Friday The 13th: Parts 7 & 8
The New Blood / Jason Takes Manhattan

Nadat Jason Voorhees in de 6de Friday the 13th film in een zombie veranderde, werd de serie opeens nog minder geloofwaardig, en een stuk bovennatuurlijker. De serie kreeg steeds minder respons van het publiek en steeds extremere verhaallijnen vormden zich om de kijker toch te blijven vermaken. In part 7 keert Jason terug uit het meer, om tegen een meisje met telekinetische krachten te vechten. Dit alles werd erg goed bedoelt door regisseur John Carl-Buechler, maar de hele film werd onderworpen aan censuur en dusdanig verknipt dat de SFX niet in beeld kwamen. Kane Hodder vertolkte voor de eerste keer het personage van Jason, en ook in part 8: 'Jason takes Manhattan' keert hij terug als gemaskerde killer om met een cruiseschip vol afgestudeerde tieners een trip naar New York te maken. De boot vergaat, de meeste tieners zijn in razend tempo afgeslacht ( ook deze keer werd er behoorlijk in de effecten geknipt) en Jason arriveerd met een handje vol overlevenden in Manhattan om daar zijn ondergang te vinden in de riolen onder de stad. Al met al leuk geprobeerd, maar door de boycot van de MPAA en moraalridders ( Siskel & Ebert) die de serie smakeloos en 'immorele trash' vinden, is de serie behoorlijk ingekakt. Had de reeks tot en met deeltje 6 nog de score van Harry Manfredini, vanaf deel 7 kreeg Fred Mollin de taak om de Vrijdag-films van horror te voorzien.

Mollin had net 2 seizoenen van de Friday the 13th-series gedaan toen er haastig gezocht werd naar 'nieuw bloed' omdat Manfredini geen tijd had voor de film, en zijn steeds herbruikte muziek niet genoeg beelden kon omvangen. Mollin nam de baan aan en zo deelden beide componisten credits voor de score van 'The New Blood'. In Jason Takes Manhattan kreeg Mollin meer tijd en ook de volledige score voor de film.
F7 begint met het hoofdthema van de film, simpel genaamd The new blood. De track opent met percussie-slagen, om vervolgens een melancholisch deuntje te riedelen met piano, fluit en dreigende ondertonen. Helaas klinkt de gehele score wat synthetisch door de electrische apparatuur, maar mag de track er best zijn. Daarna begint Prologue/ MT/ Hockeymask; het begin van de eigenlijke film. We horen hier een dreigende lage toon, die na een tijdje overgaat in MT ( Main Title) die puur uit pauken met echo bestaat, en behoorlijk is ingekort vanwege de eentonigheid, denk ik. De rest van de part 7-score bestaat uit schrikmomenten en mist overduidelijk de score van Manfredini die in de film nog enigzins klasse laat weerklinken.

De score voor Jason Takes Manhattan klinkt een stuk afwisselender, wel met dezelfde equipment als bij deel 7, maar deze keer word er ook een saxofoon in gebruikt en wat meer lichtere momenten. 'Story Of Jason/ Jason Resurrected/ Impractical Joke/ End Of Jimmy is de eerste track van deze score en is gelijk herkenbaar, iets dat bij deel 7 soms ontbreekt. Verder is de score van F8 niet compleet, en houd de soundtrack voor de heftige eind scene in het riool al op. Misschien zou het leuk zijn om de complete score van F8 uit te brengen inclusief de songs van o.a. Metropolis ( 'Darkest Side Of The Night') en 'Tamara's Biology Project' ( ook van Fred Mollin)
Oke, dit is niet een super sterke soundtrack, maar een deel van F7 en het gros van F8 heeft zeker z'n momenten en als Friday-fan zul je de momenten uit de film zeker herkennen.
Ik geef de score een 8, puur en alleen omdat ik de films erg waardeer, en ook elke soundtrack van de reeks na lang zoeken heb kunnen vinden. Het blijft jeugdsentiment