Carnival of Sorrows
Subscribe now!
Stay better informed and get access to collectors info!
Stay better informed and get access to collectors info!
| # | Track | Duration | |
|---|---|---|---|
| 1. | The Carnival is in Town | ||
| 2. | Jenny's Torment | ||
| 3. | Blame Me | ||
| 4. | I Miss You | ||
| 5. | Messages | ||
| 6. | The Clown | ||
| 7. | Gabriel Meets Joseph | ||
| 8. | Jenny's Sorrow | ||
| 9. | Tenebris Auditorum | ||
| 10. | Toilet Mess | ||
| 11. | At The Library | ||
| 12. | Nathalie's Death | ||
| 13. | Jenny & Beth | ||
| 14. | They Took Her | ||
| 15. | Finding Answers | ||
| 16. | The Location | ||
| 17. | The Wiltshire Carnival | ||
| 18. | Meet My Family | ||
| 19. | Welcome To My Carnival | ||
| 20. | Next Victim | ||
| 21. | Beth’s Death | ||
| 22. | A Carnival Of Sorrows | ||
| 23. | Nightmares | ||
| 24. | Allison’s Longing | ||
| 25. | Run Jenny | ||
| 26. | Seven Souls | ||
| 27. | Melanie | ||
| 28. | Seven Sacrifices | ||
| 29. | Choices Are Such A Bitch | ||
| 30. | Let Them In | ||
| 31. | Gabriel is Captured | ||
| 32. | Demon Name | ||
| 33. | Past Midnight | ||
| 34. | Dead To The World | ||
| 35. | Trust In You | ||
| 36. | Inside The Carnival | ||
| 37. | You Are No Fun | ||
| 38. | Tastes Of Sorrow | ||
| 39. | Darkest Thoughts | ||
| 40. | Final Confrontation | ||
| 41. | The Big Brawl | ||
| 42. | Letting Go | ||
| 43. | Bloody Hysterical |
Submit your review
Hide reviews in other languages
Carnival of Sorrows
Wanneer ik een email ontving van beginnend componist Hans Michael Anselmo Hess, die me vroeg of ik bereid was een recensie te schrijven over zijn laatste project Carnival of Sorrows, voelde ik me zeer vereerd. Ik was ook verrast wanneer ik vroeg om een gesigneerd exemplaar te krijgen van de CD, dat hij onmiddellijk instemde. Zeer genereus van hem.
Ik moet toegeven dat ik tot nu toe nog nooit van hem noch van zijn muzikale loopbaan iets gehoord had. Ik vond een redelijk interessante korte autobiografie op Mr. Hess zijn eigen website, welke ik hier zal vermelden als ik mag:
“Ik werd muzikant omdat ik altijd al hield van de magische kracht van communicatie die muziek mogelijk maakt. Maar het was de communicatie tussen muziek en bewegend beeld dat een zeer speciaal gevoel van opwinding en kracht toevoegde.
Wanneer ik voor het eerst hoorde van componisten zoals James Horner, James Newton Howard, David Arnold, Jerry Goldsmith, Thomas Newman, Inon Zur, Jesper Kyd, Ennio Morricone, Alan Silvestri en Hans Zimmer, wist ik dat muziek componeren voor films, TV media het medium was die ik wou gebruiken om te communiceren.
Ik hou van het creëren van muzikale vertellingen die niet alleen mooi passen bij de beelden, maar die ook iets kunnen communiceren over personages, verhaal, cultuur, of over de wereld, echt of gefantaseerd.
Mijn laatste projecten omvatten een kortfilm ‘Once an old lady sa ton my chest ‘(2017) en de films ‘Carnival of Sorrows’ (2018) en ‘Clownface’ (2018).
Los van mijn activiteit in de industrie werk ik ook als docent voor laatstejaars in filmmuziek compositie op het Leeds College of Music.”
Deze film is mij niet bekend en het is best moeilijk om erover te schrijven zonder de beelden gezien te hebben die bedoeld waren om de muziek te begeleiden. Duidelijk is dat we te maken hebben met een horrorfilm met hoogstwaarschijnlijk hier en daar komedie-elementen. Er is een korte beschrijving van het verhaal van de film in het boekje van de cd:
Wanneer Gabriel Cushing een telefoontje krijgt van een oude vriend van zijn vader, Dr. Albert Parker, gaan hij en zijn studente Melanie op onderzoek. Maar wanneer ze toekomen is Dr. Parker verdwenen en iets heeft het gemunt op het niets vermoedende dorp.
