Untamed Romania


Silva Screen Records 04/10/2019 Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Untamed Romania 
2.Sleeping Giants 
3.A Chrysalis Awakens 
4.Wild Boars 
5.Springtime in Carpathia 
6.Wolves in Carpathia 
7.Legend of The Fire Salamander 
8.Lynx Cubs 
9.The Danube 
10.Chicks in Danger 
11.Flowers in Bloom 
12.Bear Mischief 
13.Curious Bear Cubs 
14.Graceful Pelicans 
15.Catch The Mayfly 
16.Ancient Histria 
17.Lazy Summer Days 
18.Mayfly Season 
19.The Carpathians 
20.Golden Eagle Hunting Ground 
21.The Apuseni Mountains 
22.Eagle Chicks 
23.Bear Antics 
24.Magnificent Beast 
25.Lush Meadows 
26.Strange Caterpillars 
27.Stork Delivery 
28.Apples and Bears 
29.Autumn Approaches 
30.Piatra Craiului Ridge 
31.Bears vs Wolves 
32.The Chamois 
33.The Lynx 
34.A Sleeping Giant Returns 
35.This Glorious Land 
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Untamed Romania - 10/10 - Crítica de Bruno Roberti, Publicado en (Neerlandés)
UNTAMED ROMANIA (Nainita Desai)

De wereld van de filmmuziek is immens groot. In geen enkel ander muziek genre kun je zo een verscheidenheid aan stijlen aantreffen. Het kan klassiek zijn, maar ook rock of jazz, pop, techno of country of om het even wat of zelfs een combinatie van meer dan één van deze stijlen. Het is dan ook geen wonder dat componisten beinvloed zijn door vele verschillende genres of uiteenlopende componisten. Dit moet ook duidelijk zo zijn, vooral wanneer je beseft hoe verschillend de ene film kan zijn van de andere. Als componist krijg je de moeilijke taak om muziek te schrijven die moet passen bij beelden die je nog nooit eerder gezien hebt. Je weet niet welk gevoel je zal moeten naar voren brengen met je nog ongeschreven noten. Creativiteit is waarschijnlijk de meest passende kwaliteit die je moet hebben om een grote componist te worden. De score voor een drama kan heel verschillend zijn dan die voor een actiefilm, of een komedie. Een oorlogsfilm zou heel ver weg moeten zijn (en ook klinken) dan een komedie. En toch, zou je misschien kunnen gedwongen worden om alle soorten gevoelens te gebruiken in één film. Eén van de moeilijkste soorten films om voor te componeren is volgens mij waarschijnlijk een documentaire over dieren, zoals deze 'UNTAMED ROMANIA', vooral als het zich afspeelt in een land ver weg waar je waarschijnlijk nog nooit geweest bent. Muziek schrijven voor zo'n soort documentaire is een moeilijke taak, omdat je je niet altijd kunt inbeelden wat de protagonisten (in dit geval: wilde dieren) voelen. Je kunt het raden, maar bent er nooit zeker van.

Dit is exact wat componiste Nainita Desai te wachten stond. De kans krijgen om een documentaire te scoren over wilde dieren in een 'ongetemd' deel van ruwe natuur in een tamelijk ver land. Voor een Britse componiste met indische roots was deze taak zeker niet makkelijker gemaakt, veronderstel ik. Het is dan ook een harde wereld, zeker voor vrouwelijke componisten. Ik begrijp nog steeds niet waarom vrouwen niet méér vertegenwoordigd worden in dit bijna exclusieve mannen-universum. Ze verdienen meer erkend te worden, maar laat ons niet te politiek worden. Er zijn er enkele die er toch in slaagden om door te breken, ik denk bvb. aan Rachel Portman, wijlen Shirley Walker, Anne Dudley, meer recentelijk Pinar Toprak, Debbie Wiseman, en misschien een handvol andere getalenteerde componisten maar dit is nog steeds niet genoeg. Ik ben er zeker van dat er massa's andere grote, onontdekte, talentvolle, jonge vrouwen rond lopen op onze wereld. Dit moet veranderen. Het is onnodig te zeggen dat ik me altijd aangetrokken voel en geïntrigeerd ben om te luisteren naar scores geschreven door een vrouwenhand. Dus begon ik deze heel aandachtig te beluisteren. Ook al had ik niet altijd de nodige tijd, ik volhardde het album op zijn minst een twaalftal keren volledig te beluisteren. 'Is het zó goed?' zou je kunnen vragen. Mijn antwoord is ja, natuurlijk.


