Sleeping Beauty
50th Anniversary (Digital Rematered)


Walt Disney Records (5099926431123)
Película | Fecha de lanzamiento: 1996 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Main Title: Once upon a Dream/Prologue2:57
2.Hail to the Princess Aurora1:57
3.The Gifts of Beauty and Song/Maleficent Appears/True Love Conquers All5:38
4.The Burning of the Spinning Wheels/The Fairies Plan4:32
5.Maleficent's Frustration2:08
6.A Cottage in the Woods3:27
7.Do You Hear That?/I Wonder3:57
8.An Unusual Prince/Once upon a Dream3:29
9.Magical House Cleaning/Blue or Pink2:47
10.A Secret Revealed1:57
11.Skumps (Drinking Song)/The Royal Argument4:09
12.Prince Phillip Arrives/How to Tell Stefan2:26
13.Aurora's Return/Maleficent's Evil Spell5:06
14.Poor Aurora/Sleeping Beauty2:57
15.Forbidden Mountain2:51
16.A Fairy Tale Come True2:48
17.Battle With the Forces of Evil5:11
18.Awakening2:44
19.Finale1:43
 62:43
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Sleeping Beauty - 10/10 - Crítica de Sander Neyt, Publicado en (Neerlandés)
Walt Disney, de man heeft veel kunnen teweeg brengen. Hij is een meesterverteller, hij heeft generaties getekend. Iedereen kent zijn versies van de verhalen, iedereen kent zijn films. Het kan nog erger zelfs. Als we aan tientallen kinderen vragen om het verhaal van Sleeping Beauty te vertellen, dan gaat iedereen afkomen met de Disneyversie. Zelfs de puristen moeten toegeven dat ze genieten van een Disneyfilm. Je kan ons bombarderen met het feit hoe slecht het bedrijf wel is, maar we kunnen er niet van onder uit. Disney is er altijd geweest en het lijkt alsof het ook altijd zal bestaan. Wij filmmuziekliefhebbers moeten de man en de studio ook dankbaar zijn want het is dankzij Walt Disney dat er soundtracks zijn ontstaan. Daarom vind uw nederige recensent het belangrijk om het werk van zijn films te eren op muzikaal vlak. Wat ook meteen mijn grote project voor 2015 zal zijn. Uw nederige recensent gaat alle 48 soundtracks van de ‘klassieke Disneyfilms’ bespreken. Enkel de drie kortverhalen uit de oorlogsjaren laat ik er van tussen. Nog twee kleine details, er zijn al scores uit de lijst reeds besproken, dus als het aan die score is zal ik een link plaatsen aan de voorgaande review. Om ook de normale scores niet uit het oog te verliezen, zal ik één Disney aflevering schrijven per week en één voor een andere nieuwe score. Volg nu uw nederige recensent in de wondere wereld van animatie waar de muziek altijd centraal staat! In een project dat ik graag het DISNEYJAAR noem!

