The Vanishing


Varèse Sarabande Club (0030209106029)
Película | Fecha de estreno: 26/03/2007 | Estreno de película: 1993 | Medio: CD
Edición limitada: 3000 copias
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Practice4:50
2.The Stars1:05
3.Statistics1:52
4.Steps1:07
5.Apologies2:13
6.Forever1:37
7.Diane’s Missing2:34
8.That’s It0:55
9.Passing Time0:37
10.A Night’s Sleep1:40
11.Weekend Duty2:12
12.The Password4:40
13.The Vision3:44
14.New Message2:29
15.Hello, Jeff0:39
16.Let Me Tell You3:18
17.A Variation2:18
18.The Lure1:00
19.Abduction2:40
20.Don’t Tell0:52
21.Drink4:01
22.Surprise2:07
23.Where’s Jeff?3:46
24.Let’s Talk9:00
25.End Titles3:17
 64:33
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

The Vanishing - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
In 1988 kwam de Nederlands speelfilm Spoorloos uit, geregisseerd door George Sluizer. Het verhaal was gebaseerd op een boek van Tim Krabbé. Het verhaal van de Nederlands-Franse versie speelt zich voor een deel af in Frankrijk.
George Sluizer kreeg in 1993 de kans om een Amerikaanse versie van het verhaal te maken en in deze remake werden de hoofdrollen gespeeld door Kiefer Sutherland, Jeff Bridges en Nancy Allen, terwijl ook Sandra Bullock een kleine rol speelde.
Het verhaal draait om de zoektocht van Jeff Harriman (Sutherland) naar z'n vriendin Diane (Bullock), die spoorloos verdwijnt bij een benzinestation. Jeff blijft jaren naar haar op zoek, maar zonder resultaat, terwijl het bijna een obsessie voor hem wordt. Dan komt op een dag een zekere Barney Cousins (Bridges) langs, die Jeff vertelt dat hij achter die verdwijning zat. En als Jeff wilde weten wat er met haar gebeurd is, dan wil Cousins hem dat alleen laten zien, als hij bereid is om hetzelfde proces door te maken. Jeff gaat akkoord, want hij wil persé weten wat z'n vriendin toen overkomen is en drinkt dezelfde gedrogeerde drank als zij jaren eerder en hij ondergaat daarmee hetzelfde lot. Maar dat beseft hij pas als hij weer wakker wordt...

Ik heb de film Spoorloos gezien en was geïntrigeerd door het verhaal en de verrassende afloop. De remake wijkt hier duidelijk van af en met name die afloop is door veel filmcritici als het zwakke punt van de remake genoemd.

Waar Henny Vrienten de Nederlandse versie van muziek heeft voorzien, heeft men hier bij de remake niet voor onder willen doen en is niemand minder dan Jerry Goldsmith gevraagd om de score te componeren. En Goldsmith heeft z'n naam waargemaakt.

In de eerste jaren na het uitkomen van de film werd er steeds maar geen score van de film op CD gezet en in 1997 hebben Goldsmith fanaten daarom een bootleg uitgegeven, wel of niet geholpen door Goldsmith zelf. Die bootleg bevat een forse selectie met de beste tracks van de score van de film. Pas tien jaar later kwam Varèse alsnog met een Club-editie van de complete score van de film.

De score is niet voor een groot orkest gecomponeerd en de instrumentatie is dan ook wat beperkter dan bij Goldsmith's grote actiescores. Daarnaast heeft de score een bepaalde jazzy kleuring, zoals Goldsmith dat eerder voor The Russia House op die manier inkleurde. Er zijn bij The Vanishing overigens veel overeenkomsten met de score voor The Russia House van drie jaar eerder.
Veel van de muziek voor The Vanishing is behoorlijk melodieus gemaakt, waardoor de score redelijk aangenaam is om te beluisteren, los van de film. Toch kent een groot deel van de muziek een behoorlijke mate van onderhuidse spanning. Percussie speelt hierbij vooral in de tweede helft van de score een steeds belangrijker rol. Waar de percussie eerder vrij rustig is, in een normaal tempo, zorgt die ervoor dat de spanning langzaam steeds verder oploopt. Die percussie heeft vaak een bijna industriële vorm, die vaak klinkt alsof in een grote hal op staal of iets dergelijks wordt geslagen.

De score opent met 'Practice', die vrij luchtig begint. Maar na de eerste minuut slaat de onheilspellendheid toe, om gedurende vrijwel de hele score te blijven. De track laat al direct de gelijkenis met The Russia House goed horen, zowel in stijl als in melodieën. In latere tracks blijken die overeenkomsten nog duidelijker naar voren te komen.

De score is strak georkestreerd, wat de muziek een bepaalde klasse geeft. Goldsmith past in de score de nodige elektronische klanken en effecten toe, die de score op het ene moment een bepaalde lichtheid geven, terwijl ze op een ander moment weer een duistere spanning meegeven. Toch is die elektronische muziek niet overheersend en vult het de orkestrale delen mooi aan.

