War of the Worlds


Decca Records (602498814130)
Decca Records (4988005394309)
Movie | Released: 2005 | Film release: 2005 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Prologue2:52
2.The Ferry Scene5:49
3.Reaction the Country3:24
4.The Intersection Scene4:13
5.Ray and Rachel2:41
6.Escape from the City3:49
7.Probing the Basement4:12
8.Refugee Status3:50
9.The Attack on the Car2:44
10.The Seperation of the Family2:36
11.The Confrontation With Ogilvy4:34
12.The Return to Boston4:29
13.Escape from the Basket9:21
14.The ReunionMorgan Freeman3:16
15.Epilogue3:11
 61:01
Submit your review Hide reviews in other languages

 

War of the Worlds - 08/10 - Review of Wim Minne, submitted at (Dutch)
2005 was het jaar van vele blockbusters: Star Wars 3, het einde van de saga kwam uit, ook nog een Harry Potter, en War Of The Worlds. En nog een paar andere, waarvan ik al ben vergeten waarover ze gingen.
Wel, Star Wars was een hoogtepunt, Harry Potter was voor mij een teleurstelling, maar War Of The Worlds was een echte topper!! De fantastische film bood voor elk wat wils: vooral de apocalyptische scènes staan in het hoofd gegrift. Soms dreef Spielberg de spanning tot ongekende hoogten. En die zat in de kleinste dingen. Het geluid van de tripods bijvoorbeeld: effectief hoe griezelig ze klonken. Of de man in het huisje, of de tuin die de Aliens aanleggen op aarde. Het was niet alleen griezelig qua effecten, maar ook psychologisch, in feite.

War Of The Worlds was een remake van The War Of The Worlds, in 1953. Die film stond in de filmgeschiedenis bekend als de spectaculairste film ooit. Wel, ja, als je het in zijn tijdsgeest plaatst, en als je bedenkt dat ze het helemaal hebben moeten rooien zonder computers, blue screens, en wat nog allemaal, wel ja, dan was het inderdaad een spectaculaire film. Nu doen de special effects wat gedateerd aan, maar eigenlijk zijn ze nu nog tijdloos.
Die film was gebaseerd op het boek van H.G. Wells, waarvan in de jaren 30 een historisch luisterspel werd gemaakt, door Orson Wells. Dat luisterspel klonk zo echt dat het een ware volksverhuizing op gang bracht, want mensen dachten namelijk echt dat er een invasie van aliens plaatsvond.

Orson Wells was er dus in geslaagd om met geluid het beangstigendste luisterspel ooit te maken. Nu, filmmuziek ligt niet in de buurt, maar toch... Tegenwoordig een film zonder muziek? Dan moet de film op zich al echt beangstigend zijn (Cloverfield). Wel, wie beter dan John Williams zou voor War Of The Worlds griezelige, angstaanjagende muziek kunnen maken?
De proloog "Prologue" voldoet aan de verwachting. Het is filmmuziek die je in een soort van trance brengt. Het doet onwennig aan, mysterieus, en dan komt de verteller. Dat maakt het plaatje compleet. Williams drijft naar het einde toe de spanning op. Waardoor je eigenlijk al direct in het verhaal zit. Goed, dus de verwachtingen lopen op.

The Ferry Scene borduurt verder, en Williams laat dit echt compleet apocalyptisch klinken. Natuurlijk, want de Ferry scène is ook compleet apocalyptisch. Blazers, drums, het is een perfecte mix van instrumenten, en perfect geschreven muziek waardoor Williams het effect verkrijgt dat hij in alle waarschijnlijkheid wou bekomen: chaos, paniek, griezeligheid. Williams laat hier wederom zien dat hij toch één van de grootste componisten ooit is, want hij drijft tevens de spanning op, en in combinatie met de beelden zit je op het puntje van je stoel. Echt een waar genot. Toch ook weer niet lichtzinnig. En dit hoor je vooral in The Intersection Scene. Monotone muziek, maar echt doeltreffend, spannend, griezelig. Vooral héél donker, en zoals Arvid Fossen zei, dit is inderdaad één van zijn donkerste scores die hij heeft gemaakt. The Intersection Scene is in feite opgebouwd uit twee delen, het monotone deel, en het "muzikalere" deel. In dat tweede stuk overheersen dissonante klanken, maar Williams laat het toch nog goed klinken, waardoor je nooit de neiging hebt om het af te zetten, of niet meer te luisteren. In tegendeel, Williams kan je boeien, als en alleen als je de film hebt gezien, en je dus de muziek kunt situeren in de film. Dan is Williams zijn muziek als het ware een herbeleving van de film.

