Whale Rider


Movie | Release date: 07/07/2003 | Film release: 2002 | Format: Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Paikea Legend3:29
2.Journey Away3:43
3.Rejection1:42
4.Biking Home3:25
5.Ancestors1:43
6.Suitcase1:04
7.Pai Calls The Whales1:32
8.Reiputa2:14
9.Disappointed2:55
10.They Came To Die2:19
11.Pai Theme3:49
12.Paikea's Whale4:01
13.Empty Water1:40
14.Waka In The Sky1:56
15.Go Forward5:52
 41:24
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Whale Rider - 06/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De Nieuw-Zeelandse dramafilm Whale Rider is geregisseerd door Niki Caro (North Country, The Zookeeper's Wife, Mulan-2020). Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van Witi Ihimaera en is opgenomen in Nieuw-Zeeland. Deze jeugdfilm is op het filmfestival van Toronto erg goed ontvangen door de critici en de jonge hoofdrolspeelster (Keisha Castle-Hughes) kreeg zelfs een Oscar-nominatie voor haar rol. De film was behoorlijk succesvol in de bioscopen, kreeg vele nominaties en won daarvan diverse prijzen.
Het verhaal draait om de jonge Pai Apirana (Castle-Hughes), enig kind en dochter van het stamhoofd. Maar een dochter kan geen stamhoofd worden en de man opvolgen die al generaties lang een walvis bereden heeft. Bij haar geboorte zijn haar moeder en tweelingbroertje overleden en haar vader weigert daarom het leiderschap van de stam op zich te nemen, ondanks de druk van zijn vader. Hij vertrekt naar Duitsland. Paikea's grootvader, het stamhoofd, gaat dan op zoek naar een nieuwe mannelijke leider uit de oudste zoons van de stam, door hen te trainen. Pai wil ook daaraan meedoen, maar haar opa weigert dat. Stiekem volgt ze via een oom en een vriendje toch allerlei lessen...

De Australische Lisa Gerrard is gevraagd om de muziek bij de film te componeren. De film speelt zich af nabij de zee, en zeegeluiden spelen dan ook een grote rol in haar score. Daarnaast heeft haar muziek ook iets mystieks over zich, een bepaalde sfeer die gemakkelijk aan de etniciteit van de oude stam te koppelen is.
De muziek op dit album is bijna geheel elektronisch en bestaat vooral uit underscore. Daarmee voelt de muziek toch een beetje aan als een soort etherische achtergrondmuziek. Wel geeft de muziek een gevoel van de ruimtelijkheid die past bij de zee.
Maar vooral wanneer Gerrard haar stem gebruikt komt de muziek wat meer tot leven en spreekt het wat meer aan. Die stem heeft dan overigens meestal niet die lage holle klank die ze toepaste in bijvoorbeeld Gladiator, maar is hier vaak veel meer een 'gewone', zij het wat mysterieuze vrouwenstem. Overigens komt de klank van haar stem in een track als 'They came to Die' wel goed tot z'n recht, al is dit nogal tragische muziek.
Een andere meer aansprekende track is de opgewekt klinkende 'Biking Home', waarin percussie en gitaargetokkel voor een prettige kleuring zorgen.

Een melodieus soort van thema heeft de score niet. De muziek kabbelt gewoon rustig, vaak wat traag voort en de melodieën meanderen daarbij een beetje, zonder een echte melodie te worden, laat staan een herkenbaar thema, ondanks dat een van de tracks 'Pai Theme' heet. Eigenlijk is de stijl van de sferische muziek zelf het thema.

De elektronische klanken die Gerrard uit haar synthesizer tovert komen vaak wel een beetje kunstmatig over. Die klanken lijken een beetje op strijkers, maar komen uit de elektronische trukendoos, waarbij Gerrard zelf alles heeft ingespeeld. Daarbij past ze een vrij trage stijl toe, die vaak nogal doet denken aan de stijl van Angelo Badalamenti, maar mist (voor de film overigens terecht) de warmte van zijn muziek. De lang aangehouden klanken maken het luisteren naar de muziek overigens wel tot een wat saaie en eentonige beleving. De grote mate waarin de muziek overkomt als underscore help niet mee om de muziek enerverend te maken.
De momenten die de muziek laten opvallen zijn die wanneer de leden van de stam een soort chant aanheffen, of wanneer een stem iets vertelt. De eerste keer is dat gelijk in de openingstrack, waarin Paikea vertelt over de legende van de stamleiders en hun eerste walvisberijder. In 'Pai Calls the Whales' horen opnieuw de meisjesstem van Castle-Hughes aan het begin, waarna de stem van Gerrard het als zanginstrument overneemt. Ook de track 'Paikeas Whale' laat een stem horen die iets uitspreekt als een soort etnische ceremonie. De chants in 'Waka in the Sky' geven ook deze track een behoorlijke boost, ondanks de trage, maar duidelijk aanwezige underscore.
De afsluitende track 'Go Forward' kent ook van die chant-achtige etnische zang, die goed past in het ritme van de track en wat daardoor goed uitpakt. Dit is daarmee nog wel een van de fraaiste tracks van het album, samen met 'Biking Home'.

Kortom, met haar muziek voor Whale Rider heeft Lisa Gerrard een nogal etherische score gecomponeerd. Met lange en trage elektronische klanken zorgt de muziek vooral voor een bepaalde sfeer. De wat mystieke klanken passen wellicht in de film goed bij de stamcultuur waarin het verhaal zich afspeelt, maar om naar te luisteren is toch een ander ding. De vele geluiden van vooral de zee en wat je 'walvisgeluiden' zou kunnen noemen, spreken echter niet zo aan. In een aantal tracks zijn stemmen opgenomen, die enerzijds bij de soundscape van de film horen, met hun nogal tribale chants en songs, en anderzijds zingt Gerrard zelf ook mee in een aantal van haar tracks. Die tracks met stemmen spreken nog het meeste aan, maar kunnen de waardering niet hoger krijgen dan 62 uit 100 punten.

Other releases of Whale Rider (2002):

Whale Rider (2003)
Whale Rider (2003)
Whale Rider (2012)
Whale Rider (2003)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More