De Rouille et d'os


Idol (3700551732746)
Película | Fecha de estreno: 14/05/2012 | Estreno de película: 2012 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista Artista/Compositor Duración
1.WashBon Iver4:57
2.Reckless (With Your Love) [Tiga Remix]Azari8:03
3.Evidently ChickentownJohn Cooper Clarke2:22
4.Love ShackThe B-52's5:22
5.I Follow Rivers (The Magician Remix)Lykke Li4:41
6.With You (feat. Alexis Taylor)Carte Blanche4:07
7.Sexy Phone Girls' FantasiesWhite & Spirit5:23
8.FirewaterDjango Django4:50
9.The Wolves (Act I and II)Bon Iver5:21
10.All the Days I've Missed You (Ilaij I)Colin Stetson1:16
11.De rouille et d'os Alexandre Desplat2:11
12.Le lac Alexandre Desplat1:52
13.Le train Alexandre Desplat3:39
14.La plage Alexandre Desplat2:18
15.Marineland Alexandre Desplat2:00
16.1er combat Alexandre Desplat2:12
17.L'hôpital Alexandre Desplat3:42
18.Stéphanie Alexandre Desplat4:48
19.Les Paris Alexandre Desplat2:18
20.L'Orque Alexandre Desplat2:02
21.2ème combat Alexandre Desplat1:37
22.Sam Alexandre Desplat2:01
23.La loi du supermarché Alexandre Desplat2:34
24.Le combattant Alexandre Desplat2:25
25.Stéphanie et Sam Alexandre Desplat1:50
26.Naissance de l'amour Alexandre Desplat1:42
27.Ali Alexandre Desplat2:03
28.Undercurrent Alexandre Desplat1:46
 89:22
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

De Rouille et d'os - 05/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Frans-Belgische film De Rouille et d'os is geregisseerd door de bekende Fransman Jacques Audiard (Regarde les Hommes Tomber, Un Prophète, The Sisters Brothers). De film is gebaseerd op een boek van de Canadees Craig Davidson. De film ging in première op het filmfestival van Cannes en is door de critici goed ontvangen.
Het verhaal draait om Alain (Matthias Schoenaerts) die werkloos is. Hij voedt zijn zoontje alleen op. Dan vertrekt hij naar de Franse Rivièra en gaan ze daar bij z'n zus wonen. Hij kan goed vechten en weet niet alleen een baantje bij een beveiligingsbedrijf te regelen, maar wordt ook portier bij een discotheek. Daar ontmoet hij Stéphanie (Marion Cotillard), die uit een heel ander milieu komt dan hij. Maar dan overkomt haar een ongeluk op haar werk...

De muziek bij deze film is van Alexandre Desplat, die vrijwel alle films van Audiard van een score heeft voorzien.
Het album dat van de muziek is uitgekomen is eigenlijk een soundtrack en een score-album ineen, want het geheel duurt maar liefst anderhalf uur, waarbij zowel de tien songs als de score van Desplat elk de helft van het album bezetten.

Laten we deze recensie beginnen met de songs. In de film komen nog veel meer songs voor dan op het album zijn opgenomen. Het album presenteert eerst tien songs uit de film, daarna volgen alle score-tracks. De songs liggen overwegend niet zo gemakkelijk in het gehoor en komen dan ook niet uit het commerciële circuit, maar meer uit de hoek van de independent en arthouse richting. Een aantal songs zijn uitgevoerd in een remix-versie, maar dat doet hier niet aan af. Die dance-achtige stijl moet je dan wel een beetje liggen.
Gelukkig is de muziek niet al te schreeuwerig, maar de songs zijn zeker niet mijn 'cup of tea', behalve de tiende track, waarin koperblazer Colin Stetson een fraaie melodie en arrangement brengt. Dit is overigens de enige track buiten de score waarin niet gezongen wordt.
De track 'The Wolves' is wel redelijk melodieus, maar nogal aan de minimalistische kant, terwijl andere tracks het wat meer van tegenstemmen moet hebben in plaats van instrumenten. De song 'Love Shack' is al wat ouder en heeft een Ska-achtige stijl.

