The Zero Boys
(Cd)

De Amerikaanse film The Zero Boys is geregisseerd door de Griek Nico Mastorakis, die na de val van de militaire junta in Griekenland naar de VS was gegaan. Hij was oorspronkelijk een muziekproducer en heeft de carrière van Vangelis gelanceerd, maar later ook Hans Zimmer z'n eerste onafhankelijke score laten componeren voor zijn film Terminal Exposure. Mastorakis regisseerde vooral B-films en ook The Zero Boys is zo'n misdaad-horror-B-film.
Het verhaal draait om een groepje van drie paintball spelers, die hier als team goed in zijn. Wanneer ze een toernooi gewonnen hebben, besluiten ze om dit te gaan vieren met een uitstapje naar de bergen, samen met hun vriendinnen, waarbij ze echte wapens meenemen, want je weet maar nooit. Naarmate hun tocht hen verder de natuur in brengt beginnen ook duistere schaduwen te komen, ze horen iemand schreeuwen en verderop rent een vrouw hard weg. Dan stuiten ze op een boerderijtje, waar ze de nacht willen doorbrengen. Ernaast is een schuur, waar ze dan een kijkje besluiten te nemen...

De muziek bij deze film is van Stanley Myers en Hans Zimmer, die er samen een score voor maakten die goed past bij zo'n actie-horrorfilm. Waar Myers de orkestrale invloeden in de muziek voor z'n rekening nam, deed Zimmer dat voor het elektronische deel daarvan. Toch is een flink deel van de muziek een soort mix van orkestrale en elektronische klanken.
Een paar tracks hebben duidelijk een nogal popmuziekachtig karakter, met een vlot tempo en begeleiding van drumpercussie.

Verreweg het grootste deel van de score bestaat uit typische spanningsmuziek, die regelmatig voorzien is van effecten om het creepy gehalte te vergroten. Die creepy kleuring bestaat dan uit effecten als het gebruik van krassende strijkers, lage bastonen, ijle violen, plotseling geluidsuitbarstingen, maar ook specifieke effecten als verlopende klanken, hijgende geluiden of jankende elektronische effecten. Ook galmeffecten laten de geluiden soms klinken alsof het zich afspeelt in een grote holle ruimte. En staccato klanken of korte staccato gespeelde pianoriedeltjes verhogen de spanning dan nog verder, evenals snelle percussie, die soms solo gespeeld wordt. Soms klinkt de muziek zelfs een beetje rommelig, alsof Myers en Zimmer een wedstrijdje doen wie de meeste creepy effecten achter elkaar kan produceren.
De meeste tracks van de score bestaan uit dit soort spanningsmuziek met een creepy randje, wat het allemaal niet erg aantrekkelijk maakt om naar te luisteren.
Een deel van die spanningsmuziek is dan nog wel enigszins melodieus, maar de melodieën staan duidelijk in het kader van de spanning, en liggen daardoor evenmin prettig in het gehoor.

Ook de afsluitende 'End Titles' bestaan uit die typische spanningsmuziek, die hier overigens vrijwel geheel orkestraal is gecomponeerd, met steeds herhalende strijkerpulsen, koperblazers die korte stoten geven en grommende bassen en soms een wat chaotisch klinkend samenspel. Niet erg fraai allemaal.

Kortom, met hun muziek voor The Zero Boys hebben Stanley Myers en Hans Zimmer een score afgeleverd die prima is voor een reguliere horrorfilm, zonder overigens al te creepy te zijn. De muziek is een mengeling van elektronische en orkestrale klanken, geluiden en effecten, die vooral tot doel hebben om de spanning in de film muzikaal te ondersteunen en te versterken. Om los van de film naar te luisteren is daarom dan ook geen onverdeeld genoegen. De grommende bassen, jankende violen, schelle koperblazers, vreemde elektronische effecten en hijgende geluiden vormen slechts een enkele keer een enigszins melodieus geheel, waarbij alleen de eerste paar tracks wat aangenamer klinken. De waardering komt daardoor niet hoger dan 32 uit 100 punten.