Radio Flyer
¡Subscríbete!
¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!
¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!
| # | Pista | Duración | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Radio Flyer, Pt. 1: Building the Flyer / n the Road to Geronimo / Lost Secrets and Fascinations | 9:58 | ||
| 2. | Radio Flyer, Pt. 2: Expeditioning / Mix the Potion / Four Discoveries | 7:00 | ||
| 3. | Radio Flyer, Pt. 3: Sampson and Shane / Fisher's Legend / The Big Idea | 13:37 | ||
| 4. | The Name Game: Lincoln Chase / Shirley Ellis | 3:00 | ||
| 33:34 |
Manda tu crítica
Ocultar reseñas en otros idiomas
Recensie herzien op 8 feb 2017
De Amerikaanse film Radio Flyer zou eerst geregisseerd worden door scriptschrijver David Evans, maar hij werd al snel vervangen door veteraan Richard Donner. De hoofdrollen zijn voor Tom Hanks, Elijah Wood en Joseph Mazzello. Wood was toen 11 en Mazzello 9 jaar oud.
Het verhaal draait om de twee broers Mike (Wood) en Bobby (Mazzello). Als Mike zelf vader is geworden (Hanks), vertelt hij zijn eigen twee zoons zijn verhaal, die als een flashback wordt verteld. Mike en Bobby verhuizen met hun moeder en hond naar een nieuwe woonplaats. Daar ontmoet moeder Jack met wie ze al snel trouwt. Maar hij blijkt alcoholist en mishandelt Bobby, zonder dat moeder dit weet en de beide broers bedenken een plan om Bobby hieraan te laten ontsnappen met behulp van een vierwielig kinderkarretje van het merk Radio Flyer...
Voor de muziek heeft Donner contact gezocht met Hans Zimmer, die toen al een aantal grote successen had gehad. De vraag was natuurlijk hoe de muziek moest klinken en of de nadruk op de mishandelingen moest liggen of op de kinderlijke en fantasierijke pogingen om daaraan te ontsnappen. Zimmer heeft duidelijk voor dat laatste gekozen, allicht samen met regisseur Donner.
Op het album staan drie lange suites van de score, die alle min of meer in dezelfde stijl zijn gecomponeerd. Ondanks dat het verhaal draait om kinderen, klinkt de muziek maar beperkt kinderlijk. Stijlelementen die vaker voorbij komen zijn fantasie en dromerigheid, maar ook spanning en lieflijkheid zijn kenmerken van de muziek. Overigens blijft de spanning beperkt tot een paar momenten, die donkerder van kleur zijn. Vooral in de eerste en derde track komen een paar van die momenten voorbij.
De muziek van Zimmer voor Radio Flyer is meestal prachtig. Het is heerlijk orkestraal gearrangeerd en vooral strijkers en houtblazers zorgen voor een lievige kleuring, zonder zoetig te worden. De muziek is elegant en vaak zeer aansprekend. Binnen de drie hoofdtracks komen al die stijlkenmerken steeds weer voorbij, van soms dromerigheid, soms bijna komisch en dan weer verhalend en orkestraal, maar bijan altijd is de muziek prettig. Wel vervalt Zimmer af en toe toe die wat kermisachtige deuntjesmuziek, die het kinderlijke in de film moet ondersteunen.
Toch weet Zimmer vaak genoeg de muziek zo heerlijk in te kleden, dat je bijna met gesloten ogen zit te genieten van de muziek. En ook is er steeds weer die variatie tussen gedeelten met wat meer spanning en gedeelten die heerlijk gracieus klinken. Die variatie helpt zeker mee om deze score tot een erg aangename luisterervaring te maken.
Het komische of misschien kinderlijke aspekt uit zich in de muziek met hele vlotte deuntjes op bijvoorbeeld een piccolo gespeeld, die niet altijd even aantrekkelijk zijn. Vaak duurt dit maar kort en wordt dan meestal snel opgevolgd door weer een hele andere kleuring. Ook een trackdeel met een wat jazzy inslag hoor je terug.
Zimmer verstaat de kunst om werkelijk prachtige melodieën te componeren en daarvan is deze score zonder meer een goed bewijs. Met veel solo partijen door lichtere instrumenten als klarinet, piano, xylofoon en diverse soorten fluiten, waaronder Zimmer's favoriete panfluit. Toch weet hij ook op een geweldige manier stevige stukken met koperblazers te integreren, die de muziek een behoorlijk orkestraal gehalte geven. Met de prachtige melodieën levert dit soms echt kippenvel op.
Het score-album sluit af met een song, die absoluut niet past bij de score. De muziek is een beetje in een lichte jazzy stijl die tegenwoordig redelijk populair is en wordt vertolkt door zangeressen als Clairy Brown en Adele, alleen is dit hier wat springeriger, waardoor het wat vermoeiend is om naar te luisteren. Deze song had beter van het album weggelaten kunnen worden.
Kortom. de muziek van Hans Zimmer voor Radio Flyer heeft, anders dan de film doet vermoeden, een prachtige optimistische kleuring, waarbij de heerlijke melodieën zorgen voor een waar luisterfeest. De paar passages die donkerder zijn ingevuld doen wellicht vermoeden dat er in het filmverhaal meer aan de hand is, maar bij het beluisteren van de score is dat zeker niet het geval. Dit is ook wel een van de kritiekpunten van de score geweest, dat deze teveel is meegegaan in de fantasiewereld van beide broers. De film zelf is nogal negatief gerecenseerd en ontvangen, maar de muziek van Zimmer, los van de film, hoort zonder meer bij de mooiere scores die hij als componist zelf geschreven heeft. De waardering is dan ook 93 uit 100 punten.
