Artemis Fowl


Walt Disney Records 12/06/2020 Descarga
Película Estreno de película: 2020
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Father and Son3:44
2.Talented Tunneller2:45
3.Surfing1:37
4.Therapy1:43
5.Time to Believe2:26
6.Haven City1:58
7.Commander Root1:28
8.You're Not Going1:36
9.Do Not Engage1:34
10.To the Surface2:24
11.Containment2:03
12.Full Scale Recovery1:41
13.Battle Stations3:39
14.Fairy Fight1:03
15.Negotiation1:07
16.The Artist1:08
17.We Meet Again1:38
18.Beechwood Short1:01
19.The Aculos2:08
20.New Recruit1:54
21.Troll Fight2:21
22.The Fatal Blow2:08
23.Collapse2:28
24.Fairy Dust1:45
25.Bring Him Back2:12
26.A Dear Friend2:58
27.Worth Fighting For2:36
28.That's My Ride2:54
 57:58
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Artemis Fowl - 08/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Amerikaanse film Artemis Fowl is een magische avonturenfilm, die geregisseerd is door Kenneth Branagh. Het verhaal is gebaseerd op het eerste boek uit de gelijknamige serie van de Ier Eoin Colfer. De film zou al veel eerder gemaakt worden, maar meningsverschillen, onwil en machtsvertoon van productiemaatschappijen hielden alles tegen. Pas in 2013 nam Disney de rechten over. Later kwam Branagh aan het roer van de productie en zou de film in 2020 in de bioscopen verschijnen, maar de corona-epidemie gooide roet in het eten, waardoor de film op tv, op het wereldwijde Disney Channel is uitgebracht. De film is in de pers nogal negatief ontvangen.
Het verhaal draait om Artemis junior, de twaalfjarige zoon van Artemis Fowl senior. Senior zou van zijn boot verdwenen zijn, en wordt beschuldigd van het stelen van de Aculos, een magisch voorwerp, dat levende wezens kan teleporteren van de ene naar de andere plaats op aarde. De boosaardige Opal Koboi, een fee die de mensheid wil uitroeien, is op jacht naar die Aculos. Zij houdt Artemis Sr. gevangen en meldt aan Artemis Jr. dat hij drie dagen de tijd heeft om de Aculos te vinden en over te dragen in ruil voor z'n vader. Dan wijst zijn dwerg-bewaker hem de weg naar een geheime bibliotheek, waar al honderden jaren bewijs wordt verzameld over magische wezens. Daar vindt Artemis een logboek van z'n vader, die hem op het goede spoor zet...

Waar Kenneth Branagh de regisseur van de film is, daar is Patrick Doyle al sinds mensenheugenis de componist van de score. En ook bij deze film is dat niet anders.
Velen die een recensie van de film hebben gepubliceerd maken specifiek melding van de uitstekende en prettige muziek bij de film, dus dat is aan alle kanten een compliment voor Doyle. Nu hoort hij bij het rijtje van mijn favoriete componisten, dus dat verbaast mij niet.
Dat Doyle de kunst verstaat om voor magische films magische scores te componeren heeft hij wel bewezen met de mooiste van alle Harry Potter scores, die voor The Goblet of Fire. En ook in deze nieuwe score spat van tijd tot tijd de magie uit de luidsprekers.

