Matchstick Men


Colosseum (4005939651527)
Varèse Sarabande (0030206651522)
Película | Fecha de estreno: 30/09/2003 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista Artista/Compositor Duración
1.The Good LifeBobby Darin2:23
2.Flim Flam:12
3.Ichi-Ni-San2:51
4.Matchstick Men2:09
5.Weird Is Good6:42
6.Lonely BullHerb Alpert and The Tijuana Brass2:15
7.Ticks and Twitches2:48
8.I Have A Daughter?1:06
9.Swedish RhapsodyMantovani and His Orchestra2:37
10.Keep The Change1:24
11.Nosy Parker2:44
12.Leaning On A Lamp PostGeorge Formby3:00
13.Pool Lights:54
14.Pygmies!2:07
15.CharmaineMantovani and His Orchestra3:05
16.Roy's Rules2:04
17.Carpeteria2:26
18.Shame On You2:55
19.Tuna Fish And Cigarettes1:55
20.No More Pills4:39
21.Tijuana TaxiHerb Alpert and The Tijuana Brass2:05
22.The Banker's Waltz3:07
 55:28
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Matchstick Men - 08/10 - Crítica de Sjoerd , Publicado en (Neerlandés)
Mijn Zimmer collectie begint steeds meer vorm te krijgen. Deze soundtrack hoort zeker weten bij die collectie. Tegen al mijn verwachtingen in is het gewoon een heerlijke score die gewoon fantastisch is en zó vrolijk! Het woord ouderwets dat ik al las bij iemands anders recensie past helemaal bij deze soundtrack. Op een ouderwetse manier maakt Zimmer deze soundtrack heerlijk. Voor de duidelijkheid: Geen actie, geen synthesizers, wel heerlijk genieten.

De eerste track is een track niet van Zimmers afkomst. Het is een poptrack die wel de moeite waard is,maar ik wil gewoon Zimmer horen. Eigenlijk krijgen we dit in de tweede track ook nog niet. We horen alleen iemand een ritme fluiten en dan is na 12 seconden de track weer voorbij. Het echte werk zit wel in de volgende track.

'Ichi-Ni-San' begint op een heerlijke manier met gitaar, violen, een cello en een piano lekker in je oren te zitten. Vrolijke thema's gaan je te gemoed. De volgende track is minstens net zo goed, misschien zelfs nog beter. Dezelfde instrumenten horen we als in de vorige track. We een ander thema die je helemaal goed doen. Ik krijg door de gitaar een beetje een vakantie (Hawaï) sfeer. Het leukste aan de track vind ik nog de stiltes. Bij 1.49 als het thema lekker aan het spelen is horen we ineens niet dat laatste nootje, maar een korte stilte en dan pas die laatste noot. Dit komt echt fantastisch over en maakt dit een top track. Een tweede rust komt als het thema weer opnieuw begint. We horen (1.52)de eerste twee noten van hetzelfde thema, weer een rust en vrolijk gaat de track verder. Ineens speelt de track langzamer en is die helaas al afgelopen.

De volgende track: 'Weird Is Good' begint met een tango sfeertje. Violen op de voorgrond, maar later horen we ook een trance 'beat' op de achtergrond. Dit werkt heel goed op de achtergrond en zorgt ervoor dat je je in de zes minuten geen minuut verveeld. Ook heeft de track een klein beetje jazz sfeer. Met veel energie naar de volgende track: ' Lonely Bull' Een tintje jazz met een orkestje, en af en oe een koortje. Best aangenaam, maar niet een hoogtepunt. De volgende track: 'Ticks and Twitches' is het thema van track vijf. Dit keer zonder de 'trance beat', maar Zimmer gebruikt wat meer orkest. Het thema zal wel het hoofdthema zijn, dat in ieder geval een vermakelijke is. Zimmer gebruikt als voorgrond soms een gitaar,maar vooral violen, een accordeon en een piano. Ik weet niet waarom, maar het is gewoon fantastisch!

'I Have A Daughter?' begint met het beginnetje van track vijf. Een redelijk mysterieus klinkend beginnetje wordt nu nog geheimzinniger. Eeuh??, een wat spanningstrack gaat over in een vrolijk Franse melodie. Zimmer heeft humor, waar je denkt dat het de verkeerde kant op gaat(in de film) met spannende muziek horen we vervolgens een vrolijk (Disneyland achtig) thema. Zimmer is klassieker dan anders! De soundtrack is aan te raden, ook voor niet Zimmer fans die meer van het echte orkest houden. Zonder het te weten, zitten we al in track 10 (track 8 en 9 zitten zegmaar aan elkaar vast). 'Keep The Change' is een beetje tegenvallend.

