The Spy Who Loved Me


Movie | Release date: 02/25/2003 | Film release: 1977 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Nobody Does It BetterCarly Simon3:32
2.Bond 77 (James Bond Theme)4:22
3.Ride to Atlantis3:30
4.Mojave Club2:15
5.Nobody Does It Better (Instrumental)4:47
6.Anya3:22
7.The Tanker4:26
8.The Pyramids1:37
9.Eastern Lights3:27
10.Conclusion1:34
11.End Titles - Nobody Does It BetterCarly Simon3:25
 36:16
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Spy Who Loved Me - 08/10 - Review of Michiel Vaernewijck, submitted at (Dutch)
Na het teleurstellende succes van The Man With The Golden Gun stuurden ze regisseur Guy Hamilton de laan uit. In plaats van Hamilton huurden ze ex-Bondregisseur Lewis Gilbert in. Hij had 10 jaar eerder de Bondfilm You Only Live Twice geregisseerd. Niet alleen een nieuwe regisseur, ook muzieklegende John Barry verliet voor even (de film erop was hij al weer terug) zijn recording studio om meer tijd te maken voor een ander project. In zijn plaats werd composer Marvin Hamlisch binnengeroepen. En weer bewees EoN Productions dat ze een neus voor talent hadden.

The Man With The Golden Gun, gezongen door Lulu, is veruit de slechtste James Bond titelsong ooit gemaakt. Met The Spy Who Loved Me kregen ze het tegenovergestelde. Marvin Hamlisch liet de titel van de film vallen en negeerde daarbij de aloude traditie van de Bondfilms. Alleen OHMSS had zich hier gewaagd! Zouden de mensen van 1977 deze verandering wel aankunnen? Simpelweg..ja. Nobody Does It Better was een wereldwijde hit en wordt door velen (samen met Louis Armstrong's song voor OHMSS) de beste Bondsong genoemd. En terecht. De prachtige stem van Carly Simon samen met het orkest van Marvin Hamlisch blijken een magische combinatie.

We blijven op het goede pad met Bond 77, een variatie op het aloude James Bond Theme. Het klinkt allemaal typisch jaren '70 (hoe kan het ook anders) met een Bee Gee-tintje. Marvin Hamlisch was gek op de Bee Gees en daarom stak hij een soort van Bee Gee ritme erin. Bee Gee of niet, ik vind het een heerlijk nummer. Het klinkt echt Bondian (zo zeggen ze het toch in UK. Hoe moet dat bij ons? Bondisch? Bondiaans?) en heeft halverwege een gitaarsolo zoals Vic Flick hem zou doen. Deze track wordt afgespeeld tijdens de adembenemende ski-achtervolging in de pre-title sequence van de film. Ride To Atlantis is dan weer een lichte verademing na de vorige actietrack en wordt diverse keren in de film gespeeld.

Mojave Club wordt gespeeld in een bar in Egypte. Het is erg eentonig en je moet er van houden en zoals je al kunt raden zit ik tussen de twee. Het is wel leuk om naar te luisteren maar na een minuut ben je het echt beu. Dan is Nobody Does It Better (Instrumental)veruit de mooiste track op de CD. De rustige pianoklanken, het Nobody Does It Better thema en wat later ook de elektrische klanken erbij geven het een magische tint. Het is ook een zeer mooie scène in de film, zittend in een feloek (zeilboot) kijkend naar een oranje zonsondergang. Echt een track om bij weg te dromen. Anya is nog zo een track. In feite heb ik deze melodie nooit in de film gehoord en ik vraag me af of deze er wel in voorkomt. Ik hoorde hem in ieder geval voor het eerst op de CD. Weer een rustgevende track. Soms doet het denken aan de score van John Barry's King Kong uit 1976. Het ene jammere eraan dat er niets vernieuwends aan zit. Hetzelfde melodietje wordt steeds weer herhaald zodat het uiteindelijk eentoning en vervelend wordt.

