Storks

De Amerikaanse film Storks is een animatiefilm die geregisseerd is door Nicholas Stoller (Neighbours, The Five-Year Engagement) en Doug Sweetland, die vooral als animator voor Pixar gewerkt heeft en voor het eerst op de regisseurstoel zat voor een bioscoopfilm. Stoller schreef ook het verhaal. De film is in de pers nogal gemengd ontvangen, maar was in de bioscopen toch behoorlijk succesvol.
Het verhaal is geënt op het bekende idee dat baby's door de ooievaar gebracht worden. In de Ooievaarsbergen staat een babyfabriek, inclusief een machine die baby's produceert. De taak van de ooievaars is om die baby's bij hun aanvragers te krijgen. Maar directeur Hunter van de fabriek besluit om de fabriek te stoppen en over te gaan op het afleveren van pakketjes. Dan besluit ooievaar Jasper dat hij de laatst geproduceerde baby voor zichzelf wil houden en vernielt daarbij haar adresbandje. Daarop wordt hij verbannen van de bergen, terwijl de baby door de andere ooievaars wordt geadopteerd en Tulip wordt genoemd. Jaren later, als Tulip achttien is, wil ze hogerop bij het bedrijf, maar alles waar ze bij betrokken is lijkt te mislukken. Als Tulip dan in de postkamer komt te werken, besluit ze een wens van een jongetje om een baby in de verstofte machine te deponeren...

De muziek bij deze animatiefilm is van de broers Mychael en Jeff Danna. En bij de film, die ik overigens niet gezien heb, lijkt de score goed te werken. Maar het is een ander verhaal wanneer je de score los van de film beluistert.
De film bestaat uit een groot aantal min of meer losse verhaallijnen, die allemaal hun eigen muzikale stijl hebben meegekregen. Daarnaast is de film een komedie en de Danna broers hebben de muziek een behoorlijke komediekleuring gegeven. Ook heeft de film zo z'n emotionele momenten en ook die worden op die manier muzikaal ingekleurd. Dat allemaal geeft niet alleen een grote variatie tussen de tracks, maar maakt het eigenlijk een beetje rommelig, vooral omdat de Looney Tunes sfeer best wel overheersend aanwezig is.

Die nogal overheersende comedykleuring hebben de Danna broers gerealiseerd door in een flink aantal tracks vooral snelle en staccato-achtige ritmes toe te passen, bij melodieën die het comedykarakter versterken. Die ritmes worden vooral verzorgd door koperblazers, strijkers en percussie, waardoor deze typerende stijl in het geheel van het album best opvallend aanwezig is.
Als het album opent met de track 'Stork Mountain', dan krijg je bijna de indruk naar een fantasy-score te luisteren, met orkest en grootse koorklanken. Maar in de tweede track en verder loopt je al snel tegen die comedystijl aan, al krijgt het koor nog even de ruimte in de track 'Boss'. De track 'Orphan Tulip' is daarbij vooral grillig en soms zelfs wat grimmig. Een van de weinige meer ingetogen tracks is 'You'll Find Your Family', waarin ook het best wel mooie thema goed voor het voetlicht komt. Maar deze fraaie ingetogen kant van de muziek komt slechts beperkt voor in de score.
Een aparte track is 'Wolf Pack Minivan', die soms zelfs een wat jazzy kleuring meegekregen heeft, maar toch vooral een spannend arrangement heeft, met veel schelle koperblazers en donkere strijkers.
In de grillige track 'Sphericus' komen we zelfs elektrische gitaarklanken tegen en in de korte track 'Hand over the Package' heftige en grimmige orkestklanken, met zelfs een kooruitbarsting. Die koorklanken komen volop terug in de track 'A Million Babies', die overigs typisch Looney Tunig begint, waarna pakweg halverwege een soort koorzang losbarst, dat overigens best fraai is, maar waarvan de tekst niet te verstaan is. De track 'Destroy the Baby Machine' begint met een orkestrale uitvoering van het thema, om vanaf halverwege in een soort gothic stijl inclusief koorklanken verder te gaan.
De laatste scoretrack is 'Always Deliver', wat toch wel weer een fraaie orkestrale track is geworden, met mooie uitbundige klanken van het orkest op de themamelodie.

Het album eindigt met een popsong. In de film komen veel meer songs voor, maar 'Holdin' Out' van The Lumineers is de enige die op dit scorealbum terecht is gekomen. Het is een heel aardige catchy song, die zeker hitpotentie zal hebben gehad. De band schreef de song op verzoek van regisseur Stoller, die de band al vaker gehoord had. Op het laatste moment wilde men toch een ander refrein in de song en zijn de bandleden daarmee aan de slag gegaan, wat heeft geleid tot deze definitieve versie.

Kortom, met hun muziek voor de animatie-komedie Storks hebben de broers Mychael en Jeff Danna een nogal wisselende score afgeleverd. De score bevat veel verschillende muzikale stijlen en kleuringen, waarvan de comedy-stijl het sterkst aanwezig is, zelfs met die nogal grillig Looney Tunes kleuring in veel tracks. Dat maakt de beluisterbaarheid van het geheel er niet beter op, ondanks dat er enkele heel aardige of zelfs fraaie tracks op het album aanwezig zijn. Dat zijn dan wel de meer ingetogen en meer melodieuze tracks, waarin ook het op zich fraaie thema een rol speelt. De muziek bevat veel koorklanken, maar ook hierin zit veel, nogal grillige variatie, tot aan regelrechte gothic toe. Al met al zorgt dit ervoor dat de score los van de film duidelijk minder prettig beluisterbaar is. De waardering komt dan ook niet hoger dan 63 uit 100 punten.