Kingdom of Heaven


Sony Classical (0827969441923)
Sony Classical (5099709441929)
Movie | Release date: 04/26/2005 | Film release: 2005 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Burning The Past2:42
2.Crusaders1:39
3.Swordplay2:03
4.A New World4:21
5.To Jerusalem1:37
6.Sibylla1:50
7.Ibelin2:14
8.Rise A Knight2:42
9.The King5:53
10.The Battle of Kerak5:34
11.Terms4:26
12.Better Man3:23
13.Coronation3:01
14.An Understanding4:14
15.Wall Breached3:41
16.The Pilgrim Road4:07
17.Saladin4:42
18.Path To Heaven1:34
19.Light of Life (Ibelin Reprise)Natacha Atlas2:14
 61:57
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Kingdom of Heaven - 10/10 - Review of Sander Neyt, submitted at (Dutch)
Toen in 2000 Gladiator het onverwachte grote succes bleek te zijn van dat jaar, wou regisseur Ridley Scott uiteraard datzelfde kunstje nog eens overdoen. Na de niet zo goed ontvangen Black Hawk Down en Hannibal besloot Scott in 2005 om eens een nieuw deel van de geschiedenis open te doen. Hij had al de ontdekking van Amerika in een film omgezet en een deel van de Romeinse geschiedenis verfilmt, dus nu is het de tijd aan de kruistochten uit de Middeleeuwen. Al stammen de kruistochten uit een ver verleden, het is nog steeds zeer actueel als we dat voorval vergelijken met deze hedendaagse geschiedenis. Maar het dunkt mij dat we hier beter niet over uitwijken.
Kingdom of Heaven handelt over de herovering van Jeruzalem. De zeer jonge Orlando Bloom voert een meer getalenteerde cast aan bestaande uit grote namen zoals David Thewlis, Brendan Gleeson en de altijd geweldige Jeremy Irons. Dat is voor uw nederige recensent één van de grootste struikelpunten van de film. Het slecht spel van Bloom komt extra tot uiting met het talent dat zich rondom hem bevind. In iedere scene wordt hij naar huis gespeeld. Dat feit en het feit dat de film qua verhaal eigenlijk niet zoveel teweeg brengt, zijn de twee grootste struikelpunten waar Kingdom Of Heaven invalt.
Als we de films van Scott met een muzikale bril gaan bekijken, dan kunnen we zien dat er al een legertje aan componisten met de man heeft samengewerkt. Van de nu een beetje in de vergetelheid geraakte Vangelis, tot Hans Zimmer die met Hannibal echt wel een meesterwerkje schreef. Ook Marc Streitenfelt, een componist die nooit echt uit de middelmatigheid is geraakt, heeft een vijftal films met Scott gemaakt. Al moet worden toegegeven dat Robin Hood zijn momenten had. U nederige recensent is overtuigd van dat feit. Dank aan collega Maurits Petri voor deze overtuiging dat hem bloed, zweet en tranen gekost heeft. Alberto Iglesias was de laatste componist voor een Scott film en die man had met die score zijn dieptepunt bereikt.
Harry Gregson-Williams werkte ook éénmaal samen met Scott (buiten de bijkomende muziek van Prometheus en Exodus). Normaliter had Hans Zimmer getekend, maar heeft hij projecten met Williams gewisseld. Zo kwam Zimmer bij Madagascar terecht en Williams bij Kingdom. Het was niet zo een goede keuze van Zimmer want de muzikale identiteit van Madagascar kan je makkelijk aan Alex de leeuw voederen.
Met Williams moeten we altijd geluk hebben. Ofwel komt hij met een thrillerscore die mij niet kan bekoren, ofwel komt hij af met een klein meesterwerk. En buiten die twee aspecten om hebben we deze Kingdom Of Heaven.

Indrukwekkend en imposant. Dat zijn de twee woorden die ik gebruik om deze Kingdom Of Heaven te beschrijven. Woorden die ik niet vaak in de mond neem, maar deze score heeft het wel! En ik ga u vertellen waarom!
Het begint al in Burning The Past. Hier krijgen we al drie aspecten te horen van deze score. Ten eerste hebben we de geweldige orkestratie. Williams schuwt geen enkel instrument. Het begin wordt zelfs gespeeld door een middeleeuws instrument genaamd Viola da gamba. Het is uiteraard familie van de viool, maar het is veel kleiner en maakt een scheller geluid. Hier wordt de score mee geopend. Een tweede aspect is het geweldige koor dat hier en daar opduikt in deze score. Dat koor maakt de score. Meestal zingend in het Latijn. Het geeft de score heel veel diepgang en waarde mee. Williams schrijft hier niet zomaar een score, neen dit is een score met liefde, passie en determinatie geschreven. En dat hoor je! Een derde aspect dat je in dit nummer is de geweldige thematiek. Het motief dat je hier hoort, komt niet meer in de score voor, wat een jammerlijke zaak is want het is zodanig lyrisch, het is diepgaand en het is geweldig. Bijna zo goed als het hoofdthema, maar dat bespreek ik later!
In Crusaders komt het aspect naar boven dat sommige mensen niet kunnen waarderen. Namelijk de synthesizer percussie. Nota bene dezelfde als van The Battle van Narnia, maar daar ga ik niet over uitwijken omdat deze score eerst werd geschreven. Narnia pikte van Kingdom. Neh. Ik snap waarom sommige mensen dit niet kunnen waarderen maar persoonlijk heeft uw nederige recensent er geen probleem mee. Het koor is ook terug gretig aanwezig en ik vind het persoonlijk geweldig hoe het koor steeds terugkomt, dan even verdwijnt en dan terug met alle hevigheid op de proppen komt! Topwerk! In Terms komt dit suspense thema eventjes terug, maar niet zo mooi als in Crusaders.