10. SLEEPING BEAUTY

Toen Disney Cinderella uitbracht in 1950, begon tegelijkertijd al de productie van Disney's volgende sprookje genaamd Sleeping Beauty. De film is gebaseerd op het bekende verhaal van Charles Perault genaamd De Schone Slaapster. Disney heeft bijna een decennium aan de film gewerkt aangezien de film pas in 1959 in de zalen verscheen.
De productie ging gepaard met verschillende problemen. Het grootste probleem van deze productie waren ironisch genoeg de animatoren. Walt Disney wou voor deze film een nieuwe stijl ontwikkelen. Aangezien Sleeping Beauty het derde sprookje was, moest de stijl volledig anders zijn. Disney stelde daarom Eyvind Earle aan om het design van de film te verzorgen. Earle kreeg de opdracht om de stijl van de film te creëren en vreemd genoeg kreeg hij volledige carte blanche. De film zou eruit zien, zoals hij het voor ogen hield. Earle besliste namelijk ook over de kleuren. En dat was niet altijd naar de zin van de animatoren. Het meest bekende voorbeeld is de vete tussen Earle en Marc Davis. Davis animeerde Maleficent en zou voor de rode kleur gekozen hebben voor de binnenkant van haar gewaad. Earle vond dat het niet paste bij het kleurenpalet dat hij voor ogen hield en hij opteerde voor de paarse kleur. En toen begon de derde wereldoorlog in de gangen van de animatiestudio. Earle hield vol en daar mogen wij hem dankbaar voor zijn.
Van alle Disneyfilms, is deze Sleeping Beauty zonder enige twijfel de mooiste. Dit is geen entertainment, dit is kunst waar je naar kijkt. Elke achtergrond lijkt op een wandtapijt in een middeleeuws kasteel, en dat maakt deze film! Als je kijkt naar de personages die op de achtergrond staan, ga je zelfs merken dat ze niet eens bewegen.
Er was zelfs zoveel onenigheid tussen het animatieteam en Earle dat de zogenaamde Bos scene vier keer opnieuw is geanimeerd, wat zoveel geld koste dat de Disneystudio's bijna failliet waren. Ook het feit dat Disney het op 70 mm wilde draaien koste enorm veel geld. Daarom was deze film een gigantische flop toen hij uitkwam. Al was het één van de best bekeken films van het jaar, de productiekosten waren zodanig hoog dat ze niet werden ingewilligd. Dat leidde rechtstreeks tot het feit dat dit de laatste film was waar de animatiecellen met de hand werden ingekleurd. Sleeping Beauty is op zich het einde van een era, het einde van de grootschalige prachtige animatie. Vanaf 101 Dalmatians zou alles wat schetsmatig overkomen. Iets waar Disney op zich heel ongelukkig over was.
Uw nederige recensent zal er geen doekjes om wikkelen. Sleeping Beauty is niet alleen mijn favoriete Disneyfilm, het is zonder twijfel één van mijn favoriete films aller tijden. Punt, andere lijn. Ik adoreer de stijl van de film, ik adoreer het verhaal, ik adoreer de personages. De drie goede feeën zijn gewoonweg geweldig en je gaat steeds lachen bij het zien van die personages. Ze zijn dan ook eigenlijk de hoofdpersonages. Princess Aurora en Prince Phillip zijn eigenlijk maar de tools waar zij met werken. De feeën en uiteraard Maleficent. Al van toen ik kind was, was ik weg van dit personage. Het gotische ontwerp dat Davis heeft getekend voor Maleficent is prachtig. Let ook op het enorme gewaad dat ze draagt. In een interview bekende Davis dat hij er gek van werd en je begrijpt hem meteen. Wat Maleficent uiteraard ook zo'n sterk personage maakt, is het feit dat ze een incarnatie is van pure slechtheid. Zij heeft geen reden nodig om slechte dingen te doen. Ze doet het gewoon en ze geniet van elk moment. Ook kenmerkend aan haar, is haar stem die gegeven werd door de alom geweldige Eleanor Audley. Haar stem is zwaar, robuust en tegelijk ook rijk en frivool. Audley had initieel het aanbod afgewezen omdat ze zwaar ziek was, gelukkig kwam alles tot een goed einde, want Maleficent zonder Audley was geen Maleficent. Indien u zich afvraagt wat ik van Jolie vond als dit personage; zij deed het niet slecht, maar Audley speelt haar naar huis. Zoals veel is het origineel zoveel beter.
Een laatste punt dat ik adoreer is uiteraard de muzikale score. Disney besloot al van heel vroeg dat hij het gelijknamige ballet van Pyotr Ilych Tchaikovsky zou adapteren voor deze film. Een adaptatie die gebeurde door George Bruns, die zich later zou uiten als dé nieuwe huiscomponist van Disney. Bruns en zijn team zorgde ervoor dat het ballet dat vijftig jaar voor het uitkomen van de film, wel angstaanjagend goed paste bij de beelden. Alsof Tchaikovsky het voor deze film had geschreven. Ook voor de gezongen nummers kozen zij grotendeels voor thema's van het ballet. De muziek was zelfs zo mooi dat Disney besloot om voor het eerst ook de instrumentale muziek uit te brengen. We waren het Disney al verschuldigd dat hij de eerste soundtrack uitbracht. Nu zijn we het hem nog eens verschuldigd dat hij de eerste instrumentale score uitbracht. Een score die we nu eens gaan bekijken.