'Jenny Marwick heeft het moeilijk om zich over het verlies van haar moeder te zetten. Het is moeilijk genoeg om te gaan met het schoolleven en contact te verliezen met haar vrienden maar nu hoort ze ook nog angstaanjagende muziek en heeft ze onrustwekkende dromen.
Wanneer ze dieper graven onthullen ze het gestoorde verleden van het carnaval en enge huisbewaarders van de carnaval’s toekomst. Met iedere stap vallen ze verder in een wereld bewoond door demonische clowns, groteske levende poppen en andere misvormde schepsels. En Gabriel leert dat de moeilijkst te trotseren demonen de zijne zijn.'
De volledige score klinkt griezelig, angstaanjagend en op momenten zelfs grappig. Het opent met de track ‘The Carnival is in Town’. Het introduceert ons met het hoofdthema, beginnend met een muziekdoos melodie in ¾ wals maat, later hernomen in een meer bombastisch arrangement met accordeon, klavecimbel, orgel en orkest.
De volgende track ‘Jenny’s Torment’ begint op dezelfde wijze met de muziekdoos maar korter, echter toch blijvend in walsvorm maar met slagwerk en groots pompend orkest, die er een soort van grote, angstaanjagende, groteske wals van maakt.
Ik zal zeker niet het volledige album bespreken,want dit zou veel te saai worden voor jullie als lezers en omdat het eeuwig zou duren, aangezien er 43 tracks zijn.
De algehele sound doet me een heel klein beetje denken aan Batman van Elfman (in de carnavaleske gedeeltes), met een echo van het Davy Jones thema van Zimmer uit Pirates of the Caribbean: Dead Men’s Chest in het hoofdthema althans. Het heeft een sterk hoofdthema, gebracht in vele verschillende variaties. Er zijn ook een heleboel andere thema’s, zoals die in track 9 ‘Tenebris Auditorum’. Het is een zeer donker klinkend recht-vooruit marsachtig thema. Ook dit thema keert meerdere malen terug in verschillende stijlen, zoals alle thema’s in deze score.
Deze score heeft potentieel. Het heeft een sterk thematische benadering, welke we niet zoveel meer horen en ik vind dit een spijtige zaak. Persoonlijk hou ik van zo’n thematische benadering en kan het niet genoeg uitroepen om de componisten aan te moedigen (en regisseurs/producenten) om meer op deze manier te werken en ik denk dat de meeste fans van filmmuziek er ook zo over denken.
Tot nu toe ben ik alleen positief geweest over deze score. Is er dan niks slechts aan? Jawel, natuurlijk. Maar ik kan er maar 2 vinden: Het is spijtig dat de componist de kans niet kreeg om een echt orkest te mogen gebruiken en dit is een beetje een gemiste kans. Zelfs met slechts enkele echte instrumenten, zoals bvb. een echte piano, echte percussie, een kleine hoeveelheid strijkers, enz.… zou het aangenamer gemaakt hebben om naar te luisteren. Feit is: het klinkt allemaal een beetje te kunstmatig en je kan het niet wegdenken. Iedere noot komt uit de synthesizers van Mr. Hess en dit is te duidelijk hoorbaar.
Tweede puntje van negativiteit is de totale lengte van het album: 79 minuten! Het is een hele taak om geboeid te blijven bij het luisteren. Misschien kon het een beetje worden ingekort en de luisterervaring zou dan bevredigender kunnen geweest zijn. Ik denk dat het 1ste minpunt er meteen ook voor zorgt dat er een 2de is. Het gebrek aan echte instrumenten maakt het aan 1 stuk beluisteren van de ganse score een hele opgave.
