Afterwards


Naïve (3298490016534)
Película | Fecha de lanzamiento: 2008 | Estreno de película: 2008 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.The Wonder of Life2:55
2.Crossroad4:56
3.River Flows2:58
4.N.D.E.4:23
5.Vision2:03
6.Dandelions2:14
7.Alexander C.1:23
8.New Mexico3:17
9.Last Exit To Albuquerque2:13
10.White Sands1:17
11.Kind of Red5:14
12.The Messenger4:48
13.Tell Me When2:07
14.Here & Now1:18
15.The Night Blooming Cereus2:58
16.Angel Reflections3:10
17.The Swan's Song2:20
18.Lost2:53
 52:27
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Afterwards - 06/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Franse regisseur Gilles Bourdos (Inquiétudes, Renoir) regisseerde met Afterwards zijn eerste Engelstalige film. De Franse titel is Et Après en de Franse acteur Romain Duris speelt hierin de hoofdrol naast Evangeline Lilly en John Malkovich. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Guillaume Musso. De film is zowel bij pers als publiek nogal mager ontvangen en was in de bioscopen dan ook geen succes.
Het verhaal draait om Nathan (Duris), een succesvolle Franse advocaat in New York, die vroeger als kind een bijnadoodervaring heeft gehad toen hij een meisje wilde redden. Hij heeft het overleefd, maar kan er nog steeds niet goed mee omgaan, wat geleid heeft tot scheiding van z'n vrouw (Lilly) en kind. Dan ontmoet hij dr. Kay (Malkovich), die een hospice runt. Deze Kay beweert een 'boodschapper' te zijn die kan voorspellen wanneer iemand sterft, wat een grote impact heeft op Nathan's leven...

De muziek bij deze film is gecomponeerd door Alexandre Desplat, die al eerder met regisseur Bourdos samenwerkte. De film moet het vooral van een specifieke sfeer hebben, die een beetje inhangt tussen realiteit en droomwereld. Ook de muziek is daarmee niet verhalend, maar probeert mee te helpen om die metafysische sfeer te versterken. De muziek ademt daardoor een bepaalde afstandelijke dromerigheid, die veelal een wat triestige kleuring heeft.
Regisseur Gilles wilde muziek bij z'n film die iets zou laten horen van lichtheid, kleuren van wit, doorzichtigheid en spiegelingen, in een soort dichterlijke en toch abstracte stijl.
Desplat heeft dat ingekleurd met muziek die tamelijk afstandelijk klinkt en een bepaalde sfeer oproept van een soort bevreemding, die tegelijk dramatisch is en een zekere verlorenheid verklankt. Toch speelt Desplat daarbij met muzikale harmonieën die op zichzelf best fraai klinken, maar niet echt warm aandoen in het geheel van de wat kille sfeer van de muziek.

Veel van die muziek is nogal aan de minimalistische kant en wordt met een beperkt instrumentarium gespeeld. Desplat heeft samen met de regisseur bepaald welke kant de muziek op moest gaan en heeft daarna de cues daarop aangepast, ook om in de muziek te kunnen onderscheiden in de begeleiding van de personages.
Met een paar koperblazers, een paar strijkers, percussiespelers en een harp heb je het wel zo ongeveer gehad, waarbij Desplat dan zelf nog de fluit en de piano bespeelde. Alle elektronische bewerkingen, aanvullingen en effecten komen daar nog bij en bepalen voor een deel de sfeer van de muziek.

Het thema voor de film, dat in de openingstrack gepresenteerd wordt is heel aardig en heeft een wat melancholieke sfeer. Dit thema komt in beperkte mate terug in andere tracks, maar is in de afsluitende track weer duidelijk in beeld. Omdat de muziek veelal een wat triestige kleuring heeft, sluipt het risico van saaiheid binnen, die soms versterkt wordt door lang aangehouden klanken zonder variatie. Maar op een aantal momenten wordt de muziek wat steviger en meer up-tempo, waarbij de percussie een behoorlijke rol krijgt. Dit valt met name op in de heel aardige track 'Visions', waarin de muziek een bepaalde spanning en prettige gedrevenheid meekrijgt. Maar het laatste deel van de track kent daarentegen dan weer een verbazingwekkende stilte. Ook 'Tell Me Now' is behoorlijk up-tempo met een zekere urgentie, en is daarmee een van de meer aansprekende tracks.
In veel tracks is de melodie duidelijk van ondergeschikt belang en gaat het vooral om de sfeer die Desplat neerzet. Die sfeer is soms dreigend, vaak wat melancholiek of zelfs wat droevig. Regelmatig is de melodie niet veel meer dan wat meanderende klanken op de piano of een ander instrument, over een beperkte underscore van soms alleen een langgerekte ijle viooltoon.

Kortom, met zijn muziek voor de film Afterwards ofwel Et Après heeft Alexandre Desplat een nogal sferische score neergezet. De muziek is vaak wat aan de minimalistische kant en heeft een wat dromerige, maar afstandelijke kleuring. De arrangementen en melodieën zitten veelal wat aan de melancholieke kant en zijn soms ronduit triestig. Toch zijn de harmonieën die Desplat toepast vaak best wel fraai. Nergens is het dissonant of chaotisch en ook spanning is slechts beperkt aanwezig in de muziek. Vaak kabbelt de muziek rustig voort in op zichzelf heel interessante muzikale vondsten, maar interessant betekent zeker niet altijd even aangenaam. De nogal beperkte melodieën zijn vaak beperkt tot niet meer dan wat melodieuze motieven die nogal eens wat voortkabbelen in een licht etherische dromerige kleuring van wat ijle klanken. De waardering voor deze score komt los van de film niet hoger dan 62 uit 100 punten.
Trailer:







Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más