Death and the Maiden


Erato Records (0745099814229)
Película | Fecha de lanzamiento: 1994 | Estreno de película: 1994 | Medio: CD
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Allegro17:14
2.Adante Con Moto13:45
3.Scherzo (Allegro Molto)3:41
4.Presto10:07
5.Paulina's Vigil2:36
6.Paulina's Theme3:45
7.Paulina's Escape0:55
8.Roberto Trapped0:54
9.Paulina's Revenge3:31
10.Paulina In Charge1:10
11.Paulina's Secret2:43
12.Roberto's Last Change3:27
13.The Confession4:50
 68:37
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Death and the Maiden - 06/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
In 1824 schreef de klassieke componist Franz Schubert een muziekstuk voor een strijkkwartet. Hij was toen al dodelijk ziek en dit Strijkkwartet no. 14 was dan ook een soort afscheid. Hij noemde het kwartet 'Der Tod und das Mädchen' ofwel Death and the Maiden, naar een lied dat hij zelf in 1817 schreef met diezelfde titel.
In 1990 schreef de Chileense schrijver Ariel Dorfman een toneelstuk dat zich afspeelt ergens in een Zuid Amerikaans land. Een vrouw zit hier als politiek gevangene vast en wordt daar stelselmatig verkracht door haar bewaarders, onder leiding van een man van wie ze het gezicht nooit ziet. Tijdens de verkrachtingen laat deze man het strijkkwartet no. 14 van Schubert afspelen. Dorfman gaf het toneelstuk de titel van Schubert's werk.
In 1994 nam Roman Polanski vervolgens de gelijknamige film op, die gebaseerd was op het toneelstuk van Dorfman, die zelf meewerkte aan het filmscript. De film kent eigenlijk maar drie hoofdrolspelers. Alleen aan het begin en aan het eind van de film komen er nog de nodige figuranten in beeld. Sigourny Weaver speelt Paulina, de vrouw die in de gevangenis verkracht is, en Stuart Wilson speelt haar echtgenoot Gerardo, die lid is van een commissie die ervoor moet zorgen dat mensen die tijdens de junta-regering misdaden begingen voor het gerecht komen. Ben Kingsley is de onsympatieke Doctor Roberto Miranda.
De film begint met een concert, waarin Schubert's kwartet no. 14 gespeeld wordt. Later vindt Paulina in huis een bandje waarop ditzelfde muziekstuk opgenomen is. Tijdens een zware stormt valt de elektriciteit uit, waarna een zekere Dr. Miranda zo vriendelijk is om Gerardo door de storm naar huis te brengen. Niet veel later komt dr. Miranda terug en wordt hij uitgenodigd om bij Gerardo en Paulina te blijven tot de storm gaat liggen. Zodra dr. Miranda binnen komt is Paulina er echter van overtuigd dat dr. Miranda haar verkrachter is en wil hem dwingen tot een bekentenis. Ze eist van Gerardo dat hij de rol van de advocaat op zich neemt. Omdat Paulina zegt alleen maar een bekentenis te willen in ruil voor dr. Miranda's leven, besluiten beide mannen om zo'n 'bekentenis' in elkaar te zetten...

Uit bovenstaande blijkt al dat het stuk van Schubert een belangrijke rol speelt in de film. Op het album neemt deze muziek van Schubert dan ook een een ruime plaats in, zelfs bijna tweederde van de speelduur. Of je daar gelukkig mee moet zijn is dan uiteraard nog maar de vraag.
Het blijkt dat dit strijkkwartet van Schubert muziek is dat je wel een beetje moet liggen. De muzikale kleur is toch wat aan de fletse kant, wat niet zo verwonderlijk is als je bedenkt dat dit muziek is die Schubert componeerde met uitzicht op zijn naderende dood. Dan kun je moeilijk opbeurende en vrolijk stemmende klanken verwachten. De muziek heeft daarom vooral een wat neerslachtig karakter, wat door het beperkte instrumentarium een wat triestige sfeer geeft. Daarbij duren drie van de vier tracks met Schubert's muziek toch wel behoorlijk lang, zonder noemenswaardige variatie in muzikale kleur en dat maakt het tot een nogal saaie luisterervaring.