Swordplay begint heel speels, heel middeleeuws. De strijkers spelen een heel mooi themaatje. Maar dan komt het dames en heren. Na een klein kort intermezzo van het koor en de hoogspelende strijkers komt het hoofdthema! Eerst heel zacht gespeeld met middeleeuwse instrumentatie. Wat we meteen horen is dat het een thema is dat zich eerste een paar noten opbouwt, om dan melodieus de dieperik in te gaan. Het is met zeer grote voorsprong het beste wat Williams ooit in zijn carrière heeft geschreven. In bijna iedere track te horen. De ene versie nog mooier dan de andere. In datzelfde Swordplay krijgen we de koorversie te horen. Het maakt het thema mogelijks nog sterker. Uw nederige recensent heeft twee favoriete incarnaties van het thema. In A New World, krijgen we na een opening die zo van Zimmer had kunnen komen, een zeer tedere en romantische versie te horen. Het wordt allemaal iets trager gespeeld, iets luider gezongen door de geweldige sopranen. Dit is kippenvel tot de vierde macht.
Mijn aller favoriet is in The Battle Of Kerak. Op het einde van deze geweldige actietrack krijgen we het te horen gezongen door een geweldige zangers met roots uit het midden-oosten. Het wordt luider dan ooit gezongen en het komt ook helemaal uit het niets. Daarom is het mijn favoriete versie. Het heeft het geheel een fragiliteit mee.
Een volgend aspect is de perfecte vermenging van langs de ene kant katholiek getinte muziek en langs de andere kant de moslim getinte muziek. Het zijn de christenen die naar het Midden-Oosten gaan, dus die keuze wordt wel degelijk geapprecieerd. Ibelin is een perfect voorbeeld van een thema dat in de instrumentatie van het Midden-Oosten wordt gespeeld. Het thema heeft inderdaad wel wat weg van een thema uit Narnia. Maar daar kijken we wel even door. Dit secundaire thema heeft dezelfde prachtige allure van het hoofdthema. Lekker lyrisch, heel goed te beluisteren! Alweer een klein meesterwerk. De katholieke getinte muziek komt helemaal tot zijn uiting in Path To Heaven. Het wordt volledig gedragen door het koor en is eigenlijk een katholiek lied. In tegenstelling tot de katholieke liederen die op sommige Zimmer scores de revue passeren, heeft Williams dit wel volledig geschreven. Alweer een toptrack.
Ook actie is aanwezig op deze score, enkel is het niet zo gretig aanwezig dan dat je zou denken. Slechts drie rasechte actietracks staan er op dit schijfje. En allen zijn geweldig. Maar niet de sterkte van deze score. Dit zijn echt de sfeervolle muziek en zijn thema's.
En Coronation. In principe krijgen we niets nieuws in deze track. Het is eigenlijk een emotioneel thema dat iets wegheeft van Vide Cor Meum en wordt voornamelijk door de strijkers gespeeld. Maar good god, is dit geweldig. Dit is emotionaliteit ten top. En bij verre één van mijn favoriete tracks op het schijfje!

Heb ik eigenlijk een probleem met deze score? Ja, die heb ik. Maar dat heeft niets met Williams te maken noch met deze score. Maar wel op de manier waarop het gebruikt is in de film. De score is gewoonweg afgeslacht door Scott... In de plaats van deze prachtige, geniale muziek koos Scott op het einde toch voor bepaalde klassieke stukken die de cues van Williams vervingen. Mijn vraag is: waarom? Wat kon Williams nog meer doen?! Hij schreef zijn beste score en nog werd deze mee moeite gebruikt in de film. Ridley Scott, u doet aan heiligschennis! Hoe hij zo'n geweldige score kon vervangen door andere stukken muziek, dat gaat er bij mij niet in! Waarom huurt hij dan een componist in? Dat vraag ik mij af. De componisten doen alles om een goede score neer te schrijven en Scott vervangt meer dan de helft... Scott zou beter niemand meer inhuren in het vervolg. Het bespaard de componisten heel wat werk.
Ook moet ik mijzelf de vraag stellen, is deze score voor iedereen weggelegd? Wel neen. Ben je nog niet in de volwaardige positie gesetteld van een rasechte liefhebber der filmmuziek, laat deze score nog even wachten. Het is niet zo'n toegankelijke score zoals menige Zimmer scores waar je beter bij begint. In Kingdom Of Heaven moet je groeien. Ook als je een tweede Gladiator verwacht, laat hem dan nog even links liggen. Kingdom is geen Gladiator. Kingdom is beter.