'Nosy Parker' begint met wat spanning, niet zoals we van Zimmer gewend zijn, maar op een klasieke manier. De accordeon blijft terugkomen in al de tracks, zo ook in deze. De volgende track, Leaning On A Lamp Post, is een song. Misschien de moeite waard als je van ouderwetse muziek houdt. De volgende track is dan weer erg kort, zo verspillen we heel wat tracks. Wat ik er van opvat in de korte tijd is een piano die een beetje dramatisch speelt. 'Pygmies!' begint weer met wat van die dreiging die op z'n niet-Zimmers is. Een vol orkest horen we wat dreigen, ook hier horen we weer een accordeon. Het klinkt een beetje Frans en heel erg klassiek. 'Charmaine' is een romantische track. Even wennen hoe Zimmer ook weer in deze track een extra groot orkest gebruikt. De eerste seconden is het heel goed, ik heb echter niet het gevoel alsof ik naar Zimmer luister, maar naar een klassiek orkest. De volgende track is het thema van track 11. Dan weer naar de daarop volgende track: 'Carpeteria'. Ook deze klinkt weer heel Frans. Ook deze track niet heel anders dan de rest, wel heerlijk om naar te luisteren,heel anders.

'Shame On You' is een track die heel mysterieus begint, maar vervolgens emotioneel wordt. Erg mooi hoe Zimmer zoveel verschillende thema's is één track doet, want de track eindigt met een wat vrolijker thema. Vervolgens komt toch nog wat spanning bij dit thema. 'Tuna Fish And Cigarettes' is weer heel anders. Trance geluiden gemixt met een elektrische gitaar maken een track die wat weg heeft van Zimmers M:I-2 score. De track is goed voor de afwisseling.

De laatste drie tracks hebben niks extra's. De eerste van de drie is er één zoals de meeste. De tweede een song en de derde een track zoals andere met een extra groot orkest.

Zimmer laat een andere kant zien,toch vraag ik mij af waarom gerisseur Ridley Scott Hans Zimmer voor zijn film heeft gevraagd, die vervolgens een hele andere stijl moet gebruiken. Het werkt en is goed voor de afwisseling, vandaar gewoon een 8.
Matchstick Men - 08/10 - Crítica de Andreas Lindahl, Publicado en (Inglés)
"If the score doesn't have an accordion in it, we don't have a movie." That quote by director Ridley Scott can be found in the unusually lengthy liner notes for the soundtrack release of Hans Zimmer's score for Matchstick Men. And Zimmer did not let down his director. Apart from being one of the most entertaining scores of 2003, there's a great deal of music performed by accordion.

For Matchstick Men, Hans Zimmer has created a European sounding score, with a lot of influences from Italian composer Nino Rota (and sure enough, his theme for La Dolce Vita is actually quoted in a couple of tracks) and lounge music of the 50's and 60's. It can basically be described as the bastard child of Hans Zimmer, Nino Rota and Thomas Newman. And it's incredibly entertaining and fun listening to. Imagine Hans Zimmer's lovely score for As Good As It Gets with a, at times, twisted Nino Rota sound, coupled with Thomas Newman's more quirky side, and occasional guest appearances by geeky Herb Alpert-ish music. Performed by strings, woodwinds, piano, accordion, marimba, whistling and other instruments. Sounds cool? It is. From the somewhat bizarre opening whistling in "Flim Flam" to the lovely, if not even wonderful, "The Banker's Waltz", which closes the CD. Great stuff. It's inventive and it sounds rather fresh. And it is, above all, fun.

Tracks such as "Pygmies!" offers some excellent orchestral music, with lush, bouncy strings and brass that almost sounds like some distant, tounge-in-cheek relative to Zimmer's battle music from Gladiator, while playful tracks, like "Roy's Rules", is more groovy, with big band brass. And the almost ever present accordion. More downbeat, quiet pieces underscores the main character's (Nicolas Cage) relationship to his newly discovered daughter, with lots of piano and subtle woodwinds, strings and percussion. It adds variety too a score that otherwise would have been perhaps a little too repetetive.

The soundtrack CD also includes music performed by the already mentioned Herb Alpert, as well as Mantovani with orchestra. It's classic, mostly familiar pieces - like Alpert's "Tijuana Taxi" - and, not surprisingly, they mix really well with Zimmer's score. Even the somewhat bizarre version of Swedish composer Hugo Alfvén's Swedish Rhapsody...

So it's a fun and playful score and soundtrack. Almost as fun as the liner notes, actually, which are extremely entertaining to read. Or what about these small selections: "Orchestra distracted by Bruce Fowler", or "Bruce Fowler - Trombone & Whistling (Is There Really A Difference)". And the special thanks to "The Media Ventures Sleep Is For Wimps Team". Cracked me up, anyway.

