Alexander


Sony Classical (5099709294228)
Sony Classical (827969294222)
Película | Fecha de lanzamiento: 2004 | Estreno de película: 2004 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Introduction1:32
2.Young Alexander1:36
3.Titans3:59
4.The Drums of Gaugamela5:20
5.One Morning at Pella2:11
6.Roxane's Dance3:25
7.Eastern Path2:58
8.Gardens of Delight5:24
9.Roxane's Veil4:40
10.Bagoa's Dance2:29
11.The Charge1:41
12.Preparation1:42
13.Accross the Mountains4:12
14.Chant1:38
15.Immortality3:18
16.Dream of Babylon2:41
17.Eternal Alexander4:37
18.Tender Memories2:59
 56:22
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Alexander - 06/10 - Crítica de Tom H., Publicado en (Neerlandés)
Hollywood heeft de historische epossen ontdekt. Na Troy, Gladiator en King Arthur wordt Alexander de Grote als nieuwe historische held gepropageerd door regisseur Oliver Stone. Kennelijk heeft de Macedonische vorst niet het charisma om menig filmliefhebber te bekoren want de film flopte enorm: te ongeloofwaardig, te saai, te langdradig. De soundtrack was ook niet echt een enorme stimulans om de kassa te doen rinkelen, oh ironie door een Griek gecomponeerd. (We weten allemaal wat Alexander deed met de Griekse stadstaten... ah nee, de scène werd uit de film geknipt, silly me ^_^.)

Het verhaal van Alexander (os) de Grote is er nochtans één van grote heldenmoed. Alexander wordt als de zoon van Olympia (een ongeloofwaardige Angelina Jolie) en koning Philippus in Macedonië geboren. Gecorrupteerd door zijn jaloerse moeder, krijgt de jonge snaak een oerdegelijke opvoeding samen met zijn boezemvriend en latere geliefde Hephaistion zodat hij later aartsvijand Griekenland en Perzië op de knieën kan krijgen. Alexander slaagt wonderwel en wanneer zijn vader vermoord wordt in een bloedig complot, staat de blonde adonis op als nieuwe koning van Macedonië. Niet lang nadat hij zijn geboortestad Pella verlaat, dwingt hij de Griekse stadstaten tot gehoorzamen - na de genocide en het platbranden van Thebe- en richt hij zijn pijlen op de Perzische gebieden van koning Darius voorbij Klein-Azië. De Gordiaanse knoop wordt evenwel door Oliver Stone vergeten, net zoals het merendeel van de gevechten in de grensgebieden van India (Bactrië). Conventioneel wordt de relatie met Hephaistion en Bagoas, de Perzisch eunuch, gemarginaliseerd tot een vriendschappelijke anekdote, terwijl de relatie met Roxane, de Sogdiaanse prinses, op haast erotische wijze wordt geportretteerd als ultieme liefde. De tweede vrouw - kleindochter van de overwonnen Darius III - krijgt zelfs geen screentime. Stone focust op het gevecht te Gaugamela en het gevecht met koning Poros (dat foutief wordt gelinkt met de terugkeer naar Babylon.)Wie echter hoopt op kolossale actiemuziek, komt bedrogen uit.

