Stargate


Milan Records (0731383569722)
Milan Records (0743212490121)
Milan Records (3259119796428)
Milan Records (5050466307927)
Movie | Released: 1994 | Film release: 1994 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Stargate Overture3:01
2.Giza, 19282:10
3.Unstable2:07
4.The Coverstones0:58
5.Orion1:29
6.The Stargate Opens3:58
7.You're on the Team1:55
8.Entering the Stargate2:57
9.The Other Side1:44
10.Mastadge Drag0:56
11.The Mining Pit1:34
12.King of the Slaves1:15
13.Caravan to Nagada2:16
14.Daniel and Shauri1:53
15.Symbol Discovery1:15
16.Sarcophagus Opens0:55
17.Daniel's Mastadge0:49
18.Leaving Nagada4:09
19.Ra - The Sun God3:22
20.The Destruction of Nagada2:08
21.Myth, Faith, Belief2:18
22.Procession1:43
23.Slave Rebellion1:00
24.The Seventh Symbol0:57
25.Quartz Shipment1:27
26.Battle at the Pyramid5:02
27.We Don't Want to Die1:57
28.The Surrender1:44
29.Kasuf Returns3:06
30.Going home3:09
 63:13
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Stargate - 09/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
1928 - Gizeh, Egypte. Wanneer tijdens een archeologische opgraving een opmerkelijk, futuristische vondst wordt gedaan, is de Amerikaanse overheid er als de kippen bij om de vreemde, cirkelvormige schijf op de eisen. Vele decennia later kraakt de wetenschapper en taalkundige Daniel Jackson de codering en blijkt het object een poort te zijn naar een ander universum. Een expeditie onder leiding van kolonel Jack O’Neill begeeft zich door de poort en komt terecht op een woestijnachtige planeet waar de lokale bevolking onderdrukt wordt door een menselijk ras dat zich voordoet als Egyptische goden met aan het hoofd de oppergod Ra. Al vlug liggen beide partijen met elkaar in de clinch wat een opstand tegen de usurpator teweeg brengt. Voor het avontuurlijke epos werd de toen jonge en onervaren componist David Arnold ingehuurd. Het resultaat is een symfonische, veelal pompeuze score die terecht mag worden gerekend als Arnolds beste soundtrack.

De Sinfonia of London en The Chameleon Arts Chorus met aan het dirigeerstokje Nicholas Dodd, vast orkestrator van ondermeer Mychael Danna, scheppen een dreigende maar innemende sfeer. In de “Overture” presenteert Arnold zijn thematiek. Hoewel de muziek onheilspellend begint, overwint al vlug het majestueuze hoofdthema. Opzwepende strijkers en een volle koperpartij nemen je volledig in en doen denken aan de grote avonturenfilms uit de jaren ‘50 en ‘60. Het tweede deel van de track is opgebouwd rond de melodie voor de godheid Ra. Gescandeerde koorpartijen en een chaotische muzikale structuur triomfeert hierbij over het melodieuze hoofdthema. Een lichtere, iets speelsere variant is terug te vinden in “Giza, 1928”. Natacha Atlas’ stem klinkt heerlijk exotisch en doet onwillekeurig denken aan haar medewerking met Harry Gregson-Williams voor “Kingdom of Heaven” vele jaren later. Een ingetogen, versie van het hoofdthema sluit deze track op feestelijke af met een mooie trompetsolo. Na dit sterke begin is het nog even wachten op zoveel grootsheid tot de laatste handvol cues.

Het zachtere “Unstable” is eenvoudige underscore die niet echt oninteressant klinkt. Arnold blijft de kaart trekken voor de melodieuze muziek waardoor de score ongekend lyrisch voortkabbelt, zelfs in haar meest mondaine scènes. Motiefjes van de verscheidene thema’s worden doorheen de score heen met mondjesmaat gebruikt. Solo’s voor houtblazers of koperblazers zorgen voor warme accenten en representeren de menselijke aanwezigheid op de afgelegen planeet. In “Orion” klinkt duidelijk de dualiteit tussen de zachte Daniel, voorgesteld door strijkers en houtblazers en het militaire karakter van de missie die de US overheid plant. Een zware percussielijn en schetterend koper bieden hevig weerwerk. John Williams’ composities voor ondermeer Star wars zijn nooit ver weg! Wanneer de “Stargate” opent, krijgt de verwondering vrijspel. Een verwondering die al vlug een exotische toets meekrijgt wanneer de manschappen voet aan wal zetten op de slavenkolonie. “King of Slaves” en “Caravan to Nagada” hebben Oosterse accenten meegekregen. Ook de lokale fauna en flora wordt door Arnold belicht in het leuke en speelse “Mastadge Drag”. Een zacht en frivool thema wordt voorgesteld in “Daniel and Shauri”. Arnolds liefdesthema is een afgeleide van zijn hoofdthema en kent een korte uitstap naar een vioolsolo. Ook “Symbol Discovery” gaat op dat elan verder.