All in all, Hans Zimmer's score for Matchstick Men is one of the more surprising and most refreshing releases this year. It's not Acadamy Award material, based on how it sounds on CD alone, but it's still a darn good score.
Matchstick Men - 08/10 - Crítica de Arvid Fossen, Publicado en (Neerlandés)
Wanneer Roy (Nicholas Cage) en zijn handlanger Frank (Sam Rockwell) op het punt staan weer een lucratieve slag te slaan, ontmoet Roy zijn dochter, die hij nog nooit van z'n leven heeft gezien. Dit verandert hun plannen enigszins en het risico wordt er niet kleiner op ...
Met Matchstick Men werkt Zimmer samen met regisseur Ridley Scott voor wie hij zijn meeste bekende scores afleverde: Gladiator, Hannibal en Black Hawk Down. Matchstick Men is echter een donkere komedie die een zeer verrassende wending in de Zimmer-Ridley score brengt. De orkestratie is eenvoudig gehouden, met de nadruk op percussie, gitaar en synthesizers, waar weliswaar van tijd tot tijd een groot orkest mee inzet. Het doet een beetje denken aan de aanpak van John Williams' Catch Me If You Can. Van Hans Zimmer's zwevende synths en adrenaline actie is hier niet echt niks terug te vinden. Het hoofdthema is Nino Rota's La Dolce Vita thema, wat ook op de cd aangegeven staat, en komt in verschillende tracks terug. Hij benadert dezelfde sfeer van Nino Rota's score, zonder deze echt te gaan citeren. Het grappige is dat nu net een Hollywood super actie componist als Zimmer hier een wat je eerder Europese score aflevert (zoals meeste wel weten in Zimmer afkomstig uit Duitsland). Het geheel is een funky, jazzy en lichte score die door de sterke variatie en goede thema's toch zeer sterk overkomt. De soundtrack bevat ook muziek van Herb Alpert, Mantovani en zijn orkest, deze muziek past goed bij het concept van Hans Zimmer's muziek. Matchstick Men is toch wel een van de meest verrassende en tegelijk verfrissende scores van dit jaar. Het is even wennen, en actie freaks zullen misschien hier niet meteen voor gewonnen zijn.
Matchstick Men - 07/10 - Crítica de Joris Kessels, Publicado en (Neerlandés)
Toen de film The Matchstick Men net in de videotheek lag, met name op basis van de naam Hans Zimmer besloten om de film naar huis te nemen. Na de wat aparte maar aardige film kom ik tot de ontdekking dat de muziek mij eigenlijk geenszins was opgevallen. Geen reden dus om overhaast op te zoek te gaan naar de soundtrack. Uiteindelijk na de recensies toch wel benieuwd geworden en de filmmuziek gaan beluisteren.

Eigenlijk is er maar één nummer die me sterk aan de film doet denken en dat is ‘lonely bull’, daarbij zie ik nog duidelijk voor me hoe de dwangmatige Roy (Nicolas Cage) de trompet bespeelde. Kenmerkend in de film is de onderhuidse humor, waarbij je ondanks je medelijden voor de hoofdrolspeler er eigenlijk ook wel een beetje om moet lachen. De muziek sluit hier dan toch erg goed bij aan.

Hoewel het zeker niet onaangenaam is om naar de lichte jazzy muziek te luisteren, kan het mij ook niet dusdanig boeien dat ik er geen genoeg van kan krijgen. Sommige nummers boeien dusdanig dat ik ze liever in het geheel oversla. Naast de van ietwat opgewekt tot ietwat somber variërende muziek zijn enkele oude jazzy songs, naar klassiek neigende werken en één of ander vaag techno nummer opgenomen.

Twee laatste opmerkingen. 1. Hoewel je het als kitsch kunt bestempelen vind ik het begin van het van nummer ‘charmaine’ met de zeer hoog inzettende strijkers heerlijk! 2. Hoor ik daar in die zeker niet onaardige wals (laatste track) van Hans Zimmer niet Anitra’s Dance van Grieg’s Peer Gynt Suite doorklinken?
Matchstick Men - 07/10 - Crítica de Fokke Baarssen, Publicado en (Neerlandés)
Deze score is inderdaad verassend voor Zimmer-fans. Wel op een positieve manier hoor. Zeker niet mijn favoriete Zimmer, maar wel geinig. Nu moet ik zeggen, het nummer Weird is Good kan ik dagen achter elkaar horen. Maar de latere The Last Samurai is meer mijn muziek. Geen zonde van mijn geld, maar sommige nummers skip ik.
Matchstick Men - 08/10 - Crítica de sollman mark, Publicado en (Neerlandés)
zeer goede muziek,lekker ouderwets,doet een beetje denken aan leaving las vegas.
Trailer:



El tráiler del soundtrack contiene música de:

Erin Brockovich (2000), Thomas Newman (Película)
For the Love of Money, The O'Jays (Canción(es))
Ocean's Eleven (2001), David Holmes (Película)
Brazil (1985), Michael Kamen (Película)




Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más