The Last Don


Serie de TV/Telefilme | Fecha de lanzamiento: 1997 | Estreno de película: 1997 | Medio: CD
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.The Land Of My Childhood0:48
2.Killed By A Deer1:57
3.Killing Black2:25
4.Resolution2:18
5.Gronevelt's Funeral0:26
6.Main Title2:01
7.The Hit1:31
8.Athena And Cross4:10
9.Pippi's New Digs0:38
10.Deserts Of Blood2:27
11.Air Break3:52
12.Dante's Baptism1:00
13.Silvio's Death Squad2:07
14.Announced Wake2:25
15.Pippi's Trial1:22
16.Pippi's Funeral2:35
17.Enter Sadness2:51
18.Cross Busted3:11
19.Things You Don't Mean1:21
20.Finale5:00
21.End Title1:17
 45:42
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

The Last Don - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Dit is de achtste recensie uit een tiendelige serie naar aanleiding van het overlijden van Angelo Badalamenti.

Vorige: Cabin Fever
Volgende: Napola - Elite für den Führer

De Amerikaanse tv-miniserie The Last Don is een driedelige tv-serie, die in 1997 in de VS door CBS werd uitgezonden. De serie is geregisseerd door Graeme Clifford (Francis, Burke & Wills, Ruby Cairo), die vooral tv-films en series regisseerde, waaronder Twin Peaks. De tv-serie is gebaseerd op een thriller van de bekende auteur Mario Puzo. Vanwege het succes zijn er een jaar later nog twee afleveringen gemaakt, opnieuw geregisseerd door Clifford. De serie kreeg een nominatie voor een Emmy.
Het verhaal draait om de maffiafamilie van don Domenico Clericuzio (Danny Aiello), die van een rivaliserende clan af wil. Zijn dochter Rose Marie (Kirstie Alley) wil echter trouwen met de zoon van zijn vijand, waarbij don Domenico besluit om de bruiloft te gebruiken als ideaal moment om dood en verderf te zaaien. Dan blijkt zijn dochter echter zwanger van haar bruidegom, die door haar vader's toedoen vermoord is. Als zijn kleinzoon is opgegroeid tot een volwassen man, blijkt hij net zo wreed en verraderlijk als zijn opa...

De muziek bij deze tv-miniserie is gecomponeerd door de Fransman Roger Bellon, die overigens al vele jaren in de VS woont. Bellon heeft muziek voor veel tv-series geschreven en daarnaast voor een aantal bioscoopfilms, maar is in de wereld van de filmmuziek geen bekende naam.
Omdat de producenten een pakkend melodieus thema voor de tv-serie wilden, is Angelo Badalamenti gevraagd om Bellon daarbij te assisteren.

Bellon heeft zijn score bijna volledig orkestraal gecomponeerd en heeft dat eigenlijk best goed gedaan. Af en toe wordt de muziek bijgestaan door elektronische hulpmiddelen, wat met name opvalt in bepaalde tracks, zoals 'Killing Black'. De muziek van Bellon ligt kwalitatief op een behoorlijk niveau. Daarbij heeft die muziek veelal een nogal dramatische kleuring, terwijl ook dreiging en spanning regelmatig terugkomen. Donkere koperblazers spelen een belangrijke rol in zijn score, waarbij ze meehelpen om die dramatische en dreigende kleuring te benadrukken, wat al gelijk vanaf de openingstrack van het album merkbaar is. Dat maakt dat de muziek van de score vaak nogal zwaarmoedig overkomt.

De melodieuze invloed van Angelo Badalamenti beperkt zich niet tot alleen de 'Main Title', waarbij hij de titelmelodie heeft gecomponeerd. Overigens is dat wel een fraaie melodie, al zit er een aparte, afwijkende noot in, die niet in het algemene harmonische beeld van de melodie past. Badalamenti heeft hier een eindnoot veel lager geplaatst dan je logischerwijs zou verwachten. Dat komt gedurende de track een aantal keren voorbij en geeft een extra dramatisch effect aan de muziek. De klanken van een vrouwenkoor helpen mee om dit dramatische effect te versterken.
Deze themamelodie komt in een aantal tracks op dit album terug, al is het in de ene track beter hoorbaar dat in een andere. Ook heeft Badalamenti nog meegewerkt aan een paar andere, afgeleide themamelodieën, die overigens wat minder aansprekend zijn.
De algehele sfeer van de score ligt wel een beetje in lijn met de manier waarop Badalamenti zijn muziek componeerde, waarmee hij wel duidelijk zijn stempel op deze score heeft gezet. Ook in de beide afsluitende tracks 'Finale' en 'End Title' is dat opvallend, want ook hier ligt het tempo van de muziek vrij laag, zoals typerend is voor scores van Badalamenti. Daardoor krijgen deze tracks, en ook andere op dit album, een extra dramatische stijl, wat versterkt wordt door de arrangementen en de orkestratie van Bellon.

Kortom, met zijn score voor de tv-miniserie The Last Don heeft Roger Bellon een goede score afgeleverd. De muziek heeft een prettige orkestrale stijl, waarbij koperblazers de dramatische impact sterk vergroten. Als je het album beluistert zou je je prima kunnen voorstellen dat dit muziek is die bij een wat grootschaliger bioscoopfilm past. Dat komt allicht mede door de samenwerking met Angelo Badalamenti. Hij is toch degene die de themamelodieën heeft gecomponeerd en daarmee een duidelijk stempel op de score heeft gezet, niet alleen qua melodieën, maar ook qua stijl en tempo. De muziek heeft een behoorlijk dramatische kleuring, waarbij ook dreiging en spanning niet ontbreken, maar het is zeker geen typische thrillerscore geworden. De muziek ligt prima in het gehoor, maar is vaak wel wat zware kost. De waardering komt daarmee op een fraaie 74 uit 100 punten.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más