The Tanker schudt ons abrupt wakker uit onze rustieke omgeving met dreigende synthesizers en zware, bombastische slaginstrumenten. De dreigende toon verandert op een bepaald moment in een soort muziekdoosmelodietje die we in de film niet horen. Dit is de meest bombastische en indrukwekkendste track van de hele soundtrack, die langzaam maar zeker zich verderzet naar een climax. The Pyramids heeft een mysterieuze sfeer rond zich en is de eerste mindere track op de CD. Er is niets bijzonders aan en vooral niets vernieuwend. Eastern Lights begint goed maar ondergaat dan een verderzetting van Mojave Club (meer dan drie minuten!) tot aan het einde van de track. Conclusion is de voorlaatste track op de CD en begint uitstekend met dreigende tonen en wat later een soort van koor en heldere klanken. In de film bevinden we ons bij de Son et Lumière in Giza. Naarmate de muziek naar een hoogtepunt vertrekt schopt Bond zijn belagers neer. Wanneer de laatste toon het einde van de track aankondigt is dat hetzelfde in de film. Iedereen applaudisseert voor de show en Bond steekt nonchalant zijn das goed en zegt tegen zijn belagers: 'Hope you enjoyed the show. Good night.'

Nobody Does It Better - End Titles begint met zachte strijkers die het Nobody Does It Better thema spelen, later ook begeleid door de piano. Dan gaat het plotseling over naar de versie van Track 1 en kun je evengoed opnieuw beginnen.

Duidelijk één van de betere scores voor een Bondfilm, grotendeels dank zij Marvin Hamlisch. Er zitten enkele scharminkels tussen, maar Nobody Does It Better, Anya, The Tanker en Bond 77 maken dat ruimschoots goed! Kans op een Golden Globe of Oscar maakt de score niet, hoewel deze wel daarvoor is genomineerd. Hoe dan ook, een zeer aangename soundtrack die zeker zijn geld en het aanschaffen waard is.

Copyright© Michiel Vaernewijck - Redacteur James Bond Nederland
The Spy Who Loved Me - 04/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
The Bond films have never been about high art, indeed they are about as implausible and dopey as action movies get, but the talent behind making them has always been of a fairly high calibre, extending of course to the music. Unfortunately, The Spy Who Loved Me is a fairly weak film, at the stage when they were swerving dangerously towards self parody. Only once previously had Barry not been on board and that resulted in a pretty feeble effort from George Martin. Unfortunately, this second occasion of Barry's absence is just as keenly felt when Marvin Hamlisch was employed to provide the score.
Hamlisch is better known as a song writer and that is pretty obvious once the title song has finished. In fact, Nobody Does It Better is one of my favourite Bond songs, although the score is one of my least favourite (just pipped by the truly dire Goldeneye). The song isn't in the traditional Barry style - there are no surging brass licks and the singing is somewhat less diva-ish than Shirley Bassey - but as a vanity boost to the already ego fueled Mr Bond, is marvellous and instantly memorable. I'm always amused that Carly Simon sang this and yet is most famous for You're So Vain, clearly at odds with the sentiment of Nobody Does it Better. After such a memorable song, the score is depressingly forgettable.

1977 (the year of my birth in case you're curious) was the year of disco and so Bond 77 provides us with a somewhat ill advised 'update' to the Bond theme for the days of disco. Some curious reverb effects are also employed on the brass which don't improve the already flaccid recording. Ride to Atlantis isn't actually too bad, although it is fairly simplistic and aimless, but doesn't seem that bad when listening. Mojave Club is naff source music, but the quiet instrumental of Nobody Does It Better is passable, although the electric guitar and sax solos make it feel more dated than the vocal version. Hamlisch does manage a couple of reasonable action cues, indeed The Tanker is quite exciting and does have a pleasing Barry edge to it, even if it is almost laughably melodramatic. Perhaps the most surprising cue is the Conclusion which bursts into an almost epic choral passage, evidently attempting to elevate Bond to Biblical proportions. Strange, but briefly thrilling.

Not an unmitigated disaster, but still fairly disappointing, particularly after the quality of the song. Admittedly, the brief running time must surely omit some cues that may lend the score more coherence, but as it stands, the album is an almost unconnected series of musical episodes. Neither the Bond theme nor the title theme appear outside of their designated cues and most of the other ideas are fairly vague melodically, neither making a big impression on their own or developing into anything that can stick in the mind. Now the inevitable punch line. When it comes to Bond scores, Nobody Does It Better than John Barry. Sad but true.
The Spy Who Loved Me - 07/10 - Review of Wilco de Jong, submitted at (Dutch)
Voor The Spy Who Loved Me koos regisseur Lewis Gilbert (in eerste instantie of uiteindelijk?) voor componist Marvin Hamlisch. En, tsja, het resultaat is origineel...

