You Only Live Twice


Capitol/EMI Records (00724354141829)
Película | Fecha de estreno: 25/02/2003 | Estreno de película: 1967 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista Artista/Compositor Duración
1.You Only Live TwiceNancy Sinatra2:47
2.Capsule in Space2:45
3.Fight at Kobe Dock - Helga4:03
4.Tanaka's World2:08
5.Drop in the Ocean2:23
6.Death of Aki4:21
7.Mountains and Sunsets3:14
8.Wedding2:49
9.James Bond - Astronaut3:31
10.Countdown for Blofeld2:38
11.Bond Averts World War Three2:18
12.You Only Live Twice (End Title)Nancy Sinatra3:29
 
Bonus tracks
13.James Bond in Japan10:41
14.Aki, Tiger and Osato5:43
15.Little Nellie3:45
16.Soviet Capsule2:05
17.Spectre and Village3:46
18.James Bond - Ninja7:06
19.Twice is the Only Way to Live2:49
 72:21
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

You Only Live Twice - 04/10 - Crítica de Neyt & Petri, Publicado en (Neerlandés)
Niet eerder was er zo een groot verschil in boek en script als bij You Only Live Twice, de vijfde James Bond film die in 1967 werd uitgebracht. Niemand minder dan wereldberoemd schrijver Roald Dahl nam Ian Fleming’s boek eens flink onder handen en schreef de screenplay. Helaas werd de film niet het overweldigend succes wat men had verwacht. Het script kraakt aan allerlei kanten en de film eindigt duidelijk met een afscheid van acteur Sean Connery. Het was dan ook voorlopig de laatste keer dat Connery als 007 optrad en moest in de zesde film On Her Majesty's Secret Service het veld ruimen voor de Australische acteur George Lazenby. Hierover veel meer in ons zesde Bond review avontuur.
Nancy Sinatra doet voor YOLT de themesong en dat is niet echt een memorabele. Het is bijna een anti-007 liedje; zeer traag, een kinderlijke tekst en weinig tot geen Bond allure. Met Shirley Bassey nog nagalmend in de huiskamer, kom je wat dat betreft van een koude kermis thuis. En niet te vergeten voor het eerst geen Britse artiest de begintitels vol zingt. Het ironische van de zaak is, dat mainstream popliefhebbers de melodie maar al te goed kennen. Meer bepaald de liefhebbers van het romantisch gekweel van Robbie Williams, gaan de openingsmelodie kennen, aangezien de Brit de openingsakkoorden heeft gebruikt voor zijn 'hit' Millennium. Jammer genoeg zet dit ook de toon voor vrijwel de gehele score van John Barry. Want we kunnen er lang of kort over praten, maar met YOLT zette John Barry absoluut geen meesterwerk in de markt. Voor deze film recyclet hij veel thema’s, cues en gedeelten. Waar het vorige deel al oersaai bleek hier en daar, doet Barry er bij YOLT nog een schepje bovenop en weet nergens echt tot de luisteraar door te dringen.

Net zoals in de voorgaande delen integreert Barry zijn hoofdthema in de instrumentale score. Er is maar één klein probleempje. Het thema is nog minder iconisch om de score te dragen. Ja, u leest het goed, het is een nog slechter instrumentaal thema dan Thunderball. Thunderball had tenminste nog een beetje de allure van een Bondthema. Dit thema helemaal niet! Het titelthema komt in praktisch elke track voor, maar het is gewoonweg zo anoniem dat je het bijna niet doorhebt. Enkel de passage van de openingsakkoorden in Mountains & Sunsets doet even je hoofd opstijgen omdat er eindelijk iets te horen is wat er uitspringt. U kunt zeggen wat je wilt, maar de openingsakkoorden zijn wel mooi om te aanhoren. En is zonder meer het hoogtepunt van de titelsong.

Nu vraagt u zich waarschijnlijk af: wat maakt deze score nog slechter dan zijn voorganger? Wel het antwoord zit hem in het volgende. In Thunderball greep Barry gretig terug naar het Bondthema. In YOLT wordt het thema heel sporadisch gebruikt. Op de originele release wordt het maar één keer zeer kort gebruikt, namelijk in Bond Averts World War Three. Hier hoop je eindelijk dat je een mooie track gaat krijgen, niets is minder waar. Na een seconde of twaalf geeft Barry ons de zeven noten van de percussielijn van het 007 thema. Maar het vreemde van al dit gebeuren is dat we het 007 thema niet te horen krijgen. Enkel een zeer lelijke variant. Dit 007 thema kan je alleen maar horen in de bonustrack Little Nellie. Maar we hebben het tegen nu al zodanig veel gehoord dat we wel eens wat nieuws willen.