De overige 24 minuten van het album bevat dan de filmmuziek die dient als versterking bij de beelden in de film en is van de Poolse componist Wojciech Kilar. Kilar is een componist die uitstekend in staat is om gevoelens in muziek over te zetten en kan dat op een meeslepende manier verzorgen. Maar voor deze film heeft hij een ander pad gekozen en die komt meer in de buurt van de thrillermuziek.
De muziek van Kilar voor de film is vooral donker gekleurd en de dreiging in de tracks is eigenlijk constant aanwezig. De muziek ligt daardoor niet erg gemakkelijk in het gehoor, hoewel Kilar niet al teveel gebruik maakt van chaotische of al te dissonante klanken. Sommige tracks zijn wat aan de minimalistische kant, wat in combinatie met de dreigende kleuring niet meehelpt om de muziek beter verteerbaar te maken. Zo hoor je in 'Paulina's Revenge' vooral heftige percussie op een ondergrond van snel aangeslagen piano-akkoorden in steeds dezelfde toon. Met al die donkere klanken van piano, percussie, strijkers en enkele keren een houtblazer houdt het allemaal niet over. Koperblazers treden vooral naar de voorgrond in 'Roberto's Last Chance', die in een soort vol orkestrale, wat staccato-achtige tango is gegoten.

Een erg fraaie track is 'Paulina's Theme', die zeker het beluisteren waard is, echter alleen de eerste helft van de track. Hierin presenteert Kilar het thema van Pauline, die op een meeslepende manier wordt gebracht. In het arrangement van dit thema klinkt weliswaar de dreigende sfeer door, maar toch klinkt er duidelijk iets melancholieks en daardoor iets hoopvols doorheen. Ook 'Paulina's Secret' pakt goed uit, waarbij het thema weer terugkomt, maar dan solo op piano gespeeld in een wat melancholieke setting.

De film speelt zich af in Zuid Amerika, maar Kilar heeft invloeden hiervan nauwelijks in z'n muziek verwerkt. Af en toe hoor je iets van een tango doorklinken, maar veel meer is het niet. Zelfs qua instrumentarium wordt er niet naar gehint, want typische Zuid Amerikaanse instrumenten als de bandoneon of de charango komen er niet in voor. Zelfs de akoestisch bespeelde gitaar ontbreekt. Wellicht heeft Kilar er geen ruimte voor gezien, mede vanwege de grote invloed van Schubert's strijkkwartet op de muziek voor de film.

Kortom, met Death and the Maiden heeft Wojciech Kilar een typische thrillerscore gecomponeerd, wat het niet tot een erg aangename luisterervaring maakt. Toch is de muziek slechts een enkele keer chaotisch of dissonant, maar de dreiging en de spanning zijn wel voortdurend sterk aanwezig en die donkere kleuring houdt Kilar de hele score vast, ondanks wat lichtpuntjes hier en daar. Een paar tracks zijn (gedeeltelijk) fraai, maar de meeste muziek van Kilar's score is dat niet echt.
Daar komt nog bij dat de eerste ruime helft van het album bestaat uit de muziek van Schubert's strijkkwartet no.14, 'Die Tod und das Mädchen', die de titel aan het toneelstuk en daardoor ook aan de film heeft gegeven. Dit is overwegend nogal saaie, wat triestige muziek, gespeeld door een strijkkwartet, wat de muzikale intensiteit en dynamiek toch wat beperkt. De waardering voor de 35 minuten van het strijkkwartet is 62 en voor de 24 minuten van Kilar's score 53 uit 100 punten. Samen levert dit een waardering op voor dit album van 57 uit 100 punten.
Death and the Maiden - 06/10 - Crítica de Arvid Fossen, Publicado en (Neerlandés)
Eerste indruk: Schuberts Death and the Maiden is een goed stuk, maar is beschikbaar op honderd andere cd's. Hier is het dus vulling. Wojciech Kilar's soundtrack is wel iets te kort, en voor de cd release had hij wel wat meer mogen doen. De score is volledig zijn stijl (warme violen in lange repetitieve stijl), maar tussen de thema's zijn er weinig uitschieters. In vergelijking met het andere werk van Kilar is dit een tegenvaller. In vergelijking met andere componisten ligt de kwaliteit van muziek dan weer ver boven het gemiddelde.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más