Niettemin, een verdienstelijke poging van de componist om de luisteraar geboeid te houden. Ik zei het eerder al, er zijn veel verschillende thema’s in verschillende variaties. Er zijn geen 2 tracks die hetzelfde klinken. Hans Michael Anselmo Hess heeft veel moeite gestoken in zijn werk om helemaal niet saai te klinken. We krijgen spanning, actie, mysterie, drama, humor, angst, liefde, enz… Genoeg om geïnteresseerd te blijven.
Ik kan enkel hopen dat we meer van hem horen in de toekomst en wie weet, met een echt symfonisch orkest in de nabije toekomst? Score: 7/10
Wanneer ik een email ontving van beginnend componist Hans Michael Anselmo Hess, die me vroeg of ik bereid was een recensie te schrijven over zijn laatste project Carnival of Sorrows, voelde ik me zeer vereerd. Ik was ook verrast wanneer ik vroeg om een gesigneerd exemplaar te krijgen van de CD, dat hij onmiddellijk instemde. Zeer genereus van hem.
Ik moet toegeven dat ik tot nu toe nog nooit van hem noch van zijn muzikale loopbaan iets gehoord had. Ik vond een redelijk interessante korte autobiografie op Mr. Hess zijn eigen website, welke ik hier zal vermelden als ik mag:
“Ik werd muzikant omdat ik altijd al hield van de magische kracht van communicatie die muziek mogelijk maakt. Maar het was de communicatie tussen muziek en bewegend beeld dat een zeer speciaal gevoel van opwinding en kracht toevoegde.
Wanneer ik voor het eerst hoorde van componisten zoals James Horner, James Newton Howard, David Arnold, Jerry Goldsmith, Thomas Newman, Inon Zur, Jesper Kyd, Ennio Morricone, Alan Silvestri en Hans Zimmer, wist ik dat muziek componeren voor films, TV media het medium was die ik wou gebruiken om te communiceren.
Ik hou van het creëren van muzikale vertellingen die niet alleen mooi passen bij de beelden, maar die ook iets kunnen communiceren over personages, verhaal, cultuur, of over de wereld, echt of gefantaseerd.
Mijn laatste projecten omvatten een kortfilm ‘Once an old lady sa ton my chest ‘(2017) en de films ‘Carnival of Sorrows’ (2018) en ‘Clownface’ (2018).
Los van mijn activiteit in de industrie werk ik ook als docent voor laatstejaars in filmmuziek compositie op het Leeds College of Music.”
Deze film is mij niet bekend en het is best moeilijk om erover te schrijven zonder de beelden gezien te hebben die bedoeld waren om de muziek te begeleiden. Duidelijk is dat we te maken hebben met een horrorfilm met hoogstwaarschijnlijk hier en daar komedie-elementen. Er is een korte beschrijving van het verhaal van de film in het boekje van de cd:
Wanneer Gabriel Cushing een telefoontje krijgt van een oude vriend van zijn vader, Dr. Albert Parker, gaan hij en zijn studente Melanie op onderzoek. Maar wanneer ze toekomen is Dr. Parker verdwenen en iets heeft het gemunt op het niets vermoedende dorp.
'Jenny Marwick heeft het moeilijk om zich over het verlies van haar moeder te zetten. Het is moeilijk genoeg om te gaan met het schoolleven en contact te verliezen met haar vrienden maar nu hoort ze ook nog angstaanjagende muziek en heeft ze onrustwekkende dromen.
Wanneer ze dieper graven onthullen ze het gestoorde verleden van het carnaval en enge huisbewaarders van de carnaval’s toekomst. Met iedere stap vallen ze verder in een wereld bewoond door demonische clowns, groteske levende poppen en andere misvormde schepsels. En Gabriel leert dat de moeilijkst te trotseren demonen de zijne zijn.'
De volledige score klinkt griezelig, angstaanjagend en op momenten zelfs grappig. Het opent met de track ‘The Carnival is in Town’. Het introduceert ons met het hoofdthema, beginnend met een muziekdoos melodie in ¾ wals maat, later hernomen in een meer bombastisch arrangement met accordeon, klavecimbel, orgel en orkest.
De volgende track ‘Jenny’s Torment’ begint op dezelfde wijze met de muziekdoos maar korter, echter toch blijvend in walsvorm maar met slagwerk en groots pompend orkest, die er een soort van grote, angstaanjagende, groteske wals van maakt.