Dramatiek komt ook aan bod, Ray And Rachel. Droevig, maar nooit zo intens droevig als zijn vorige scores. Het is gevoelvol, maar daar eindigt het ook.
En de laatste tracks zijn nooit echt meer zo spannend als het eerste gedeelte van de score. Williams presenteert in zijn The Reunion nog een leuke pianobegeleiding.

Dus Williams heeft hier een knap werk geleverd. Maar, als leek of zelfs als Die Hard fan van Williams, deze score is alleen maar goed als je de film gezien hebt. Je kan de muziek situeren. Want zoals Joris Hermy zegt, er is geen thema, dus de muziek is nergens op elkaar aansluitend, ze is niet bindend. En dat kan een score juist zo geweldig maken dat thema, maar aangezien het hier ontbreekt, en we hier niet spreken over één brok lichtzinnige muziek van de Maestro, is het sowieso beter dat men de film eerst gezien heeft. Natuurlijk, sommige kanten kan je gewoon niet ontkennen, zoals dat Williams hier heerlijk spannende muziek heeft afgeleverd. Maar dat feit is niet genoeg. Zoals Arvid Fossen ook zei, de muziek heeft een hele grote impact in de film. En eerst de muziek en dan de film, tjah, dan gaat die impact gewoonweg verloren. En juist dat element maakt van War Of The Worlds zo'n schitterende film: het is één van de meest woeste filmen ooit, die zowel psychologisch als met zijn special effects een grote indruk maakt. Spielberg maakte van deze film een apocalyptisch geheel. En dat maakt Williams muziek net zo goed, dat zijn muziek zo'n groot aandeel heeft in de film, maar toch op zekere hoogte onzichtbaar blijft.
War of the Worlds - 08/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
It used to be easy to review John Williams scores - great main theme(s) and stunning/excellent/good everything else. Now it's not so easy and War of the Worlds is one of the most challenging Williams scores in some while. If Minority Report was difficult to assess due to being rather uneven, War of the Worlds is just a difficult listen and those feeling cast adrift will likely home in on the portions that sound like other scores - Minority Report in sound world, a few Sith chord progressions, hints of Nixon in its bass drenched tones - which is not suggest it's not original, simply that the relief from the darkness or the expected breakout into the big theme never comes. Sure, there are some pretty fine action sequences; The Ferry Scene, The Attack on the Car and parts of The Confrontation with Ogilvy and Escape from the Basket all have their moments, with concise, crisp orchestration, together with crystalline engineering that results in a cleaner, rather steely sound, making the despair even more stark than the relatively lush Revenge of the Sith.

That War of the Worlds doesn't have an obvious stand out track (not that this is a requisite, but I can't think of a single Williams score - since Jaws, at least - that doesn't have at least one really memorable cue) is a strike against instant likeability. It is also lacking a strong main theme. True, Minority Report hardly leaves you humming, but plenty of incidental motifs keeps most tracks fresh. That there is no 'this is clearly the main theme' track here is quite telling. Yes, there are incidental motifs, largely during the tracks that are neither action nor tension building - Ray and Rachel and Refugee Status are both relatively hopeful and a lovely oases - but they don't linger in the brain for long. It seems like a fatal strike against a score to say that it's the atmosphere that is most memorable, but for War of the Worlds, that is very much the case; the brooding, intensely claustrophobic suspense for cues such as Probing the Basement, and the earlier parts of The Confrontation with Ogilvy harks back to the creepiest moments of (appropriately enough) Close Encounters of the Third Kind, but with the tension both greater and more sustained and without the promise of a spectacularly optimistic, melodic finale.

Both the Prologue and The Reunion contain the voice over of Morgan Freeman, but his grave tones work well (even if The Reunion gives away the ending) against the musical angst. Yes, even The Reunion resolutely avoids lightness and the Epilogue is closer in spirit to Sith's Immolation cue in its tragedy. One almost wonders whether Williams has gone too far - Schindler's List has a more uplifting finale than this. It seems surprising for a Spielberg/Williams collaboration to so unashamedly avoid crowd pleasing and really go for the tension and tragedy, shutting out the light almost entirely. The action follows the stylistic pattern of Williams' recent outings, but its dissonance, intensity and complexity is a refreshing twist on its any similarities to other recent works. It both harks back to very early Williams works (his Essay for Strings) and the recent (the werewolf music from the last Harry Potter) and shows what could be deemed a more mature side to the composer, unafraid to move away from the tuneful musical territory that made him famous and into the more astringent side that he so usually only explores in his concert works or, briefly and infrequently, his film scores.