SONGS

De eerste song die je hoort is Once Upon A Dream. Het lied fungeert als het overkoepelende thema van deze film en hoor je meteen in Main Title. Jammerlijk genoeg komt het koor hier terug op de proppen, maar deze keer zijn ze verstaanbaar. Woehoe. Uiteraard krijgt deze song ook zijn eigen versie in de gelijknamige track. Daar wordt het heel mooi gezongen door Mary Costa & Bill Shirley. De melodie kent iedereen, de tekst kent iedereen. Dit lyrische lied dat gebaseerd is op een wals van Tchaikovsky is één van de mooiste liederen dat mijn oor bereikt heeft! De orkestraties zijn van een uitmuntend hoog niveau en het geheel klinkt heel liefelijk, heel frivool en gewoonweg heel prachtig.
Een tweede lied is Hail To The Princess Aurora. Het lied heeft een militaire melodie, en die melodie is alweer heel mooi vormgegeven. Enkel komt het koor terug op de proppen wat ik liever niet had gehoord. Maar soit, het lied is niet slecht en op het einde van de track krijg je een hele mooie instrumentale reprise te horen waar je de melodie pas echt gaat waarderen voor wat het is. Namelijk een prachtmelodie!
The Gift Of Beauty & Song zit geïntegreerd in de derde track. De twee liederen spelen voornamelijk in het begin van deze track een grote rol. De melodieën zijn prachtig, de orkestraties ook, maar het tenenkrullend koor is hier alweer aanwezig. De schoonheid van de derde track zit hem in het staartje, maar dat is voor later.
I Wonder herbergt de prachtige operastem van Mary Costa. Voornamelijk in de openingsakkoorden zingt zij zodanig hoog dat het mij niet zou verbazen moest er een paar glazen gesneuveld zijn tijdens de opnamen. Al zijn de lyrics wat aan de melige kant, de prachtige melodie van Tchaikovsky maakt veel goed. Let ook op de instrumentale reprise in de track A Cottage In The Woods. Daar hoor je pas echt de klasse van het lyrische thema.
Skumps is dan terug de humoristische song. Gezongen door de twee koningen die op zijn zachtst gezegd licht dronken zijn. Het is een geinig tussendoortje, maar brengt eigenlijk niet veel toe aan de eigenlijke score.
Sleeping Beauty is de minste song van allemaal. Doch in het begin krijgen we een oprecht triestig stuk instrumentale muziek te horen. Aurora is in haar slaap terechtgekomen en de drie goede feeën zijn daar oprecht triestig voor. Maar als dan het koor de verbasterde melodie van The Gifts Of Beauty And Song begint te zingen, dan ga je merken dat het koor alweer niet te begrijpen valt. De melodie op zich is traag en frivool. Het klinkt haast als een rouwlied. Geen slecht nummer maar met voorsprong het minste lied van deze gehele cd.

SCORE

Thematisch gezien kunnen we vier instrumentale thema's uit deze score halen. Uiteraard worden sommige songs ook in de muziek geïntegreerd, zoals I Wonder in The Cottage In The Woods of Once Upon A Dream dat fungeert als hoofdthema. Vooral in de Finale krijgen we een geweldige instrumentale reprise te horen. Je meet dan ook meteen waarom Bruns deze melodie heeft gekozen als zijn hoofdthema.
In de Prologue hoor je meteen een eerste thema, het thema van Aurora haarzelve. Net zoals alle thema's is het een lyrisch stuk geworden. In de Prologue krijg je het nog vrij ingetogen te horen. De houtblazers en de strijkers lossen elkaar op een perfecte manier af en deze recensent was al meteen verkocht aan deze muziek. In A Fairy Tale Come True, krijgen we een ietwat donkere versie te horen. De melodie wordt sneller gespeeld dan in de Prologue. In de film verteld Maleficent haar kwaadaardig plan voor Aurora & Phillip. Let ook op de instrumentatie, die zo goed als perfect is. De strijkers spelen in het begin van het nummer vrij op de achtergrond, maar gedurende het nummer beginnen ze te pulseren om de spanning op te drijven. Uiteindelijk nemen dan die strijkers het gehele boeltje over, en dan hebben we alweer een moment van kippenvel. Eén van de zovele van deze score.
Een tweede groot thema is dat voor de drie goede feeën. Je krijgt het voor het eerst te horen in de derde track The Gifts Of Beauty And Song/Maleficent Appears/True Love Conquers All. Wat je van dit thema moet weten is dat het heel licht, frivool maar vooral heel speels is. In de derde track wordt het heel licht gespeeld, waardoor het magische van de drie feeën tot uiting komt. Daarna spelen de strijkers het geval nog eens over en het is prachtig om te aanhoren. Dit is pure orkestrale schoonheid. De briljantste versie, die vind je in die vind je in Magical House Cleaning. Kort gezegd, dit is het beste nummer van de gehele score. De snelheid van het orkest, de gelaagdheid van de orkestraties, het speelse thema dat mogelijks nog speelser wordt alvorens het overgaan op een heel dreigende versie op het einde.
Een laatste thema is uiteraard dat van Maleficent. En het is zonder twijfel het beste thema van de score. In track drie, krijg je het te horen. Na het thema van de feeën en de liedjes, slaat de gehele sfeer om. De muziek kondigt de komst aan van de enige echte Maleficent. Het thema is vrij kort, prachtig georkestreerd en vooral in deze track is het geweldig. Maleficent speelt hier een klein stukje toneel en als ze zogezegd vriendelijk is, krijg je een variatie op haar echte thema te horen. Enkel als haar kwaadheid naar boven komt, krijg je een uiting van haar thema. Briljante vondst van Bruns. In praktisch al haar scenes komt dit thema naar boven, soms zeer luidruchtig zoals in Maleficent's Frustration, maar soms ook gewoonweg eng. Maleficent's Evil Spell is gewoonweg één van de spookachtigste tracks die mijn nederig oor hooft heeft bereikt. Maleficent's Theme komt hier prominent naar voor, maar het is die sopraan die het geheel zodanig eng maakt, dat al je haar er overeind van gaat staan! Dit is trouwens ook de enige verwijzing dat James Newton Howard maakte voor zijn score van Maleficent. Ook hij gebruikte het koor voor het thema dat de vloek representeert. Alleen is het in vele gevallen het origineel beter en dat is ook hier het geval.