Dan de score van Alexandre Desplat. Waar sommige songs al tamelijk minimalistisch zijn, doet Desplat er nog een schepje bovenop.
De titeltrack biedt nog hoop, want hierin horen we een aantal koperblazers, waarbij een hoorn de hoofdmelodie speelt. De harmonieën zijn daarbij erg fraai, al gaat het allemaal wat traag. Maar die traagheid zorgt voor een prettige ingetogenheid. Die prettige ingetogenheid komt ook terug in de fraaie tweede track 'Le Lac', waarin de piano een rustige en fraaie melodie speelt op een prettige begeleiding.
De track 'Le Train' laat een voorzichtig getokkelde gitaar horen, met incidenteel wat ondersteuning van underscoreklanken, maar het is allemaal erg minimalistisch. Ook 'Le Plage' laat dat minimalistische horen, met regelmatig stiltes tussen de klanken en de drie of vier instrumenten die voorbij komen.
Een wat dreigender kleuring heeft 'Marineland', waar vooral de grommende ondertoon voor die dreiging zorgt. Maar de beperkte klanken die Desplat daar bovenop gezet heeft zijn weer erg aan de minimale kant.
De thematiek van de titeltrack komt terug in de track '17 L'Hôpital', met een fraaie koperblazer die de melodie verzorgt. Verder is er slechts beperkt begeleiding.
Met 'Stéphanie' krijgen we opnieuw een erg minimalistische track te horen. Het begint met een wat dreigende ondertoon, maar later blijft alleen een licht getokkelde gitaar over.

De track '2ème Combat' lijkt vooral op een soundscapetrack, want de eenzame klanken uit de elektronische trukendoos zijn totaal niet melodieus. De track 'Sam' is al even minimalistisch, maar daar hoor je dan nog een licht getokkelde gitaar, met beperkt wat ondersteuning van wat vioolklanken en pianoklanken.
Een redelijk fraaie track krijgen we te horen in 'La Loi du Supermarché', waarbij overigens de eerste helft van de track weer superminimalistisch is. Ook 'Le Combattant' is fraai, omdat dit eveneens melodieus is, terwijl een accordeon de leiding heeft. En ook 'Stéphanie et Sam' is een fraaie track. De piano speelt hier solo, maar Desplat heeft de melodieën van Stéphanie en Sam door elkaar heen gemengd, waardoor dit toch prettig klinkt.
Je zou verwachten dat 'Naissance de l'Amour' een romantische kleuring zou hebben, maar dat blijkt niet zo te zijn. De muziek is zelfs wat saai en zeurend.
De koperblazers uit de titeltrack komen terug in 'Ali', opnieuw met de hoorn in de leiding, waardoor dit in dezelfde thematiek zit als de titeltrack en daarmee even fraai is.

Het album sluit af met 'Undercurrent', wat opnieuw meer een soundscape-achtige track is, met nagenoeg geen melodie, maar alleen geluiden. Een beetje een afknapper.

Kortom, dit album is eigenlijk een combi van een soundtrack- en een score-album, waarbij ook nog eens beide ongeveer 45 minuten lang zijn. De songs hebben allemaal een wat minder aantrekkelijke stijl, met wat meer indie-gekleurde muziek, soms gecombineerd met dance-invloeden. Ze liggen overwegend niet heel gemakkelijk in het gehoor. Sommige zijn daarbij wat aan de minimalistische kant, maar dat past dan weer goed bij de score van Alexandre Desplat. Zijn score heeft minimalisme zo ongeveer tot de standaard verheven. Veel meer dan drie of vier instrumenten komen in zijn tracks niet voorbij, terwijl vaak zelfs een enkel instrument speelt. Af en toe vallen zelfs hele stiltes in de muziek. Toch zijn er een handvol tracks die wel melodieus zijn en zelfs prettig in het gehoor liggen. Maar het is allemaal te weinig. De waardering voor de songs komt op 42 uit 100 punten, die voor de score op 54, waardoor het album als geheel een magere waardering krijgt van 48 uit 100 punten.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más