Thérèse Desqueyroux
Mono Version

Dit is de 28ste recensie in de Maurice Jarre serie.

Vorige: The Man Who Would Be King
Volgende: A Passage to India

De Franse film Thérèse Desqueyroux is een oudje uit 1962, geregisseerd door Georges Franju (La Tête contre les Murs, Nuits Rouges) en is gebaseerd op het gelijknamige boek van François Mauriac, die samen met Franju het scenario schreef. Hoofdrolspeelster Emmanuelle Riva won diverse prijzen voor haar rol in deze film.
Het verhaal draait om Thérèse (Riva), die getrouwd is met Bernard Desqueyroux (Philippe Noiret), maar niet voor de liefde. Ze wilde hem vanwege zijn halfzuster Anne (Edith Scob), waar ze een hele goede band mee had. En voor het stukje dennenbos op zijn landgoed. Maar als Anne van het landgoed vertrekt, blijft ze alleen achter met haar man, die ze vooral afstotelijk vindt en het leven op het landgoed vooral saai. Ze zoekt een manier om van hem af te komen en doet een poging om hem met arsenicum te vergiftigen, maar het mislukt, met grote gevolgen...

De score voor deze film is van Maurice Jarre, die inmiddels al een aantal jaren aan de weg timmerde bij de Franse cinéma. En Franju had al veel vaker met Jarre samengewerkt, vandaar dat Jarre ook voor deze film de score mocht componeren.
Een aantal cues van de film zijn op dit album samengebracht als een soort original score album, maar dan wel een korte met vijf tracks en een lengte van slechts ruim elf minuten.

Het album opent met de muziek die voorafgaand aan de film over de openingstitels te horen is. Deze 'Générique' is eigenlijk een heel mooie track, die begint met een aangename solo gespeelde piano, waarna rond een halve minuut het orkest invalt, met de melodie van het thema van de film. En dit is zonder meer een fraai thema, in een mooi harmonisch, licht romantisch arrangement.
De tweede track 'Non-Lieu' is opnieuw een solo pianotrack, maar nu is het meer een deuntje geworden, die wat staccato gespeeld wordt en daardoor minder prettig klinkt.
Met 'Argelouse' komt het orkest weer terug in een fraaie harmonische en opnieuw licht romantische kleuring, waardoor dit een erg fraaie track is. Het thema komt hierin prettig voor het voetlicht.
En dat thema komt ook in de titeltrack op een fraaie symfonische manier naar voren, waarin de melodie met houtblazers en strijkers wordt gespeeld, maar ook harp, piano, xylofoon en andere instrumenten komen voorbij. De track bestaat eigenlijk uit twee helften, waarbij de tweede helft wat vlotter en vrolijker klinkt. Samen makende beide helften dit tot een aangename track om naar te luisteren.
De vijfde track is echter een heel andere soort muziek. Hier is Jarre overgestapt naar de jazz. Deze 'Guitare pour Thérèse' is een typische jazztrack, waarbij een elektrische gitaar de hoofdrol speelt, naast de contrabas en de slepende drumsound. Die elektrische gitaar klinkt op zich best aardig, maar de jazzy kleuring van dat gitaarspel spreekt mij totaal niet aan. Vooral als naderhand ook de saxofoon erbij komt valt de muziek nogal tegen. Je moet een beetje een jazzliefhebber zijn om deze langste track van dit korte album te kunnen waarderen.

Kortom, met zijn muziek voor Thérèse Desqueyroux heeft Maurice Jarre een gevarieerde score gecomponeerd, waarin verschillende muzikale stijlen voorbij komen. Die lopen van heerlijke symfonische, bijna romantische melodieën, via solo pianodeuntjes naar de jazzmuziek. Het thema voor de film is een mooie en pakkende melodie, die een paar keer op dit korte album voorbij komt. Maar het is allemaal toch wat beperkt vanwege de korte speelduur en de minder aansprekende tracks op dit album, waardoor de waardering niet verder komt dan 67 uit 100 punten.