Vanaf “Sarcophagus Opens” begint de donkere kant van de score zich te ontplooien. Met stereotiep geweld en overdadig gebruik van orkest, brengt Arnold er de spanning in. Een komische cue als “Daniel’s Mastadge” breekt even de sfeer, maar het grootse “Leaving Nagada” belooft weinigs positiefs. Een mooie solo voor etnische fluiten is knap geïntegreerd! Het Ra-thema wordt hierna vooral uitgewerkt wanneer de strijd tussen de semigoden en de slaven van start gaat. De nadruk ligt op de basregionen van het orkest. Dreunend en pulserend stuwt Arnold de muziek verder. Jammer genoeg laat Arnold maar al te vaak een muur van geluid op zijn luisteraars los. Veel thematische samenhang is er niet terug te vinden. Ook het dreigende koor wordt eventjes achterwege gelaten, wat best jammer is. De score verzandt in pure, orkestrale anarchie zonder echt veel meerwaarde. Gelukkig maakt de apotheose van de film veel goed. Vanaf “Battle at the Pyramid” komt er weer wat meer thematiek in de muziek te zitten. Met “Kasuf Returns” krijg je als het ware een compilatie suite van de hele score, maar nu in een sterk militair kleedje. Let ook op het apocalyptische arrangement van het Ra-Thema – nu met volwaardige chorus – die agressief en met de nodige stijl de onderdrukker Ra ten aarde laat storten. Heel impressionant! Met “Going Home” sluit de soundtrack op glorieuze wijze af, zoals we wel gewoon zijn van menig avonturenfilm in de stijl van Alan Silvestri of Jerry Goldsmith. Een laatste, pompeuze uitvoering van het hoofdthema is dan ook een waardige afsluiter.

Stargate” is één van Arnolds beste scores, vol jeugdige overmoed en overdadige, soms wat stroeve arrangementen. De thematiek is bloedmooi, maar jammer genoeg verliest Arnold zijn gematigdheid bij de spannende actiemomenten, waardoor de muziek soms verzandt in een opeenstapeling van melodielijnen die als een kakofonie klinken. Hoe dan ook blijft “Stargate” één van mijn favoriete avonturenscores van de laatste 20 jaar. Het Ra-thema en het hoofdthema zijn twee blijvers die je direct zal na neuriën. Deze soundtrack is erg geslaagd en zal niet teleurstellen; een eigen compilatie zal zeker garant staan voor veel luisterplezier. In 2006 bracht Milan een deluxe editie uit met extra cues, maar deze dragen weinig bij tot het geheel en is er enkel voor de fans of collectors. Hoe dan ook is deze “Stargate” zeker het beluisteren waard!
Stargate - 09/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Few films composers have made as big a splash with their first mainstream film score as David Arnold did with Stargate, Dean Devlin and Roland Emmerich's big budget, old fashioned sci-fi epic, with an Egyptian twist. It seems remarkably prescient of Devlin and Emmerich to pick Arnold whose only previous film composing credit was The Young Americans, which required a very contemporary score and certainly nothing that suggested he could pull such a rich orchestral epic out of his hat. The cynical (and perhaps realistic) might note the involvement of Nicholas Dodd in almost all of Arnold's scores and that scores by other composers for which Dodd has orchestrated do seem to have a lot of what we associate with the Arnold sound, but that's certainly not to play down the numerous fine (if admittedly often rather bombastic) scores that Arnold has composed in his career.
You know that someone is thinking old fashioned when a film has an Overture and not just opening credits music; true, it's not an overture in the traditional sense music for before the curtain goes up on the titles, but it's certainly nice to have a few minutes of music over the credits to set the mood and draw the audience into the movie. Arnold certainly hits the ground running, introducing his richly harmonised main theme that uses all those juicy seventh chords that contemporary composers often shy away from (see John Ottman's anemic re-harmonisation of Williams' seventh laden Love Theme from Superman). Yes, it sounds old fashioned, but it's also memorable and full of character. It also has the distinction of drawing inspiration from before John Williams and, while some would probably gawp at the suggestion, there is more than a little of Dr Rozsa here and throughout.