Bond zou Bond niet zijn zonder zijn actiemuziek. En zelfs deze is niet de moeite waard om te aanhoren. Barry gebruikt wel heel veel 'Mickey Mousing' in zijn actiemuziek in deze score. Het kan tijdens de film wel heel leuk zijn om een explosie te horen van de blazers telkens als Bond iemand op zijn gezicht ramt, maar als afzonderlijke luisterervaring is het niet de moeite waard. Tracks zoals Capsule In Space, Fight At Kobe Dock... kan ons niet bekoren. Een kleine noot bij de genoemde eerste track dat dit de inspiratiebron was voor het Incredebles thema van Michael Giacchino. Leuk om te weten, niet?
De resterende tracks van het album bestaat alleen maar uit underscore. Oer en oersaaie underscore. Normaliter geraakt Barry altijd goed weg met dit soort muziek, maar hier niet. Neen, helemaal niet! Velen van die tracks vallen onder de noemer Skiptracks. En dat is nooit een positief teken. Wij staven dit met een voorbeeld. De track The Wedding is vreselijk. Barry probeert een Chinese sound te creëren door middel van een paar etnische instrumenten in de mix te horen. Maar dit gaat hem niet af. De laatste jaren zijn we veel getrakteerd geweest op scores die tonen hoe het wel moet. Voorbeelden gaan wij niet schrijven, die moet u zelf maar uitzoeken.

Een aantal vertolkingen van het 007 thema zijn leuk uitgewerkt en goed gespeeld door het orkest. Dat thema verveelt tenslotte nooit en laat je gegarandeerd op het puntje van je stoel zitten. Toch moeten we stellen dat de irritaties en minpunten wel de kop opsteken. Wat voornamelijk irritant is van vele tracks op het album (waaronder de voorlaatste en laatste) is dat Barry veel underscore, gespeeld door de strijkers, in hogere noten heeft geschreven. Dit voornamelijk om een ongemakkelijk gevoel van suspense te geven. Echter, het doet pijn aan de trommelvliezen, helemaal omdat de opnamen al een tijdje oud zijn en kraken. Hierdoor zal je snel vele tracks doorspoelen of overslaan. Daardoor is de officiële release met 12 tracks snel te gebruiken als onderzetter. Op de herziene uitgave van 2003 staan een aantal bonustracks, maar die zijn vooralsnog geen pleister op de diep gesneden muzikale wonden. In Thunderball waren de bonustracks tenminste nog een beetje de moeite waard, maar dat hebben we hier zelfs niet. De bonustracks zijn volledig in de stijl van de voorgaande muziek geschreven. Met andere woorden: het is gewoonweg saai. De mengeling van de saaie muziek, de nogal anonieme actie en het gebrek aan een ijzersterk thema, zorgen ervoor dat deze YOLT een zeer bittere pil is om te beluisteren.

John Barry slaat de plank finaal mis met You Only Live Twice. Het mist de grandeur die een James Bond soundtrack betaamd en weet vrijwel nergens te boeien. Een score die we liever weer in de kast zetten, helemaal omdat er zoveel beters in het verschiet ligt. Een album wat overigens wel een iconische cd-hoes heeft en in je collectie zeker zal opvallen. Ook omdat er maar weinig exemplaren zijn uitgegeven wordt er voor de originele LP, cassette of CD grof geld geboden. You Only Live Twice, wij luisteren deze score van maestro Barry liever geen tweede keer! Het wordt tijd dat Barry zijn kompas terug vindt zodat hij de weg naar het noorden terug kan vinden. Komaan hè John, je weet dat je het kan! Lever nog eens een meesterwerk af in plaats van deze score. Een score die wij graag de volgende titel geven: You Only Hear This Twice. Een jammerlijke vier!