Conclusie.
Een indrukwekkende, imposante score met een ijzersterke thematiek, ijzersterke orkestraties en prachtige actie. Het in Latijns zingend koor maakt het gewoonweg volledig af. Geef de score wel eventjes tijd om te bezinken. Het eerste kwartier moet de score zich ontwikkelen, maar vanaf dan is het een score die je niet veel hoort. Indrukwekkende perfectie! Nog een klein detail, geef geen oordeel over deze muziek aan de hand van de film. Het doet de score niet ten goede! Een tien, zonder enige twijfel.
Kingdom of Heaven - 10/10 - Review of Adam Andersson, submitted at (English)
There are so many stories about the crusades; filmed and written; some true, some not. Ridley Scott's take on the Second Crusade, Kingdom of Heaven, however centers entirely on historically known characters, such as Balian d’Ibelin, Guy de Lusignan, king Balduin IV and his sister Sibylla. And even if the writers of Kingdom of Heaven have made use of their artistic freedom at many occasions, the baseline of the film is still the true story about the events leading to Saladin’s retaking of Jerusalem in 1187. And to follow the authenticity of the story, the score by Harry Gregson-Williams accompanies the on-screen events with medieval choral writing and Middle-eastern influences, but manages to stay away from being cliché, and the score ends up as one of the most intriguing listening experiences of late – perhaps Gregson-Williams’ most accomplished work yet.

Since Kingdom of Heaven naturally immediately is compared with Gladiator, both being historical pictures from the same director, the score will also have to face that same comparison. But this comparison is not really just, since both score and film are something entirely different from Gladiator. While Gladiator in essence was a character portrayal of general Maximus, Kingdom of Heaven basically is a film about a historical event, and focuses much less on individual characters than Gladiator did. This is also true for the score. So, it is necessary to understand that Gladiator and Kingdom of Heaven is two entirely different works, and can only momentarily be compared. Because when compared to Gladiator with its large themes and pulsing action writing, Kingdom of Heaven may seem themeless and forgettable, but this is actually as far from the truth as one can get. After some sinking in, Kingdom of Heaven steps forward as the masterpiece it actually is.

Kingdom of Heaven is not so much based on theme as on style, and it has an astounding authenticity to it, both in terms of musical styles and the instruments used. There is a strong thematic unity to it as well, indeed, but it is quite subtle. More than building the score from a single theme or a palette of leitmotifs, Gregson-Williams has opted to create a number of separate melodies for separate events in the film, only hinting at previous parts of the score as it goes along. There is at least one frequently reoccurring motif, a quite noble and emotional one first presented in full in “Swordplay”. All over the score, this short theme surfaces in different forms, by turns choral, orchestral or instrumental and vocal solos. Thanks to this theme, to which Gregson-Williams returns many times in between all the other, more momentary themes, the score feels strongly united.

This feel of unity comes also from the strong stylistic cohesiveness throughout the work; and it is with this stylistic work that Kingdom of Heaven really excels. It revolves mainly around two stylistic approaches: ethnic (Middle-eastern) instrumentation and quite religious-sounding choral writing. The chorus is present in nearly every track, mostly singing in Latin, adding a “heavenly” dimension to the score that music to such an epic story needs. And it is all extremely well done. Gregson-Williams uses choral writing techniques of the great masters – sometimes the choral parts sound like something out of a mass from Palestrina or Allegri. “Path to Heaven” fits this description perfectly, a piece for a capella chorus, working as a bookend to all the religious choral ideas in the score, and one of the best choral film music pieces since Rozsa’s “Lord’s Prayer” from King of Kings.
The use of ethnic elements is also well carried out, successfully enhancing the score and tying it to its time and place. Like the chorus, ethnic instruments are used all over the score, but they are mostly a part of the symphonic and choral weave that forms this score, never taking too much space and overshadowing the fantastic orchestral and choral work. In “Ibelin” ethnic instruments are allowed their time alone in the spotlight, introducing a wonderful Arabian-sounding theme on plucked strings; arguably the most appealing theme of the score with its beauty and sweeping character.

