12 Monkeys

De film 12 Monkeys is een soort SF-thriller en heeft een vrij ingewikkeld, maar erg goed en spannend verhaal. Dit verhaal draait om James Cole (Bruce Willis), die gevangen zit in een toekomstige wereld na een rampzalige wereldwijde virusuitbraak. Wetenschappers zoeken naar een antwoord. Om gratie te krijgen stemt Cole in met een missie die hem naar het verleden moet sturen, om te achterhalen hoe het virus heeft kunnen uitbreken en zo mogelijk een monster hiervan mee te nemen als hij weer naar de toekomst wordt gehaald. Maar Cole belandt in een te vroeg verleden, waar hij in een gesticht belandt, omdat niemand zijn verhaal gelooft en men denkt dat hij gek is. Hij wordt tijdig teruggehaald naar de toekomst en nogmaals naar het verleden gestuurd, nu naar het juiste moment. Maar opnieuw wordt hij niet geloofd en gaat zelf ook denken dat het verhaal niet deugt. Intussen heeft hij ook nog steeds terugkerende dromen...
Samen met een vrouw is hij op zoek naar de waarheid rond het 'Leger van de 12 apen'. Maar terwijl hij er zelf steeds minder in gelooft, ziet de vrouw steeds meer bewijzen voor de verschrikkelijke waarheid, die hij niet meer blijkt te kunnen stoppen en waarbij zelfs zijn dromen een waarheid blijken te zijn, die hij niet had kunnen vermoeden...
De film is erg goed gemaakt en er wordt uitstekend in geacteerd. Vooral Brad Pitt is steengoed als de gekke Goines en zo zie je hem in een voor hem wel heel afwijkende, bijna clowneske rol. Bij het kijken vraag je jezelf regelmatig af wat nu waar is en wat niet en of het eigenlijk allemaal wel waar is. En pas aan het einde kom je erachter hoe de vork nu eigenlijk in de steel zit.

De mij geheel onbekende Paul Buckmaster componeerde de score voor deze spannende en wat afwijkende film. En die score valt niet mee, ook al is de muziek gemaakt voor originele instrumenten en komt dit niet uit de elektronische doos. Een paar tracks hebben echter wel die elektronische klanken hebben, maar die tracks zijn van anderen dan Buckmaster (zoals Vivisection van Olins of Sleepwalk met de elektrische gitaren van B.J. Cole).
De meeste tracks bevatten vooral thrillerachtige en wat lijzige muziek. Het thema is matig melodieus en wordt in de openingstrack door een accordeon gespeeld, maar dit thema spreekt niet aan. Het komt verder in de score nog een aantal keren terug.
Veel muziek bestaat vooral uit effectmuziek van ijle, vaak atonale tonen en percussie. De score heeft een hoog thrillermuziekgehalte met veel onheilspellende muziek en klanken en zou zo bij een horrorfilm passen. Er is een vrij groot scala aan allerlei thrillermotieven, wat het geheel een beetje onsamenhangend maakt.
Een grote overeenkomst is wel dat veel van die tracks wat traag zijn, wat de beluisterbaarheid niet ten goede komt. De muziek is ook nog redelijk basaal en wordt door relatief weinig instrumenten gespeeld, wat de muziek nogal schraal maakt, nog net niet minimalistisch.
Een vaker terugkerend instrument is de solo viool. Een aantal tracks die de dromen van Cole begeleiden worden door die solo viool gespeeld. En die viool speelt een nogal indringende, wat melancholieke melodie, die wel pakkend is, maar in de meeste gevallen vrij kort van duur is, behalve in de laatste, wat langere en bijzonder fraaie track.

In het middendeel van het album staan een aantal tracks van anderen dan Buckmaster, waaronder een aantal songs, zoals het bekende Blueberry Hill en What a wonderfull World. Comanche is een wat zestiger jaren rocky song, hoewel er alleen maar de tekst 'Comanche' wordt geroepen. Tom Waits 'zingt' dan nog een song die niet om aan te horen is.
Een erg afwijkende in deze score is de derde track: dit is het kerstlied Silent Night, die fraai wordt gezongen door een jongenssopranenkoor. (De eerste keer dat Cole terug wordt gestuurd in de tijd, komt hij terecht rond Kerst 1990).

Kortom, de score van Paul Buckmaster voor 12 Monkeys is erg mager en zou zo passen in een matige B-film. De matige muziek viel mij tijdens de film ook al op, wat op voorhand al een slecht teken is en wellicht ook komt doordat de muziek niet goed bij de scenes in de film pastte. De muziek heeft eigenlijk een te hoog thrillerniveau, of eigenlijk horrorniveau, terwijl de film juist heel verhalend is en de muziek dat verhaal nu vaak om zeep helpt met thrillereffecten die nogal over the top zijn.
De songs passen op deze score in het geheel niet, maar staan er alleen op omdat ze een rol(letje) in de film spelen. Al met al een tegenvaller.