Ik zal zeker niet het volledige album bespreken,want dit zou veel te saai worden voor jullie als lezers en omdat het eeuwig zou duren, aangezien er 43 tracks zijn.
De algehele sound doet me een heel klein beetje denken aan Batman van Elfman (in de carnavaleske gedeeltes), met een echo van het Davy Jones thema van Zimmer uit Pirates of the Caribbean: Dead Men’s Chest in het hoofdthema althans. Het heeft een sterk hoofdthema, gebracht in vele verschillende variaties. Er zijn ook een heleboel andere thema’s, zoals die in track 9 ‘Tenebris Auditorum’. Het is een zeer donker klinkend recht-vooruit marsachtig thema. Ook dit thema keert meerdere malen terug in verschillende stijlen, zoals alle thema’s in deze score.
Deze score heeft potentieel. Het heeft een sterk thematische benadering, welke we niet zoveel meer horen en ik vind dit een spijtige zaak. Persoonlijk hou ik van zo’n thematische benadering en kan het niet genoeg uitroepen om de componisten aan te moedigen (en regisseurs/producenten) om meer op deze manier te werken en ik denk dat de meeste fans van filmmuziek er ook zo over denken.
Tot nu toe ben ik alleen positief geweest over deze score. Is er dan niks slechts aan? Jawel, natuurlijk. Maar ik kan er maar 2 vinden: Het is spijtig dat de componist de kans niet kreeg om een echt orkest te mogen gebruiken en dit is een beetje een gemiste kans. Zelfs met slechts enkele echte instrumenten, zoals bvb. een echte piano, echte percussie, een kleine hoeveelheid strijkers, enz.… zou het aangenamer gemaakt hebben om naar te luisteren. Feit is: het klinkt allemaal een beetje te kunstmatig en je kan het niet wegdenken. Iedere noot komt uit de synthesizers van Mr. Hess en dit is te duidelijk hoorbaar.
Tweede puntje van negativiteit is de totale lengte van het album: 79 minuten! Het is een hele taak om geboeid te blijven bij het luisteren. Misschien kon het een beetje worden ingekort en de luisterervaring zou dan bevredigender kunnen geweest zijn. Ik denk dat het 1ste minpunt er meteen ook voor zorgt dat er een 2de is. Het gebrek aan echte instrumenten maakt het aan 1 stuk beluisteren van de ganse score een hele opgave.
Niettemin, een verdienstelijke poging van de componist om de luisteraar geboeid te houden. Ik zei het eerder al, er zijn veel verschillende thema’s in verschillende variaties. Er zijn geen 2 tracks die hetzelfde klinken. Hans Michael Anselmo Hess heeft veel moeite gestoken in zijn werk om helemaal niet saai te klinken. We krijgen spanning, actie, mysterie, drama, humor, angst, liefde, enz… Genoeg om geïnteresseerd te blijven.
Ik kan enkel hopen dat we meer van hem horen in de toekomst en wie weet, met een echt symfonisch orkest in de nabije toekomst? Score: 7/10
Carnival of Sorrows
When I received an email by beginning composer Hans Michael Anselmo Hess, asking me if I was willing to write a review of his latest project Carnival of Sorrows, I felt very honoured. I was also surprised when I asked to get a signed physical copy of it, that he immediately agreed. Very generous of him.
I must admit I never heard of him, neither of his musical career so far, so I looked it up a bit. I found a rather interesting short auto-biography on Mr. Hess’s own website, which I will put here if I may.
“I became a musician because I have always loved the magical power of communication that music is capable of. But it was the communication between music and moving image that added for me a very special excitement and power.
When I first heard the soundtracks of composers such as James Horner, James Howard, David Arnold, Jerry Goldsmith, Thomas Newman, Inon Zur, Jesper Kyd, Ennio Morricone, Alan Silvestri and Hans Zimmer I knew that music composition for films, TV multiple media was the medium I wanted to use to communicate.
I love creating a music narrative that blends beautifully not only with the images, but that can also communicate something about characters, about the story, about a culture, or about the world, real or fantasised.
My latest projects include short film Once An Old Lady Sat On My Chest (2017), and feature films Carnival of Sorrows (2018) and Clownface (2018).
