Op 10 juni 2006 staat in het Kursaal van Oostende het derde filmconcert op de agenda: Harry Potter Meets Wim Mertens. Harry Potter is bij iedereen wel bekend, Wim Mertens daarentegen zal voor menigeen nog een onbekende zijn. Dit gold tevens voor mij, een reden om deze 53-jarige Belgische componist eens onder de loep te nemen. Wim Mertens, van origine pianist, heeft reeds een uitgebreide muzikale carrière achter de rug met vele cd-releases, waaronder ook muziek voor theater en film, welke mij niet zo veel zeggen (bv The Belly Of An Architect, La Femme De Nulle Part, Fiesta, Father Damien). Wim Mertens componeert met name minimalistische muziek, dit is muziek die gekenmerkt wordt door in herhaling vallende frasen, consonante welluidende klanken en een vast tempo. Bekende filmmuziekcomponisten met een dergelijke aanpak zijn Philip Glass en Yann Tiersen.
De cd ‘partes extra partes’ is een compilatie cd van heel veel moois uit het ouvre van Wim Mertens, muziek uit 1981 (’multiple 12‘) tot hedendaagse composities (’in and for itself‘). Wel heeft Wim Mertens voor heel wat nummers een andere samenstelling van instrumenten gekozen om een zo consistent mogelijk geheel te creëren. Dat is hem goed gelukt, het is een orkestrale sound met groot strijkorkest, piano en trompet in de hoofdrol. Ondanks de relatief eenvoudige in herhaling vallende frasen weet de muziek me toch enorm te intrigeren. Het doet sterk denken aan de deuntjes die in je gedachten kunnen opspelen en die evolueren tot een meer complex deuntje zonder de kern te verliezen. Het leuke van minimalistische muziek is dan ook dat je erg goed inzicht krijgt in de gelaagdheid van de muziek.
Elk nummer op de cd heeft wel iets eigens. De aanstekelijke melodie gespeeld door cello’s van ‘in and for itself’, het licht vrolijke pianoriedeltje van ‘often a brid’, de weelderigheid van ‘birds for the mind’, het swingende van ‘struggle for pleasure’ enz. Hoewel ik zeer te spreken ben over de muziek, heb ik het idee dat door een gebrek aan diepgang en variatie de muziek ook snel kan gaan vervelen. Echter, voor nu ben ik aan het genieten!