The Hitcher


Silva Screen Records (0738572100223)
Silva Screen Records (5014929011820)
Película | Fecha de lanzamiento: 1992 | Estreno de película: 1986 | Medio: CD
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Headlights - Main Title 4:01
2.The Chosen 2:24
3.Keys 4:12
4.Dust and Gasoline 3:00
5.Dream 1:24
6.Dogs 3:31
7.Suicide 1:20
8.Gun 1:44
9.Cars and Helicopters 5:34
10.Motel 2:46
11.Transfer 1:44
12.Endgame 2:48
13.Guards and Cards 3:45
14.The Hitcher - End Credits 4:11
 42:24
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

The Hitcher - 04/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Amerikaanse film The Hitcher is geregisseerd door Robert Harmon, die vooral bekend is als regisseur van de Jesse Stone filmreeks. The Hitcher is zijn tweede film. Het oorspronkelijke script van Eric Red had nogal het karakter van een bloederige horrorfilm met veel expliciete beelden. Daar is de productiemaatschappij vanaf gestapt en ook regisseur Harmon heeft nog extra scenes geschrapt. Toch blijft er nog genoeg bloederigheid over om het horrorpubliek goed te bedienen. De Nederlandse Rutger Hauer kreeg pas de hoofdrol aangeboden, nadat anderen hadden afgehaakt.
Het verhaal begint wanneer Jim Halsey (C. Thomas Howell) een auto naar een andere stad moet rijden. Onderweg pikt hij een lifter op. Deze John Ryder (Hauer) gedraagt zich nogal vreemd en geeft Jim een wat ongemakkelijk gevoel. Dat blijkt ook wel als John hem zegt dat hij moet doorrijden wanneer hij bij een stilstaande auto wil stoppen om hulp aan te bieden. John vertelt Jim dat hij de bestuurder daarvan heeft omgebracht en hetzelfde met hem van plan is. Maar Jim weet hem koelbloedig uit z'n auto te werken. Dan wordt hij ingehaald door een auto van een echtpaar en hij ziet John achterin zitten. Maar het lukt hem niet om het echtpaar te waarschuwen, omdat hij door die acties zelf van de weg raakt...

De muziek is gecomponeerd door Mark Isham en hij heeft een score neergezet die voor de film wellicht prima zal werken. Maar los van de film is dat toch een ander verhaal.

Toen Isham deze score maakte was hij net de filmmuziekwereld in gerold. Isham weet prima te variëren in scores, van vol orkestraal tot vol elektronisch en alles wat er tussenin zit.
Zijn score voor The Hitcher is vooral elektronisch, aangevuld met enkele orkestrale instrumenten. Isham heeft de muziek een licht psychedelisch karakter gegeven, waarbij veel klanken een wat zweverig effect hebben. Vaak ontstaat daardoor wat soundscape-achtige muziek, maar de muziek is vooral bedoeld om versterking van de dreigende sfeer te realiseren.
Die dreiging en spanning weet Isham niet alleen op te roepen met z'n elektronische klanken, maar ook gaat hij chaotische en dissonante muziek niet uit de weg. Een aantal tracks op dit album zijn voorzien van die duidelijk minder aangename muzikale kleuring, hoewel dat binnen die tracks toch tamelijk beperkt en licht blijft.
De film neigt vaak nogal naar de horrorkant, maar de score blijft vooral kalm en verdraagzaam.

Af en toe weet Isham te verrassen met melodieuze intermezzo's, met melancholieke klanken die soms best wel aansprekend zijn. Maar de muziek blijft tegelijk ook erg aan de minimalistische kant. Dat minimalistische karakter hangt eigenlijk over de hele score. In de soundscape-achtige muziek heeft Isham dat minimalistische een wat aparte kleuring meegegeven, die vaak wat vervreemdend werkt. Ook worden er in diverse tracks jazz-invloeden gebruikt, die een wat donkere kleuring hebben, waardoor de combinatie daarvan niet echt aansprekend klinkt. Dat geldt ook voor de vele elektronische klanken, die vaak nogal gedateerd klinken. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw was dit allicht heel erg hip, maar tegenwoordig smaakt dit soort muziek vooral naar plastic. Dat valt in het bijzonder op in veel tracks waarin de synthesizermuziek wat saai en monotoon voorkabbelt met een sound die nogal op de vroegere MiniMoog lijkt.

Kortom, met The Hitcher heeft Mark Isham een vooral spannende, soundscape-achtige en nogal minimalistische score gecomponeerd. Af en toe ligt de muziek tegen het horrorgenre aan, met de nodige dissonante klanken, maar het blijft allemaal heel netjes. Ook is veel muziek wat psychedelisch van karakter, wat vooral komt door de wat voortzeurende elektronische klanken, waaraan veel galm is toegevoegd. Hierdoor is in een aantal tracks een nogal zweverige kleuring ontstaan. Slechts een paar tracks of delen van tracks zijn wat melodieuzer, maar eigenlijk is dit een behoorlijk saaie en nietszeggen score geworden. De waardering blijft nog net uit de allerlaagste regionen vandaan, met 37 uit 100 punten.

Otras versiones de The Hitcher (1986):

Hitcher, The (2021)
Hitcher, The (2021)
Hitcher, The (2022)


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más