Apart from my activity in the industry I also work as senior lecturer in film music composition at Leeds College of Music.”
The movie itself won 2 prestigious Los Angeles Film awards in 2018 for best thriller and best score.
I’m not familiar with this movie and I have to say it’s quite difficult to write about it without having seen the images that were meant to be accompanying the music. It’s obvious we’re talking about some kind of horror thriller with probably here and there a few comedy elements. There’s a short description of the movie’s story in the cd’s booklet:
When Gabriel Cushing gets a call from an old friend of his father’s, Dr. Albert Parker, he and his student Melanie head off to investigate. But when they arrive, Dr. Parker is missing and something is preying on the unsuspecting town.
Jenny Marwick is struggling to get by after the loss of her mother. It’s hard enough coping with college and losing touch with her friends but now she’s hearing creepy Music and having unsettling dreams.
As they delve deeper they reveal the Carnival’s disturbing past and frightening portnents of its future. With each step they fall further into a World inhabited by demonic clowns, freakish living dolls and other twisted creatures. And Gabriel learns, the hardest demons to face are your own.
The whole score sounds creepy, eerie, and at times even funny. It opens with the track ‘The Carnival is in Town’. The track introduces us to the main theme, starting with a musicbox melody in ¾ waltz mode, reprised later in a more bombastic arrangement with accordion, harpsichord, organ and orchestra.
The following track ‘Jenny’s Torment’ starts the same way with that music box but a bit shorter, although staying in that waltz form but with percussions and big pounding orchestra making a kind of a big, frightening ‘grotesque’ waltz.
I’m definitely not going to describe the whole album, because this would get way to boring for you readers and because it would take forever, since there are 43 tracks.
The overall soundscape reminds me a tiny bit of Elfman’s Batman (in the carnivalesque parts), with some echoes of Zimmer’s Davy Jones theme from Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest. It has a strong main theme, brought in a lot of different variations. There are a bunch of other themes as well, like the one we can hear in track 9 ‘Tenebris Auditorum’. It’s a very obscure sounding straight forward march-like track. This theme also returns more than once and in different styles, as all themes does on this score.
This score has potential. It has a very strong thematical approach, which we don’t hear that much anymore and I think it’s a regrettable fact. Personally, I love a thematical approach and can’t shout it out enough to encourage composers (and directors/producers) to work that way and I think most film music fans feels the same way.
So far, I have been only positive about this score. Isn’t there any bad thing about it? Yes, ofcourse but only 2: I find it deplorable that the composer didn’t (or didn’t get the opportunity to) use a real orchestra and that’s a bit of a missed chance. Even with only a few real instruments, like for example a real piano, some real percussion, a small amount of real strings, etc… would have make it more enjoyable to listen to. The thing is: it sounds a bit too artificial and you can’t look away from it. Every single note comes out of the synthesizers of Mr. Hess and that’s too perceptible.
Second tiny point of negativity is the total length of this album: 79min! It’s quite a job to keep hooked while listening. Maybe it could have been shortened a tiny bit and the listening experience would have been more satisfying. I feel that the first of both negative things of this album is the reason because there is a second one. The lack of real instruments makes listening the whole score in a row very difficult.
Nevertheless, a great attempt from the composer to keep the listener interested. I said it before, there are a lot of different themes and in very different variations. There are not 2 tracks sounding the same. Hans Michael Anselmo Hess put a lot of effort in his work to sound not boring at all. We get tension, action, mystery, drama, fun, fear, love, etc… Enough to keep interested.
I can only hope we hear more of him in the future and who knows, with a real symphonic orchestra some day near?
When I received an email by beginning composer Hans Michael Anselmo Hess, asking me if I was willing to write a review of his latest project Carnival of Sorrows, I felt very honoured. I was also surprised when I asked to get a signed physical copy of it, that he immediately agreed. Very generous of him.
I must admit I never heard of him, neither of his musical career so far, so I looked it up a bit. I found a rather interesting short auto-biography on Mr. Hess’s own website, which I will put here if I may.
“I became a musician because I have always loved the magical power of communication that music is capable of. But it was the communication between music and moving image that added for me a very special excitement and power.