De soundtrack begint nochthans veel belovend. De eerste 3 minuten zijn simplistische, maar aangename representaties van mooie thema's. Op een haast magische wijze wordt Ptolemaeus geïntroduceerd, de verteller van het verhaal. Hij neemt ons mee naar Pella ('Young Alexander') waar Alexander zijn trouwe paard Bucephalus temt. De derde track 'Titans' heeft ons het hoofdthema van deze score: pompeus en weinig tot de verbeelding overlatend. Een aangename 7 minuten leidt ons naar de slag bij Gaugamela, een povere actiesymfonie. Hier hoor je pas echt hoe eenvoudig Vangelis' melodieën echt zijn. De score valt hierna uiteen in traditionele, haast etnische muziek (Bagoas' Dance/ Roxane's Dance) die hand in hand gaat met new age melodieën (Roxane's Veil) Geleidelijk aan begint ook een ware choas te ontstaan met als dieptepunt een dromerige en historisch ongelofelijk vloekende vioolsolo van Vanessa Mae in het nummer 'Roxanne's Veil'. Het koor klinkt rommelig en de synthesizers begeven je vinger spontaan naar de skip-toets. Uiteindelijk eindigt de soundtrack met het mooie thema in 'Eternal Alexander', maar wanneer je daar bent geraakt ben je reeds verzopen in de wansmakelijkheid van pompeus gekletter en getinkel. Het thema van 'Eternal Alexander' neemt het koor op zweeptouw en biedt ook aan het orkest de mogelijkheid tot schitteren. Laten we de obligatoire windvlagen vanuit Vangelis' synthesizers maar met de mantel der liefde bedekken.

Nochthans biedt het verhaal van Alexander een ideale gelegenheid om een schitterende, orkestrale en chorale score uit te werken. Maar net als de beschamende manier waarop de relatie tussen Hephaistos en Alexander is uitgewerkt, is deze soundtrack slecht een afgezwakt geheel dat zeker naar meer smaakt mocht Vangelis de tijd genomen hebben om zijn thematische statements in het begin van de score beter uit te werken en een orkest zou gebruiken dat niet door zijn vervelende synths wordt overstemd.

In het algemeen net als de film een afknapper in het middendeel. Goed voor een kwartiertje mooie en vooral grootse muziek die vooral je buren of leken in de filmmuziek zullen imponeren.
Alexander - 09/10 - Crítica de Bruno Roberti, Publicado en (Neerlandés)
De muziek die Vangelis weet neer te zetten voor deze film, Alexander, is voor mij persoonlijk van top niveau. Het is een geheel van epische muziek die zeer afwisselend klinkt, en die eens iets anders is of wat we altijd maar opnieuw horen in zo'n soort films.
Denk maar aan Troy, Gladiator, Kingdom of Heaven, enz... Niettegenstaande dat deze ook tot mijn favoriete soundtracks behoren, maar Alexander heeft net dat tikkeltje meer.

Vanaf de eerste track (Introduction) hoort men reeds dat typische, zo herkenbare Vangelis-sound: plechtig, bombastisch en dramatisch maar zonder té zwaar te klinken.
In 'Young Alexander' hoort men iets meer melodie nog. Het geeft ons reeds een idee van hoe de jonge Alexander is.

'Titans' is volgens mij dé titeltrack en doet het even goed en zelfs beter of 'Conquest of Paradise'. De track is een verhaal op zich. De synthesizers, het orkest en het koor mengen zich perfect met elkaar op een manier die enkel Vangelis kan.

'Drums of Gaugamela' is heel wat ritmischer dan de voorgaande tracks. De titel zegt het zelf, het is op slagwerk gebaseerd. Het geeft ook perfect de sfeer aan waarin we ons bevinden, nl. in één van de grootste veldslagen van de geschiedenis.

'One morning at Pella' is heel wat rustiger en ingetogen. Een beetje in de stijl van de betere tracks uit 'El Greco'.

'Roxanne's dance' is een van de iets mindere tracks. Het is een oosters getint deuntje die na enige tijd toch begint te vervelen.

'Eastern path' klinkt opnieuw heel anders en kon even goed uit 'Gladiator' komen, aangezien de duduk hoofdzakelijk te horen is, zoals Hans Zimmer die gebruikte in 'Gladiator'.

'Gardens of delight' klinkt als een mengeling van Vangelis vroegere werken. Een beetje van 'El Greco' in de intro en een beetje uit 'Oceanic' maar dan met andere klanken en weinig melodie. Het geheel doet eigenlijk terug denken aan track 6: Roxane's dance en is ook iets minder boeiend.

