The Karate Kid


Madison Gate Records (043396347922)
Película | Fecha de lanzamiento: 2010 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Leaving Detroit2:54
2.Looking for Mr Han1:29
3.Kung Fu Heaven1:19
4.I Want To Go Home - The Forbidden City4:29
5.The Lunchroom2:29
6.Backseat Beating3:34
7.Han's Kung Fu1:39
8.Ancient Chinese Medicine1:25
9.Beijing Valentine1:34
10.Mei Ying's Kiss3:22
11.Jacket On, Jacket Off2:32
12.Journey to the Spiritual Mountain8:49
13.Hard Training1:20
14.All Word and No Play1:40
15.From Master to Student to Master10:33
16.Dre's Gift and Apology3:07
17.Tournament Time5:09
18.Final Contest6:47
 64:10
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

The Karate Kid - 09/10 - Crítica de Mitchell Tijsen, Publicado en (Neerlandés)
Het is jammer dat er tegenwoordig teveel van Zimmerclones komen in de wereld van de filmmuziek. Alles moet weer elektronisch gaan met veel computerwerk, Trevor Rabin is 1 van die mensen die deze traditie voort zet en dat vind ik op veel fronten erg jammer. Wat Zimmer doet is geweldig maar op een gegeven moment moet je op tijd stoppen en dat is iets waar veel componisten niet mee bezig zijn. James Horner is een componist van een andere tak (naar mijn mening), hij is een geweldige storyteller en een geweldige componist. Zijn muziek vertelt het verhaal, zijn muziek is een inspiratiebron voor vele anderen, maar hoe mooi zijn muziek ook is valt hij vaak in herhaling en dat is erg jammer. Ondanks zijn mooie en soms bombastische scores ben ik niet een geweldige fan van de man, met Avatar wist hij me wel te raken maar ook nou niet geweldig. Het was mooi maar zeker niet top en zeker beneden zijn niveau van Titanic, maar zal hij dan ooit nog weer daarboven komen?

De storyteller James Horner brengt ons in 2010 een ander verhaal, een verhaal over een jongen die van het beruchte Amerika naar het leven in China verhuist, een moeilijke verhuizing die zeker wat teweeg brengt. Maar toch lukte het Horner om rustige muziek te maken, het verhaal te vertellen, de boodschap over te brengen en gewoon voor heerlijke ontspanning te zorgen. Helaas is deze score niet in de verkoophandel terecht gekomen, eeuwig zonde naar mijn mening. Tot op de dag van vandaag hoop ik op een uitgave want ik vind het leuke muziek om naar te luisteren.

Met deze verfilming van The Karate Kid was het voor hem de taak om een leuk Chinees tintje mee te geven aan de film/score. De score die te beluisteren is via youtube en de score die je kan downloaden is een typische James Horner score met toch een degelijk hoofdthema die in sommige tracks verstopt zit. Het begint al in track 1 ‘leaving detroit’, daar horen we zo langzaam naar het einde van de track toe een mooi thema. Het thema is rustig en mooi, er zit een bepaalde rust in en dat zou je dan weer nooit verwachten bij een film zoals deze…
De hele film werk je naar een competitie, ook Horner doet dat en laat zijn pracht horen in sommige nummers. Nummer zoals Kung Fu Heaven zijn erg mooi en typisch Horner, prachtig om naar te luisteren en rustgevend. Ook de actietracks zijn leuk gecomponeerd zonder teveel elektronische instrumenten, ook leuk om dat een keer te horen. In de track: Backstreet Beating horen we Horner’s actiemuziek, een leuk stukje muziek! Natuurlijk komt er wel eens tussendoor wat elektronisch want dat is tegenwoordig helemaal ‘in’ maar toch houdt Horner het nummer klassiek door er wat drums in te gooien. ‘Journey to the Spiritual Mountain’ begint ook lekker met een Chinese invloed erin verwerkt, daarna weer de rust en zo gaat dat de hele score door, maar wel steeds met verschillende melodieën. Ik ben blij dat Horner dit project heeft gekozen als zijn volgende project. Volgens mij was het eerst een andere componist die de muziek zou moeten vervolgen, maar volgens mij was die score echt niets en had het geen liefde en kracht in zich (iets wat Horner altijd wel in zijn scores verwerkt).

