Monte Walsh

Als naar het einde van de negentiende eeuw steeds minder cowboys nodig zijn, door de komst van de stoomtrein, afrastering en grote bedrijven, komen ook Monte Walsh (Lee Marvin) en zijn rechterhand Chet Rollins (Jack Palance) tot de conclusie dat hun roer uiteindelijk om zal moeten, als er steeds minder werk te vinden is. Dat geldt ook voor andere ranchwerkers en niet iedereen maakt de goede keuzes...

De muziek voor Monte Walsh is van de hand van John Barry. In de zestiger jaren was de muziek voor westernfilms vooral geënt op de sound die Ennio Morricone daarvoor had neergezet, met veel scherpe klanken en meer atonale muziek. Toen de producers in 1970 Barry vroegen voor de score voor deze film wisten ze dat hij een score zou maken die afweek van de toen gangbare westernklank.
Barry zorgde voor een score die meer in de lijn lag van zijn andere scores. Daarmee kreeg deze western meer een score voor een dramafilm, met veel meer zachte klanken en nauwelijks atonale muziek. Het is een score geworden die geheel ligt in de lijn van veel van Barry's andere scores.

De score opent met een song. Het bekende 'The Good Times are Comin' wordt gezongen door Mama Cass Elliot en komt meerdere keren op het album terug. Van deze song is ook een single-versie verschenen, waar het album mee afsluit. Maar na vijf keer heb je de song dan ook wel vaak genoeg gehoord. Het arrangement is inmiddels redelijk gedateerd en tegenwoordig vinden we zulke songs wat zeurderig klinken.
De melodie van de song is van Barry en het is het hoofdthema van de film, die ook in andere tracks terugkomt. In die scoretracks klinkt de melodie fraaier dan in de songs, vooral ook omdat violen en andere instrumenten dan een groter aandeel hebben.
Naast dit fraaie hoofdthema kent de score nog een paar subthema's. Een van de mooiste subthema's is het thema dat voor het eerst in 'Round-Up' te horen is. Het is een thema dat veel heftiger klinkt dan de andere melodieën en ook dichter tegen de oudere westernsfeer aanligt. Het heeft bijna een James Bond-achtige allure, met z'n zware hoornklanken. Ook in 'Across the Prairie' komt dit thema prachtig terug. In latere scores zou Barry meer in deze stijl gaan componeren, met groot succes.
De eigenlijke score sluit weer af met de song van Mama Cass Elliot.

Wat daarna volgt zijn een aantal tracks met min of meer 'source music', gecomponeerd voor korte stukjes in een film. De eerste zes daarvan zijn allemaal solo piano honky-tonk-achtige tracks, die weliswaar alle zes hun eigen melodie hebben, waarvan slechts een paar herkenbaar bij deze score horen. Het is wel grappig om dit soort muziek als toegift op een album te krijgen, zodat je weet wat een componist zoal doen moet. Maar na zes van die honki-tracks heb je er wel genoeg van.
'Wedding source' is een solo harmonium track. De orgelmelodie kabbelt rustig voort, maar het is wel erg saaie muziek.
Als voorlaatste track volgt nog een suite met een aaneenschakeling van niet in de film opgenomen muziekjes. Een aardige curiositeit.

Het album sluit af met de single-versie van de song 'The Good Times are Comin', die iets ritmischer is dan de voorgaande versies, maar het blijft redelijk gedateerd.

Kortom, met Monte Walsh heeft John Barry een score voor deze western gecomponeerd die dichter bij zijn eigen stijl ligt dan bij de bekende western-sound. Dat maakt de muziek gemakkelijk beluisterbaar, vooral ook omdat Barry maar weinig gebruik maakt van atonale muziek of dissonante klanken. De songs op het album beginnen na een paar keer wel te vervelen en ook de extra tracks naast de score zijn niet allemaal even geweldig om naar te luisteren, maar voor een keer zijn het aardige inkijkjes in de wereld achter de filmmuziek. De waardering voor de score komt op 78 uit 100 punten, voor het album als geheel komt het iets lager uit: op 73 punten.