Those (like me) who occasionally revel in hair raising, challenging sound worlds, will find much to relish here - it's certainly a score that needs repeat listens to pick up on the nuances. One listen is entirely insufficient and will almost certainly result in disappointment to the average Williams devotee, but try it again and each listen reveals Williams typically staggering way with the orchestra. Maybe the comparison to his Essay for Strings is apt - to some, parts may feel like an extensive exercise in orchestration and dissonance, but with a more complex palette and several decades more experience. However, that does not mean it should be dismissed and there is, I would venture, far more to be gained from extended acquaintance than his far easier score to The Terminal (for example) whose frothiness will eventually pall. War of the Worlds is unlikely to be a first choice while browsing one's Williams collection, but it demonstrates a composer still at the top of his game and of stupendous technical facility.
War of the Worlds - 08/10 - Review of Niels van Laar, submitted at (Dutch)
Na The Day After Tomorrow dacht ik dat het niet erger zou kunnen met onze wereld, maar Steven Spielberg bewijst met dit absolute meesterwerk dat het wel degelijk kan. Ik heb de deze film de tweede dag na de release in de bioscoop gezien en gelijk vanaf het begin zit je in een rollercoaster die je de komende twee uur niet meer kan en ook zeker niet meer wilt verlaten. Bedenk als je deze film gaat kijken dat de totale making of slechts 10 maanden heeft geduurd, voor een dergelijke film is het zeker een topprestatie. Ik moet het gewoon nog een keer zeggen “Wat een meesterwerk!”

Waar Spielberg verder gaat dan Roland Emmerich’s The Day After Tomorrow, is, dat hij van deze film een menselijk drama maakt. Vooral een scène waarin een auto wordt belaagd door een enorme mensenmassa en Tom Cruise die vervolgens op een veerboot gaat, heeft een diepe indruk op mij achter gelaten, omdat je hier te zien krijgt hoe sterk de overlevingsdrang van de mens, ten koste van anderen is. Een zeer beangstigende scène!

Daarnaast maakt Spielberg van Cruise ook geen held. Al dit soort films hebben altijd een held die de boel red. Dat is hier achter wegen gelaten; Cruise probeert alleen te overleven samen met zijn zoon en dochter.

Als laatste, voor ik naar de muziek ga (daar is deze site immers voor bedoeld) even nog mijn complimenten voor de sounddesigners. Het doordringende geluid dat de Tripods maken is zo intens, dat ik het nog steeds na hoor galmen. Ik ben zeer benieuwd hoe dit op DVD zal klinken.

En dan de muziek. Ik kijk al sinds januari uit naar deze film en daarmee ook naar de muziek die door meestercomponist John Williams is afgeleverd. En het is weer een plaatje. Het beste dat we van deze componist kennen en dat heeft een aantal redenen: Een heel duidelijk hoofdthema is naar mijn mening niet aanwezig. Daarnaast blijft het allemaal redelijk oppervlakkig met veel zwaar koperwerk en strijkers. Het tempo zit er, net als in de film, goed in. Vooral de actiestukken zijn ieder op zich een rollercoaster. De cd vormt mooi geheel, de voice over, prachtig ingesproken door Morgan Freeman zorgt dat de muziek een mooie cirkel vormt.

Grootse klasse dus voor John Williams. Misschien niet het beste dat hij ooit gecomponeerd heeft, maar deze cd hoort zeker in het rijtje van…

Voor de mensen die de film nog niet gezien hebben of twijfelen: KIJKEN, het is je geld meer dan meer waard!!!
War of the Worlds - 06/10 - Review of Andreas Lindahl, submitted at (English)
Steven Spielberg's version of H.G. Wells' classic novel from 1898, is a more human and personal re-telling of the familiar and often re-visited story of aliens attacking our planet, with Tom Cruise as the main protagonist. John Williams' score - his 21st score for a Spielberg film - is a tough listen, dominated by dissonant and atonal cues. It's a somewhat unusual road to take for Williams, who really hasn't written a score this dissonant and dark since Close Encounters of the Third Kind.

