Calvary


Varèse Sarabande (030206727982)
Película | Fecha de estreno: 13/05/2014 | Estreno de película: 2014 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Na mBeannaiochtai (The Beatitudes I)4:11
2.Calvary Theme2:58
3.Ben Bulben3:54
4.The Beach1:33
5.Don’t Change The Subject0:37
6.Memories Fade1:08
7.Fiona Awakens1:05
8.Teresa3:09
9.Confession2:18
10.Freddy Joyce0:58
11.Why Am I Here1:40
12.Your Church Is On Fire1:21
13.Veronica1:44
14.Third Act Revelation3:20
15.Bruno0:59
16.Country Lane0:45
17.Dream0:37
18.But I Will Go On2:41
19.Forgiveness1:03
20.A Lone Figure2:57
21.Say Your Prayers4:02
22.Na mBeannaiochtai (The Beatitudes II)4:16
 47:16
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Calvary - 10/10 - Crítica de Sander Neyt, Publicado en (Neerlandés)
Father James Lavelle: I've always felt there's something inherently psychopathic about joining the army in peace time, as far as I'm concerned people join the army to find out what its like to kill someone. I hardly think that's an inclination that should be encouraged in modern society, do you?

Calvary is de tweede film van John Michael McDonagh. Het is natuurlijk de broer van die andere grote regisseur genaamd Martin McDonagh, regisseur van onder andere In Bruges, wat toch één van mijn favoriete films blijft.
John moet wel nog iets leren van zijn broer, zijn films zijn niet slecht, maar die van Martin zijn toch net dat tikkeltje beter. Al merk je wel in beide mannen hun repertoire dat ze Iers zijn. Ze zijn Iers van geboorte en zijn er potverdikke fier op. Elk hoofdpersonage van hun film is een Ier, de humor en zelfs de muziek zijn met een Ierse toets.
Calvary gaat over Father James, een priester in een klein Iers dorpje. Hij leidt een zeer rustig leven tot dat er een man bij hem komt biechten. Het is niet zomaar een biecht. De man verteld doodleuk dat hij de priester binnen de week gaat doden. Father James weet niet goed, hoe hij moet reageren. Maar besluit om toch maar zijn leven verder te zetten. Tot dat hij verschillende spirituele zaken ontvangt, en hij beseft dat de principes van de man niet zo vergezocht zijn.
De film is natuurlijk een realistische en principiële kijk op de Katholieke kerk van vandaag. Uw nederige recensent heeft een eigen mening over die kerk, maar die zal ik hier niet neerpennen of ik kom niet toe met woorden voor deze recensie. Wat ik wel wil vermelden is dat de film een zeer sterk verhaal bevat dat u doe nadenken op het eind.

Voor de muziek koos McDonagh voor Patrick Cassidy. Cassidy is een klassiek voorbeeld van een man wiens muziek bijna iedereen kent. Maar de man in kwestie niet. Zeker de liefhebbers der filmmuziek. Wie kent Vide Cor Meum van Hannibal nu niet? Het bewijs dat bijna niemand hem kent, was tijdens de Meet & Greet van de World Soundtrack Awards waar praktisch iedereen hem voorbij liep. Terwijl het misschien wel de meest getalenteerde componist in de ruimte was. Al bij al was Cassidy op een zeker gebied een risicovolle keuze. De man kan wel uitmuntende klassieke stukken neerpennen, maar hij had nog nooit een volledige score geschreven. Langs de andere kant is de man puur en puur Iers dus als iemand de sfeer kon overbrengen, dan zou hij het wel zijn. Het resultaat doet mij een vraag opwellen? Waarom wordt deze man niet meer gevraagd voor een volledige score te schrijven? Laten we Calvary eens van dichterbij bekijken. Met eerst en vooral de twee grote thema’s en dan door even neer te pennen wat deze score nog meer te beiden heeft.