'Roxane's veil' is een gedurfde, maar geslaagde combinatie van enkel de synthesizers van Vangelis met de viool van Vanessa Mae. Het klinkt zelfs niet als filmmuziek, maar eens je eraan gewend raakt, mist het zijn doel niet: de liefdesscene uit de film begeleiden. De viool is natuurlijk zoals men van Vanessa Mae verwacht: romantisch, gevoelig, ontroerend, meeslepend, kortom ... perfect.

'Bagoa's dance' is voor mij de zwakste track van de cd. Van begin tot einde percussie zonder enige opvallende afwisseling. Gelukkig bestaat er iets als "skip track"...
'The charge' is een korte maar eigenlijk redelijk complexe track. Het biedt veel afwisseling en klinkt soms een beetje als de requiem van Verdi.

'Preparation' is een goeie track die de opbouw van het gevecht goed weet in muziek te brengen.

'Across the mountains' is een schitterend stuk muziek. Al is het met koor en orkest ondersteund synthesizer-muziek, het wordt gemakkelijk eens mee geneuried. Een meeslepend en waar kippenvel-moment. Het is ook een van de langere tracks en verveelt geen seconde.
'Chant' is heel wat somberder en triestiger. Het begeleid dan ook min of meer Alexander's dood.

'Immortality' gaat verder waar 'Chant' mee begon, al is het niet zo somber. Er klinkt weer meer hoop op iets als leven-na-de-dood...

'Dream of Babylon' is een soort reprise van 'Titans' maar eindigt anders en is dan ook opnieuw een van de beste tracks.

'Eternal Alexander' is terug een opmerkelijke song. Vangelis op z'n best. Veel valt er niet van te zeggen. Luister en oordeel zelf, zou ik zeggen.

'Tender memories' is een soort variatie op alle hoofdthema's (waarvan across the mountains het meest herkenbare is) van de soundtrack en is dan ook meteen een waardige afsluiter. Een ideale rustige track om nog eens stilletjes na te genieten van de hele cd.

De soundtrack is een aanrader, zeker voor iedere fan van Vangelis, maar ook voor de anderen die eens een soundtrack willen horen die origineel uit de hoek komt, nieuwe klanken laat horen en verassend en verfrissend klinkt. Het is dan ook perfect te beluisteren los van de film.
Alexander - 10/10 - Crítica de Arvid Fossen, Publicado en (Neerlandés)
Vangelis heeft na Blade Runner zijn beste score gecomponeerd: Alexander. Iedereen kent wel Conquest Of Paradise, waar het titel thema zelfs de hitparades heeft aangedaan, en waar de soundtrack zowat een klassieker is geworden. De soundtrack van Conquest Of Paradise bevatte naast dit hoofd thema vooral een sterk new age getinte score, en niet iedereen was daar even grote fan van. In zijn nieuwste score Alexander vind je alleen het beste wat een Vangelis zou kunnen gecomponeerd hebben, aangevuld met originele invallen. Alexander is een enorm gevarieerde soundtrack geworden, met zowel enorm krachtige tracks met orkest, enorm koor en overdonderende percussie, maar tegelijk ook van heerlijke suspense en sfeer tracks.

Alexander gaat natuurlijk over de Macedonische heerser Alexander De Grote die van 356 tot 323 Voor Christus leefde. Vreemd genoeg zijn er maar weinig Hollywood blockbusters over gemaakt, dus in navolging van successen als Gladiator in 2000 is het niet verwonderlijk dat één voor één de legendarische verhalen in een moderne verfilming met een cast van top acteurs worden gebracht. De release voor België en Nederland is einde van het jaar.

