Le Furet


Película | Fecha de estreno: 03/03/2010 | Estreno de película: 2003 | Medio: Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Pizzicato du tueur2:22
2.Je suis une blonde toute ronde3:00
3.Salvator le Caïd3:34
4.Marche du Spahi2:46
5.La Course du furet2:43
6.Le Furet3:00
7.Le Furet à la pêche2:09
8.Enzio Fox2:46
 22:19
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

Le Furet - 04/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
De Franse film Le Furet is geregisseerd door Jean-Pierre Mocky en draait om een bescheiden slotenmaker, die samen met vrouw en kinderen z'n winkeltje runt. Maar
hij heeft een wel heel vreemde hobby: het naar de werkelijkheid overbrengen van de wereld van de oude zwart-wit misdaadfilms waar hij graag naar kijkt. Hij
begeeft zich daarvoor in het criminele milieu om drugsdealers en andere maffiosi op te zoeken en uit de weg te ruimen. Met als bijnaam 'Le Furet' ('De Fred')
ontsnapt hij dan ook steeds aan inspecteur Bart, die geen idee heeft naar wie hij zoeken moet en al helemaal niet waar hij zoeken moet...

De score voor de film is van Vladimir Cosma. Cosma heeft voor de film een nogal jazzy score gecomponeerd, waarin de gitaar, de viool en nog wat andere instrumenten
centraal staan. De muziek is wat aan de minimalistische kant en spreekt nauwelijks aan. Verwacht geen fraaie harmonische of symfonische muziek.

De score opent met een track met viool en gitaar. Daarin wordt de viool vooral 'geplokt', met de vingers gespeeld, in plaats van met de strijkstok. Dit sterke
pizzicato-effect wordt ook in de titel van de track al aangegeven. De melodie is erg jazzy en wordt vlot gespeeld, maar spreekt absoluut niet aan.
De tweede track is een soort van song, waarin een opera-achtige zangeres een lied zingt op een jazzy melodie van bas en gitaar. Dit is een track om maar zo snel
mogelijk over te slaan.
De track 'Salvator Le Caid' is vergelijkbaar met de openingstrack. Weer die jazzy pizzicato-stijl die de score behoorlijk kleurt. Nu speelt de viool echter
nauwelijk een rol en wordt alles op uitsluitend gitaren gespeeld. Deze zelfde stijl komt ook terug in 'La Course du Furet' en in de afsluitende track 'Enzio Fox'.

Dan zijn er nog drie afwijkende tracks, waarvan de titeltrack het dichtst in de buurt komt van de jazzy pizzicatostijl van de eerder genoemde tracks. Alleen is
het tempo er nu uit en zeurt de muziek wat traag voort, onder een voortdurend slepen van de drumkwast.
De beide tracks 'Marche du Spahi' en 'Le Furet à la Peche' zijn echt heel anders dan de overige tracks. Dit zijn beide voluit fanfare tracks. De blazers spelen
in beide tracks heel aardige deuntjes, maar ook niet meer dan dat. Het blaasorkest dat de muziek speelt is niet van het hoogste niveau en zou zo uit het locale
cafe getrokken kunnen zijn...

De korte score voor Le Furet van Vladimir Cosma is daarmee nogal een tegenvallende score. De zes jazzy tracks zijn niet erg beluisterenswaardig, of je moet al
liefhebber zijn van dit soort pizzicato-jazz. Het spreekt mij in ieder geval absoluut niet aan.
De beide fanfare tracks zijn nog het best te pruimen op dit album, maar ook die houden niet echt over, met name ook door de amateuristische kleur die de muziek
heeft. Die kleur zal wel bewust gekozen zijn, maar het maakt het niet prettig beluisterbaar. Daarmee is de waardering voor deze score vrij laag, want meer dan
37 uit 100 punten wordt het niet.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más