When I first heard the soundtracks of composers such as James Horner, James Howard, David Arnold, Jerry Goldsmith, Thomas Newman, Inon Zur, Jesper Kyd, Ennio Morricone, Alan Silvestri and Hans Zimmer I knew that music composition for films, TV multiple media was the medium I wanted to use to communicate.
I love creating a music narrative that blends beautifully not only with the images, but that can also communicate something about characters, about the story, about a culture, or about the world, real or fantasised.
My latest projects include short film Once An Old Lady Sat On My Chest (2017), and feature films Carnival of Sorrows (2018) and Clownface (2018).
Apart from my activity in the industry I also work as senior lecturer in film music composition at Leeds College of Music.”
The movie itself won 2 prestigious Los Angeles Film awards in 2018 for best thriller and best score.
I’m not familiar with this movie and I have to say it’s quite difficult to write about it without having seen the images that were meant to be accompanying the music. It’s obvious we’re talking about some kind of horror thriller with probably here and there a few comedy elements. There’s a short description of the movie’s story in the cd’s booklet:
When Gabriel Cushing gets a call from an old friend of his father’s, Dr. Albert Parker, he and his student Melanie head off to investigate. But when they arrive, Dr. Parker is missing and something is preying on the unsuspecting town.
Jenny Marwick is struggling to get by after the loss of her mother. It’s hard enough coping with college and losing touch with her friends but now she’s hearing creepy Music and having unsettling dreams.
As they delve deeper they reveal the Carnival’s disturbing past and frightening portnents of its future. With each step they fall further into a World inhabited by demonic clowns, freakish living dolls and other twisted creatures. And Gabriel learns, the hardest demons to face are your own.
The whole score sounds creepy, eerie, and at times even funny. It opens with the track ‘The Carnival is in Town’. The track introduces us to the main theme, starting with a musicbox melody in ¾ waltz mode, reprised later in a more bombastic arrangement with accordion, harpsichord, organ and orchestra.
The following track ‘Jenny’s Torment’ starts the same way with that music box but a bit shorter, although staying in that waltz form but with percussions and big pounding orchestra making a kind of a big, frightening ‘grotesque’ waltz.
I’m definitely not going to describe the whole album, because this would get way to boring for you readers and because it would take forever, since there are 43 tracks.
The overall soundscape reminds me a tiny bit of Elfman’s Batman (in the carnivalesque parts), with some echoes of Zimmer’s Davy Jones theme from Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest. It has a strong main theme, brought in a lot of different variations. There are a bunch of other themes as well, like the one we can hear in track 9 ‘Tenebris Auditorum’. It’s a very obscure sounding straight forward march-like track. This theme also returns more than once and in different styles, as all themes does on this score.
This score has potential. It has a very strong thematical approach, which we don’t hear that much anymore and I think it’s a regrettable fact. Personally, I love a thematical approach and can’t shout it out enough to encourage composers (and directors/producers) to work that way and I think most film music fans feels the same way.
So far, I have been only positive about this score. Isn’t there any bad thing about it? Yes, ofcourse but only 2: I find it deplorable that the composer didn’t (or didn’t get the opportunity to) use a real orchestra and that’s a bit of a missed chance. Even with only a few real instruments, like for example a real piano, some real percussion, a small amount of real strings, etc… would have make it more enjoyable to listen to. The thing is: it sounds a bit too artificial and you can’t look away from it. Every single note comes out of the synthesizers of Mr. Hess and that’s too perceptible.
Second tiny point of negativity is the total length of this album: 79min! It’s quite a job to keep hooked while listening. Maybe it could have been shortened a tiny bit and the listening experience would have been more satisfying. I feel that the first of both negative things of this album is the reason because there is a second one. The lack of real instruments makes listening the whole score in a row very difficult.
Nevertheless, a great attempt from the composer to keep the listener interested. I said it before, there are a lot of different themes and in very different variations. There are not 2 tracks sounding the same. Hans Michael Anselmo Hess put a lot of effort in his work to sound not boring at all. We get tension, action, mystery, drama, fun, fear, love, etc… Enough to keep interested.
I can only hope we hear more of him in the future and who knows, with a real symphonic orchestra some day near?