De Bond-song "Nobody Does It Better" is een heerlijk sleezy nummer gezongen door Carly Simon. Geen dreigend koperwerk dat een voorbode geeft voor alle Bond-avonturen, maar een echt periodestuk. Zo zijn er wel meer periodestukken op deze cd, zoals "Mojave Club" en "Eastern Lights:" twee boogie/ disco/ eastern-samenklonteringen. Stiekem wel vermakelijk.

Enfin..., "Bond 77" is SUBLIEM! Een voortrollende discoversie van het James Bond-thema, speciaal voor de actie uit deze film. Wellicht frons je de wenkbrauwen bij zo'n omschrijving, maar 't is perfect! Hierop volgt "Ride to Atlantis," zo'n weeïg zoet en "idyllisch" nummer (uiteraard met een softe beat) dat ik altijd in de lach schiet als het begint.

"The Pyramids" is maar een kort en geheimzinnig stukje muziek, dat overgaat in "Eastern Lights." "Conclusion" is zwaar bombastisch, met koor, en valt op in deze Boogie Bond-score. Ik kan het ook niet zo goed plaatsen zonder de film. "Anya" is een rustig en fraai stuk muziek, voor dwarsfluit en harp. Veel zwoeler is de instrumentale versie van "Nobody Does It Better."

Maar... we zijn "The Tanker" vergeten! Slechterik Stromberg heeft een kolossaal gevaarte ronddobberen, waarmee hij duikboten in beslag neemt en de muziek zal dit eens even laten weten! Een ijzersterk stuk muziek, dat in het rijtje thuishoort van "Capsule in Space" en "Flight into Space!" Echt kippenvelwerk!

Samengevat: deze score is gedateerd, maar daarom juist wel heel tof. "Nobody Does It Better," "Bond 77" en "The Tanker" maken de aankoop dubbel en dwars waard! Marvin, super!
The Spy Who Loved Me - 10/10 - Review of Cedric Stalpers, submitted at (Dutch)
Nadat de James Bond film The Man with the Golden Gun minder succesvol bleek in de bioscopen dan de 007-producten verwacht hadden, werden kosten noch moeite gespaard om van The Spy Who Loved Me een succes te maken. Ook op muzikaal gebied. Marvin Hamlish' filmmuziek voor The Spy Who Loved Me is de eerste Bond-muziek die genomineerd werd voor twee oscars: beste muziek en beste titelsong (Carly Simons evergreen Nobody Does It Better).

De cd doet grotendeels, maar niet volledig recht aan Hamlish werk voor de film. Het actierijke 'Bond 77', romantische 'Nobody Does It Better' en de onderwatermelodie 'Ride to Atlantis' zijn (bijna) volledig opgenomen op de cd. Daarentegen ontbreekt ook veel muziek uit de film, zoals Bonds aankomst in Cairo, de sinistere melodie te horen wanneer Bond en Anya door de ruines achter Jaws aangaan, en enkele pakkende arrangementen van het befaamde James Bond theme die tijdens de slotgevechten te horen zijn.

Al met een een interessante en fraaie cd, die helaas geen volledige weergave van Hamlish inspanningen biedt. Een expanded edition voor The Spy Who Loved Me zou op zijn plaats zijn geweest.
Golden Globes: Best Original Score (Nominee)
Oscars: Best Original Score (Nominee)
The music of this soundtrack was used in:

A View to a Kill (Trailer)

Other releases of The Spy Who Loved Me (1977):

Spy Who Loved Me, The (1977)
Spy Who Loved Me, The (1991)
Spia Che Mi Amava, La (1977)
Spy Who Loved Me, The (1999)
Espia Que Me Amo, La (1977)
Spy Who Loved Me, The (2015)

Soundtracks from the collection: James Bond

James Bond 007 (1988)
Essential James Bond, The (1997)
Moonraker (1988)
Live and Let Die (1973)
On Her Majesty's Secret Service (1988)
Casino Royale (2011)
Licence to Kill (1989)
Casino Royale (2006)
Spy Who Loved Me, The (1991)
John Barry Plays 007 (1965)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More