Okidoki, buiten de thema's hebben uiteraard nog aspecten op deze score. Ten eerste hebben we het magische aspect. De film zit boordevol magie, en dat hoor je ook in de muziek. Vooral het thema van de feeën herbergen deze magie. Ook voor romantiek, spanning en zelfs angstaanjagende muziek is er plaats. En dan heb je nog de actie!
De actie op deze score is zonder twijfel het beste wat Disney ooit uitbracht. Ik pik er één track uit. U kan al raden dewelke. Battle With The Forces Of Evil is zonder twijfel een regelrecht meesterwerk. Bij het begin van deze track ligt de nadruk vooral op de blazers. Je gaat meteen merken dat het geheel uiterst agressief klinkt. Wat uiteraard moet als je weet tegen wie Phillip vecht. Maar in het begin van de track is Maleficent nog niet aanwezig. Neen, haar komst wordt pas op 1:40 aangekondigd. De strijkers wellen op en beginnen de blazers het thema te spelen. Het thema dat pure en dan ook pure kwaadaardigheid uitstraalt. Een thema dat meteen ook één van de donkerste scenes uit het Disneyuniversum begeleid. Ook is dit de eerste echte goed actiemuziek die uw nederige recensent is tegengekomen tijdens het Disneyjaar. Ook een leuk weetje is dat er tijdens deze scene een omgekeerde vorm van Mickey Mousing is toegepast. De animatoren hebben op de muziek getekend en het resultaat is niet meer dan verbluffend.
Een laatste punt dat ik wil aanbrengen is de algemene geluidskwaliteit. Sleeping Beauty was de eerste score die in Stereo is opgenomen en je hoort het echt wel. Je hoort heel mooi de verschillende lagen in de orkestraties, je kan de instrumenten mooi scheiden. Het is niet op één hoop zoals bij de eerdere scores. Nog iets waar we Disney dankbaar voor moeten zijn!

Conclusie.
Sleeping Beauty is zonder meer een must. Zowel qua film als qua muziek. Beiden behoren tot mijn favoriete films/scores en ik kan geen enkele reden verzinnen waarom u deze cd niet in huis zou halen! Een dikke 10.

Volgende recensie van Disneyjaar: 101 Dalmatians.
P.S. Voor de liefhebbers en in functie van het Disneyjaar zal, in de loop van deze week, de revisie van de recensie van Maleficent van James Newton Howard online verschijnen

Soundtracks de la colección: Disney

AristoCats, The (2006)
Mary Poppins (2004)
Emperor's New Groove, The (2000)
Magical Music of Disney, The (1995)
Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe / The Chronicles of Narnia: Prince Caspian, The (2011)
TRON: Legacy (2010)
Monsters, Inc. (2001)
Cinderella (1981)
Rescuers Down Under, The (2002)
Lightning McQueen's Fast Tracks (2006)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más