Met de score voor The Karate Kid laat Horner zien dat hij het nog steeds kan, dit keer op een andere manier dan we van hem gewend zijn met zeker wat Chinese tintjes erin en heerlijke klappen (trommels). Het is jammer dat hij niet meer gebruik maakt van dat mooie hoofdthema wat we zo lekker horen in track 1, erg jammer. Ik vind deze score zeer geslaagd en ik zou hem graag tot mijn filmcollectie willen hebben, maar dan moet ik toch nog eventjes geduld hebben want een cd-release is er nog steeds niet…
Een cijfer geven is altijd lastig, ik beschouw deze score zeker niet als 1 van Horner’s beste scores, dat zou ook raar zijn. Wel denk ik dat wat betreft de originaliteit, de kracht en de heerlijke Chinese deuntjes de score bijna beter is dan Avatar en dat mensen niet alleen naar de bekende Hollywoodscores moeten luisteren! Ook deze scores zijn de moeite waar ondanks het feit dat ze misschien niet zo worden aangeschreven als andere scores. Het is jammer dat niet veel mensen deze score beluisteren terwijl hij net zo mooi is als Avatar en soms nog wel mooier. Een 8 gaf ik voor Avatar, een 8,5 geef ik deze score voor The Karate Kid. Ik rond het dus af naar een 9 en dat is uitzonderlijk hoog maar deze score heeft dan ook uitzonderlijke tracks naar mijn mening. Luister bijvoorbeeld maar naar de afsluiting ‘Final Contest’, een geweldig nummer met veel strijkers en met een heldhaftige sfeer. Een 9, en hopelijk krijgt Horner nog meer van dit soort projecten, want de man is soms wel een beetje stom bezig met zichzelf herhalen maar dit blijft toch echt “true talent”, thank you James!
The Karate Kid - 08/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
The Karate Kid is een remake van de 'oude' film uit 1984. Het verhaal is vergelijkbaar, de setting geheel anders. Waar de film uit '84 zich afspeelt in California en de 'bullies' blanke tieners op karateles zijn, speelt de nieuwe film zich af in China, waarheen moeder Parker met haar zoon Dre is verhuisd. De 'bully' is nu een Chineze klasgenoot, maar wel weer met karate-ervaring. En daar kan Dre -nog- niet tegenop, daar heeft hijzelf eerst karatelessen voor nodig... (van niemand minder dan Jackie Chan!)

Waar Bill Conti de eerste film van muziek voorzag, evenals voor de toenmalige delen 2, 3 en 4, mocht nu veteraan James Horner aan de slag. En hij doet dat niet onverdienstelijk, met meerdere mooie melodielijnen en thema's, waaronder het erg fraaie hoofdthema. De score is geen orkestraal hoogtepunt geworden, maar een mooie en rustige score met veel strijkers en melodieuze underscore. Uiteraard ontbreken de actietracks niet, maar de mooie klanken en melodieën overheersen. En dat is ook wel logisch, omdat de film geen karatefilm is, maar een verhaal vertelt over opgroeien, eenzaamheid, weerbaar worden en leren het goede te doen en het kwade na te laten. En met name dat proces wordt mooi begeleid door de muziek van Horner.
'Backstreet Beating' is de eerste actietrack, met daarin de nodige dissonanten en percussie om de dreiging duidelijk te maken. Ook 'Han's Kung Fu' is een korte actietrack met snelle strijkers en percussie, maar weinig melodie. Beide tracks zijn minder fraai.
Daarna volgen twee nogal minimalistisch getinte tracks met weinig melodie, die nogal aan de saaie kant zijn. Maar in 'Mei Ying's Kiss' komt het mooie en melodieuze thema van de film weer prachtig terug, inclusief wat Chinees getinte instrumentatie. Een van de mooiste tracks. Ook in andere tracks komen die Chineze klanken voor, maar die zorgen hooguit voor enige 'couleur locale' en geven wat extra's aan de score. (Dit in tegenstelling tot John William's Memoirs of a Geisha, waar de Chineze klanken een hoofdrol spelen, en zelfs nog minder dan Hans Zimmer's The Last Samourai). Horner houdt zich op dit gebied gelukkig erg in.
Her en der zijn in de score ook kleine stukjes te horen die zo uit andere Horner-scores zijn overgestapt (bv uit Titanic in Jacket on, Jacket off of uit Avatar in Journey to the Spiritual Mountain).
De score kent verschillende minimalistische tracks met wel erg weinig muziek, zoals 'Ancient Chineze Medicine' en delen uit 'Journey to the Spiritual Mountain'. Ook de eerste helft van de langste track van de score, 'From Master to Student to Master' is zeer beperkt voorzien van muziek. Dit is vooral heel lichte pianomuziek en pas de tweede helft van deze track wordt de muziek weer (veel) fraaier met mooie orkestraties en hoor je het thema weer terug.
De track 'Dre's Gift and Apology'is een prachtige, rustige en bijna emotionele track, waarin Horner z'n kunde laat zien en waarin ook het thema weer mooi naar voren komt.
De beide afsluitende tracks hebben een hoger actiegehalte, maar houden de mooie melodielijnen vast, in tegenstelling tot bv Backstreet Beating. Beide tracks zijn dan ook erg prettig beluisterbaar en Horner heeft met deze tracks mooi naar een muzikale climax toegewerkt. Met name de laatste track is een mooie, vol orkestrale track die de score prachtig afsluit en waarin de mooie thema's nog een keer terugkomen.