Je zou verwachten dat in navolging van Gladiator, King Arthur, enz. er niets anders te verwachten was als een Hans Zimmer of Zimmer-achtige score. Zeer goed wetende dat dit misschien wel zou werken, maar bij critici op minder appreciatie kan rekenen heeft regisseur Oliver Stone gekozen om dit net niet te doen, en eerder een score te kiezen die dicht aansluit bij de etnische muzikale stijlen en instrumentatie van de film setting. De keuze van Vangelis lag natuurlijk voor de hand. Echter deze Griekse componist is de laatste 15 jaar tijd uitermate selectief in het aanvaarden van projecten voor film, zo waren Blade Runner en Conquest Of Paradise dan ook de laatste grote films die hij de laatste 15 jaar heeft aangenomen. Het meest recente werk, dat bijna filmscore is, was Mythodea, een orkestrale score voor de missie van de NASA naar Mars.

Vangelis heeft vooral naam gemaakt met zijn synthesizer muziek als Chariots Of Fire, waarmee hij trouwens een Oscar won in 1981, maar zal vooral geassocieerd worden voor zijn harmonische muziek met grootste ritmes en koor.

Elke track op de cd Alexander is een score op zich, met zijn eigen instrumentatie en thema’s, en Vangelis herneemt bijna niet dezelfde thema’s, maar behoudt wel steeds dezelfde sfeer.
De stijlen lopen enorm uiteen: groteske orkest/koor tracks, exotische dans ritmes, repetitieve -bijna Philip Glass - thema’s, new age/rock, intrumentale solo’s, synthesizer landschappen, enz. Als filmscore is dit misschien een minpunt, omdat filmmuziek als functie heeft ook de samenhang van de scènes, de karakters van de personages te volgen, enz. heeft. Door het bijna niet hernemen van thema’s is het nogal duidelijk dat de score bijna los van de filmbeelden zou gecomponeerd zijn. Dat maakt de soundtrack los van de film natuurlijk 10 keer boeiender, net vanwege deze afwisseling. Eigenlijk is dit een pure Vangelis score, en maar in beperkte mate een traditionele etnische score.

Alexander is de beste score en meest verrassende score die ik dit jaar heb gehoord. Het is niet opnieuw de zoveelste epische en lyrische score, maar een frisse nieuwe inval, die zowel de goede cliché stijlen combineert met originele nieuwe trends. Dé kanshebber bij de Oscars volgend jaar in April.
Alexander - 06/10 - Crítica de Tom Daish, Publicado en (Inglés)
I think it's the comparative rarity of Vangelis' forays into film scoring that makes each effort more of an event than for most 'regular' film composers. Indeed, if someone said that Alexander was by someone of Media Ventures origin, few would be especially bothered. Admittedly, it does have a good theme - it's a very simple one, but when it comes in, all bold and anthemic during Titans, it's undeniably stirring. Then again, it's catchy to the point of irritation, but then you're likely to find yourself playing it over and over more times than is healthy. That the three minutes of Introduction and Young Alexander are little beyond unexciting synthetic noodling does mean that you're really ready for Titans when it arrives. The pounding, throbbing percussion, chorus and synths blend together very much in the way they did for Vangelis' popular score for Ridley Scott's 1492: Conquest of Paradise, although that anthem had somewhat more edge to it. Titans seems more suited to an Olympic medalist tribute than a bloody epic.

If Titans does seem tame then at least The Drums of Gaugamela turns up the heat. Again, it's not complex or subtle stuff and the ominous four note motif the composer introduces teeters on the melodramatic. James Horner trotting out his own four note threat motif in Troy is nothing new, but he knows how to invoke menace without parody. After the excitement of all the drumming, Vangelis' score settles back into a more restful mode, with strumming lutes/guitars/whatever - random plucked things - over synth pads and forays into ethnic territory. It's either pleasantly relaxing or dull, depending on your tolerance for such writing. Roxanne's Dance introduces some somewhat cliché desert type twanging (more faux authentic instrumental than Maurice Jarre, however), although the seemingly omnipresent harp twittering - which reappears later in Gardens of Delight - rather put me in mind of Barry Gray's music for the Angels in Captain Scarlet. Odd. The romance, of sorts, is the least interesting aspect and Roxane's Veil is a veritable 80's cheese fest of synths and Vanessa Mae's electronic violin.