In between the great use of the chorus and the ethnic instruments lies a wonderful symphonic score, dominated by strings, woodwinds and percussion, with the occasional brass outburst. I guess you could have expected a more brass-dominated score for this film, at least for the action music, but that is not the case. Even the big action set piece of the score, “The Battle of Kerak”, is more dominated by chorus and string ostinatos than brass. This has of course a lot to do with Ridley Scott’s practice to often show battle scenes muted with only music – an effective approach in my opinion. And Gregson-Williams’ score really accompanies this perfectly. Do not think though, that this makes the action music any less exciting – rather the opposite. Extremely well-written string parts keep the suspense high and the choral outbursts are indeed powerful enough to rock your speakers. And the more emotional scoring also proves Gregson-Williams’ outstanding orchestral ability, with excellent string writing (“Coronation”). If someone still have doubts about Harry Gregson-Williams’ orchestration skills, Kingdom of Heaven should put an end to all such doubts; it is indeed a perfectly balanced work. Listen to highlights like “The Pilgrim Road” where all the elements of the score are melded together into a unity, and be carried away. Turn the volume up in “The Battle of Kerak” and enjoy the balance between great choral writing and exciting, percussive, action music. Listen to the score from start to finish and hear the final track fade away with a feeling of completion – a score just came full circle.

What Kingdom of Heaven actually suffers a bit from is not as clear on album as it is in film – namely temp tracks leaking through to the finished score. For example, “Coronation” is very clearly related to Patrick Cassidy’s Vide Cor Meum from Hannibal – a piece that actually replaced “Coronation” in the final film. And there is indeed more pieces from other scores that made it to the final film, of course at the expense of the original score. And this is a shame, as the score, as it is on album, is a brilliant work, destined to find its way to classical listeners and film score collectors alike with its many different qualities. It might not be something entirely new, but with its quite unique treatment of the chorus as a central element instead of only an accompaniment or a way to create effect, it separates itself from recent scores of the same genre. Thanks to Gregson-Williams’ successful integration of elements both choral and orchestral, western and eastern, electronic and acoustic, Kingdom of Heaven rises way above the film score standards of today. It is not to be missed.
Kingdom of Heaven - 09/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
Na het Romeinse epos "Gladiator" over de periode van de adoptiefkeizers M. Aurelius en Commodus, bewerkt Ridley Scott in "Kingdom of Heaven" het thema van de kruisvaarders en de bloederige, maar erg interessante 12de en 13de eeuw. De Moslimrijken van de Abbassieden, de Fatimieden en de Umayyaden schoten uit de grond als paddenstoelen, de Mongolen zetten hun invasie in Centraal-Azië verder en de Europese vorsten, onder paapse invloed, bundelden hun krachten om Jeruzalem te bevrijden van onder het Islamitische juk, waarbij nepotisme en egoïsme kernbegrippen waren wanneer ze een stedengordel langs de Libanese en Palestijnse kust bouwden en zelfs Byzantium binnenvielen op aanraden van de Venetianen. Het was een uiterst turbulente periode die Scott op een aangename en boeiende manier in beeld brengt. Dat de Europeanen het moeten ontgelden tegen de gesofisticeerde en bloeiende Islamitische dynastieën is uiteraard mooi meegenomen en biedt een fris einde aan.

Hoewel Scott oorspronkelijk voor Hans Zimmer koos om zijn muziek te componeren, zou het uiteindelijk collega-Mediaventure-componist Harry Gregson-Williams zijn die zijn beste beentje zou mogen voorzetten. Scott was danig onder de indruk van Zimmer’s muzikaliteit en beschreef “Gladiator” als een opera op zich. In vergelijking met “Kingdom of Heaven” moet de voorgaande toch de duimen leggen want Williams construeerde een uiterts lyrische en melodisch rijke compositie met heerlijke orkestraties en een variëteit aan oosterse instrumenten. Op vocaal vlak pakt de componist al sterk uit. Drie sopranen, waaronder Lisbeth Scott en fenomeen Catherine Bott, een contratenor en een pak Arabische vocalisten prijken op zijn lijstje. Verder gebruikt hij een waaier aan oosterse blazers en percussie waarbij de oud, de quanun en de kemence een etnisch kleurtje geven aan de melodieën. Voeg daar nog eens het Bach Choir, het Choir of Kings Consort en een groot symfonisch orkest en je krijgt een enorme bezetting die de heerlijke composities van Williams tot leven brengen. Ook verdwenen zijn de vele drumloops en vreselijke synthesizers die een typisch MediaVenture kenmerk zijn.

Kingdom of Heaven” bouwt voort op sterke thema’s en biedt een mooie afwisseling van thematisch sterke underscore, een liefdesthema en ijzingwekkende actiemuziek. Het album biedt ruim een uur muziek aan waarbij de opener van de cd al meteen raak is. “Burning the Past” biedt al direct de schitterende koorpartijen, de oosterse instrumentatie en een pakkende melodie. De hoofdthema’s worden aangereikt in “The Crusaders” en “A New World” en zijn opnieuw erg sterk. De soepele percussie, de aangename vocale partijen en de rustige, haast zweverige strijkers doen erg Europees aan en weerspiegelen dan ook perfect de kruisvaarders en hun verwondering over hun verre reis naar een relatief onbekend continent. In “Sibylla” krijgen we het eerste liefdesthema te horen die Williams componeerde. Het is vreemd om de piano te horen in deze score, maar samen met de houtblazers vormt het een erg warme entiteit die eventjes wordt doorbroken door de harp die in samenspel met de contratenor en het Bach koor een kippenvelmoment verzorgen.

