Passengers


Sony Classical 16/12/2016 Descarga
Sony Classical 16/12/2016 CD (0889853595129)
Película Estreno de película: 2016
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.The Starship Avalon (Main Title) 
2.Hibernation Pod 1625 
3.Command Ring 
4.Rate 2 Mechanic 
5.Awake for 7 Days 
6.Crystalline 
7.Precious Metals 
8.Aurora 
9.Robot Questions 
10.The Sleeping Girl 
11.Build a House and Live In It 
12.I Tried Not To... 
13.Spacewalk 
14.Passengers 
15.50% of Light Speed 
16.Cascade Failure 
17.Zero-Gravity 
18.Never Happy Here 
19.Red Giant 
20.Looking for Wrong 
21.Chrysler Bldg. 
22.Untethered 
23.You Brought Me Back 
24.Starlit 
25.Accidental Happiness 
26.Sugarcoat the Galaxy (End Title) 
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Passengers - 06/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Amerikaanse science fiction film Passengers kwam in 2016 uit, terwijl de voorbereidingen al bijna tien jaar eerder begonnen waren. Voor de regie koos de productiemaatschappij de Noor Morten Tyldum (Headhunters, The Imitation Game), die voor de laatstgenoemde film een Oscarnominatie kreeg. Passengers kreeg echter nogal gemengde reacties, vooral vanwege het wat rammelende verhaal. Toch kreeg ook deze film twee Oscarnominaties en deed hij het goed in de bioscopen.
Het verhaal speelt zich af op het ruimteschip Avalon, die mensen naar een verre kolonie in de ruimte moet brengen, waar ze over 120 jaar zullen aankomen. Zij liggen in een kunstmatige winterslaap in een soort capsules. Als het schip 30 jaar onderweg is, komt het echter in een asteroïdegebied terecht en wordt geramd. Door de storing die volgt, ontwaakt een van de ruim 5000 passagiers, Jim Preston (Chris Pratt). Maar na een jaar in eenzaamheid ziet hij het niet langer zitten om zijn leven alleen op het schip door te brengen en wekt een andere passagier, Aurora Lane (Jennifer Lawrence) uit haar ruimteslaap...

De muziek bij deze film is van Thomas Newman, die voor zijn score een van de beide Oscarnominaties kreeg. Ook in recensies van de film wordt Newman's score geprezen als passend en met de juiste sfeer in relatie tot de ruimte-omgeving en het verhaal. Die ruimte-omgeving is in deze film nogal steriel en uiteraard futuristisch. Daar heeft Newman op z'n eigen wijze vervolgens een invulling aan gegeven, die kennelijk uitstekend bij de film past. Als ik de score beluister, dan kan ik me daar wel iets bij voorstellen.

Het is een zonder meer een typische Thomas Newman score geworden. Het tamelijk minimalistische soundscapegehalte is dan ook behoorlijk hoog en deze keer bestaat die soundscape voornamelijk uit elektronische muziek, in diverse tracks aangevuld met orkestrale arrangementen.
Newman past ook in deze score z'n typerende stijlelementen toe, zoals verstilde klanken, aparte instrumentale solo's en solo's of bijna-solo's van aparte instrumenten, ritmes die soms wat uit de toon liggen, ingetogen en wat mat klinkende pianoklanken en daartegenover de stevig aangezette pianomotieven in wisselende sterkte op de manier zoals Newman de piano vaak bespeelt. Maar ook wat heftiger muziek in zowel elektronische als orkestrale uitvoering komen we in deze score tegen. En daar doorheen klinken dan regelmatig de wat dromerige elektronische klanken en geluiden en effecten, die de muziek het eerder genoemde wat klinische karakter geven.
Sommige tracks wekken de indruk dat Newman goed geluisterd heeft naar de muziek van Jean Michel Jarre en Kraftwerk uit de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. De klankkleuring lijkt hier soms erg veel op, zij het in een wat gedemptere uitvoering.

Thomas Newman staat als componist van filmmuziek niet bekend om z'n meeslepende melodieën en die hoef je ook in deze score niet te verwachten. De thematische inkleuring is er wel, maar komt vooral van de sfeer die Newman neergezet heeft en niet van de melodieën. Melodieën komen eigenlijk nauwelijks voor in de score, hooguit kleurt Newman z'n muziek in met beperkt wat melodieuze motieven, die nauwelijks kunnen doorgaan voor herkenbare thema's.
Maar de score heeft z'n uitzonderingen en de track 'Build a House and Live in It' is een fraaie melodieuze uitzondering, in een melodie en arrangement die dan wel weer echt Newmaniaans is, zoals hij vroeger z'n scores componeerde. Ook het licht romantisch getinte 'Spacewalk' is fraai melodieus, met mooie pianoklanken op een mooie lichte underscore van strijkers en is eigenlijk de mooiste track van het album.

De spanning neemt flink toe vanaf de track '50% of Light Speed', waarin de vaart er flink in gaat en de muziek daardoor een zekere drive krijgt, als een soort actiemuziek. Maar de actie barst pas goed los gelijk in het begin van 'Cascade Failure', waarin na een rustig, maar dreigend intermezzo vanaf halverwege de actie en spanning weer toeneemt, waarna die weer wegglijdt in trage elektronische underscore. En ook daarop volgende tracks hebben een stevige kleuring van spanning en actie die regelmatig prima te verteren is.

Na dit blok met spanningstracks vervalt Newman in de track 'Chrysler Bldg.' weer in de wat etherische elektronische klanken die een groot deel van de eerste helft van de score kenmerken. En ook 'Untethered' zakt na een wat heftiger begin weg in die etherische klanken, waarbij een vrouwenstem een mooie aanvulling is. 'You Brought me Back' begint eveneens behoorlijk stevig, maar gaat na ruim anderhalve minuut over in een soort mix van orkestrale en elektronische klanken, die halverwege nog kort even flink worden aangezet, waarna ook nu de muziek weer rustig wegglijdt in een eigenlijk best mooi klinkende soort van fade-out.
'Starlit' is weer een fraaie, bijna romantische getinte track met piano op erg prettige underscore van strijkers en elektronische klanken.
Beide laatste tracks zijn wat vlotter, maar de arrangementen 'pakken' niet echt, vooral ook omdat de melodieuze motieven niet tot de verbeelding spreken.

Kortom, met Passengers heeft Thomas Newman een score gecomponeerd waarin alle stijlen uit zijn eerdere scores terugkomen. Dat is enerzijds positief, maar anderzijds moet je wel een beetje van deze typerende Newmanstijl houden. Veel muziek op deze score spreekt mij niet aan. De vele elektronische muziek is vaak nogal dromerig en vooral bedoeld om een ruimtelijke kleuring neer te zetten. Dat is goed gelukt, maar spreekt los van de film meestal niet zo aan. Daar is de muziek dan duidelijk te saai voor. Maar vooral de tweede helft van het album springt er gelukkig op een prettige manier uit. Hier is de muziek veel gevarieerder en vaak ook orkestraler, en duidelijk minder saai. Voor het eerst hoor je echte melodieën, die soms zelfs een prettig romantisch kleurtje hebben. Waar ik in de eerste helft op een waardering uitkwam van nog geen 40 punten, trekken die duidelijk fraaiere tracks van de tweede helft de waardering nog flink omhoog naar 62 uit 100 punten.
Oscars: Best Original Score (Nominado)
Trailer:





Trailer:





Otras versiones de Passengers (2016):

Passengers (2017)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más