To provide a nice bookend balance to the album, Across the Mountains reverts back to the anthemic style of Titans, although with a bit more grit, plus the odd cadence that wouldn't be out of place in a Zimmer epic. Indeed, Zimmer's own recent scores make an interesting comparison with Vangelis' as both have similar approaches that mix varying amounts of orchestra with synthetic underpinning and some ethnic colour. Zimmer now has a number of this kind of score under his belt and they are starting to blur into one - Vangelis has novelty on his side - but when properly inspired, Zimmer's dramatic sense seems just that bit more convincing and, love it or hate it, Gladiator had a good number of great themes and a good feeling of dramatic and musical architecture. Alexander, on the other hand, has very simplistic anthems and a just about engaging, but meandering midsection. Still, for all that, it is memorable enough to be worth hearing, but like the film itself, some way below what was hoped for.
Alexander - 08/10 - Crítica de Niels van Laar, Publicado en (Neerlandés)
Alexander.

1492: Conquest of Paradise, was één van de eerste scores die ik had. Ik was helemaal weg van het nummer Conquest of Paradise, dat in die tijd een grote hit was. Ik was toen ongeveer acht. Als je terugkijkt, is het best zware muziek voor een jochie van acht, maar ik vond het mooi, dus ik kreeg de cd van mijn ouders. Grijs gedraaid en ineens was het over. Tot ongeveer 3 jaar geleden mijn scoretik echt begon.

Ik was blij verrast te horen dat Vangelis weer eens met een score kwam; Alexander. Wat een prachtige cd heeft hij afgeleverd!

Persoonlijk houd ik niet zo van dat echte synthesizermuziek. Ik vind het altijd een beetje goedkoop klinken. Maar bij Vangelis is het anders, hij weet het allemaal groots te brengen.

De cd begint redelijk rustig met een Introduction. Young Alexander is ook nog redelijk rustig, maar dan begint het echt. Titans doet mij het meest aan het bekende nummer van Conquest of Paradise denken, precies in dezelfde stijl, met koor en dergelijke en dezelfde grootsheid. Titans is voor mij het beste nummer van de cd, een nummer dat vooral uit percussie bestaat en waar een heerlijk ritme inzit. Ik kan daar uren naar luisteren. Vervolgens krijgen we een aantal nummers met een beetje een Oosterse sferen, Roxane’s Dance is daar een goed voorbeeld van. Immortality is het slechtste nummer van de cd, te eentonig en te saai.

Deze cd is een bevrijding, klinkt enorm ruimtelijk, alsof het in een enorme hal of leeg stadion is opgenomen. Dit effect wordt bereikt met de synthesizers en de percussie. Door die percussie klinkt is een heel ritmisch effect gecreëerd. Dat komt de eenheid van de cd ten goede, omdat het vrij op zichzelf staande nummers zijn.

Misschien wel de beste score van het jaar tot nu toe! Laat Vangelis maar weer een tijdje wachten, voor hij met een nieuwe score aankomt. Die lange periodes komen de muziek zeker ten goede.

Niels.
Alexander - 07/10 - Crítica de Gudo Tienhooven, Publicado en (Neerlandés)
Synthersizers die de tijd van Alexander de Grote moeten begeleiden? Dit idee gaat er bij mij eigenlijk niet in. De keuze van Vangelis voor dit reusachtige spektakel (en ook reusachtige flop) van Oliver Stone is op z'n zachtst gezegd opvallend. Wellicht wilde Stone eens een ander geluid horen dan de gemiddelde score van een epos. Zimmer vond hij misschien te voor de hand liggend.

