Il Grande silenzio
Seven Seas ‎– KICP 2597 - 殺しが静かにやって来る

Deze Italiaanse spaghetti western is geregisseerd door Sergio Corbucci, die in de zestiger jaren van de vorige eeuw een heel aantal westerns gemaakt heeft. The Great Silence is een van de bekendere films van hem.
Het verhaal speelt zich af in 1899 tijdens de grote sneeuwstorm, waardoor de sfeer al geheel anders is dan in de meeste westerns, die zich vooral afspelen in stoffige en droge landschappen. Tijdens die sneeuwstorm krijgen de bewoners van een dorp in Amerika gebrek aan alles en de honger slaat toe. Ze moeten stelen om te kunnen overleven, maar daardoor krijgen die armen een prijs op hun hoofd. Dat trekt dan weer bountyhunters aan, prijsjagers, waar de arme vogelvrijen niet tegenop kunnen.
Een arme vrouw huurt de dove revolverheld Silence in, om prijsjager Loco te doden die haar man heeft vermoord voor de bonus. Maar Loco laat zich niet zomaar vangen door Silence. Daarbij handelt Loco ook nog eens volgens de wet, waar ook Silence zich aan probeert te houden. Maar beide misbruiken ze de wet voor hun eigen verkeerde doeleinden. En waar geldzucht en haat de drijfveren worden en de wet zo in elkaar zit dat dit legaal is, daar delft de onschuldige altijd het onderspit, zo lijkt het...

De score voor de film Il Grande Silenzio is gecomponeerd door niemand minder dan Ennio Morricone.
De openingstrack van deze score is gelijk een van de mooiste en de muziek hiervoor is ook nog eens herkenbaar als muziek van Morricone. De melodie is het mooie thema van de film en de underscore is een mooie combinatie van strijkers en vrouwenstemmen. Daarbij is een lichte percussie aanwezig, wat het met de Spaanse gitaar een erg fraaie track maakt. Dit mooie thema komt gelukkig vaker voor op deze score, zoals in Viaggio of Dopo Il Martirio.
De tweede track bestaat uit een magere melodie, op onrustige percussie. Dit geeft een spannend effect, maar is niet prettig beluisterbaar. En zo zijn er veel meer tracks op deze score. In Barbara E Tagliente wordt hier nog een elektrische gitaar aan toegevoegd en ook lage blazers zorgen voor extra suspence en actie. De vlotte percussie geeft zo'n track een flink actiegehalte.
Prima Che Volino I Corvi en Immobile zijn spannende, maar tergend trage tracks, met lang aangehouden tonen en weinig melodie. Erg saai en niet fraai.
Voci Nel Deserto is een à capella koor track, waarin een klaaglijke melodie geneuried wordt. De uitvoering is fraai, de harmonieën zijn niet zo geweldig en klinken vooral dramatisch en begrafenisachtig.
Op de score staan nog een paar erg fraaie tracks, zoals Invito All'Amore, die vooral in de tweede helft van de track fraai symfonisch is, compleet met koorklanken. Nel Vecchio Saloon is een aardig deuntje op een oude kroegpiano.

Kortom, de score van Ennio Morricone voor Il Grande Silenzio is gevarieerd. Er staan een paar erg fraaie tracks op. Met name de thema-tracks zijn mooi, maar ook een aantal andere zijn zeer het beluisteren waard. Toch bevat de score een vrij groot aantal mindere tracks. Daar staat Morricone wel om bekend, maar toch vallen veel tracks steeds weer tegen. Met name waar spanning en onheilspellendheid een rol spelen versterkt Morricone dat met minimalistische muziek met vooral aparte geluiden en vreemde klanken bij een vaak erg magere melodie. De algehele waardering voor deze score blijft dan ook steken op 63 uit 100.