La Puta y la Ballena


Mellowdrama Records (5060097610662)
Película | Fecha de lanzamiento: 2006 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Prelude0:58
2.Main Title Theme3:02
3.The Journey3:56
4.Tale Of The Whale3:49
5.Vera And The Light Bulb2:35
6.Paja Brava/Lola - The Baptism3:33
7.Buoy/A Call At The Beach2:17
8.Gagged/The Sale2:24
9.Lola And The Whale/Emilio - Leaving1:54
10.Release And Farewell4:01
11.Vera And Ernesto/The Final Encounter3:22
12.An Argument2:14
13.La Lamparita - End Credits4:08
14.Danzarin3:25
15.Flores Negras2:55
16.Bailarin Compadrito2:43
17.La Lamparita, 19342:15
18.Matilde La Iniciacion2:24
19.La Lamparita, 20032:18
 54:13
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

La Puta y la Ballena - 09/10 - Crítica de Tom H., Publicado en (Neerlandés)
De Argentijnse filmcomponisten zijn vandaag de dag erg populair. Denk maar aan de schitterende soundtracks van Gustavo Santaolalla (“Brokeback Mountain”, “The Motorcycle Diaries”). De Zuid-Amerikaanse filmmuziekindustrie is er één van zwoele ritmes en traditionele Latino-muziek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Andrés Goldstein en Daniel Tarab voor de score van “La Puta y la Ballena” (“De prostituee en de walvis”) een brilliante mix maken van smaakvolle tangomuziek en traditioneel georkestreerde filmmuziek.
De film zelf vertelt het romantische verhaal over de Argentijnse Vera wiens erotische semi-autobiografisch boek op de valreep wordt opgevist door haar minnaar en uitgever. Vera’s relatie met haat vader komt hierdoor in het gedrang en ze trapt het dan ook af op een queeste doorgeen Argentinië en Patagonië, geleid door een liefdesbrief, een oude foto en walvis, een bordeel en de tango. Een vreemde mix.

Het soundtrackalbum wordt opgesplitst in twee delen: het eerste deel omvat de originele achtergrondmuziek, het tweede deel is dan weer weggelegd voor de tango’s. Tarrab en Puenzo beginnen met een mooie prelude gespeeld door een soloviool begeleidt door de National Symphony Orchestra en de National Philharmonic Orchestra of the República Argentina. The Main Title Theme is een dromerige melodie voor piano en viool. Het doet erg westers aan, maar bevat een zekere vertedering. Heel mooi en zacht. “The Journey” bevat dan weer mooi materiaal voor piano, viool en klarinet. Het geheel wordt onderworpen aan percussie na een minuut of zo en moet het hebben van het rime dat steeds maar weer vertraagd en versneld. Het liefdesthema wordt herhaald en van een etnisch vleugje voorzien door palmfluit die enkele tonen uitschreeuwt. De loop in de track doet denken aan het procédé van herhaling in Japanse soundtracks. De soundtrack kabbelt rustig door met romantische en gevoelige melodieën, hier en daar opgefleurd door de accordeon dat doet denken aan de muziek van Alberto Iglesias voor de films van Almodovar. De klarinet, de piano en de viool blijven het eerste deel van de soundtrack overheersen. Thematisch is erg weinig variatie maar de soundtrack laat je niet vervelen. Het brengt herinneringen naar boven van muziek van Gabriel Yared. “Vera and the Lightbulb” combineert strijkers met accordeon en is een zalig klaaglied. “Buoy/A Call at the Beach” is dan weer een relaxerende track met strijkers en lichte gitaar. “Vera and Ernesto” is een heel melige track voor piano en viool die heel mooi de sfeer van de soundtrack samenvat. “An Argument” begint met een solo piano die een heel eenvoudige melodie speelt die telkens wordt herhaald en een zekere weemoedigheid met zich meebrengt. De subtiele toevoeging van de strijkers is hier erg sterk. Het eerste deel wordt afgesloten met de End Credits waar de verschillende solisten nogmaals aan het werk zijn te horen en het thema een laatste keer wordt gespeeld.