Carnival of Sorrows, een film uit 2018 van filmmaker/ producer Mark Adams, verteld over een Engels stadje dat gebukt gaat onder een lugubere gebeurtenis tijdens het jaarlijkse circus.
Jaren geleden waren er zeven demonische clowns, akrobaten en de 'DikkeDeur' from Hell.
Het lijkt erop dat de duivelse freaks teren op het verdriet van de inwoners van het stadje, en een zeer geroemd paragnost komt met zijn leerling om verlossing te bieden.
Carnival of Sorrows won afgelopen maand tijdens de LA Film Awards de 1ste prijs voor Best Thriller Feature, maar ook won de film de 1ste prijs voor zijn avontuurlijke filmscore, afkomstig van nieuwkomend componist Hans Michael Anselmo Hess.
Hess weet voor Carnival of Sorrows een frisse en melodieuze score neer te zetten, die me deed denken aan Richard Band's Puppet Master en Demonic Toys, maar dan met een luchtiger aanpak.
Het album opent meteen met een fraai hoofd thema en blijft daar regelmatig naar terug grijpen, zonder teveel te herhalen.
Naast de nodige jump-scares en actie segmenten, wisselt Carnival ook genoeg af met het gevoel van weemoed, verlies en uiteindelijk een vredige conclusie. ( uiteraard volgt er nog een open eind-surprise, zoals bij genre films als deze bijna verplichte kost is geworden)
Hess is goed op weg om bekend te worden, getuige zijn voorgaande werk als televisie componist voor zenders als BRAVO, History Channel, en National Geographic.
Hij is o.a. te horen in programma's als Flipping Out, American Pickers en het populaire Keeping Up With The Kardashians.
Als liefhebber van het Horror genre en diens bijbehorende scores, ga ik deze componist van nu af aan volgen.
Hans Hess' favoriete genres zijn ook Horror en Sci-Fi en getuige zijn voorgaande en komende werk, zal hij vast en zeker zijn stempel gaan drukken op dit interessante film genre.
Kort samen gevat: Carnival of Sorrows is een goede toegankelijke score met, hoe kan het ook anders, een circus/ carnavalesque leidraad, die een melancholische en duistere ondertoon heeft.
Jaren geleden waren er zeven demonische clowns, akrobaten en de 'DikkeDeur' from Hell.
Het lijkt erop dat de duivelse freaks teren op het verdriet van de inwoners van het stadje, en een zeer geroemd paragnost komt met zijn leerling om verlossing te bieden.
Carnival of Sorrows won afgelopen maand tijdens de LA Film Awards de 1ste prijs voor Best Thriller Feature, maar ook won de film de 1ste prijs voor zijn avontuurlijke filmscore, afkomstig van nieuwkomend componist Hans Michael Anselmo Hess.
Hess weet voor Carnival of Sorrows een frisse en melodieuze score neer te zetten, die me deed denken aan Richard Band's Puppet Master en Demonic Toys, maar dan met een luchtiger aanpak.
Het album opent meteen met een fraai hoofd thema en blijft daar regelmatig naar terug grijpen, zonder teveel te herhalen.
Naast de nodige jump-scares en actie segmenten, wisselt Carnival ook genoeg af met het gevoel van weemoed, verlies en uiteindelijk een vredige conclusie. ( uiteraard volgt er nog een open eind-surprise, zoals bij genre films als deze bijna verplichte kost is geworden)
Hess is goed op weg om bekend te worden, getuige zijn voorgaande werk als televisie componist voor zenders als BRAVO, History Channel, en National Geographic.
Hij is o.a. te horen in programma's als Flipping Out, American Pickers en het populaire Keeping Up With The Kardashians.
Als liefhebber van het Horror genre en diens bijbehorende scores, ga ik deze componist van nu af aan volgen.
Hans Hess' favoriete genres zijn ook Horror en Sci-Fi en getuige zijn voorgaande en komende werk, zal hij vast en zeker zijn stempel gaan drukken op dit interessante film genre.
Kort samen gevat: Carnival of Sorrows is een goede toegankelijke score met, hoe kan het ook anders, een circus/ carnavalesque leidraad, die een melancholische en duistere ondertoon heeft.