Churchill


Filmtrax 09/02/2018 CD
Filmtrax 02/06/2017 Descarga
Película Estreno de película: 2017
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.The Beach4:09
2.Meeting with Month2:11
3.An Unsociable Hour2:33
4.Eisenhower Will Listen2:37
5.Back to London2:32
6.Journey to the Camp2:06
7.Meeting with the King5:28
8.Let It Rain3:40
9.The Ships Are Gathering2:32
10.We Could All Help3:45
11.A Cottage by the Sea2:40
12.The Speech5:48
13.Recovery5:20
14.Purpose3:12
 48:33
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Churchill - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Dit is de 34e en voorlaatste recensie uit de Lorne Balfe serie.

Vorige: Blackwood
Volgende en laatste: Salinger

De Britse film Churchill is een historisch drama, gebaseerd op het leven van de Britse premier Winston Churchill, en dan vooral toegespitst op de dagen voorafgaand aan 6 juni 1944, D-Day, de landing in Normandië. De film is geregisseerd door de Australiër Jonathan Teplitzky (Better than Sex, Burning Man, The Railway Man). De critici zonder historische kennis waren overwegen erg positief over de film, maar echte historici hadden zich vooral geërgerd aan de vele historisch fouten die de film zou hebben. De film was in de bioscopen geen succes.
Het verhaal speelt zich af rondom D-Day, de landing van de geallieerde troepen in Normandië. De Britse premier is het echter niet eens met de manier waarop die landing zal worden uitgevoerd en bewandelt allerlei wegen om zijn zin te krijgen. Hij was toen echter al niet meer de charismatische grote leider van het Britse rijk die hij aanvankelijk was, mede vanwege zijn impulsiviteit en de obsessie van zijn foute beslissingen rond de slag om Gallipoli in 1915. De oorlog had hem daarbij echter uitgeput en nu de invasie aanstaande was, wilde hij zich nog wel even manifesteren...

De muziek bij dit historische drama is van Lorne Balfe en is door velen die de film zagen positief beoordeeld als onderdeel van de film. Dat is echter nog wel iets anders dan om de muziek los van de film te beluisteren.
Op zich is de muziek best aangenaam om naar te luisteren, want Balfe heeft z'n muziek beperkt gehouden en binnen het harmonische spectrum. Toch gaat het allemaal een beetje tegenstaan, als je de score een paar keer beluisterd hebt. Dat komt vooral doordat de muziek soms wel erg langzaam is, een wat triestige kleuring heeft en tegelijk wat aan de minimalistische kant is.

Het album opent met een soort song, waarin de stem van Thomas Farnon duidelijk meehelpt aan de sfeer van de muziek. Hij heeft een vrij hoge mannenstem, die soms wel wat lijkt op die van Lisa Gerrard in haar lage vrouwenklanken. Het arrangement heeft hier een wat tragische kleuring en de wat triestige melodie meandert voort in een wat traag tempo. De muziek is hier een combinatie van orkestrale en elektronische klanken, waarbij de muziek als geheel een wat strijkerachtige kleuring heeft. Aan het eind komt Farnon nog even terug.
Met de tweede track komt de piano naar voren, die in prettige arpeggio's bespeeld wordt. Als later de strijkers het overnemen zijn dat fraaie klanken. Die strijkers spelen ook in de track 'An Unsociable Hour' in prettig klinkende ostinato's, waarna halverwege de muziek wat donkerder wordt ingezet.

Het minimalistische karakter komt duidelijker naar voren vanaf de track 'Eisenhower Will Listen', waarin een deel op solo piano wordt gespeeld. De traagheid komt dan weer extra naar voren in de track 'Back to London', waarin de tweede helft weer net zo minimalistisch is als in de voorgaande track. Helemaal traag en minimalistisch wordt het in 'Meeting with the King'. Met op zich fraaie harmonieën is de muziek echter grotendeels zo minimalistisch in z'n trage solo pianoklanken, dat het gevoel je bekruipt dat de muziek niet vooruit komt. Als Balfe de strijkers toevoegt aan de pianoklanken levert dat opnieuw fraaie klanken op, maar het blijft allemaal tergend langzaam gaan.
'Let it Rain' geeft hetzelfde gevoel alsof de muziek stilstaat, terwijl opnieuw de klanken erg mooi zijn, in een traag meanderende, maar beperkte melodie. Vanaf halverwege neemt het tempo iets toe, maar het blijft behelpen.

De elektronische klanken nemen in sommige tracks wel een wat aparte kleuring aan, alsof het om een SF-film gaat. Zo laat 'We Could All Help' afstandelijke incidentele pianotonen begeleiden door ijle geluiden, die een weliswaar redelijk 'volle' sound maken, maar toch wat schurend klinken.
Het minimalistische komt terug in 'A Cottage by the Sea', die begint met solo pianotonen, waar later steeds meer begeleidende muziek aan toegevoegd wordt. Tegelijk blijft de traagheid de muziek parten spelen, ondanks de op zich fraaie harmonieën. De track 'The Speech' begint met zachte en trage klanken van iets dat als een vrouwenkoor klinkt, waar vanaf halverwege prettige begeleidende klanken aan toegevoegd worden en vooral de solo cello valt daarbij op.
Het album sluit af met een track waarin opnieuw de stem van Thomas Farnon te horen is, waar in de tweede helft ook de solo cello toegevoegd wordt aan de begeleiding. Zo is dit nog een heel aardige afsluiter van dit album.

Kortom, met zijn muziek voor de historische dramafilm Churchill heeft Lorne Balfe zich van een heel andere kant laten horen als waarvan hij zich in de meeste van z'n scores bedient. Dit keer geen elektronisch lawaai met een hoop bombastische percussie, maar het is hier juist een heel ingetogen score geworden, bijna te ingetogen. De muziek is overwegend prettig harmonisch en deels orkestraal, deels elektronisch uitgevoerd, waarbij de hoge zangstem van Thomas Farnon opvalt, naast solo's op piano en cello. De muziek is behoorlijk aan de minimalistische kant, hoewel ook een deel daarvan fraaie combinaties laat horen van strijkers, piano en elektronische begeleiding in een mooie volle klankkleur. De muziek heeft overwegend een wat tragische kleuring, wat in de hand gewerkt wordt door de enorme traagheid waarmee in een aantal tracks gespeeld wordt. Daardoor krijgt de hele score een wat triestige, trage kleuring over zich, die een beetje blijft hangen, ook wanneer de muziek helemaal niet zo triest of traag klinkt. De waardering komt vooral door de fraaie harmonieën nog op een heel behoorlijke 72 uit 100 punten.
Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más