Goldsmith weet de spanning in de muziek goed te doseren, waardoor de meeste muziek prima beluisterbaar blijft. Waar de spanning oploopt, neemt de melodieusheid af. Ondanks de beperkte melodie blijven die tracks redelijk beluisterbaar, omdat echt chaotische klanken ontbreken en het arrangement vooral voor de spanning zorgt, met lang aangehouden vioolklanken, galmende pianotonen en een donkere ondertonen.
In de beide voorlaatste tracks wordt de spanning nog verhoogd door de toevoeging van stevige, deels elektronische percussie, waardoor die tracks een zekere urgente spanning krijgen.
Op deze original score zijn een aantal tracks toegevoegd, die op de bootleg ontbreken. Veel van die tracks zijn vrij kort en bevatten vooral spannend getinte underscore. De meeste van die underscore tracks zijn daarmee niet erg interessant.
Andere tracks brengen dan weer de nodige ontspanning. Zo kent de score ook een liefdesthema. Dat fraaie thema komt in meerdere tracks voorbij en geeft een mooie afwisseling met de meer geladen en onheilspellende tracks. Dit liefdesthema heeft een lichte jazzy kleuring over zich.

Dat jazzy karakter komt vooral terug in twee andere tracks. De eerste daarvan is 'A Variation', die eigenlijk een vreemde eend in de bijt is. Dat geldt ook voor de afsluitende 'End Titles'. Waar de score een consistente kleuring heeft van een orkestrale muzikale setting, die muziek brengt met een vooral onheilspellende klank, waar af en toe wat licht doorheen komt, breken deze beide tracks hier volledig mee. Plotseling hoor je een heel ander type muziek, namelijk volledige laid back jazzy muziek. De muziek wordt gespeeld door een jazz-ensemble met piano, bas en drums, waar een licht orkestraal sausje overheen ligt van violen en houtblazers. Ook hier dringt zich weer de vergelijking met The Russia House op, die ook twee tracks heeft met die typische jazz-kleuring, waaronder de afsluitende track.

Kortom, met The Vanishing heeft Jerry Goldsmith een prima score afgeleverd, in de stijl die hij in die periode vaker toepastte. Met een redelijk beperkt orkest, aangevuld met de nodige elektronische klanken en effecten heeft Goldsmith een strakke score gecomponeerd met een flinke onderhuidse spanning, terwijl er ook aandacht is voor ontspanning in het liefdesthema. De muziek is overwegend heel behoorlijk beluisterbaar, al maakt die onheilspellendheid in een groot deel van de score het beluisteren ervan niet tot een vrolijk stemmende ervaring. Vooral de aanwezigheid van de spannende meer underscore-achtige tracks doet het album geen goed. Toch klinkt de muziek meestal best aangenaam, wat mede komt door de strakke composities die Goldsmith heeft neergezet.
De overeenkomsten met andere scores zijn duidelijk hoorbaar, vooral met The Russia House. De overeenkomsten tussen beide doen overigens niet af aan de kwaliteit van de score voor The Vanishing, want die is zonder meer hoog. De waardering voor de aangename beluisterbaarheid is door z'n onheilspellend karakter en een aantal oninteressante tracks echter wel lager, met 70 uit 100 punten. Daarmee is tevens de bootleg-score voor The Vanishing een prettiger keuze dan dit original Varèse album.
Music Composed and Conducted by Jerry Goldsmith

In this riveting, tension-filled psychological thriller, a young woman (Sandra Bullock) mysteriously disappears, sending her boyfriend, Jeff (Kiefer Sutherland), on a years-long quest to find her. Not even a new love (Nancy Travis) can keep him from his obsessive search. All the while, the calculating psychopath (Jeff Bridges) who kidnapped his girlfriend stalks Jeff, ultimately taking him through the exact same steps that led to the crime. In order to find out what happened, Jeff must put his own life in the hands of this devious stranger.

Jerry Goldsmith’s 1993 score for Twentieth Century-Fox’s remake of The Vanishing was one of the composer’s very rare ‘90s scores to go without an album release. Goldsmith’s score is both intense and beautiful, while steeped in psychological intrigue. It is stylistically similar to the composer’s brilliant work on Basic Instinct but is as unique as ever for Goldsmith and includes a rare exploration in jazz as the composer wraps up his score with a jazz trio.

A few cues from The Vanishing were premiered on our boxed set Jerry Goldsmith at 20th Century Fox, back in 2004. For this CD, however, the entire 65 minute score was remixed from the original multi-track tapes, presenting a definitive new look at Goldsmith’s overlooked music for this film.
Trailer:





Trailer:





Otras versiones de The Vanishing (1993):

Vanishing, The (1993)

Soundtracks de la colección: Limited Editions

Return to Peyton Place (2006)
Wind Man (2007)
Saturn 3 (2006)
Oscar: The Color of Destiny / Mira la Luna (2010)
Genesis Rising (2006)
Star Trek : Music from the Video Games (2013)
Honey, I Shrunk The Kids (2009)
Conundrum (2009)
From Beyond (2003)
Mimesis (2013)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más