Toch kocht ik de soundtrack een week voor de film in premiere ging om het een kans te geven..."laat Vangelis mij eens aangenaam verrassen." Dat is hem heel aardig gelukt. Langzamerhand viel het elektronische geluid weg en ontdekte ik de eenvoudige, maar doeltreffende composities. Het reusachtige koor trok me definitief over de streep. The Drums of Gaugamela, Across the Mountains en Eternal Alexander zijn verreweg de hoogtepunten van de cd. Kitsch, maar van een zekere kwaliteit die het uiterst genietbaar maakt. Vangelis is wel wat erg hoog gewaardeerd voor dit werk, maar het is beslist een aanrader geworden.
Jammer dat de muziek in de film zeer matig tot zijn recht komt (een punt waar ik bijna niemand over hoor). Het heerlijke thema van Across the Mountains hoor je misschien een minuutje en nog in gedempte volume ook, Eternal Alexander hoor je pas wat verder tijdens de aftiteling etc. In de bioscoop wordt dan toch eigenlijk weer pijnlijk duidelijk dat Vangelis niet de beste keuze was voor dit project. Maar geef de man op cd een kans!
Alexander - 09/10 - Crítica de bert w., Publicado en (Neerlandés)
Alexander; Vangelis heeft er een indrukwekkende epische score van gemaakt, gelukkig treed bij deze score de synthesizer minder op de voorgrond en combineert hij het met allerlei instrumenten en een groots koor.
Het album verveelt geen moment, steeds komt hij met iets nieuws, allemaal erg groots en verslavend om naar te luisteren.
Het fantastische aan dit album vind ik hoe vangelis erin geslaagd is met zijn toch typische synthesizer klanken dit te combineren met allerlei instrumenten om het toch verrassend te laten klinken.
De tracks met het koor erin vallen op en doe je met momenten rillen, bv het nummer 'the charge' zou minuten langer mogen duren.
Het album bevat veel hoogtepunten, persoonlijk vind ik track nummer vier, 'the drums of gaugamela' het absolute hoogtepunt.
Bij track zeven 'eastern path' moest ik onmiddelijk aan de 'the passion of christ' denken, dezelfde sfeer, klanken.
Het nummer samen met vanessa mae vind ik niet echt een meerwaarde voor dit album, vind ook niet echt bij deze score passen.
Alexander is de! epische score geworden van 2004, troy en king arthur komen in de schaduw te staan bij deze pracht en grootsheid. Sommige zullen misschien zeggen een historische epos met synthesizer combineren kan niet maar voor mij toch een volwaardige afsluiter van het filmjaar 2004.
Alexander - 10/10 - Crítica de KPO -, Publicado en (Neerlandés)
Voor een Vangelis-fan is het altijd een aangename verrassing te vernemen dat de grote Griek nog eens wat in petto heeft. De man brengt dezer dagen nauwelijks nog wat nieuws uit en in die zin waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen toen de eerste berichten over de Alexander-score en een eerste fragment (werkversie van Titans) op het internet verschenen.
Die verwachtingen werden uiteindelijk meer dan ingelost. Vangelis staat er misschien wel grootser dan ooit, met in elk nummer nieuwe boeiend thema's en invalshoeken. Hoewel de muziek naar mijn gevoel wat rommelig werd ge-edit en herwerkt, zowel in de film als op de uiteindelijk op CD uitgebrachte versie (wat overigens ook in '1492' het geval was...), spreekt de muziek zowel met als zonder beelden van begin tot eind tot de verbeelding.
Alleen het (weliswaar mooie) Roxane's Veil valt qua stijl wat uit de toon, wat er mee te maken heeft dat het basisthema uit de film een totaal nieuw arrangement kreeg op de CD en op die manier volledig los schijnt te staan van de rest van de OST. Dat geldt trouwens ook voor de bonustrack 'Bizarre Bazar' (in beperktere oplage verspreid), waarin Vangelis aan de hand van etnische gezangen en een elektronisch ritme, een opzwepend Babylonisch sfeertje creëert. Top.
Alexander - 09/10 - Crítica de Joris Kessels, Publicado en (Neerlandés)
Een prachtige synthesizer score van Vangelis die het best te beluisteren is met de volumeknop to the max. De ruimtevullende sound van Vangelis doet weer menig hart sneller kloppen, eveneens die van mij. Toch klinkt het door de synthesizer allemaal iets te gemaakt.