Neyt & Petri will return!
In On Her Majesty's Secret Service
You Only Live Twice - 08/10 - Crítica de Tom Daish, Publicado en (Inglés)
After the bombast of Thunderball, Barry went for a quieter approach with You Only Live Twice, yielding pleasant, if not exactly exciting results. I always assumed the original album - in common with many of the brief Bond discs - simply missed out all the best material and while this expanded release contains some good extra tracks, it is not significantly more dynamic. Although all the re-released and expanded Bond scores have benefitted from better sound, the mixture of broad orchestral textures and quite intimate scoring in You Only Live Twice gain even more from being that much clearer. The potent grandeur of Mountains and Sunsets, which features a gorgeous orchestral arrangement of the famous song tune is a case in point. The song itself similarly benefits, notably during the memorable opening. It further enhances my regret that the backing to the vocal sections are guitar and synth led, when a rich orchestral arrangement would surely have been more memorable.
While Bond scores are rarely a model of complexity, You Only Live Twice seems to be made up of fewer components than usual and the previously unreleased cues generally reprise that contained on the original album, albeit in different arrangements. Aside from the song, the most memorable invention here is the stately Space March, but its appearance in Soviet Capsule is largely the same as Capsule in Space and James Bond - Astronaut, although the richer orchestration during Spectre and Village is memorable and the best use of the theme outside of Moonraker. About the most exciting track is Little Nellie, which is largely based on variations on the 007 motif, but Barry prefers to treat most of the action with broader strokes so even Fight at Kobe Dock and James Bond - Ninja are quite restrained, although a few brass outbursts towards the close of the latter are a good payoff after another reprise of the Space March.

It maybe seems a touch hypocritical of me to chastise David Arnold for making his Bond scores too action orientated, but You Only Live Twice takes the opposite extreme and it is undoubtedly the most sedate and romantic Bond score to date. The bonus tracks aren't perhaps as interesting as the extra material on Diamonds Are Forever or Thunderball, but does improve on the original album which almost grinds to a halt on a few occasions. As mentioned above, the sound quality improvement is marked and makes the moments calling for a small ensemble - occasionally a solo instrument - more palatable as they are less obscured by hiss and tinny sound. You Only Live Twice undoubtedly has plenty of fine moments, but even leaving aside its status as a Bond score, is a touch repetitive and slow going at times. That does sound a touch more negative than anticipated, but it's Barry doing Bond, so the benchmarks and expectations are just rather high.

Unlike most of the other expanded releases which can be played in the correct order simply by programming the CD player, You Only Live Twice has longer suites in the bonus section and so many of the original album cues come within the longer, previously unreleased tracks. However, with thanks to Neil at John Barry - A Life in Music, the nearly correct track order as below, but check out the link for information about a more detailed edit, should you feel so inclined:

13, 2, 1, 14, 5, 3, 15, 16, 17, 6, 8, 7, 18, 9, 10, 11, 12. Extra tracks: 4 & 19.
You Only Live Twice - 10/10 - Crítica de Cedric Stalpers, Publicado en (Neerlandés)
You Only Live Twice wordt door velen - onder andere door de huidige 007-componist David Arnold - als een van Barrys beste Bondscores beschouwd. Zeker de jubileumsuitgave uit 2002 biedt een mooi palet van de stemmingen die Barry weet op te roepen. Van de wijdsheid en het gevoel dat het avontuur nooit ten einde zal gaan van You Only Live Twice en Mountains en Sunsets, tot de vaart en actie van A drop in the ocean en Fight at Kobe dock. In nummers als Bond averts WWIII en Bond in Japan loert het gevaar op iedere hoek, terwijl in Capsule in space het onheil al niet af te wenden is.

Met You Only Live Twice maakte John Barry het zijn opvolgers zeer moeilijk. Het is een heel 'volledige' score -hij raakt alle snaren bij de luisteraar - die ook technisch heel goed is. Barrys muziek vult het volledige bioscoopscherm en uw huiskamer. Buiten David Arnold is weinigen gelukt dat effect te bereiken. Deze cd is tezamen met From russia with love, On her majesty's secret service, The spy who loved me, The living daylights en Casino Royale (2006) dan ook 'het hart' van de Bondreeks.

Otras versiones de You Only Live Twice (1967):

You Only Live Twice (1967)
You Only Live Twice (1988)
You Only Live Twice (1999)
You Only Live Twice (1967)
On ne vit que Deux Fois (1967)
Diamonds Are Forever / You Only Live Twice (1973)
On Ne Vit Que Deus Fois (1967)
You Only Live Twice (2015)
You Only Live Twice (2012)
You Only Live Twice (1967)
You Only Live Twice (1967)

Soundtracks de la colección: James Bond

Diamonds Are Forever (1999)
From Russia with Love (1963)
007 James Bond Classics (2012)
Diamonds Are Forever (2003)
World Is Not Enough, The (1999)
James Bond Soundtracks (2003)
Dr. No (1991)
Agent 007: The James Bond Themes (2012)
Living Daylights, The (1987)
Im Geheimdienst Ihrer Majestät (1969)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más