Arnold gets considerable mileage out of his main theme, reworking it endlessly, from surprisingly sprightly in the oddly titled Mastadge Drag to a minor key militaristic variant for Kurt Russell's marines. Indeed, so different is it here that you'd be forgiven for thinking it was an entirely different melody. Different parts of the main theme leave room aplenty for ways to use it, some of the most fetching being the more reflective descending string figure which injects some striking moments of elegance. Conversely, when applied to Ra, it's intimidating; impressive to have a villain melody led by the strings and not the percussion or brass. The pleasing, but effectively low key love theme - most notably in Daniel and Shauri, and later in the tender The Kiss - does much to counter the argument that Stargate is unnecessarily bombastic. Sure, Arnold wears his heart on his sleeve, but give me that any day over wet, vague and non-specific orchestral scores; sometimes films and film music are about spectacle and here both deliver in spades. The Ten Commandments for the sci-fi generation.

There are other highlights aplenty; the longer tracks are uniformly terrific, notably The Stargate Opens which brilliantly moves from splendour to terror to action, but closing with a truly gorgeous choral motif that is only disappointing due to its brevity. There is, of course, action, although perhaps less than one might expect, but Battle at the Pyramid delivers the kind of thrills that Arnold fans love (all without a percussion loop in sight). Arnold even leaves room to conclude his score properly in Going Home, which is considerably more subtle and dignified than one might imagine. Varese's Deluxe Edition adds seven tracks and a few seconds onto other tracks here and there. Being from 1994 there is little room for sonic improvement, although some may welcome the occasional extra detail in the re-mix, it almost detracts from some of the score's broad sweep. The additional eight minutes probably aren't worth it for anyone who has the original release, but Varese's is the obvious first choice. For old fashioned, epic, memorable, tuneful schmaltz with a modern, sci-fi twist and nary a dull moment, you can't go far wrong. Cracking stuff.
Stargate - 08/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Roland Emmerich staat bekend om z'n grootschalige producties, met vaak een combinatie van avonturen op aarde in relatie tot andere werelden en/of de toekomst. Denk aan Independance Day, 10.000 BC, of 2012. Zo ook in Stargate, een van z'n oudere films. Maar zeker niet de minste.
Via een poort naar een ander universum reist een team Amerikanen naar een planeet, waar ook mensen blijken te wonen. Het team maakt contact, maar de mensen in die oude beschaving daar blijken te worden onderdrukt door een tiran. En alles blijkt met die sterrenpoort te maken te hebben...

David Arnold maakte voor Stargate een van z'n eerste en gelijk een van z'n mooiste scores. Voor de film componeerde Arnold een echte avonturenscore, die niet onderdoet voor de beste op dat gebied. De orkestraties zijn van Nicholas Dodd en dat heeft zeker bijgedragen tot de grootsheid van de score.
Arnold heeft de score opgebouwd op basis van drie thema's, namelijk het mooie en rustige liefdesthema, het snelle en gedreven avonturenthema en het donkere en dreigende spanningsthema. In sommige tracks zitten meer thema's verweven, wat hier vaak goed uitpakt.
De tracks met het romantische thema en het avonturenthema zijn de mooiste, waarbij het avonturenthema een prachtige kleuring heeft die moed en heldhaftigheid weerspiegelen via stevige blazers en grootse orkestrale muziek. De melodieën hiervan liggen dan ook bijzonder prettig in het gehoor en gelukkig is verreweg het grootste deel van de score op deze thema's gebaseerd.
Er is echter ook een donkere kant aan het verhaal in de film en dus ook in de score. Arnold heeft dat verklankt met onheilspellende muziek, die vaak erg onrustig en niet erg melodieus is. Ook dissonanten en atonalen worden hierbij niet geschuwd. De muzikale tegenstelling binnen de score en soms ook binnen dezelfde track, zijn daardoor nogal fors. Deze muziek op basis van het spanningsthema of Ra-thema is aanzienlijk minder prettig te beluisteren dan de andere tracks, maar geven wel een goed beeld van het verhaal door de muziek. Vanaf de track 'The Eye of Ra' neemt de donkere kleuring van de score aanzienlijk toe, waarbij zelfs de koorklanken een soort boosheid door laten klinken in hun chants.
Ook in de andere tracks speelt koormuziek een grote rol, maar dan is het vooral stoer en groots en klinkt het samen met het grote orkest indrukwekkend.