Williams bases the score on syncopated rythms and pulsating ostinatos, with orchestrations dominated by low brass and percussion, with strings and woodwinds usually placed in the background. This is not a score that will knock you off your feet with its strong, memorable Williams themes. Far from it. But chances are it will knock your socks off with its sheer energy and power. The percussion section seems larger than is usually the case, with thundering and pounding timpanis enveloping the listener from all flanks, as well as dark and gritty brass punches. Make no mistake about it, War of the Worlds is a pure horror and action score, filled with agressive and creepy music.

The orchestrations are excellent. Williams utilizes every part of the orchestra to the max, and skillfully plays them off of eachother in a very impressive way. It's complex and it's playful. The action music, such as the excellent "The Ferry Scene", draws from, and expands on, ideas and sounds found in scores such as Minority Report and Jurassic Park: The Lost World, without ever mimicking them.

But it's a though listen, with Williams' dissonant and atonal soundscapes simply demanding too much of the listener at times. Overall, the score is a little too long and a little too similar to be able to hold your attention for longer periods of time, even if a couple of more quiet cues offer some variety and chances to catch your breath.

Cues with narration, or sound clips taken from the film in question is usually not a good idea. On the War of the Worlds soundtrack, narration by Morgan Freeman can be found in two of the tracks - the opening "Prologue" and the penultimate "The Reunion". I'm not a big fan of these kind of things, but here it actually works. Freeman has a great voice, after all and his opening and closing monologues create a very dramatic mood, together with Williams' underscore.
War of the Worlds - 06/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
War of the Worlds is de nieuwste Science-Fiction film van Steven Spielberg, gebaseerd op het boek van H.G. Wells. Spielberg maakte met het budget van $135 miljoen een blockbuster van formaat. Voor het draaiboek kreeg hij daarbij de hulp van David Koepp, die al eerder de screenplay van Jurassic Park verzorgde. Het resultaat is naar mijn mening een geslaagde en verbluffende film. Wel werd het einde van de film fel bekritiseerd, maar zelfs dit vind ik achteraf gezien perfect passen binnen de stijl van Spielberg, al had hij iets meer moeite mogen doen om het duidelijker over te brengen.

Elke nieuwe film van Spielberg betekent nog steeds een nieuwe soundtrack van John Williams. Williams dankt zijn bekendheid aan zijn enorme epische scores, en elke keer hopen fans dan ook om nog meer van hetzelfde te krijgen. Met The War Of The Worlds blijven zij in de kou staan, want The War Of The Worlds is een van de meest donkere scores van Williams die ik tot nu toe hoorde. Het orkest brengt met veel koper, zware percussie, scherpe strijkers een zenuwslopende, beklemmende en griezelige soundtrack. Ook valt op hoe deze muziek minder als een orkestraal geheel is geschreven: in plaats van een ritmische score over de beelden heen te schrijven, gaat deze muziek veel meer op alle wendingen in de beelden inspelen. Dit geeft op cd een heel andere, en minder interessante luisterervaring. Appreciëren doe je deze soundtrack misschien pas na het zien van de film. Aan techniek en complexiteit ontbreekt het zeker niet in deze score, maar je moet al een echte Williams fan zijn om The War Of The Worlds ten volle kunnen smaken. Wel hoed af voor de impact van deze muziek in de film. Door de muziek werd immers pas echt chaos gecreëerd in de film. Chaos die vooral bekomen werd door de vele plotse wendingen en atonale effecten in de compositie. Ook zorgt de muziek mee voor de enorme suspense in de film. Spijtig dan weer is de magere uitwerking van thema’s voor de personages. Williams gebruikt hiervoor wat verdwaalde piano en strijkers, maar laat de thema’s nooit echt ontwikkelen.

The War Of The Worlds is muziek die te verbonden is met de film, en enkel in zijn context geapprecieerd zal worden. Op cd vallen de meeste tracks toch wat tegen.
War of the Worlds - 07/10 - Review of Thomas-Jeremy Visser, submitted at (Dutch)
Angstaanjagend. Beklemmend. Duister. Groots. Dat zijn termen die gelden voor Spielberg's adaptie van War of the Worlds. Door velen afgekraakt, door velen geprezen. Persoonlijk hoor ik bij de tweede categorie. De wijze waarop alleen Spielberg onze wereld in chaos laat vervallen, als Tripods (Buitenaarse voertuigen met geweldige geluidsinstallaties) deze wereld tot as verwerken en ons bloed gebruiken als brandstof is fantastisch.

