L'Opera Sauvage


Polydor Japan
Polydor Germany (0042282966322)
Polydor US (0042282966322)
Película | Fecha de lanzamiento: 1990 | Medio: CD, Descarga
 

¡Subscríbete!

¡Manténgase informado y obtener mejor acceso a la información de los coleccionistas!





 

# Pista   Duración
1.Hymne2:44
2.Reve12:36
3.l'Enfant5:00
4.Muettes2:31
5.Chromatique3:27
6.Irlande4:47
7.Flamants Roses11:57
 43:01
Manda tu crítica Ocultar reseñas en otros idiomas

 

L'Opera Sauvage - 07/10 - Crítica de Lammert de Wit, Publicado en (Neerlandés)
Dit is de vijfde recensie van een korte 'memorial-serie' vanwege het recente overlijden van Vangelis.

De Franse natuurdocumentaire L'Opéra Sauvage is een tv-serie, die gemaakt is door de bekende filmer Frédéric Rossif, nadat hij eerder al succes had met andere documentaires, waaronder La Fête Sauvage. De tv-serie beslaat maar liefst 18 afleveringen van elk zo'n vijftig minuten. Rossif reisde in deze documentaire naar allerlei landen, waar hij dan specifieke opnames maakte die typerend zijn voor de manier waar in dat land mensen en natuur samengaan. Het gaat dan ook over mensen, dieren, natuur en cultuur, waarin Rossif alle bewoonde werelddelen bezocht.

De muziek bij deze tv-serie is van Vangelis, zoals gebruikelijk bij een documentaire van Rossif. Het album bevat geen tribale muziek, zoals die wel te horen was op het album van La Fête Sauvage, maar het zijn juist een aantal thematische tracks, die alle een eigen stijl hebben.
Het album opent met een van de bekendste tracks van Vangelis, het prachtige 'Hymne', met een geweldig mooie hymnische melodie, in een prachtig, bijna romantisch arrangement met warme en volle klanken. De muziek krijgt een steeds vollere klank naarmate de melodie vaker terugkomt. Dit is dan ook zonder meer de mooiste track van het album en jammer genoeg een van de kortste.
Deze track is los van de film zelfs een hit geworden en in reclames en andere films gebruikt, waaronder in Chariots of Fire.

Direct daarna volgt de track 'Rêve', ofwel Droom, en die titel past zeker goed bij de muziek, die een droomachtige kleuring heeft. Vangelis werkt steeds wat afwijkende geluiden door z'n dromerige klanken, die een beetje op een improvisatie lijken. Dat geeft aan de muziek tegelijk iets van een jazzy tint, vooral in de tweede helft van deze lange track, die met ruimt twaalf minuten de langste van het album is. Naarmate het einde dichterbij komt neemt de lichte percussie toe en waardoor de muziek een intensere sfeer krijgt. Mij spreekt het echter niet zo aan.
De track 'L'Enfant' wordt door Vangelis op een keyboard gespeeld en lijkt een eenvoudige, maar prettige melodie, die echter steeds verder uitgewerkt wordt naarmate de track vordert. Daarbij past Vangelis fraaie contramelodieën en contraharmonieën toe, die het samen met een ander type warme keyboard en moog-achtige klanken tot een fraaie track maken. Ook deze melodie wilde de regisseur van Chariots of Fire gebruiken, zelfs als hoofdthema, maar Vangelis heeft voor die film een nieuw thema gecomponeerd, die nog veel bekender is geworden.

De kortste track is 'Mouettes', ofwel Meeuwen. De muziek zit hier in een vrij hoge toonsoort en opnieuw heeft Vangelis fraaie tegenharmonieën ingezet, die ook dit tot een erg prettig beluisterbare track maakt.
Een aparte track is 'Chromatique', waar de klanken volop in verlopen, wat Vangelis bereikt heeft door een sterke legato gespeelde aflopende toonladder, maar ook elektronische effecten zorgen voor dit toch wat 'jankerige' effect. De melodie van deze track spreekt daarbij wat minder aan. Naar het einde van de track worden dezelfde effecten nog eens versterkt door ijle klanken die wat naar vioolklanken neigen, maar wel de pure elektronische kleuring hebben.
Dan is 'Irlande' weer een veel prettiger track, waarin Vangelis een wat melancholieke melodie speelt in diverse klankkleuren. De basismelodie zou zo uit Ierland zelf kunnen komen, dus dat heeft hij zeker goed gemaakt. Af en toe komt het geluid van een belklok voorbij, die voor een extra landelijke dimensie zorgt. Vreemd dat zo'n klein geluid, toch zo'n effect kan hebben.

Het album sluit af met de een na langste track 'Flamants Roses'. Hierin is prominent een harp te horen. Die harp wordt bespeeld door Jon Anderson, waarmee Vangelis jarenlang samenwerkte in de elektronische rockband Yes, maar ook solo-, of eigenlijk duoprojecten maakte. Deze track is qua melodieën toch wat statisch of juist wat grillig wanner de arrangementen juist veel steviger zijn, zoals het gedeelte halverwege de track. De drumpercussie speelt hierbij een behoorlijke rol. De tegenharmonieën liggen hier wat meer aan de mineure kant en de muziek heeft soms zelfs een wat bluesy kleuring, wat versterkt wordt door een mondharmonica naar het einde van de track.

Kortom, met zijn muziek voor de natuurdocumentaire L'Opéra Sauvage heeft Vangelis een aantal melodieën gecomponeerd die heel bekend zijn geworden. De tv-serie zelf heeft natuurlijk vele uren aan begeleidende muziek gevraagd, waarvan nog geen drie kwartier op dit album zijn opgenomen. Toch zijn een aantal tracks van deze score een eigen leven gaan leiden omdat zoveel mensen die muziek prachtig vinden. Met name 'Hymne' is zo'n track die wereldberoemd is geworden, terwijl bijna niemand weet dat dit uit deze tv-documentaire komt. De meeste andere muziek op dit album is duidelijk veel minder aansprekend, waardoor de waardering voor het album als geheel uitkomt op 72 uit 100 punten.
De twee mooiste tracks van dit album zijn ook opgenomen op het album Themes van Vangelis, samen met andere fraaie thema's.


Notificar un error o enviar información adicional!: Iniciar

 



Más