Come See the Paradise


Milan Records (3299031061426)
Película | Fecha de lanzamiento: 1990 | Medio: CD
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista Artista/Compositor Duración
1.Love Theme from ''Come See Th Paradise''4:41
2.Fire in a Brooklyn Theatre1:18
3.Shikataganai0:24
4.Love is the sweetest ThingMark Earley3:10
5.Lily and Mini0:47
6.Flower that blooms in the RainMariko Seki2:20
7.Kawamura Family Theme2:48
8.Jack and Lily1:24
9.NeverthelessMark Earley1:46
10.You can't spit at Heaven0:49
11.Forget me notSanae Hosaka3:25
12.Little Tokyo0:55
13.Terminal Island0:38
14.Santa Anita0:38
15.Don't sit under the Apple TreeTeri Eiko Koide, Jumi Emizawa & Cynthia Lawren2:27
16.Bad Days0:28
17.Love BirdsSyoji2:18
18.Nine Tiny Seconds0:46
19.A Little Bag of Magic2:10
 33:12
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Come See the Paradise - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Come See The Paradise is een regel uit een gedicht dat Alan Parker gebruikte als titel voor zijn film. De film speelt zich af voor en tijdens de tweede wereldoorlog.
Jack McGurn (Dennis Quaid) wordt verdacht van brandstichting en verdwijnt op verzoek van zijn baas naar California. Daar pikt hij als Jack McGann weer een baan op als projecteur in een bioscoop, die eigendom is van de Japans-Amerikaanse familie Kawamura. Hij wordt verliefd op dochter Lily. In California mogen ze niet trouwen en daarom vertrekken ze naar Seattle, waar ze een dochter krijgen. Dan valt Japan Pearl Harbor aan en wordt hij opgeroepen voor het leger om tegen Japan te vechten, terwijl de Lily en hun dochtertje Mini in Amerika worden geïnterneerd. Maar Jack wil niet tegen Japanners vechten en deserteert...

De muziek voor deze film is gecomponeerd door Randy Edelman, maar de score bevat ook een behoorlijk aantal liedjes die het tijdsbeeld moeten illustreren.

De liedjes bestaan deels uit oudere Amerikaanse songs en oudere Japanse songs. De songs klinken traditioneel en zeer gedateerd, wat niet elke tegenwoordige scoreliefhebber zal weten te waarderen. Ze komen voor in de film en passen daarin, dus daar is niets op af te dingen. Op sommige (vooral Japanse) songs hoor je de krasjes en tikjes van langspeelplaat, waar de songs vanaf komen.
In het geheel van het album vallen de songs nogal uit de toon. De songs zijn ook keurig verdeeld over het album, wat niet handig is als je vooral de score-tracks mooi vindt.

En die score-tracks zijn mooi. Dat begint al gelijk met de openingstrack van de score, wat ook gelijk de langste track is. Hier brengt Edelman de thema-melodie die de liefde tussen Jack en Lily verklankt. Dit thema is prachtig melodieus, zoals Edelman dat goed kan componeren. Het begint met mooie verstilde pianoklanken, waar na ongeveer 1 minuut de synthesizer bijvalt met prachtige orkest-achtige klanken. De heerlijke romantisch klinkende melodie wordt dan prachtig uitgewerkt met mooie tegenmelodieën. De track kan eigenlijk niet lang genoeg duren.
Het mooie thema komt nog een paar keer terug in verschillende tracks.
De tweede track is een donker gekleurde track bij een dramatische gebeurtenis in de film. De track is prima beluisterbaar, waarbij de synthesizer met stevige orkestrale klanken bespeeld wordt. De track schijnt al bij diverse trailers van andere films gebruikt te zijn.
De mooie elektronische klanken van 'Shikataganai' duren maar kort, zoals helaas wel erg veel tracks erg kort duren. Dat geldt ook voor de track 'Lily And Mini', waarbij de piano op synth-underscore speelt.

Naast Randy Edelman hebben ook het duo Jake en Alex Parker een drietal tracks gecomponeerd. Zij zijn beide zoons van de regisseur Alan Parker, die hen vaker heeft ingezet om filmcues van muziek te voorzien. Hun eerste echte eigen score kwam pas in 2003 met The Life of David Gale, ook een film van Alan Parker.
Op deze score zijn de tracks 7, 14 en 18 van hun hand. Het zijn wat zwaarder klinkende elektronische tracks, maar wel rustig en mooi vol en melodieus en ze vallen zeker niet uit de toon bij de score van Edelman.

'Little Tokyo' is een stevige en dramatisch klinkende track met een flinke elektronische bijklank. Ook 'Terminal Island' klinkt vergelijkbaar. Het zijn beide erg korte tracks van iets meer dan een halve minuut. Datzelfde geldt ook voor 'Bad Days' die net een halve minuut duurt, maar fraai klinkt.
De score sluit af met de mooie track 'A Little Bag Of Magic'. Het heerlijke hoofdthema begint weer met mooie verstilde pianoklanken, zoals waarmee de score ook begon. Langzaam komt daar dan de underscore van de synthesizer in gevloeid, om even later als een heerlijk organisch klinkende romantische track het album af te sluiten. Deze track duurt dan weer iets langer, maar nog steeds veel te kort.

Kortom, Randy Edelman heeft met de muziek voor Come See the Paradise een fraaie score afgeleverd. Zijn tracks klinken steeds rustig en melodieus. Wel worden een aantal tracks dramatisch aangezet, maar ook die blijven prettig klinken. Edelman is (gelukkig) niet zo van de dissonanten en atonalen. Wel klinkt zijn muziek vooral elektronisch, maar hij probeert daarmee wel een heel orkest na te bootsten, wat vaak redelijk lukt (al blijft het wat nep). Groot nadeel is dat de tracks zo kort zijn.
Een ander nadeel van deze soundtrack zijn de zes songs uit de dertiger/veertiger jaren. Ze passen in de film, maar misstaan nogal tussen de score-tracks, vooral als je de film niet gezien hebt, of daar gewoon helemaal niet van houdt.
De drie tracks van de broers Parker zijn ook volledig elektronisch en passen goed bij de score van Edelman.
Al met al kan ik Come See the Paradise waarderen met 79 voor de score-muziek en 73 uit 100 voor de soundtrack als geheel, waarbij vooral de eerste en de laatste track de positieve uitschieters zijn.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más