Wat volgt is een zalige combinatie van Bandoneon, piano, viool en contrabass die de schitterende tango-nummers brengen. Voor de liefhebbers is deze sectie van de cd niet te versmaden, maar ook voor de filmmuziekliefhebber zijn de pittige orkestraties heel aangenaam. De thema’s zijn niet zo verschillend omdat ze rond de “Lampertina”- en de Matildetango zijn gecomponeerd die als leitmotief door de filmmuziek werden gebruikt. Het resultaat is toch erg aangenaam maar men kan zich afvragen of men er niet beter had aangedaan om de score te mixen met de tango tracks. Het zou al heel wat meer afwisseling brengen op het album.

La Puta y la Ballena” blijft hoe dan ook een mooie compilatie van sterke muziek. De romantische thema’s zijn wel erg traditioneel en weinig vernieuwend en zijn met enkele accenten iets “zuiders” gemaakt maar missen het pittige van sommige andere scores. De mooie combinatie tussen tango en romantische thema’s maakt heel wat goed. Daniel Tarrab en Luis Puenzo hebben mooi werk geleverd dat zeker naar meer smaakt. Een prima soundtrack die je zo de desolate landschappen van Patagonië doet denken en tangoritmes die de sfeer van een duister bordeel ergens in een Zuid-Amerikaanse hoofdstad weergeven. Gewoon je ogen dichtdoen en genieten.
La Puta y la Ballena - 08/10 - Crítica de Joris Kessels, Publicado en (Neerlandés)
Andrés Goldstein en Daniel Tarrab, onafscheidelijk, zo blijkt uit de lijst van scores die op hun naam staan. Het Argentijnse koppel heeft dan ook in 1982 het bedrijf Swing Musica op poten gezet die zich toelegt op de productie van muziek voor (teken)film en tv-commercial. Na Some Who Lived doet de regisseur Luis Puenzo voor zijn nieuwste film La Puta Y La Ballena wederom een beroep op de twee componisten. Het resultaat mag er wezen.

Om het leven in een op de Argentijnse kust gevestigd bordeel in de jaren 30 tot leven te brengen wordt teruggegrepen naar de tango’s uit die tijd. De tango’s, die aan het eind van de soundtrack terug te vinden zijn (vanaf track 14), zijn liefelijk, bedwongen, romantisch, treurig en ietwat swingend. Verwacht dus geen feestelijke, wervelende, lustige, stereotype tango’s zoals deze te vinden zijn op de soundtrack Tango’s. Van de 5 verschillende tango’s zijn er twee geheel nieuw gecomponeerd, ‘la lamparita’ door Daniel Tarrab en ‘matilde la iniciacion’ door Andrés Goldstein. Mijn complimenten voor de componisten, want de nieuw gecomponeerde tango’s liggen qua stijl op één lijn met de andere tango’s. Dit wordt nog eens benadrukt doordat op de soundtrack ook een moderne versie van de tango ‘la lamparita’ op de soundtrack is opgenomen.

Naast de tango’s bestaat de soundtrack voor het grootste gedeelte uit underscore die als gelaten, triest, licht en enorm intens te kenmerken is. Bij de sfeer die het oproept moest ik aan Mar Adentro denken. Over het algemeen is het, uit 40 leden bestaande, orkest te horen, maar komt deze regelmatig op de achtergrond te liggen ten tijde van prachtige pikante solo’s. Zoals de aangrijpende vioolsolo’s (oa track 1), de weemoedige pianosolo’s (oa track 2) en de ingehouden met enorme dramatiek geladen bandoneonsolo’s (oa track 5). De ziel van de tango, de bandoneon (trekharmonica), wordt meesterlijk door Nestor Marconi, één van ’s werelds vooraanstaande bandoneon spelers, bedwongen.

La Puta Y La Ballena is geen doorsnee score, het heeft die kwaliteit dat het je raakt en bevat piekfijne (invloeden van de) tango. Het is dan ook niet voor niets dat deze score in 2004 in twee categorieën (‘soundtrack composer of the year’ en ‘discovery of the year’) werd genomineerd voor de World Soundtrack Awards. Echter dit alles moet gerelativeerd worden, want de soundtrack bevat ook minder interessante gedeelten en zelf ben ik geen fan van de sfeer die het oproept, ik hoor liever feestelijke, lustige tango.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Nominado)
World Soundtrack Awards: Discovery of the Year (Nominado)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más