Hacksaw Ridge


Varèse Sarabande 04/11/2016 CD (0030206745887)
Película Estreno de película: 2016
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Okinawa Battlefield 
2.I Could Have Killed Him 
3.A Calling 
4.Pretty Corny 
5.Climbing For A Kiss 
6.Throw Hell At Him 
7.Sleep 
8.Dorothy Pleads 
9.Hacksaw Ridge 
10.Japanese Retake The Ridge 
11.I Can't Hear You 
12.One Man At A Time 
13.Rescue Continues 
14.A Miraculous Return 
15.Praying 
16.Historical Footage 
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Hacksaw Ridge - 09/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Dit is de tweede recensie in de Rupert Gregson-Williams serie.

Vorige: Over the Hedge
Volgende: The Crown: Season One

De Amerikaanse film Hacksaw Ridge is een waargebeurd oorlogsdrama, geregisseerd door Mel Gibson (Braveheart, The Passion of the Christ, Apocalypto) na een lange afwezigheid. De film is gebaseerd op een documentaire over de Amerikaanse oorlogsveteraan Desmond Doss, die als toegewijd christen weigerde om wapens te dragen. De film won vele prijzen en nominaties, waaronder zes voor een Oscar, waarvan twee gewonnen werden. De film is door de critici erg goed ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes.
Het verhaal gaat over Desmond Doss (Andrew Garfield) en begint met een jonge Desmond, die vooral vanuit z'n christelijke geloof zich wil houden aan het gebod 'Gij zult niet doodslaan'. Later redt hij een gewonde, waarbij hij Dorothy (Teresa Palmer) ontmoet, waar hij mee trouwt, vlak voordat hij als hospik dienst neemt in het leger, vanwege de aanval op Pearl Harbor. Tijdens de militaire training valt Desmond op, maar omdat hij weigert wapens te dragen, wil de legereenheid van hem af. Als dat niet via valse psychologische redenen lukt, proberen ze het via mishandeling, maar hij houdt vol. Dan wordt hij beschuldigd van insubordinatie en belandt hij voor de militaire rechtbank, waar ze hem vrijpleiten, omdat pacifisme volgens de wet niet bestraft mag worden. Dan worden hij en z'n eenheid opgedragen om op Okinawa een divisie af te lossen, in de strijd tegen de Japanse bezetters...

Regisseur Gibson had aanvankelijk componist James Horner gevraagd voor de muziek bij de film. Horner had immers al de muziek bij drie van z'n eerdere films gecomponeerd, maar hij overleed al voordat hij eraan begonnen was. Toen vroeg Gibson zijn componist voor The Passion of the Christ, John Debney, maar zijn score werd afgewezen. Vervolgens kreeg Rupert Gregson-Williams de opdracht om in de vier weken die nog restten een score te maken. Dat is hem, samen met z'n medewerkers, gelukt, ten koste van veel nachtrust.

Het album bestaat eigenlijk uit twee gedeelten en een intermezzo daartussen. Het eerste deel loopt van de tweede tot de achtste track, het intermezzo omvat tracks 9 en 10, waarna het tweede deel van de score volgt. Een voorproefje van die gedeelten presenteert Gregson-Williams al in de openingstrack. Die track begint met de nodige onbestemde geluiden en de themamelodie in een spannende setting. Na een en een kwart minuut volgt de thematiek en muzikale kleuring van het laatste deel van de score. Op ongeveer tweeënhalve minuut volgt de muzikale kleuring van het eerste deel van de score.

Vanaf de track 'I Could have Killed Him' speelt de muziek zich vooral af in de flashback van Desmond's leven thuis en in de militaire training voorafgaand aan de strijd om Okinawa. Gregson-Williams heeft de muziek hier een soort lichte Americana-kleuring meegegeven, in een stijl die aan de meer symfonische muziek van Thomas Newman doet denken. Vooral de combinatie van mineure arrangementen met strijkers en hobo heeft iets weg van Newman, maar Gregson-Williams geeft er een eigen draai aan, in de melodieuze thematiek van de score. Voor de Amerikaanse couleur locale voegt hij af en toe wat geraspte en getokkelde gitaarklanken toe.
De muziek is wat gevoeliger en is vooral verhalend, met name in een track als 'Climbing for a Kiss', waarin zelfs lichte koorklanken toegevoegd zijn.
In een track als 'Throw Hell at Him' is de muziek veel dreigender en onbestemder en duidelijk minder plezierig om naar te luisteren. 'Sleep' daarentegen is weer een gemoedelijke track, waarin de muziek wat voortkabbelt. Datzelfde geldt ook voor de wat trage en wat minimalistische track 'Dorothy Pleads'.

