The Final Cut


Colosseum (4005939661526)
Varèse Sarabande (0030206661521)
Movie | Released: 2004 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.The Final Cut Main Title3:54
2.Fletcher the Cutter1:46
3.Download Preparation1:40
4.Dreams2:50
5.Protestors1:39
6.Don't Touch0:57
7.Zoe Revelation2:49
8.Desperate Pursuit1:56
9.Absolution1:15
10.Enchanted DaysKathryn Bostic3:42
11.Eye Tech3:04
12.Bittersweet1:21
13.Tattoo Parlor1:12
14.Alan's Memory4:38
15.HollowJa Wah3:29
16.Enter Apartment1:56
17.Alan the Cutter3:42
18.Sin Eater1:37
19.Inversion1:21
20.Seeing a Ghost1:48
21.Violation1:44
22.Riga de Pichetto1:13
23.Outside Theater0:41
24.The Amazing Alan1:04
25.Journey Back4:26
26.I, Bannister0:39
27.Rememory2:37
28.The Final Cut End Title3:01
 62:01
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Final Cut - 08/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
Een chip wordt ingepland, en neemt alles op wat je ziet, bij je dood zal een editor een ‘final cut’ maken, ter lengte van een film om aan de familie te vertonen. Robin Williams speelt zo een cutter in een film. Niet alleen graaft deze technologie in de privacy van iemand, zo een cutter heeft veel macht over wat er wel en niet getoond wordt …

The Final Cut werd gecomponeerd door Brian Tyler, van wie niemand nog geen 2 jaar geleden gehoord had, maar die nu al muziek schreef voor enkele grote films, en meer bijzonder, van wie ik nog geen echte slechte score heb gehoord. Zijn topper blijft nog steeds Children Of Dune, voor wie dit niets zegt, dit is het titelthema van de populaire race Peking Express, maar zeker ook de moeite waren Timeline en Paparazzi. Waar Tyler in zijn eerdere scores speelde met enorme thematiek en grootste thema’s voor orkest met verbluffende sessies voor blazers, is The Final Cut een meer subtiele score geworden, waar suspense de overhand haalt op thriller. Deze score is immers grotendeels vrij minimalistisch geworden, Tyler heeft duidelijk naar Philip Glass geluisterd, maar dat niet alleen, want zeker in de eerste track zou ik gezworen hebben dat dit Danny Elfman was vanwege de typische akkoord progressies die je zowat in alle epische Elfman scores terugvindt. Ook is er duidelijk wat inspiratie van John Williams in terug te vinden, namelijk de dwarrelende rustige thema’s uit A.I. Nu al dit is net bijzonder interessant, want Tyler kopieert niet, maar componeert een echte nieuwe score die voortbouwt op concepten en stijlen die gewoon hier een goede functie hebben. John Williams op zijn beurt gaat immers ook heel wat inspiratie halen bij klassieke componisten. Dit gezegd alleen om te schetsen dat het gebruikelijk is en ik het zeker aanmoedig zolang het maar nieuwe en interessante scores oplevert, aangevuld met de eigenheid van elke componist. En Brian Tyler heeft zeker die eigenheid.

The Final Cut heeft een orkestratie met groot orkest, met vooral nadruk op melancholische strijkers, en als solo een mijmerende piano. Deze Final Cut eist wat meer geduld om te beluisteren, maar na enkele keren beluisteren, wordt nu net de schitterende uitwerking van de thema’s en coherentie van de score duidelijker. De score gaat immers nooit vervelen, want Tyler houdt de interesse in de muziek constant op peil, net door de regelmatig subtiele variaties in thema’s en solo instrumenten. Tyler componeerde ook 2 source stukken, een lounge track en zelfs een heavy metal track. Eigenlijk wel wat vreemd, vooral daar geen van beide enige link hebben met de score zelf.


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More