Cassidy schreef twee grote thema’s voor deze score. Het ene thema representeert de priester, het andere representeert het Katholieke Ierland. Laten we eerst het evidente thema bekijken. Het thema dat de priester representeert. Voor het eerst te horen in Calvary Theme. Het is een thema dat rustig meandert op de strijkers, die eigenlijk altijd dezelfde melodie spelen, maar het is mooi dat uw nederige recensent er maar niet genoeg van kan krijgen. We horen eigenlijk een vrij intriest thema te horen, alsof je voelt dat de priester veel zorgen aan zijn hoofd heeft, en dat representeert de muziek perfect. Het hoofdthema krijgen we heel vaak te horen in de score. Bijvoorbeeld in The Beach krijgen we een soortgelijke versie te horen maar in Don’t Change The Subject krijgen we een prachtige pianoversie te horen. En dan merk je hoe fragiel het thema eigenlijk wel is. En als je denkt dat je het allemaal al hebt gehoord, komt daar Memories Fade. Daar begint Aya Peard de melodie woordloos mee te zingen, op een manier waarop je kippenvel krijgt. Het orkest neemt het boeltje uiteraard over, maar het blijft een klein meesterwerkje. Zo ook Third Act Revelation, waar je een zeer donkere versie te horen krijgt van dit geweldig thema. Maar ook zeer emotioneel, al zeker als Aya Peard er terug bijkomt en het thema zeer emotioneel zingt.
Over naar het tweede thema, en daar is over nagedacht. Net zoals Vide Cor Meum gebaseerd is op een gedicht van Dante Alighieri is het hoofthema dat je te horen krijgt in Na mBeannaíochtaí (The Beatitudes I) gebaseerd op de acht zaligheden die Jezus Christus ooit gezegd zou hebben tijdens zijn bergreden. Maar omdat het verhaal zich in Ierland afspeelt heeft Cassidy zijn tekst in het Iers-Gaelisch geschreven. Wij als Vlamingen of Nederlanders, gaan er niets van begrijpen. Maar het mist zijn effect zeer zeker niet! Gezongen door Iarla O’Lionáird brengt het lied ons een emotioneel thema dat Ierland in mijn ogen perfect beschrijft. Het thema is geweldig goed te herkennen. Het is gemakkelijk toegankelijk, zeker vanaf het moment dat je de tekst kunt waarderen en ook de stem, want het is bijna een opera. Het is emotioneel, het klinkt intriest alsnog klinkt het hoopgevend in de eerste versie. We hebben ook een tweede versie op het einde van het album. Alweer gezongen door deze zelfde Iarla O’Lionáird. Hier klinkt het echt tragisch. Dat komt natuurlijk door de niet zo goede afloop van het verhaal. Het thema klinkt ook een beetje versnipperd. Het komt niet meer zo duidelijk naar boven zoals in de eerste versie. Het thema is gegroeid, enkel niet in de positieve zin voor het personage.
We krijgen ook nog een licht geniale versie te horen in Ben Bulben. De naam is natuurlijk afkomstig van een zeer bekende Ierse tafelberg. Ben Bulben begint uiterst duister. De orkestratie is zeer miniem en het geheel klinkt heel dreigend. Tot na een minuutje of twee. Dan komt Aya Peard het geheel een beetje opvrolijken met haar geweldige stem. Ze zingt het Na mBeannaiochtai en als daarna het voltallig orkest de boel overneemt, dan is er niet alleen een moment van kippenvel, maar is er zelfs een moment van pure ontroering. Dat doet een score tegenwoordig niet zo snel meer bij uw nederige recensent.

Wat heeft deze score nog meer te bieden buiten deze thema’s. Eerst en vooral is er heel veel dramatiek aanwezig. Bijvoorbeeld in het hierboven vernoemde Third Act Revelation is de dramatiek zeer goed te vinden, vooral door het hoofdthema. Maar ook Say Your Prayers druipt van de dramatiek. Het is gewoonweg geweldig.
Actie is er niet zo heel veel te vinden in de score. Enkel Your Church Is On Fire is een track dat kan doorgaan als actie. En dan heb je nog niet de actie die je gewend bent. Dit is een minimalistische actie track, maar toch mistal het zijn effect niet. Vooral percussie en pulserende strijkers vormen de basis van dit thema. Alsnog is het een goede track. Je mag enkel en alleen geen Zimmeriaanse of Howardiaanse actie verwachten. Want die komt van een kale reis thuis.
Elk nummer is een mooi en rustige track waarbij je kunt wegdromen en je eigen reis maken. En daarom is het niet voor iedereen weggelegd. Want hoe hard ik ook deze score adoreer, hoeveel ontzag en respect ik heb voor de muziek en het kunnen van Patrick Cassidy, niet iedereen gaat deze score omarmen op de manier waarop ik dat heb gedaan. Wie rustige, emotionele scores kan waarderen, dan is Calvary dé score voor jou. Wie toch meer variatie in thematiek wilt horen, of een actiegerichte scores dan zou je best deze muziek links laten liggen.

Conclusie
Emotie, tragedie, spanning en pure orkestrale schoonheid. Dat zijn de woorden hoe ik deze score kan beschrijven. Calvary is een topscore van een topcomponist. In het begin van de recensie heb ik mijzelf afgevraagd waarom deze componist niet voor meer scores gevraagd wordt? Mijn antwoord: ik heb er geen flauw idee van. Deze muziek is goud waard en jammerlijk genoeg moet ik blijven constateren dat deze score onder menig radar verdwijnt. Dat is jammer want dit is met gemak één van de beste scores van 2014. Top 3 gemakkelijk. Dus kan je genieten van rustige, melodieuze scores haast je dan naar YouTube of naar de plaatselijke platenboer. Je gaat het je niet beklagen. De volle 10!

The Characters in this film seem familiar and yet the story is so universal. I felt the score should somehow reflect this impression.
~Patrick Cassidy~
The Hollywood Reporter: 'This is a film of rich layers – glorious comedic highs are interwoven with meditative moments and flashes of startling hostility and violence. The underlying solemnity is channeled in Patrick Cassidy's soulful, quasi-sacred score, and in the majestic drama of the physical settings'.
Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más