“Ibelin”vormt het thema voor het landgoed dat onze held (Orlando Bloom) ter zijner beschikking krijgt. Williams construeert een heerlijk oostersklinkende melodie die ruimtelijk wordt gedragen door zwierige strijkers die perfect de grens tussen Oost en West vorm geven. Hoe kan het ook anders wanneer de schitterende beelden van Scott zo goed passen bij de melodie. De vrolijke, springerige noten vormen een breekpunt in dit anders erg ernstige album. “The King” is wel erg geïnspireerd op het fluitspel uit “Gladiator” maar het stoort niet echt. Lisbeth Scott lijk trouwens zo weggelopen uit de cd van “Munich”. Het nummer is dus een allegaartje van ideeën die componisten uit het verleden en de toekomst al hebben gebruikt om een Oosterse, mysterieuze melodie te creëren en terecht, want het werkt verbazend goed. Na een verpozing in een sluimerend mysterie, maakt Williams plaats voor zijn actiemuziek. “The Battle of Kerak” is letterlijk het begin van “The Battle” uit “The Chronicles of Narnia, The Lion, The Witch and the Wardrobe”. En toch biedt deze track erg aangename spielereien zoals de mooie canon voor sopraan en contratenor. Erg knap! “Terms” bevat dan weer erg mooi en inspirerende Arabische gezangen maar verzandt toch in actiegerichte muziek Dit is tevens het geval in “The Better Man” waar Williams schitterend start met een vocale statement van zijn thema die je haar doet rechtkomen om dan ineens zware percussie op zijn luisteraars los te laten om dan even later een lament-achtige zang te poneren. “Coronation” is dan weer een lyrisch stukje koormuziek met eenvoudige en rustige orkestraties die het nummer des te meer kracht meegeven. Adembenemend!

Het begin van “Wall Breached” is een prachtig en opnieuw erg lyrisch stukje emotionele integratie in een anders erg actiegerichte track. “The Pilgrim Road” wordt geïntroduceerd door een knap stukje oosterse instrumentatie om dan een laatste keer zichzelf hals over kop te storten in harde percussie en spetterende kopers. “Saladin” laat het album in schoonheid eindigen met een hartverscheurende melodie waar de strijkers en de oosterse blazers een laatste keer hun zegje mogen doen. Het resultaat is een prachtig en melodieus stukje puur genot. Het album sluit af met “Path to Heaven” een a Capelle stukje voor het koor en “Light of Life” een vocale versie van het Ibelin-thema gezongen door Natasha Atlas. .

Met “Kingdom of Heaven” heeft Harry Gregson-Williams inderdaad een opera geschreven, veel meer dan Gladiator ooit zal zijn. Williams gebruikt een boeiende thematiek, erg aangename en originele orkestraties en laat geen steken vallen op dit album. Deze cd is een onderdompeling van een goed uur in de oosterse mystiek en de bloeddorstige saga van de kruisvaarders. Daarbij toont Williams heel wat maturiteit die ontbrak in “The Chronicles of Narnia” of “Spy Game”. Waar "Gladiator" puur spectakel was is "Kingdom of Heaven" een gevoelige en persoonlijke score geworden. Knap werk!
Kingdom of Heaven - 08/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Chapter 5: Fighting One Another. To paraphrase Monty Python's Meaning of Life. A little bit of Python humour might have made Kingdom of Heaven a bit less unremittingly tedious. After Alexander, Troy, King Arthur and probably others I have attempted to forget, the supposedly revitalized historical epic genre has once again fallen onto its sword. Many hoped that after doing bringing it back to life with such gusto in Gladiator, Ridley Scott might give it another kick with Kingdom of Heaven but I can't say I was in the least bit enthralled by the story of a metalwork student who discovers his lordly ancestry and a knack for diplomacy, religious tolerance and shredding people with a sword (if the first two fail). Still, nice that Alexander Siddig can get some work after Deep Space Nine (and, in truth, he was excellent here and better than drippy Bloom who should stick to blond wigs). Seeing the film before hearing the score happens to me very infrequently and so it's quite a pleasant novelty getting to grips with Harry Gregson-Williams' score in context without the benefit of picking out the themes and ideas after half a dozen listens to the CD.

I was surprised that much of Gregson-Williams' music made little impact on me watching the film, indeed the most memorable part seemed to be Vide Cor Meum by Patrick Cassidy, which Ridley Scott also used in his outing with a serial killer, Hannibal, but here makes for a nice piece of expressive, Verdi-lite coronation music. Gregson-Williams' own Coronation cue is similar, but not as melodically strong as Cassidy's, but is still suitably stately and really rather lovely. Indeed, the terrific choral writing is the score's strongest aspect; occasionally epic but often surprisingly introspective and much in mock-period style, similar to Barry's classic The Lion in Winter. This works wonders, being expressive and providing a little period atmosphere (even though it is really nothing of the sort, but at least it feels right). A little ethnic wail creeps in occasionally, notably for The King, but the use is deft, with the benefit of being, for once, entirely appropriate.