Het is inderdaad een zeer gevarieerde score. Synthesizer en/of percussie in verschillende maten (dynamisch, rustig, vrolijk, dramatisch, suspense) al dan niet in combinatie met verschillende zeer uiteenlopende instrumenten of gezang. Hoewel dit zeer vermakelijk is ontbreekt het daardoor wel aan enige samenhang. Het lijkt wel alsof Vangelis te veel inspiratie had en alles in één soundtrack heeft gepropt. Die inspiratie heeft hij wel deels gekregen door goed te luisteren naar het werk van andere artiesten. Zo is de link met The Passion Of The Christ bij de track ‘eastern path’ snel gelegd en heb ik het idee dat ik het thema in de track ‘roxane’s veil’ al ergens van ken. Toch blijft het een zeer vermakelijke score.

Vangelis ten voeten uit!
Alexander - 08/10 - Crítica de Rob van Hassel, Publicado en (Neerlandés)
Alexander. Voor velen een film die zeer slecht bevallen is. Ik moet toegeven, de film is niet zo sterk als bijvoorbeeld Gladiator of King Arthur, maar dat deze film is genomineerd voor zoveel Razzie Awards kan ik nog steeds niet begrijpen.
Daarentegen won Vangelis met zijn soundtrack voor deze film wel een prijs tijdens de World Soundtrack Awards in 2005 en wat mij betreft terecht!
De muziek in de film heeft mij niet een keer verveelt. Ik vond het een goede aanvulling op de film.
alleen staan op de cd nummers zoals ''Roxane’s Dance'' en het laatste nummer ''Tender Memories'' die mij niet bekend voorkwamen uit de film? Beide, en dan vooral ''Roxane’s Dance'', vind ik slechte nummers en hadden voor mij weggelaten kunnen worden.
Nummers zoals ''Young Alexander'', ''Titans'' en ''Across The Mountains'' zijn daarentegen wel goed en de volumeknop gaat bij die nummer s dan ook voluit.

Met uitzondering van een paar nummers vind ik deze soundtrack toch goed om te beluisteren en de moeite waard.
Alexander - 09/10 - Crítica de Wim Minne, Publicado en (Neerlandés)
Alexander: wie kent hem nu niet. De mythische veldheer.
De man die de Griekse cultuur tot in India bracht. De ene na de andere veldslag won. Rond hem zijn honderden verhalen geweven.

Ideale stof dus voor een pracht van een film. Toch slaagde Oliver Stone er niet in om er een "Gladiator" filmachtige van te maken. Jammer, maar helaas.

Gladiator had een bom van een soundtrack. Het prachtige the battle zindert altijd nog steeds na als ik de film/score heb gezien/gehoord.

En daarin sloeg Alexander ook, weliswaar net ietsje minder als Gladiator. Across The Mountains is één van de sterkste tracks die ik al gehoord heb, Titans en Drums of Gaugamela, zijn ook meesterwerkjes op zich.

