Het romantische drama Autumn in New York is een soort moderne Love Story en speelt zich vooral af in het najaar in voornamelijk Central Park in de stad New York, tot aan Kerst.
Het verhaal draait om Will Keane (Richard Gere), een vrijgezelle 48-jarige restauranteigenaar, die een ontmoeting heeft met de 22-jarige Charlotte (Wynona Ryder), die dodelijk ziek blijkt te zijn. Ze ontmoeten elkaar vaker en raken verliefd, ondanks een onzekere toekomst. Dan meldt zich ook nog Will's dochter Lisa, die zwanger blijkt en die hij al lange tijd niet meer heeft gezien, vooral omdat hij meer met zichzelf bezig was dan met z'n kind. Lisa weet echter een chirurg die bereid is om Charlotte te opereren...
De muziek is van de hand van Gabriel Yared, die vaker met dit romantische bijltje heeft gehakt.
De score past uitstekend bij de sfeer van het romantische en toch ook dramatische verhaal. Met veel glijdende violen en lang uitgesponnen melodieën op dwarsfluit weet Yared allicht menige traan te trekken. Ik heb de film niet gezien, maar kan me voorstellen dat de muziek hierbij de gevoelige snaar raakt.
Het album opent met vier songs, waarvan de openingssong van Jennifer Paige de mooiste is en de twee daarop volgende nogal een jazzy inslag hebben, waar je wel een beetje van moet houden.
Daarnaast staan op het album een aantal songs met Miriam Stockley, op score-melodieën van Yared. Dit zijn eigenlijk de mooiste songs op het album, vooral ook wanneer Stockley geen woorden zingt maar neuriet. Ze heeft een warme stem die het goed doet op de melodieën van Yared, die het een beetje op de muziek van 'Adiemus' doen lijken.
Dan is er natuurlijk de instrumentale score van Yared. Zijn muziek meandert zacht voort op het verhaal in de film en heeft een overwegend melancholieke kleur, die soms wat lichter en vrolijker uitpakt, maar ook donkerder en dramatischer.
De openingstrack 'Charlotte and Will' begint al gelijk aan de licht dramatische kant. Door de violen heen hoor je al de achterliggende tragiek.
Na de prachtige song 'Elegy for Charlotte' volgt de 'Opening titles', met een mooie vlotte melodie op piano, met underscore van violen. 'First Kiss' is een veel tragere track, die een wat melancholieke kleur heeft. De dwarsfluit en de traagheid maken het een wat saaie track. Die traagheid is wel een beetje een kenmerk van de score, want veel tracks hebben toch wel wat last van die traagheid, die in de film allicht zorgt voor een romantisch gevoel, vanwege de combinatie met de beelden, maar om los van de film te beluisteren kabbelt de muziek eigenlijk wat teveel voort. En dat ondanks dat er ook zeker wel een aantal vlottere tracks op staan. Maar de melancholie en de melodieën zorgen niet echt voor een sprankelende score. Veel van die melancholie wordt overgebracht door houtblazers, op underscore van violen. Ook de piano doet een duit in het zakje, maar met de piano tref je eigenlijk nog wel de meest aansprekende muziek.
Toch is de score goed gemaakt. De sfeer is goed getroffen en de dramatiek hangt voortdurend in de lucht. Dat geeft toch wel vaak een wat deprimerende kleur aan de muziek, die juist heel goed bij de titel van de film past, de warm rode en toch wat triestige sfeer van de herfst. Dit is muziek voor een donkere avond in november, als het haardvuur brandt en je het leven eens goed overpeinst.
Maar ik zit hier te luisteren op een warme zomermiddag in augustus en schrijf deze recensie. En dan ervaar ik de muziek toch als een beetje deprimerend, hoe mooi de harmonieën ook klinken. Vooral naar het einde van de score wordt de dramatiek steeds sterker.
Kortom, voor een regenachtige herfstavond is dit een ideale score om eens rustig te beluisteren. Gabriel Yared heeft voor Autumn in New York een melancholiek romantische score gecomponeerd, met vooral een dramatisch tintje. De muziek klinkt door die kleuring en vaak ook door de instrumentaties en arrangementen wat aan de saaie kant, omdat de muziek vaak net even teveel voorkabbelt met houtblazers op underscore van violen.
De mooiste tracks zijn zonder meer die waarin Miriam Stockley de muziek met haar warme stem op laat bloeien, of het nu met zang of al neuriënd is. De score sluit ook af met zo'n track en ook al is de melodie dan tragisch, haar stem weet de muziek toch te laten aanspreken. De waardering voor de score voor Autumn in New York komt zo op een toch nog heel aardige 72 uit 100 punten.