De Amerikaanse film Radio Flyer zou eerst geregisseerd worden door scriptschrijver David Evans, maar hij werd al snel vervangen door veteraan Richard Donner. De hoofdrollen zijn voor Tom Hanks, Elijah Wood en Joseph Mazzello. Wood was toen 11 en Mazzello 9 jaar oud.
Het verhaal draait om de twee broers Mike (Wood) en Bobby (Mazzello). Als Mike zelf vader is geworden (Hanks), vertelt hij zijn eigen twee zoons zijn verhaal, die als een flashback wordt verteld. Mike en Bobby verhuizen met hun moeder en hond naar een nieuwe woonplaats. Daar ontmoet moeder Jack met wie ze al snel trouwt. Maar hij blijkt alcoholist en mishandelt Bobby, zonder dat moeder dit weet en de beide broers bedenken een plan om Bobby hieraan te laten ontsnappen met behulp van een vierwielig kinderkarretje van het merk Radio Flyer...
Voor de muziek heeft Donner contact gezocht met Hans Zimmer, die toen al een aantal grote successen had gehad. De vraag was natuurlijk hoe de muziek moest klinken en of de nadruk op de mishandelingen moest liggen of op de kinderlijke en fantasierijke pogingen om daaraan te ontsnappen. Zimmer heeft duidelijk voor dat laatste gekozen, allicht samen met regisseur Donner.
Op het album staan drie lange suites van de score, die alle min of meer in dezelfde stijl zijn gecomponeerd. Ondanks dat het verhaal draait om kinderen, klinkt de muziek maar beperkt kinderlijk. Stijlelementen die vaker voorbij komen zijn fantasie en dromerigheid, maar ook spanning en lieflijkheid zijn kenmerken van de muziek. Overigens blijft de spanning beperkt tot een paar momenten, die donkerder van kleur zijn. Vooral in de eerste en derde track komen een paar van die momenten voorbij.
De muziek van Zimmer voor Radio Flyer is meestal prachtig. Het is heerlijk orkestraal gearrangeerd en vooral strijkers en houtblazers zorgen voor een lievige kleuring, zonder zoetig te worden. De muziek is elegant en vaak zeer aansprekend. Binnen de drie hoofdtracks komen al die stijlkenmerken steeds weer voorbij, van soms dromerigheid, soms bijna komisch en dan weer verhalend en orkestraal, maar bijan altijd is de muziek prettig. Wel vervalt Zimmer af en toe toe die wat kermisachtige deuntjesmuziek, die het kinderlijke in de film moet ondersteunen.
Toch weet Zimmer vaak genoeg de muziek zo heerlijk in te kleden, dat je bijna met gesloten ogen zit te genieten van de muziek. En ook is er steeds weer die variatie tussen gedeelten met wat meer spanning en gedeelten die heerlijk gracieus klinken. Die variatie helpt zeker mee om deze score tot een erg aangename luisterervaring te maken.
Het komische of misschien kinderlijke aspekt uit zich in de muziek met hele vlotte deuntjes op bijvoorbeeld een piccolo gespeeld, die niet altijd even aantrekkelijk zijn. Vaak duurt dit maar kort en wordt dan meestal snel opgevolgd door weer een hele andere kleuring. Ook een trackdeel met een wat jazzy inslag hoor je terug.
Zimmer verstaat de kunst om werkelijk prachtige melodieën te componeren en daarvan is deze score zonder meer een goed bewijs. Met veel solo partijen door lichtere instrumenten als klarinet, piano, xylofoon en diverse soorten fluiten, waaronder Zimmer's favoriete panfluit. Toch weet hij ook op een geweldige manier stevige stukken met koperblazers te integreren, die de muziek een behoorlijk orkestraal gehalte geven. Met de prachtige melodieën levert dit soms echt kippenvel op.
Het score-album sluit af met een song, die absoluut niet past bij de score. De muziek is een beetje in een lichte jazzy stijl die tegenwoordig redelijk populair is en wordt vertolkt door zangeressen als Clairy Brown en Adele, alleen is dit hier wat springeriger, waardoor het wat vermoeiend is om naar te luisteren. Deze song had beter van het album weggelaten kunnen worden.
Kortom. de muziek van Hans Zimmer voor Radio Flyer heeft, anders dan de film doet vermoeden, een prachtige optimistische kleuring, waarbij de heerlijke melodieën zorgen voor een waar luisterfeest. De paar passages die donkerder zijn ingevuld doen wellicht vermoeden dat er in het filmverhaal meer aan de hand is, maar bij het beluisteren van de score is dat zeker niet het geval. Dit is ook wel een van de kritiekpunten van de score geweest, dat deze teveel is meegegaan in de fantasiewereld van beide broers. De film zelf is nogal negatief gerecenseerd en ontvangen, maar de muziek van Zimmer, los van de film, hoort zonder meer bij de mooiere scores die hij als componist zelf geschreven heeft. De waardering is dan ook 93 uit 100 punten.