Een mooie score van de man, die ons conquest of paradise gaf: Vangelis
Alexander - 05/10 - Crítica de Damien , Publicado en (Francés)
La sensation d'immensité qui se dégage des compositions de Vangelis a tôt fait de se dissiper: le peu de thèmes guerriers ou dramatiques (remarquables, toutefois) qui ont été écrits pour l'occasion est repassé en boucle un nombre incalculable de fois; certaines phrases musicales sont répétées jusqu'à la nausée ("Titans"); et les pistes plus orientales du milieu de l'album sont sans saveur. On retiendra donc l'"Introduction" réussie, menant vers un "Young Alexander" intéressant. Egalement "Eternal Alexander", joli récapitulatif des thèmes pricipaux du film.
Alexander - 10/10 - Crítica de Hugo Coljé, Publicado en (Neerlandés)
Dit is voor mij muziek die nooit verveeld. Van de eerste seconde tot de laatste blijft het boeien. Ik gebruik deze muziek zelfs voor fotoseries. Zoveel variaties, geen octaaf hetzelfde,het blijft mijn fantasie prikkelen. Ik word wel nieuwsgierig naar de beelden, hoewel de film redelijk werd afgekraakt, waarin nota bene de muziek zelfs niet echt tot z'n recht komt. .. aldus de recenties. Maar deze filmmuziek blijft tot de verbeelding spreken. Het was een gok toen ik de CD kocht, maar ik heb er geen spijt van. Ik vind het de prijs meer dan waard!
Alexander - 08/10 - Crítica de Jeroen Bakker, Publicado en (Neerlandés)
Ik wil graag even iets toevoegen aan wat hierboven allemaal is geschreven. Vangelis maakt zeer handig gebruik van Vanessa Mae, de grote vioolvirtuoos van onze tijd. In het stuk de Roxanne's Veil is dit het duidelijkste te horen. De kenmerken van een electrische viool en de geluiden van Vangelis komen in dit stuk prachtig tot een emotionele climax.

Ik vind dat we de bijdrage van Vanessa Mae aan deze soundtrack niet mogen onderschatten.

Vr. groeten;

Jeroen Bakker
Alexander - 07/10 - Crítica de Michel Gregoire, Publicado en (Francés)
Vangelis nous a tellemnet habitué a transcender les films par sa musique puissante, originale et magique que dans le cas du film ALEXANDER, on reste un peu sur sa fin.
Bien entendu, les morceaux de musique sont efficaces, mais on a du mal parfois a retrouver la "patte" du grand compositeur et grand musicien qu'est VANGELIS et qui nous a offert tant de belles mélodies.
Alexander - 01/10 - Crítica de Rob van den Berg, Publicado en (Neerlandés)
Ongeloofelijk slechte soundtrack. Komt in mijn lijstje met stip onderaan.
Ik vraag me serieus af waarom de rescentie in de beschrijving zo positief kan zijn. Iedereen begrijp toch van deze score niets klopt.
Thema's spreken mij zeker niet aan en op trommels rammelen kan iedereen!
Alexander - 06/10 - Crítica de Guy Verfaillie, Publicado en (Neerlandés)
Keek enorm uit naar deze score en ben al bij al ontgoocheld. Deze score komt veel te bombastisch en chaotisch over. Persoonlijk vind ik dat deze niet bij de beste scores van het afgelopen jaar kan worden gerekend.
Alexander - 09/10 - Crítica de Bart v/d Ploeg, Publicado en (Neerlandés)
Leuk album is dit. Rustige nummers, maar er zijn ook wel actrietracks. De nummers die er voor mij uitspringen zijn Young Alexander, Titans, Across The Mountains & Eternal Alexander.

Geef hem een 9 !
Alexander - 10/10 - Crítica de A.J. Frank, Publicado en (Neerlandés)
Vangelis heeft opnieuw het Paradijs veroverd! Wanneer je deze CD in al zijn Glorie beluistert (hoog volume) dan besef je dat het Koninkrijk zojuist is neergedaald in je kamer.
Alexander - 09/10 - Crítica de Tim Horemans, Publicado en (Neerlandés)
Alexander is een zeer goede filmscore. Vangelis staat er helemaal, vooral Titans, The Drums of Guagamela en Across the Mountains zijn majesteus.
Een aanrader
World Soundtrack Awards: Public Choice Award (Ganador)
Trailer:



El tráiler del soundtrack contiene música de:

Clash of Arms, X-Ray Dog (Trailer)
A Hero's Only Choice, Brand X Music (Trailer)
Code of Honor, Brand X Music (Trailer)
The Orcs, Brand X Music (Trailer)
Pericles, Brand X Music (Trailer)
Spirit of the Desert, Brand X Music (Trailer)


Otras versiones de Alexander (2004):

Alexander (2012)
Alexandre (2004)
Alexander (2018)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más