The Gilded Age
(Digital)

De Amerikaanse tv-serie The Gilded Age is een dramaserie in een historische setting. De serie bestaat uit negen afleveringen en komt uit de koker van Julian Fellowes, die het verhaal schreef en de serie produceerde. De negen afleveringen werden geregisseerd door Michael Engler en Salli Richardson Whitfield, die beide vooral tv-series regisseren. Aanvankelijk zou de serie voor de NBC gemaakt worden, maar later nam HBO dat over. De serie is door de critici goed ontvangen en kreeg voldoende kijkdichtheid voor een vervolgserie.
Het verhaal draait de miljonairs uit New York rond 1882 en begint met de jonge Marian Brook (Louisa Jacobson), die van het platteland naar New York vertrekt om bij haar tantes Agnes (Christine Baranski) en Ada (Cynthia Nixon) te gaan wonen. Zij zijn de conservatieve 'oude rijken', die hun bezit via hun families door hard werken vergaarden. Hun buren zijn wat meer pronkerige 'nieuwe rijken', die hun geld snel verdiend hebben met de opkomst van de industrie. Zij worden verafschuwd door de oude rijken, zoals de tantes, waardoor veel onderhuidse spanning ontstaat. Ondertussen krijgt Marian de nodige aanzoeken van rijke en minder rijke mannen...

De muziek bij deze historische serie is van niemand minder dan de broers Gregson-Williams. Slechts een keer eerder werkten ze samen aan een tv-serie, Catch-22. Harry en Rupert hebben er een erg aangename score voor gecomponeerd, die qua stijl prima in zo'n historische setting past. De muziek ademt een klassieke sfeer en is volledig orkestraal uitgevoerd. Dat gaf nog de nodige problemen vanwege de weerstand van de producent tegen de machtige muzikantenvakbond AFM.
De broers hebben voor deze serie vele uren muziek gecomponeerd, waarvan een prettige selectie van bijna 80 minuten op dit album is opgenomen, met nauwelijks oninteressante en minimalistische underscoremuziek.

De muziek is prettig opgewekt en straalt een flinke dosis levenslust uit. Dat begint al gelijk met de openingstrack, die over de Main Titles te horen is. De broers hebben verschillende thema's gecomponeerd, waarbij de muziek voor de 'nieuwe rijken' een stevig tempo heeft, terwijl die voor de 'oude rijken' juist wat bedaagder overkomt. Beide melodielijnen liggen in elkaars verlengde, waardoor het geheel prima bij elkaar past en elkaar aanvult. Daarbij worden de strijkers afwisselend staccato en legato bespeeld, wat een heerlijke variatie geeft. Vooral de staccato gespeelde strijkers zorgen voor dynamiek in de muziek. Maar het zijn vooral de melodieën die de show stelen en samen met de arrangementen in een behoorlijk aantal tracks voor een geweldige luisterervaring zorgen.

Natuurlijk ontbreekt ook de spanning en de dreiging niet. Maar als je dan een track hoort als 'Hostage to Ridicule' zit daar niet alleen die dreiging in, maar ook een enorme emotionele kracht, die met grootse en bijna bombastische klanken ten gehore wordt gebracht, waarbij de zware percussie een hoofdrol speelt. Geweldig.
Maar ook meer ingetogen muziek ontbreekt niet, al is het dan niet altijd even fraai melodieus. Toch ligt het meestal prettig in het gehoor, ook wanneer de muziek wat meer in mineur staat. Sommige tracks zijn desondanks wat saai, vooral in het middendeel van het album, andere klinken af en toe eerst wat saai, maar werken dan op naar een redelijk spannende climax, zoals in 'I'm Begging You'.
Bij de track 'First Love' zou je een romantisch gevoel moeten krijgen, maar dat valt toch wat tegen. De muziek lijkt eerder bij een soort kalverliefde te passen.

Een aparte track is 'New Values', waarin het eerste deel van de track bij een komedie lijkt te horen, met een staccato deuntje, die overigens best heel aardig is. Daarna volgt een wat traag staccato gespeeld gedeelte die wat saaier is.
Een andere aparte track is 'I'll Never give Up', die eerder bij een actiefilm lijkt te horen. Het is een wat vlakke melodie, in een stevige actie-modus. En ook 'Light the Way' lijkt zo te zijn weggelopen uit een blockbuster, met z'n oscillerende strijkers en stemmen, die bijna een fantasy-achtig sfeertje oproepen. De mooie melodie maakt dit tot een zeer geslaagde track, die je bijna dwingt om naar te luisteren.

Kortom, met hun muziek voor de historische tv-serie The Gilded Age hebben Harry en Rupert Gregson-Williams een erg fraaie score neergezet, die prima zou passen bij een grote bioscoopproductie. De muziek is geheel orkestraal gemaakt en heeft een klassiek kleuring, terwijl de melodieën toch modern en erg fraai zijn en in erg plezierige arrangementen zijn gegoten. Het album bevat maar liefst bijna 80 minuten muziek uit de serie en dat verveelt niet, hooguit zijn in het middendeel van het album een aantal tracks die wat voortkabbelen, maar het aantal bijzonder fraaie tracks is vrij hoog en dat maakt dit album tot een bijzonder genietbaar geheel. De waardering komt dan ook op een mooie 83 uit 100 punten.