Vanaf titeltrack negen volgt een intermezzo van agressieve en grimmige klanken en geluiden, zonder melodie of zelfs melodieus motief. De muziek is vooral dreigend en spannend, waarbij de op één toonhoogte doorlopende underscore en de daarop geplaatste percussie dat nog eens versterken. Maar ook losse klanken en zelfs keelgeluiden, omgeven door elektronische effecten maken de muziek erg ontoegankelijk. Ook de tiende track 'Japanese Retake the Ridge' gaat door in die melodieloze percussiestijl met veel effecten en elektronische geluiden. Op ongeveer eenderde van de track zet Gregson-Williams een melodie in, die best aardig is, maar ondergedompeld is in de voortdurende snelle percussie-achtige effecten. Op tweederde vervalt de muziek weer in de eerdere effecten, die hier zelfs nog wat aangedikt worden in een soort ritmische orkestrale slagen. Aan het eind komt de melodie weer terug. In de film zullen deze beide tracks zonder meer veel effect hebben op de kijker, maar om los van de film naar te luisteren is geen onverdeeld genoegen.

Dat genoegen begint pas echt vanaf de elfde track 'I Can't Hear You'. Vanaf deze track hoor je de stijl waar we ook al in het middendeel van de openingstrack even aan geproefd hebben. Hier is de muziek ineens heel anders van stijl en kleur en worden we getrakteerd op majeure klanken in heldhaftige arrangementen die doen denken aan de fraaiere scores van Hans Zimmer, zoals King Arthur, The Dark Knight of The Last Samurai, maar ook aan Jablonsky's Transformers. Met machtige klanken van volle synthesizers, zware percussie en grootscheepse orkestrale ondersteuning weet Gregson-Williams geweldige muziek te componeren en te orkestreren, die ook nog eens prachtig melodieus is en waarin het thema in volle glorie naar voren komt. Behalve machtige orkestrale muziek weet Gregson-Williams soms echt de juiste snaar te raken met emotionele solo's op cello of viool, zoals in het ingetogen 'A Miraculous Return' of 'Praying'. Die solo's klinken dan op een indrukwekkend bed van heerlijke underscore.
Ook koorklanken worden door Gregson-Williams verwerkt in zijn geweldige tracks van dit tweede deel van het album. Zelfs de shakuhachi, de Japanse fluit, komt hierin af en toe naar voren in emotionele uithalen, ook met name in de track 'Praying'.
De afsluitende track 'Historical Footage' is eigenlijk een track die de score bijzonder fraai afrondt. De muziek is overwegend ingetogen, met rustige strijkers, maar wel in een majeure setting, waardoor de muziek hoopvol blijft klinken. Ook de klanken van een vrouwenstem zijn erg gevoelig in deze track. Vanaf halverwege neemt de orkestrale heroïek toe en wordt de muziek echt opbeurend en meeslepend, met fraaie koperblazers op een mooie underscore van strijkers. Die strijkers lopen naar het einde toe weg in een ingetogen fade-out.

Kortom, met Hacksaw Ridge heeft Rupert Gregson-Williams een dijk van een score gecomponeerd, waarmee hij broer Harry naar de kroon steekt. Het eerste deel is meer ingetogen, wat in mineur gearrangeerde muziek, die wel wat wegheeft van de stijl van Thomas Newman in z'n meer symfonische scores. De lichte Americana stijl is door Gregson-Williams in een aantal tracks prachtig emotioneel neergezet. Wat volgt is een intermezzo van twee tracks, vrijwel zonder melodie, die vooral de spanning, dreiging en dood moeten verklanken. En dat zal in de film perfect werken, maar los daarvan niet echt. Het tweede deel van de score is grootse en heroïsche muziek, in majeur gearrangeerd, in de stijl van Zimmer of Jablonsky, zeg maar Media Ventures. Het is meeslepende muziek met prachtige melodieën in vol orkestrale arrangementen, compleet met elektronische aanvullingen en vaak stevige percussie. Maar ook hier ontbreekt de emotionele kant van de muziek niet. Als geheel levert dat een waardering op van 91 uit 100 punten.
Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más