For a bloody epic, the action is surprisingly sporadic and is somewhat less interesting; yes, it's exciting enough, but Gregson-Williams falls a bit too heavily back onto his Media Venture upbringing and some cues, notably A Better Man, pull the listener out of the otherwise fetchingly realised sound world with some hyperactive percussion. Initial impressions were leading toward a rather take or leave it view on the score - despite receiving much praise elsewhere, Gregson-Williams' work generally strikes me as aurally impressive, but fairly unmemorable. However, it is the subtlety and wealth of material that makes Kingdom of Heaven so much more admirable. Melodically, not a patch on Gladiator, but in many ways more interesting and with far more discover. Only the action needs some more refinement, but the drama is handled with care and, surprisingly for an epic, the intimate moments are those to savour. Given Zimmer's recent run of epic scores, maybe it's good that he went to Madagascar to leave Gregson-Williams to write what is likely a much more compelling work. Impressive, most impressive.
Kingdom of Heaven - 06/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
Als Harry Gregson Williams een nieuw project released is het altijd uitkijken. Hij trok voor het eerst mijn aandacht met zijn scores die hij samen met John Powell schreef nl. Chicken Run en Antz. Antz blijft nog altijd één van mijn all time favourites! Toch was het pas na Sinbad- Legend of the Seven Seas dat ik volledig overtuigd was van het orkestraal en melodieus talent van deze componist. En toen Veronica Guerin in mijn cd-speler belande werd ik een bescheiden fan de man. Want deze score bewees dat hij niet alleen orkestratie, timing en melodie machtig was, maar dat hij evenzeer ook een virtuoos gevoel had voor drama.
Mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannnen voor deze score. De eerste tracks klinken veelbelovend. De ingrediënten zijn er. Een passende bezetting voor koor en orkest, traditionele en etnische invloeden nemen hun deel van de sfeer. Maar toch blijft er grotendeels een leegte over. De thema's zijn er maar nooit diepgaand genoeg uitgewerkt noch verfijnd. Wat overblijft zijn tracks die beluisterbaar zijn, maar toegegeven... je hebt het allemaal wel al eens gehoord en vaak ook beter dan dit. Het lijkt me geen cadeau om muziek te schrijven voor regisseur van dienst Ridley Scott. De man staat bekend voor zijn cassante keuze in muziek op zijn films. Grootheden zoals Goldsmith, Goldenthal en Zimmer zullen getuige zijn over de hardhandige manier waarmee Scott met hun muziek omspringt. Denk aan Goldsmith sublieme rejected score voor legend, of goldenthal's avangardistische klanken voor aliens... beiden genegeerd in hun genialiteit. Wat Scott in de plaats bracht was vaak muzikaal bedroevend en deed oneer aan het genie van de film's oorspronkelijk componisten. Ik kan mij dan ook niet van de gedachte ontdoen dat ook hier meer in zat. Williams zal het hard te verduren gekregen hebben met de knarstandende regisseur. ( Niettemin één van de meest visuele regisseurs van zijn generatie!!!) Maar over de man's muziekkeuze kan best gediscusieerd worden. Als je merkt dat op cruciale momenten geopteerd werd voor muziek uit andere films ( oa. 13th warrior - van Goldsmith nota bene ) dan merk je dat het hier niet gaat om een vruchtbare componist-regisseur samenwerking. Een verwarrende ervaring en dat valt te horen. De hoogtepunten zijn er, maar de dieptes evenzeer én nog eens in de meerderheid. De actie-stukken klinken wel, maar geef toe... Prokofiev's 'Ice Battle' is makkelijk te herkennen én is van een veel hoger niveau. Voor de Gregson Williams fans is dit een hoogmis. Voor de Soundtrackliefhebbers die al wat in hun kast zitten hebben, zal dit een zoveelste epos-score zijn waarvan er bitter weinig zal blijven hangen.

Grtz, Joris
Kingdom of Heaven - 10/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
Kingdom of Heaven is een film van één van de bekendste regisseurs, Ridley Scott. Scott is bekend van Conquest Of Paradise, maar ook en vooral van Gladiator. Kingdom of Heaven is nog maar eens een historisch epos, nu over de kruistochten van de 12de eeuw. In de hoofdrol zien we Orlando Bloom die het van smid tot ridder schopt en zich zal opwerpen in de verdediging van de mensen in Jeruzalem tegen overweldigende krachten.

Hans Zimmer componeerde voor Ridley Scott al heel wat filmmuziek en ook voor deze film zou hij normaal gezien de muziek componeren. Naar verluidt heeft Zimmer zijn rechterhand naar voren geschoven: Harry-Gregson Williams. Met de schitterende muziek die Gregson-Williams al bijeencomponeerde, zoals voor Antz, Chicken Run, Man on Fire, The Rock, Shrek, enz. was dit zeker en vast een goede keuze!

