Metroland
Music and Songs from the Film


Warner Bros. Records (0093624700623)
Movie | Released: 1998 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Metroland Theme (Instrumental Version)Mark Knopfler2:32
2.AnnickMark Knopfler3:08
3.Tous Les Garcons Et Les FillesFrancoise Hardy3:14
4.BratsMark Knopfler2:45
5.Blues ClairDjango Reinhardt3:07
6.Down DayMark Knopfler1:58
7.A Walk In ParisMark Knopfler1:42
8.She's GoneMark Knopfler1:35
9.Minor SwingDjango Reinhardt & The Quintette Du Hot Club De France3:21
10.PeachesThe Stranglers4:11
11.Sultans Of SwingDire Straits5:52
12.So You Win AgainHot Chocolate4:29
13.AlisonElvis Costello3:29
14.MetrolandMark Knopfler4:42
 46:04
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Metroland - 07/10 - Review of Kristof Janssens, submitted at (Dutch)
Oorstrelende en met gevoel gebrachte gitaarsolo's. Dat is waar Mark Knopfler doorgaans voor staat. De frontman van Dire Straits startte zijn carrière dan wel pas in 1996 met zijn soloalbum Golden Heart, de gitarist bewandelde ook al eerder andere paden. Tussen de release van 'Love Over Gold' en 'Brothers in Arms' verschenen zijn film scores voor Local Hero (1983) en Cal (1984). Na de release van 'Brothers in Arms' componeerde Knopfler nog de muziek voor The Princess Bride (1987) en Last Exit to Brooklyn (1989), om vervolgens terug de studio in te duiken met Dire Straits en 'On Every Street' in te blikken, het laatste album dat onder de naam Dire Straits verscheen.

Vanaf 1996 richtte de 'voice and guitar of Dire Straits' zich volledig op soloalbums en componeerde hij tevens filmmuziek voor Wag The Dog (1998) en amper een jaar later voor het komisch drama Metroland van de Britse regisseur Philippe Saville.

Terwijl voor Wag The Dog ervoor geopteerd werd om Knopflers' muziek afzonderlijk uit te brengen onder de noemer 'soundtrack', kan gesteld worden dat Metroland een echte soundtrack heeft meegekregen met muziek van verschillende artiesten. Naast de zeven composities van Knopfler biedt deze soundtrack ook enkele jazzklassiekers ('Minor Swing' uit 1937 en 'Blues Clair' uit 1943) van de Belgische Fransman Django Reinhardt, één van de gitaristen die Knopfler heeft aangehaald als een invloed op zijn gitaarspel. De rest van de soundtrack bestaat uit een megahit van Françoise Hardy, een hit van The Stranglers en muziek van Hot Chocolate, Elvis Costello en Dire Straits.

Van de zeven nummers van Knopfler zijn er zes instrumentaal. De soundtrack vangt aan met de instrumentale versie van het hoofdthema: een gitaarlied met keyboards en saxofoon. Het volgende nummer, 'Annick', kan gecategoriseerd worden als moderne jazz. Het betreft een vrolijk thema met piano en gitaar als belangrijkste instrumenten. 'Brats' is nog opgewekter en ook hier is de saxofoon weer van de partij. Een deel van het nummer doet even denken aan Joe Le Taxi van Vanessa Paradis.

De drie andere instrumentale nummers van Knopfler zijn helaas erg kort. Met 'A Walk in Paris' brengt de componist jazzmuziek zoals we dit van hem nooit eerder te horen kregen. Mark Knopflers' muziek voor Metroland laat wel een minder goede indruk dan zijn score voor Wag The Dog. De gezongen versie van het hoofdthema is wel een mooie afsluiter van deze soundtrack. Dat Knopfler in eerste instantie een gitarist is, wordt tijdens dit nummer nog eens in de verf gezet.

Al bij al biedt deze soundtrack toegankelijke muziek die vooral meer jazzgericht is. Vooral de fans van Mark Knopfler en jazz komen met deze muziek aan hun gade. Voor een doorwinterde filmmuziekliefhebber heeft deze soundtrack echter net iets te weinig te bieden.

Metroland - 06/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Chris is een getrouwde man, die vroeger graag met z'n vriend Toni de bloemetjes buiten zette, vooral toen ze in Parijs waren. Nu hij is gesettled en een rustig leven leidt komt Toni, na tien jaren, ineens weer op de proppen. En hij begint te porren in het leventje van Chris. Hadden ze het vroeger niet veel beter? Beleefden ze toen niet van alles? Is het nu niet enorm saai? Allemaal vragen waar Chris zo geen antwoord op heeft. Hij wordt gedwongen om een keuze te maken...

Mark Knopfler maakte de score voor deze film. Maar op de soundtrack is slechts de helft van de tracks van Knopfler. Dat is op andere scores van zijn hand wel anders. De score tracks van Knopfler hebben een erg wisselende kleur. Zo is de titeltrack een mooie stevige track, die aan het slot van het album terugkomt met zang van Knopfler zelf, wat erg fraai uitpakt en dit zijn dan ook beide de mooiste tracks van de soundtrack. De melodie van die tracks is fraai en melodieus, vlot en fraai gezongen.
De andere tracks van Knopfler halen dat niveau bij lange na niet. De meeste tracks van Knopfler hebben een behoorlijke jazzy inslag. De ene track is wat rustiger, zoals Annick, die wel iets van een latin-lounge-achtige sfeer heeft. Andere zijn wat ruiger, zoals Brats, die een rock-achtige sfeer heeft, maar allemaal hebben ze die jazzy inslag, die mij niet bekoren kan. She's Gone heeft daar dan nog de minste last van en ligt wat dichter tegen de balladsfeer van Knopfler aan, waar hij bekend van is.

De helft van de soundtrack bestaat uit songs. Django Reinhardt is echte jazz, met viool en gitaar, waarvan Minor Swing zeker wel aardig is. De bekende song van Françoise Hardy zeurt een beetje, is ook best te pruimen, maar ook niet meer dan dat. Peaches van The Stranglers beschouw ik als de meest irritante track van het album, die op een wild deuntje bijna rappend een tekst afdraait. Niet fraai.
Dan zijn de beide oude hits Sultans of Swing van, jawel, de Dire Straits met Mark Knopfler en So You Win Again van Hot Chocolate twee gouwe ouwe die mij nog prima bevallen. Alison van Costello is weer een song met een wat jazzy tint, die mij niet ligt.

Kortom, Metroland bevat een beperkt aantal fraaie tracks van Mark Knopfler en een paar aardige songs, maar alles bij elkaar komt het over als een beetje bij elkaar gezocht, al zal het in het tijdsbeeld van de film prima passen. Maar ik heb de film niet gezien en beoordeel de soundtrack als luisteraar. En dan valt het niet mee.
De sfeer is overwegend te jazzy, een stijl die mij niet ligt. De eerste en laatste track zijn erg fraai, voor de overige tracks raad ik aan om het album te laten liggen, tenzij je een jazzliefhebber bent.


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More