Kortom, James Horner levert met The Karate Kid een mooie score af, ondanks een aantal mindere tracks. Gemiddeld is de score erg rustig, soms te minimalistisch, maar bevat zeker een aantal erg zeer fraaie tracks en ook de orkestrale afsluitende tracks zijn van hoog niveau. Ook prettig is dat de score herkenbaar is als Horner-score. De thema's die Horner gebruikt zijn ook erg fraai en tillen de score naar een mooi niveau.
The Karate Kid - 07/10 - Crítica de Jason FLZ, Publicado en (Inglés)
Remakes are generally considered terrible, rip-offs of the original aside from small changes. It was a great surprise when the remake of the Karate Kid was received so positively. The film itself has a few flaws, but is a nice tip off to the original (aside from the use of Kung Fu, not karate). After the MASSIVE success of Avatar (and the instant popularity of the soundtrack), everyone was surprised to see James Horner tackle The Karate Kid, no less. Whether his work was really up to standards with the recent Avatar is a real subject of debate. Regardless, Horner's material for The Karate Kid is an interesting take on the subject.

One of the score's most noticeable elements (which can be considered a positive and a detractor at the same time) is the lack of Asian influence. Generally, a score like this would involve Asian instruments and styles. Horner, however, drops that in lieu of traditional film music. The theme for the film sounds alot like the theme for Avatar, heard primarily in 'Hans Kung Fu', 'Jacket on, Jacket Off', 'Hard Training', 'From Master to Student to Master', and exploding full force in 'Final Contest' (and occasionaly hinted at throughout the rest of the score). One of the score's highlights coems with 'Journey to the Spiritual Mountain'. In it, Horner uses alot of the Asian influence that was missing from the rest of the score. He also includes some great orchestral work woven in. An interesting choice as well in the score comes with 'Backseat Beating'. It uses pounding guitars and synth.

The biggest issue with Horner's work on The Karate Kid is that it really is generic. The soundtrack borrows from alot of Horner's other works and really doesn't throw anything interesting out there. At times, however, the music becomes very powerful and does manage to shine when it wants to. Not a bad Horner score by any means, but there are some that are so much better.
The Karate Kid - 10/10 - Crítica de Matys Mith, Publicado en (Francés)
Une B.O sensationnelle qui valorise les images de ce film. James Horner a toujours été doué pour les B.O de type film familial et le montre encore dans The Karate Kid. 'Leaving Detroit' est un excellent prélude au travail de James. Les cordes, le piano, le hautbois et le cor anglais...
Les morceaux 'Han's Kung Fu', 'Hard Training', 'From Master to Student...', 'Tounament Time' et 'Final Contest' illustre l'action et l'art qu'est le Kung Fu et les percussions sont géniales pour les oreilles.

En gros, nous retrouvons un James Horner frais qui nous a offert l'année dernière Avatar et qui, contrairement à ce que crtains disent, a encore beaucoup à nous offrir.
The Karate Kid - 09/10 - Crítica de BJ Borge Ayala, Publicado en (Español)
Maravillosa Banda sonora bien dirigida por el maestro Horner.
Es delicada y en algunos momentos te envuelve como en un sueño.
Maravillosa obra de arte.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más