Kingdom of Heaven is een monumentale epische score geworden, met veel etnische elementen en orkestraal een knappe uitwerking. De muziek is, met veel koor, zeker toepasselijk om het religieuze tintje te plaatsen in deze film. Het koor zingt enkele Latijnse teksten, maar fungeert eerder als een typisch filmmuziek koor, dus zonder woorden.

Gregson-Williams speelt in dit epos met vele gevechten, voor een keer minder met de bombastische muzikale aanpak, zoals bijvoorbeeld veel koperblazers. Desondanks zet hij toch een score neer met een suspense en drama van formaat. Er mag dan iets minder gekozen zijn voor een ‘machtig’ dominerend thema zoals in Gladiator, qua sfeer kan deze laatste niet tippen aan Kingdom of Heaven. Gregson-Williams componeerde een score, uitgevoerd met een 100-koppig orkest, waar vooral de massale strijkers opvallen, alsook de Turkse percussionisten en het ‘onheilspellend’ koor. Ook de synthesizers laat hij zeker niet onbenut: deze zijn meer in de suspense laag aanwezig. Tenslotte speelt hij ook met de effecten van een elektrische viool en cello, welke helpen om etnische elementen in de film uit werken.

De integratie van orkest en koor doen, vooral door de trage thema’s, soms denken aan Howard Shore’s The Lord Of The Rings. Wanneer een sopraan met orkest en koor zingt, is de gelijkenis nog treffender. Het thema in Kingdom of Heaven vind ik persoonlijk nog beter dan dat van The Lord Of The Rings. Liefhebbers van Lord Of The Rings weten dus wat gedaan!

Kingdom of Heaven is op dit moment een van de meest interessante soundtracks, met thema’s vol diepgang, prachtige orkestraties, knappe etnische motieven en speciale effecten.
Kingdom of Heaven - 09/10 - Review of Jesse van Amelsvoort, submitted at (Dutch)
Kingdom of Heaven’, geregisseerd door Ridley Scott, ondermeer bekend van ‘Gladiator’, handelt over de periode van de eerste kruistochten, zo rond 1100. Met Orlando Bloom in de hoofdrol moest het wel een kaskraker worden. Hij was echter niet degene die de meeste credits kreeg, critici prezen vooral andere acteurs, waaronder Edward Norton als de lepra-koning van Jeruzalem.

Voor de muziek dit keer Harry Gregson-Williams, bekend van Shrek, Antz en vele anderen. Gregson-Williams heeft bewezen dat hij een waar topcomponist is met deze score, het is weer heel anders dan zijn eerdere projecten.
De diversiteit die deze score rijk is – Oosterse percussionisten, religieuze koren, een groots orkest, een sterk vocaal vlak – maakt het ook tot zo’n goede score. Het is niet eens zo’n de vermenging van oost en west, als wel het samenspel, waarmee Gregson-Williams zich keert naar de inhoud van de film. Het is vooral een religieus drama, waar toch meer de kant wordt gekozen om het vanuit Jeruzalem en de Kruisvaarders te belichten.

Kingdom of Heaven’ biedt zo’n 61 minuten aan schitterende composities, afwisselende thema’s, doch altijd sterk en gevarieerde bezettingen. Actiemuziek of ‘desolate’ muziek, het werkt allemaal even goed, ook zonder beeld. De hoofdthema’s (“The Crusaders”en “A New World”) en een liefdesthema (“Sibylla”) zijn sterk. Echter, zij overheersen niet in de score, waardoor de componist andere middelen moet aanwenden om eenheid te creëren.
Persoonlijk vind ik het thema uit “Ibelin” het mooiste thema van de score. Een vrolijk, meezwepend thema voor het landgoed van de hoofdpersoon (Orlando Bloom).

Toch hangt het album niet genoeg in elkaar om van een ‘opera’ te spreken. Gregson-Williams – en natuurlijk ook Scott – behandelt te veel ruimte, te veel instrumenten om het te doen verworden tot een opera. Het is geen opera. Net zomin als ‘Gladiator’ een opera was. Het is desondanks toch een mooie score geworden, passend bij de film, maar ook goed op zichzelf staand.
Kingdom of Heaven - 09/10 - Review of Joris Kessels, submitted at (Dutch)
Een prachtige wetenswaardige religieuze score met een ietwat melancholische ondertoon. De totaal andere aanpak van Harry Gregson-Williams vind ik gewaagd en komt in de film niet geheel tot z’n recht. Kingdom Of Heaven is uiteindelijk gewoon een ordinaire heroïsche actiefilm, die toch beter ondersteund kan worden door makkelijke actiegedreven opzwepende muziek. Ik denk dat Ridley Scott dat beseft en besluit om, zoals velen al op deze side hebben opgemerkt, vele delen van de temptracking (de tijdelijke score die bestaat uit bestaande filmmuziek) te laten staan. Door de opmerkingen op de site was ik er tijdens de film erg op aan het letten, maar het is niet moeilijk om de delen van de 13th Warrior en Hannibal te ontdekken. Ook dacht ik in één van de scènes de soundtrack van The Crow van Graeme Revell te horen.