Wat ik specifiek apprecieer in een score is de afwisseling die de componist er in steekt. Hoe meer, hoe liever. Ten minste, dat is mijn standpunt. Maar toch is er enige verbondenheid nodig. Je kan geen score componeren zonder enige soort rode draad, anders wordt het enkel een ordinaire collage die gauw zal vervelen. De manier waarop Nainita Desai ons op een mooie, avontuurlijke reis meeneemt is bijna onbeschrijflijk. Vanaf de eerste track wordt je geboeid door de zachte harp en betoverende vrouwenstem begeleid door de strijkers in het begin, later vergezeld door de kopers en houtblazers om over te vloeien in een soort epische, overweldigende muziek. En geloof mij maar, het is enkel een begin!
Het hele album is gevuld met muzikale parels. Het is niet gemakkelijk om een documentaire te benaderen met een thematische aanpak, maar Desai probeerde het en slaagde erin. We maken kennis met het hoofdthema en vele andere thema's en motieven in de opening en dat hoofdthema keert menig maal terug. Je hoort het snel terug in de tweede track 'Sleeping Giants'. Zelfs alle andere thema's en motieven verschijnen meer dan eens. 'A Chrysalis Awakens' is ook een schitterend stuk muziek. Melancholische cello, ritmische vocals die een beetje doen denken aan Jenkins zijn Adiemus. Wonderbaarlijke track die ons doet wegdromen in een dromerige wereld, zonder enige behoefte aan beelden. Ogen sluiten, en genieten...

Ik zei het al eerder dat ik van afwisseling hou in scores en er is er hier veel van. In 'Wild Boars' is het tijd om dreiging te voelen door middel van diepe, broeierige strijkers en kopers vergezeld door percussie overgaand in een waarlijke actie track met grootse epische apotheose. Het klinkt als een betere versie van een standaard Remote-Control Production muziek (Hans Zimmer's productie bedrijf). En ik bedoel dit op een positieve manier.
Verder is er nog meer diversiteit te ontdekken. We krijgen genoeg actie, lichtvoetige humor, misterie, fantasie, spanning, enz... om niet verveeld te worden. Het is absoluut onmogelijk om niet van deze score te houden welke ik graag zou beginnen noemen bij zijn ware naam: meesterwerk! Na het zoveel beluisterd te hebben zoals ik tot nu toe deed, ontdek ik nog altijd nieuwe stukjes die ik nog niet eerder hoorde en dit is een teken dat ik naar iets echt opmerkelijks luister! Het is precies alsof ik de film waarvoor deze score gecomponeerd werd, reeds gezien heb zonder het ooit gezien te hebben. Als het even goed is als Desai's score, zou het wel één van de beste documentaires kunnen zijn die ik ooit gezien heb. De afwisseling van deze dame is niet alleen in muzikale stijlen, het is ook meesterlijk ge-orkestreerd. Ik denk dat we bijna ieder mogelijk instrument horen. Een vol symfonisch orkest niet beperkt door standaard normen zoals de meeste Hollywood blockbuster dezer dagen, maar de ene keer hoor je dwarsfluiten in de hoofdmelodie, de andere keer een klarinet knipogend naar Gershwin's Rhapsody in Blue, of kabbelende piano-arpeggio's, dan een viool of cello, noem maar op. Ik hoorde zelden zo'n samenhangende afwisselende score of het moest van een grootmeester van de filmmuziek zijn, en dit leidt me tot een andere opmerkelijke kwaliteit van onze componiste.
Zeer zeker zijn er soms invloeden van andere grote componisten (Vangelis komt in mijn gedacht in 'Mayflay Season' bvb), maar nooit kopieert ze en dat is een teken van grootsheid! Er zijn er maar weinig die hierin slagen. Zelfs bekende componisten kopieerden van anderen en zelfs van hun eigen muziek. Soms moedwillig, soms niet. Het is wel verleidelijk, moet ik toegeven. Als je van een bepaalde componist houdt, probeer je te klinken zoals hem, maar je kan dit niet té overduidelijk gaan doen of dan ben je enkel bezig met kopiëren, wat Desai hier nooit doet. Petje af!

Om het kort te houden, deze score zou zijn plaats moeten krijgen in de verzameling van elke zichzelf-respecterende soundtrack verzamelaar. Het is werkelijk adembenemend mooi. Nainita Desai componeerde reeds andere scores ondertussen en ik ben er zeker van dat die eveneens héél mooi zijn. Dit is een componiste die ik van dichtbij zal blijven volgen in de toekomst. Laten we hopen dat ze de aandacht krijgt die ze nodig heeft en duidelijk verdient. Ze zal nu zeker andere contracten krijgen alsook in de toekomst.
Gefeliciteerd met dit meesterwerk, Nainita! Doe zo voort!
Untamed Romania - 10/10 - Crítica de Bruno Roberti, Publicado en (Inglés)
UNTAMED ROMANIA (Nainita Desai)