John Williams was natuurlijk van de partij bij deze film. In het jaar waarin King Kong, Star wars Revenge of the Sith, The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe en Harry Potter and the Goblet of Fire duistere, doch kleurrijke scores afleverden, is War of the Worlds toch wel anders. Het ligt meer in het atonale straatje van Spielbergs eerdere Close Encounters of the Third Kind. Maar waar die film (en later E.T.) ons vertelde dat die buitenaardse wezens helemaal geen kwade bedoelingen hebben, in deze film beginnen ze zonder reden aan hun uitroeiing. Visuele pracht en praal ter vernietiging van de mens. John Williams schreef een score die door velen wordt gezien als pure underscore met enkele uitschietende blazers. Niets is minder waar.

Het is een advontuurlijke score geworden, duister van aard en bedoelt om de spanning op te bouwen tot een maximum. Hierbij horen we heel soms een aanloop tot Williams' Jaws, maar origineel blijft het altijd. De spanning wordt vooral opgevoerd door sterk slagspel, en veel lage blazers, en tel daarbij enkele strijkers en geluidseffecten bij op en je zit nerveus te luisteren naar deze score. The Ferry Scene en vooral the Intersection Scene zijn hier erg sterk in. Enkele Pompeuzere stukken, met inderdaad uitschietende blazers zijn te vinden in Escape From the Basket. Williams schreef misschien geen memorabele score, maar wel een erg effectieve, en vooral zenuwslopende.
War of the Worlds - 07/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
War of the Worlds is een schoolvoorbeeld van hoe goed muziek kan werken in een film. John Williams doet precies wat van een goede componist verwacht wordt en zelfs meer...

Na een kleine 10 moeilijke beluisteringen van de OST zag ik de film en ik moet zeggen, ik was behoorlijk onder de indruk. Het tweede deel van de track 'intersection scene' bijvoorbeeld klinkt als gegoten op de verbluffende beelden. Ook de spaarzame viool-momenten ( de prangende ray and rachel-muziek die aangrijpender wordt per beluistering ) ondersteunen de film volledig. De orkestraties, ritmes en dissonante akkoorden zijn scherper, donkerder en agressiever dan ooit tevoren. Maar je kan er niet naast dat ze muzikaal een mijlpaal zal betekenen in Williams' carrière. Alleen al door het volledig wegblijven van een (hoofd)thema. Eenmaal je de film gezien hebt begrijp je volkomen waarom Spielberg en Williams gekozen hebben om geen hoofdthema te presenteren. De sfeer van de film is uiterst bevreemdend en door het gebruik van een herkenbaar thema zou ook deze sfeer verloren gegaan zijn. In de plaats daarvan krijgen we knappe underscore van een zéér hoog niveau met frisse geluiden, én ziedende motieven.
Een erg robuuste Williams-score dus die zeker niet iedereen zal kunnen smaken. Dit is zo'n score die daadwerkelijk beter werkt in de film dan op cd. Maar de muziek op de film krijgt van mij gerust een 9/10! Na de donkerste scores uit Williams' carrière ( ROTS en WOTW ) volgt binnenkort 'Memoires of a Geisha'. De wereldvermaarde cellist Yo Yo Ma ( Seven Years in Tibet ) is al van de partij en deze score zal ongetwijfeld een terugkeren zijn naar een meer lyrische Williams... Voor de durvers!

Grtz Joris
War of the Worlds - 09/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)

Williams verzorgd de muziek van alle Spielberg films (op de Color Purple na dan) dus waarom deze ook niet?