De film in combinatie met de muziek daargelaten, deze soundtrack is heerlijk en fascinerend om los te beluisteren en weet je vaak te verassen. Vaak wordt filmmuziek ondersteund door een koor, in Kingdom Of Heaven is het meestal andersom en wordt het koor ondersteund door het orkest. Naast het veel voorkomende katholieke kerkgezang van het Bach Choir is veel solozang aanwezig, naast enkele heldere vrouwenstemmen kun je Arabische klaagzang verwachten. Naast de zang zijn de orkestpartijen ook geweldig. Harry Gregson-Williams weet op een heel subtiele manier schoonheden in de muziek te verwerken. Neem nou de track ‘sibylla’ of de track ‘better man’, de achtergrond bij deze twee stukken zijn zo enorm belangrijk.

Thematisch ligt het er allemaal wat minder dik bovenop, maar het klopt allemaal als een bus. Verwacht geen ‘Gladiator’ want dan kom je er bedrogen uit, het is heel anders genieten.
Kingdom of Heaven - 09/10 - Review of Dimitri Asselman, submitted at (Dutch)
Harry Gregson-Williams' laatste Prince of Persia was de aanleiding om zijn eerder werk nog eens boven te halen. Kingdom of Heaven dateert alweer van de zomer 2005 en verdient het echt om regelmatig door de speakers gejaagd te worden: het is een pareltje!

De film waant zich in een Gladiator – Lord of the Rings sfeertje. Men wou destijds de muzikale handdruk ook overlaten aan Hans Zimmer. Uiteindelijk was het Gregson-Willams die de noten mocht neerpennen. Voor het overige is er totaal geen muzikale link met Zimmer. De score bulkt van de Latijnse/Arabische liederen. Een aantal sopranen als Catherine Bott en Nicole Tibbles, zangeressen Lisbeth Scott en Natacha Atlas ('Belgische' zangeres überhaupt!), brengen ons in hemelse sferen, koormuziek en strijkers, hier en daar wat ondersteund door percussieve ritmes en oosterse instrumenten geven een perfecte weerspiegeling van de middeleeuwse scene.
Verwacht hier geen vette actiemuziek, maar het eerder mythische en integere werk. Bij wijlen zeer gevoelig en emotioneel, maar toch gedragen op een krachtige basis. Past perfect bij de kruistochtenhistorie. De soundtrack heeft meer weg van een mooi klassiek werk dan een echte filmscore. Het blijft overweldigend. Dankzij de zeer goede opname is het echt genieten geblazen! Voor de liefhebbers van echte muziek: kopen die handel!
Kingdom of Heaven - 10/10 - Review of A.J. Frank, submitted at (Dutch)
Deze muziek mag je niet missen! Dit is Harry Gregson-Williams op z'n best. De score toont een opmerkelijke balans tussen percussie en rustgevende momenten, zodat het geen moment te heftig of te saai wordt. Let vooral op de vocals, die zijn van een ongekende zuiverheid.
Een meesterstuk van epische proporties!
Kingdom of Heaven - 09/10 - Review of Serena Gilles, submitted at (Dutch)
Deze muziek is in een woord gewoon subliem!!!! Er zit ontzettend veel variatie in; enerzijds heb je de oosterse melodieën, anderzijds de machtige kerkkoren, die heel origineel waren en ongelofelijk goed in de sfeer van de film pasten. Het is eens iets heel anders dan wat je van een historisch epos verwacht.
Kingdom of Heaven - 06/10 - Review of Monty Guerfal, submitted at (Dutch)
Ik zat naar de film te kijken en plots werd ik klaar wakker. Ik kreeg namelijk een stomp. Terwijl hoofdacteur OB alle weerbare mannen tot ridder sloeg, hoorde ik muziek van Jerry Goldsmith ... nl. 13th warrior. Wie is hier koud gepakt ?
Kingdom of Heaven - 08/10 - Review of Bart Soethaert, submitted at (Dutch)
Eenzelfde aha-erlebnis ervoer ik bij de dood van de koning. Daar komt gewoon gedurende een paar minuten de soundtrack van Hannibal tevoorschijn: Vide Cor Meum. Toch wel een vervreemdend effect.
Kingdom of Heaven - 10/10 - Review of harry van kasteel, submitted at (Dutch)
hallo allmaal,

hier een klein berichtje van uit holland.
kort maar krachtig, ik vind deze soundtrack kingdom of heaven heel erg goed.
in een woord prachig.

groetjes harry,
Kingdom of Heaven - 08/10 - Review of Paul Smolenaars, submitted at (Dutch)
Mooie soundtrack waar vooral The Wall Breached een uitblinker is voor mijn persoonlijke smaak, maar af en toe vindt ik er wat te veel koor inzitten
Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

Movement III - Hope, Jonathan Elias (Trailer)


Other releases of Kingdom of Heaven (2005):

Kingdom of Heaven (2005)
Kingdom of Heaven (2007)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More