The Deer Hunter

De Amerikaanse oorlogsfilm The Deer Hunter is geregisseerd door Michael Cimino (Thunderbolt and Lightfoot, Heaven's Gate, Year of the Dragon), die daarmee zijn tweede speelfilm maakte, waarbij hij ook meeschreef aan het scenario over de oorlog in Vietnam. Cimino beweerde dat hij zelf ook in Vietnam gediend had, zelfs dat het scenario deels autobiografisch zou zijn, maar net als in andere gevallen bleek ook hier dat Cimino vooral zichzelf nogal belangrijk vond. Critici reageerden nogal gemengd op de film, die flink duurder uitviel. Sommige critici riepen dat gebeurtenissen in de film nooit gebeurd waren. Cimino ontkende, maar kon het nooit aantonen. Toch was het een succes in de bioscopen en bij de Oscars, met 9 nominaties en 5 prijzen.
De film gaat over drie vrienden, Mike (Robert De Niro), Nick (Christopher Walken) en Steven (John Savage), die alle van Slavische komaf zijn en in een Slavische gemeenschap wonen, waar de hertenjacht een gangbaar vertier is. Alle drie zijn ze opgeroepen om naar Vietnam te gaan. Vlak voor die tijd trouwen Steven en Nick met hun geliefden Angela (Rutanya Alda) en Linda (Meryl Streep), op wie Mike ook een oogje had. In Vietnam ontmoeten ze elkaar na een paar maanden weer, maar hun legergroep wordt door de vietcong gevangen genomen. Daar worden ze gedwongen om Russisch Roulette te spelen, terwijl de bewakers weddenschappen afsluiten...

De muziek bij deze film is van Stanley Myers, en zijn pakkende thema werd wereldberoemd, vooral in de latere uitvoering van The Shadows. Het thema heeft de titel 'Cavatina' meegekregen. Dit muziekstuk is overigens niet door Myers voor deze film gecomponeerd, maar voor een oudere film, The Walking Stick, uit 1970. De bekende akoestische gitarist John Williams (niet de filmmuziekcomponist of Nederlandse presentator...) hoorde deze melodie, die Myers oorspronkelijk voor piano gecomponeerd had en vroeg hem om die voor gitaar uit te werken, waar Myers gehoor aan gaf en die versie is in The Walking Stick gebruikt. Later is een iets aangepaste en uitgebreide uitvoering door Williams op gitaar in The Deer Hunter terecht gekomen en via die film wereldberoemd geworden.
Het album opent en sluit met deze bijzonder fraaie melodie, die op de gitaar getokkeld wordt.

Het album bevat verder een aantal volksdeunachtige tracks, zoals 'Troika', een traditional die zo uit de film komt, want je hoort ook het publiek in de zaal joelen. De scoretrack 'Struggling Ahead' begint met helicoptergeluiden, waar een eenzame trompet doorheen klinkt. Ook als het orkest inzet met een grimmige melodie, blijven de geluiden uit de film storend aanwezig. Pas op tweederde vallen die SFX een beetje weg en blijft de orkestrale muziek over in een wat donkere kleuring.
'Sarabande' is opnieuw een getokkelde gitaartrack door Williams, maar deze is wel heel eenvoudig, want de muziek kabbelt wat traag voort, met twee gitaren, waaraan later een fluit en strijkers toegevoegd worden. Maar de melodie is wat mineurig melancholiek en spreekt nauwelijks aan.
De track 'Waiting His Turn' is eveneens een wat treurige melodie, die Myers orkestraal heeft ingevuld met de nodige dreiging die tot halverwege in de treurigheid meeklinkt. Daarna neemt een getokkelde gitaar op lichte underscore een meer melancholieke route.

Het album bevat een drietal songs van Russische origine. De eerste is een wat rommelig gezongen gospel, de tweede is de bekende Russiche hymne 'Katyusha', de derde is 'Vechnaya Pamyat', die hier vertaald is als 'Eternal Memory'. Dan is er nog een vierde song, het bekende 'God Bless America' van Irving Berlin, dat door de spelers à capella gezongen wordt. Deze song komt daardoor wat simpel over.

Kortom, met dit korte album van nog geen 24 minuten draait het feitelijk om het thema van The Deer Hunter, de film die door Stanley Myers van muziek is voorzien. De themamuziek komt in twee tracks bijzonder fraai getokkeld naar voren. Het album opent ermee en sluit ermee af. Eigenlijk komt deze themamelodie uit een hele andere film. Zo zie je maar dat muziek niet uniek is voor een specifieke film. Behalve het thema bevat het album nog een handvol duidelijk wat mindere tracks van Myers, waarbij een paar ook nog vol zitten met geluidseffecten uit de film. En er zijn op het album nog een aantal etnische songs meegenomen. Kennelijk had Myers niet meer muziek nodig dan die vijf tracks, zo lijkt het. Een tegenvaller die een waardering krijgt van 61 uit 100 punten, bijna alleen voor het fraaie hoofdthema.