The Grudge


Colosseum (4005939662325)
Varèse Sarabande (0030206662320)
Película | Fecha de estreno: 09/11/2004 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Ju-On5:21
2.Many People Believe4:56
3.Shower / Lurking / Night With The Ghost3:47
4.The Ghost Child4:49
5.An Help / Rising Up The Stairs1:34
6.Family Plot4:38
7.Shapes12:37
8.Ju-On (Reprise)4:24
 42:06
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

The Grudge - 05/10 - Crítica de Sjoerd , Publicado en (Neerlandés)
Handen die je grijpen, lange zwarte haren, geesten, een klein mysterieus jongetje, hiervoor zijn maar twee conclusie! Conclusie 1: Dit is een barslechte remake. Conclusie 2: Er zit niet veel variatie in de Japanse horrorwereld. Deze conclusies kun je trekken omdat al de genoemde dingen ook al voorkwamen in de eerdere Japanse remake: The Ring. Echter weet deze film geen minuut de duisterheid te halen die ‘The Ring’ had en bij deze horrorfilm zit het allemaal zeer slecht in elkaar. Van een terugblik naar de gewone tijd en weer terug, scènes waar geen verklaring voor is, kortom een rommeltje. ‘The Grudge’ had blijkbaar nog wat budget dus kon er ook nog een bloederige scène bijkomen, tja…. Schrikmomenten zitten zeker in de film, maar of je er van schrikt? Wat ik het engste vond was toen de geest die wel verdacht veel op ‘Samara’ van The Ring lijkt bijna óók door de tv heen kwam. Je schrikt dan behoorlijk en denkt: ‘Deze film zal toch geen compléte kopie zijn!’….
Het eerste wat opvalt aan deze cd is de tracklijst, die er niet is. Ik vraag me af of Varèse nou echt te beroerd was om even een tracklijst te maken, of dat ze dachten: ‘Deze cd zal toch niet veel verkocht worden’. Want waar in ‘The Ring’ de muziek de sfeer van de hele film betaald, horen we in deze film amper één opvallende noot.

In de track ‘Ju-On’ horen we veelal underscore en in de track ‘Ju-On’ eigenlijk ook…. Oowh, dat lijkt me nou geen goed plan, haha(sorry)….
Makkelijk geld verdienen, moest Christopher Young denken. Hij kon namelijk bezuinigen op een orkest en had volgens mij ook maar een dag en een nacht nodig om deze score te componeren. Als hij hier langer over heeft gedaan, vind ik Christopher Young wel een enorme ‘sloombo’! Ik zei net dat we in de film bijna geen ene noot horen, nou op deze cd horen we niet veel meer! Zoals ik net óók al zei horen we in de eerste track veelal underscore, enkel underscore. Duister mag het zeker zijn, we horen later de piano eerst enkele keren tingelen en dit doet hij steeds vaker. Met de strijkers op de achtergrond die ook even hard mee gaan jengelen krijgen we standaard spanningsopbouw. Na deze spanningsopbouw horen we dezelfde piano en strijkers en zo dus ook wat muziek, die we niet hoorden aan het begin van de track. De ‘echte’ muziek is echter van korte speelduur want Christopher Young gaat weer verder met ‘niks’. De tweede track, genaamd ... laatmaar, is de eerste twee minuten evenveel als het einde van de vorige track. Vervolgens krijgen we spanningopbouw die naar het uiterste toe werkt te horen (standaard). Het begin van track drie is weer een enkele lange toon en pas later horen we een piano die ook niet veel belooft. Vanaf 3.15 minuten moet men de cd speler wat harder zetten, want pas als je de cd speler op 100 zet, hoor je dat er muziek uitkomt. Track vier begint met spanningsopbouw, en dan weer net die spanningsopbouw die geen introductie nodig heeft. Hé, we horen een thema, deze wordt gespeeld door strijkers en is mooi mysterieus, op de achtergrond horen we het bekende pianogetingel, dat we niet veel later op de voorgrond horen. Na de eeuwige underscore horen we nog even de spanningsopbouw aan het einde van de track. Track vijf laat ons nog eens het thema met het duistere pianogetingel horen. De volgende twee tracks heeft ons niks nieuws meer te bieden. De laatste track laat ons thema één, het thema met het pianogetingel dat tevens het hoofdthema is horen, op zijn best. Het is lekker duister en mag het dan ook wel goed doen in de film, al valt het er niet zo erg op.

Conclusie:
Christopher Young had weinig inspiratie nodig om deze score te schrijven. We horen of underscore, of standaard spanningsopbouw, of het hoofdthema. Verder horen we nog een thema in track vier gespeeld door strijkers. Bijzonder is deze score niet, vooral de eeuwige underscore is een hel, het hoofdthema doet het vooral in de laatste track dan weer wel goed, maar het is niet zó goed dat het opvalt in de film. Waar de muziek van ‘The Ring’ enorm opvalt en gewoon geweldig duister is, is deze muziek te veel underscore, ook wel duister, maar bevat weinig thema en weet de film ook niet te bepalen zoals dat Hans Zimmer met ‘The Ring wel lukte. Een 5.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más