De film speelt zich deels af in een Keltisch aandoend landschap en Doyle versterkt die sfeer door Keltische instrumenten in zijn score te verwerken. Dat is gelijk bij de prachtige openingstrack al goed te horen, maar komt ook verder in de score regelmatig voorbij, vooral in de wat meer ingetogen tracks.
Die openingstrack brengt ook gelijk het hoofdthema voor de film ten gehore in een werkelijk prachtige strijkersolo, die op die typerende Keltische manier speelt, met verlopende klanken en overstapjes, die deze muziek juist zo aantrekkelijk maken. Ook andere thema's komen meestal fraai voor de dag, maar soms kiest Doyle, uiteraard vanwege het filmverhaal, voor een meer dreigende spannende themamelodie, afhankelijk voor wie dat thema bedoeld is.
Doyle heeft z'n muziek orkestraal gecomponeerd, maar duidelijk ook voorzien van de nodige elektronische aanvullingen en effecten. Die effecten zorgen soms ook nog eens voor die prettig magische kleuring in een deel van de muziek. Daarnaast is veel muziek tamelijk up-tempo, soms zelfs in een wat poppy kleuring, zoals in de track 'Surfing', waarin zelfs door een vrouwenstem op een wat etherische manier gezongen wordt, in een begeleiding van fluiten en percussie-achtige strijkers. Die up-tempo-kleuring van veel tracks op deze score zorgen voor de nodige dreiging die dan in de muziek doorklinkt. Vrij veel tracks kennen die meer of minder dreigende sfeer. Maar als dat gecombineerd wordt met magische klanken, dan is dat toch steeds weer bijzonder om naar te luisteren.

Ook de actiemuziek is volop in de score aanwezig. Vaak in een wat spannender kleuring, die soms in de verte wel iets Mission Impossible-achtigs heeft, maar steeds pakt Doyle dat op een grootse manier aan, met zware orkestrale inzet. Daar klinkt dan tegelijk soms een van de melodieuze thema's doorheen en juist die mooie themamelodieën maken zelfs een spannender track toch aantrekkelijk om naar te luisteren. Regelmatig creëert Doyle die spanning door een intelligent gebruik van percussie en door andere instrumenten ritmisch in te zetten, wat de muziek dan een zekere urgentie meegeeft. Toch vallen, in ieder geval bij mij, die spannender tracks net wat minder in de smaak, vooral bij de tracks die toch wat minder melodieus zijn en wat meer een algemene kleuring van dreiging en spanning hebben, zoals je die in veel meer spannende scores tegenkomt.

De score sluit af met een paar bijzonder fraaie tracks. De eerste is 'A Dear Friend', die prachtig vol orkestraal begint en waar je nog net dat Keltische kleurtje doorheen hoort klinken, om vervolgens ingetogen en licht melancholiek verder te gaan in de stijl van de openingstrack, met een solo altviool op ingetogen underscore, zoals eigenlijk alleen Doyle daarmee een gevoelige snaar kan raken. Ook de track 'Worth Fighting For' is zo'n typische Doyle kippenvel-track. De prachtige themamelodie wordt hier met pianoklanken omlijst, waarna het volle orkest losbarst met de melodie op violen en underscore van staccato spelende strijkers. Heerlijk!
De afsluitende track pakt duidelijk een stuk steviger uit, met daarbij weer die Mission Impossible-achtige klanken die de spanning nog even flink opvoeren. Het prachtige thema komt nog even vol orkestraal aan bod, maar de track, en daarmee het album, sluit af met die nogal up-tempo ritmische spanning en helaas niet met een mooie melodieuze orkestrale climax.

Kortom, met zijn score voor de fantasyfilm Artemis Fowl heeft Patrick Doyle zich weer van zijn goede kant laten zien. Met bijzonder fraaie thema's en magische klanken weet hij in een combinatie van orkestrale en elektronische klanken een bijzonder prettige score neer te zetten. Vooral de licht Keltische kleuring die in een aantal tracks terugkomt gooit hoge ogen. En wanneer de melodieën dan op een ingetogen manier gebracht worden, zorgt dat nogal eens voor kippenvel. Maar de score heeft ook een flink aandeel aan meer dreigende en spannende muziek, die toch iets minder aantrekkelijk in het gehoor ligt, hoewel nog steeds prima beluisterbaar. Want ook in een aantal spannende tracks weet Doyle dan weer de melodieën, arrangementen en instrumentatie zo door te voeren dat het luisteren naar de muziek steeds plezierig blijft. De waardering voor deze score komt dan ook op een mooie 82 uit 100 punten.
Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más