twee gezichten. De eerste is die van de kille geluiden, grillige muziek en expirimentele klanken in de suite die het album afsluit. Deze suite omvat ruim de helft van het album en past beter in een horrorscore dan in een historisch drama. Het andere gezicht is die van de eerste zeven tracks. Hier horen we twee echt meeslepende thema's, die steeds in de tracks terugkomen en steeds weer prachtig zijn. Vooral het liefdesthema hoort zonder meer bij de mooiste die Morricone ooit gecomponeerd heeft. De waardering voor de suite is niet hoger dan 25 uit 100 punten, die voor de ander tracks maar liefst 95 punten. Omdat de suite 1 track is, kun je die gemakkelijk skippen, waardoor je de mooie tracks op 'repeat' kunt zetten. Die mooie tracks laat ik daarom veel zwaarder wegen en geef ik het album toch 80 uit 100 punten.

Otras versiones de La Tenda Rossa (1969):

Tenda Rossa, La (1970)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más