In 2005 was deze film erg bekend, maar ondanks dat vond ik jammer genoeg de muziek in de film maar enkele keren opvallen wat natuurlijk erg jammer was omdat de muziek erg mooi was. De pracht van E.T. en Jurassic Park mag het dan wel niet hebben, al die strijkers en pauken doen erg goed hun woordje tijdens deze pracht Score van Williams. Het begin met de synthesysers valt erg goed bij mij in de smaak, ook de stem van Morgan Freeman past hier goed bij (erg rustig etc.) Overigens heeft Williams deze Score gecomponeerd terwijl er nog maar 3 rollen bekend waren en er dus nog lang géén film was. Daarom maakt dit alles het nog knapper omdat alles er toch bij past. Natuurlijk heeft hij later wel wat gezien maar de meeste dingen heeft hij bedacht zonder beelden van rennende mensen etc. Spielberg beschreef dit als ontzettend knap wat ook zo is want Spielberg was Williams in aan het lichten hoe het verhaal in elkaar zat toen Williams opeens zei:"Stop, ik weet genoeg". En dat bleek ook waneer het orkest ging spelen en alles goed bij de film paste. Deze Score is daarom ook niet een standaard Score met rustige nummers 1 liefdes thema en een actienummer, nee deze Score bevat echt goeie, enge en gewoon spannende muziek die me aan de film doet denken waneer ik de muziek weer eens hoor, en daar ging het toch immers om? Gewoon een Score waarvoor een 9 in de wieg is gelegd, John Williams kreeg hier ook een nominatie voor maar ook een verdiende oscar naar mijn mening! Een 9 nogmaals!
War of the Worlds - 08/10 - Review of Tim Horemans, submitted at (Dutch)
Misschien wel eens van de meest verwachte producties van deze zomer. Zoals gewoon heeft Spielberg weer beroep gedaan op oude getrouwe John Williams. War of the Worlds is een score die je meermaals moet beluisteren vooraleer je er echt een opinie van kunt geven. Ik heb deze 60 minuten durende cd nu al 3 keer beluisterd en ik betrap me er keer op keer op dat het niet echt gemakkelijk is om hier naar te luisteren. Dit wil nu niet perse zeggen dat ik dit een slechte cd vind, in tegendeel. War of the Worlds is zeer vlakke score. Hiermee wil ik zeggen, dissonant, zo goed als geen melodie, soms wat monotoon. Dit keer gebruikt Williams ook veel percussie (beetje in de stijl van Zam's escape, episode 2 of general Gievous, episode 3) maar veel ruwer en vlakker (basic). Het positieve vind ik is dat deze cd release heel veel van dit soort muziek bevat. Bij het beluisteren van de cd voel je wel de dreiging van buitenaards gevaar, beetje in de stijl van Close Encounters, alleen dat in die films de aliens vriendelijk waren :o)). War of the Worlds is een score die volgens mij niet voor iedereen is weggelegd, maar persoonlijk vind ik hem wel de moeite waard.
War of the Worlds - 04/10 - Review of exstreme svk, submitted at (Dutch)
ik vind dit een zeer slecht soundtrack,het zal mechien wel bij de film passen,maar om gewoon te beluisteren,vind ik hem vreselijk erg zaai

en ik vind ook heel erg jammer dat john williams de score heeft gemaakt(het zal wel met korting te maken hebben) en ik had dus al een voorgevoel over deze score,want hij heeft nog weing inspírratie voor een goede score te maken,want dat kan je aan de hele score horen,hij staat naar mijn mening weer op de automatische piloot,met zijn antieke orchestra!!

mijn mening is,als je zo'n grote spektakel film hebt en je kan er niet eens een mooie theme voor schrijven,zoals harold kloser deed voot the day after tommorow,dan vind ik het erg treurig en heel erg jammer van zo'n score

ik moet er wel bij zeggen dat john williams een aantal jaren wel een paar goede soundtracks heeft afgeleverd
(shindlers list)
War of the Worlds - 08/10 - Review of Jeroen Jeroen Buskes, submitted at (Dutch)
Dit is echt een van de donkerste scores van John Williams. De muziek is op cd moeilijk luisterbaar, maar in de film.. MAGNIFIEK!! Het heeft misschien niet de magistrale thema's van E.T of Star Wars, het heeft eigenlijk helemaal geen thema's, maar het is echt een puik werkje geworden.

Als je track 7 hoort, maar dan in de film.. de muziek is echt PERFECT getimed op de beelden. Let maar eens op de laatste 21 seconden als de strijkers van laag naar hoog gaan.

Tja, voor de rest is dit echt een puik werkje. Want de chaos in de muziek word ook overgebracht op de spectaculaire beelden van de film.


World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Nominee)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Winner)
Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

Gothic Monsters, X-Ray Dog (Trailer)
'Suberterfuge 2', Immediate Music (Trailer)
'With Great Power', Immediate Music (Trailer)
'Nowhere to run', Klaus Badelt (Trailer)
Narc (2003), Cliff Martinez (Movie)
Solaris (2002), Cliff Martinez (Movie)


Other releases of War of the Worlds (2005):

Krieg der Welten (2005)
Guerre des Mondes, La (2005)
War Of The Worlds (2020)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More