The world of film music is immensely vast. In no other musical genre you can encounter such a variety of styles. It can be classical, but also rock or jazz, pop, techno, or country or anything else or even a combination of more than one of those styles. It’s no wonder then that composers are influenced by many different genres or divergent composers. It obviously has to be, especially when you realize how different a movie can be from another. As a composer you get the difficult task to write some music which has to fit images you never saw before. You don’t know what feeling you will have to describe with your unwritten notes. Creativity is probably the most adequate quality you must have to become a great composer. The score to a drama can be very different from an action flick, or a comedy. A war movie should sound and be far away from a comedy. And yet, you might be forced as a composer to use all sorts of feelings in one movie. One of the most difficult type of films to score in my opinion, would probably be a documentary about animals, like this ‘UNTAMED ROMANIA’, especially if it’s set in a foreign country you probably never have been to. Writing music for any documentary like this one is a hard task, because you can’t always imagine what the protagonists (in this case: wild animals) are feeling. You can guess, but your never sure about it.

That is exactly what composer Nainita Desai got into. Getting the opportunity to score a documentary about wild animals in an ‘untamed’ part of rough nature in a rather distant country. Being a female composer, British with Indian roots didn’t make it easier I suppose. It’s a hard world especially for female composers. I still don’t get why women aren’t more represented in this almost men-only universe. They should, but let’s not get too political. There are a few who did break through in some way, thinking about Rachel Portman, the late Shirley Walker, Anne Dudley, more recently Pinar Toprak, Debbie Wiseman, and maybe a handful other talented composers but that’s still not enough. I’m sure there are tons of other great undiscovered talented young women out there. This must change. No need to say I’m always attracted and intrigued to listen to scores written by women. So, I started to listen very carefully to this one even if I didn’t always have enough time, I persisted to hear the whole album at least a dozen times. ” Is it that good?’’ you may ask. My answer is yes, of course.

What I particularly appreciate in a score is the variety the composer put in it. The more the better. At least, that’s my opinion. But still, it needs some kind of connection. You can’t write a score without any kind of thread otherwise it becomes a vulgar musical collage that soon bores. The way Nainita Desai takes you on a beautiful adventurous journey is almost indescribable. From the first track on you are captivated by the smooth harp and enchanting female voice accompanied by strings at first, later joined by the brass and woodwinds to merge in some epic overwhelming music. And believe me it’s only the beginning! The whole album is filled with musical gems. It’s not easy to approach a documentary with thematic scoring, but Desai tried and succeeded. We are introduced with the main theme and many other themes and motifs in the opening title track and that theme returns more than once. You hear it soon enough in the second track Sleeping Giants. Even the other themes or motifs have more than one appearance. A Chrysalis Awakes is also a marvellous piece of music. Melancholic cello, rhythmic vocals a bit like we are used to by Jenkins’ Adiemus. Wonderful track which makes us wander in a dreamy world, without any need of images.

I said before that I loved variety in scores and there is a lot of in there. In Wild Boars it’s time to feel menacing brooding deep strings and brasses joined by some percussions evolving into a true action track with great epic apotheosis again. It sounds like a sort of better version of some standard Remote-Control Productions (Zimmer’s production company). I obviously mean this in a good way. Further on there still is a lot of diversity to discover. We get enough action, light-footed humour, mystery, fantasy, tension, etc… to not get bored. It’s absolutely impossible to not love this score which I would love to start calling it by its true name as it should be: masterpiece! After listening to it so many times as I did so far, I still discover new stuff I didn’t hear before and that’s a sign that I’m listening to something fabulous! It’s like I already saw the film for which it was composed without having even watched it, which I didn’t yet. If it’s as good as Desai’s score, it could be one of the best documentaries I ever watched. The variety of this lady isn’t only in musical styles, it’s also masterfully orchestrated. I think we hear quite every instrument possible. A full symphonic orchestra not restrained to standard norms like most Hollywood blockbusters nowadays, but one time you hear flutes in the main melody, the other time you hear a clarinet nodding Gershwin’s famous Rhapsody in Blue, or a piano arpeggiating fluently, then a violin or a cello. I rarely heard such a coherent varied score before or it would have been from some grandmaster of film music which brings me to another remarkable quality of our composer.
There sure are some influences of other great composers (Vangelis comes to my mind in Mayfly Season), but she never copies and that’s a sign of greatness! There are few who succeeds in this. Even famous composers already copied others or even themselves. Sometimes deliberately, sometimes not. It’s quite tricky, I must admit. When you love some composer, you try to sound like him, but you can’t do this to obviously or you are just copying, which Desai never does here. Hats off!

To put it briefly, this score should get its place in every self-respected soundtrack aficionado’ collection. It’s really, breathtakingly beautiful. Nainita Desai already composed other scores after this one and I’m sure they’re really nice too. This is a composer I will follow closely in the future. Let’s hope she’ll get the attention she needs and obviously deserves. She sure will get other assignments now and in the near future. Congratulations with this masterpiece, Nainita! Way to go!
Trailer:





Trailer:





Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más