Kortom, David Arnold heeft, samen met Nicholas Dodd, een geweldige score neergepend. Vol met avontuur en rustpunten en spanning. De grootse orkestraties op de mooie thema's zijn prachtig en vaak zelfs indrukwekkend en meeslepend. De echte onheilspellende muziek kan ik helaas niet zo waarderen. Het past perfect in het verhaal, maar het ligt gewoon minder prettig in het gehoor. Toch kom ik nog op een waardering die er zijn mag, namelijk 83 uit 100.
Stargate - 10/10 - Review of Grégory Ramat, submitted at (French)
C'est grâce à ce film que le compositeur David Arnold s'est fait un nom dans le domaine de la musique de film. La réussite du long métrage lui doit d'ailleurs beaucoup. Le Stargate Overture est un parfait résumé musical du film. On passe du mystère au merveilleux, puis progressivement l'ambiance se noircit et les choeurs viennent rappeler la menace surnaturelle et la mort qui plane au-dessus des personnages. Les mélodies exotiques, 'arabisantes', soulignent régulièrement le lieu de découverte de la porte des étoiles et dépeignent par là même la nature des lieux (désert/village indigène/pyramide) qui va servir de décor au film. Quelques thèmes se détachent comme The Stargate Opens qui nous fait vivre le passage de la réalité à un nouveau monde inconnu avec le sentiment de partir vers un hypothétique éden. Mastadge Drag qui, bien que bref, constitue un morceau de choix grâce à son rythme et son énergie. Battle At The Pyramid est, à l'image de son équivalent visuel, une oeuvre musclée riche en rebondissements. Quant au thème Kasuf Returns, sa vivacité est telle qu'il a été repris dans plusieurs bandes annonces. Going Home nous ramène vers plus de douceur et de sérénité. C'est le thème de la paix, de la célébration et du départ aussi.
En tout cas un départ sans faute pour David Arnold.
Stargate - 08/10 - Review of Wilco de Jong, submitted at (Dutch)
Stargate is David Arnolds tweede symfonische score. The Young Americans was zijn orkestrale debuut, zoals recensent Joep De Bruijn al aanhaalde.

Deze dertig tracks zijn het keiharde bewijs dat Arnold een ster is in het romantisch scoren!
Moeiteloos worden een groots en warm hoofdthema, een snel en opzwepend avontuurthema en een griezelig vervaarlijk Ra thema met elkaar en met uitstekende underscore verweven.
Opvallend is Arnolds oog voor muzikaal detail en zijn gevarieerde verschijningsvormen van de hoofdthema's: met deze score trad David Arnold duidelijk in de voetsporen van John Williams. (Dit staat ook in het boekje van de cd.)

De track Mastadge Drag (met het opzwepende avontuurthema) is sinds het uitkomen van deze soundtrack talloze malen gebruikt in trailers van andere avonturenfilms. (Onder andere voor Lost in Space...)

Schenk ook aandacht aan het nummer Kasuf Returns. Hierin wordt Ra's Theme prachtig uitgewerkt met een voltallig koor tot een zinderende climax. Volumeknop voluit open, is hierbij het devies!

Heeft David Arnold zichzelf hierna eigenlijk nog geëvenaard?
The music of this soundtrack was used in:

Waterworld (Trailer)
Lost in Space (Trailer)
The Polar Express (Trailer)
Sky Captain and the World of Tomorrow (Trailer)
Drag Me to Hell (Trailer)

This soundtrack trailer contains music of:

Original Trailer Music, ParodiFair (Trailer)
Bram Stoker's Dracula (1992), Wojciech Kilar (Movie)
Rhythm of the Heat, Peter Gabriel (song(s))


Other releases of Stargate (1994):

Stargate (2006)
Stargate (2019)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More