Cinema Paradiso


Drg Records (0021471259827)
Movie | Released: 1989 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Cinema Paradiso2:59
2.Maturity2:18
3.While Thinking About Her Again1:18
4.Childhood and Manhood2:14
5.Cinema on Fire2:46
6.Love Theme Andrea Morricone2:46
7.After the Destruction2:02
8.First Youth2:15
9.Love Theme for Nata Andrea Morricone4:05
10.Visit to the Cinema2:22
11.Four Interludes1:56
12.Runaway, Search and Return2:06
13.Projection for Two2:07
14.From American Sex Appeal to the First Fellini3:26
15.Toto and Alfredo1:20
16.For Elena1:52
 37:52
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Cinema Paradiso - 10/10 - Review of Sander Neyt, submitted at (Dutch)
Alfredo: Living here day by day, you think it's the center of the world. You believe nothing will ever change. Then you leave: a year, two years. When you come back, everything's changed. The thread's broken. What you came to find isn't there. What was yours is gone. You have to go away for a long time... many years... before you can come back and find your people. The land where you were born. But now, no. It's not possible. Right now you're blinder than I am.
Salvatore: Who said that? Gary Cooper? James Stewart? Henry Fonda? Eh?
Alfredo: No, Toto. Nobody said it. This time it's all me. Life isn't like in the movies. Life... is much harder.

Nuovo Cinema Paradiso is alweer zesentwintig jaar oud. In die zesentwintig jaar dat we deze film kennen, heeft hij nog niets in kracht ingeboet. Het is en blijft een zeer ontroerend verhaal over een man wiens leven eigenlijk volledig afhankelijk is van de film. Wie een filmliefhebber is, zoals alle schrijvers en lezers van deze site, kunnen zich volledig herkennen in het personage Salvatore Di Vita. Het meesterwerk van Giuseppe Tornatore had natuurlijk zijn score nodig. Een man die fantastische scores kan schrijven was voor deze opdracht nodig en wie anders dan de grote Ennio Morricone kon deze opdracht aan? Niemand zowaar.
Over Ennio Morricone is al heel veel geschreven. De man is al meer dan een halve eeuw actief in de filmwereld en heeft op die tijd meer dan vijfhonderd scores geschreven. Vandaag de dag schrijft hij op zesentachtig jarige leeftijd nog elke dag. De stijl van Morricone wordt door menig liefhebber der filmmuziek ofwel geliefd of gehaat. De muziek van de grootse Italiaanse componist wordt algemeen erkent als experimentele muziek. Daarom dat het soms moeilijk in het oor te liggen is. Wie van de stijl houdt, weet dat de man een klein genie is. Zelfs grote componist Hans Zimmer heeft zich geprofileerd als grote Morricone fan. Meermaals heeft de Duitse componist een eerbetoon gegeven aan de man. Bijvoorbeeld Parlay van Pirates 3 was een eerbetoon aan Once Upon A Time In The West. En zelfs The Holiday is volledig geschreven in de stijl van Metti Una Sera A Cena. Een iets minder bekend werk van de man, maar een prachtig werk.
Tussen al die experimentele muziek heb je dan deze score van Nuovo Cinema Paradiso. Om met de deur in huis te vallen. Uw nederige recensent vindt dit samen met The Mission het beste werk van de Italiaan. Laten we eens Cinema Paradiso van naderbij bekijken. Reis mee met uw nederige recensent terug in de tijd. Naar het mooie Italië in de naoorlogse tijd!

Rustig pianospel opent deze prachtige score. We horen meteen het legendarische hoofdthema. Het is zacht, straalt niets anders dan intimiteit en liefde uit. Zeker als een beetje later de meanderende strijkers erbij komen. Het is alsof Morricone zijn liefde voor film in noten omzet. Dat is hem ook meer dan gelukt. Het hoofdthema luistert geweldig goed weg en is gemakkelijk te herkennen. Wel een kleine waarschuwing. Eenmaal dit thema zich in je hoofd nestelt, gaat het nooit meer weg! Dit hoofdthema komt in vele (praktisch alle) tracks voor. Het geweldige is dat je zoveel verschillende versies hoort zodat de score nooit repetitief wordt.
Mijn favoriet is mogelijks Visit To The Cinema. Ook daar krijgen we het hoofdthema te horen maar wel op een zeer intrieste manier. Ik zal niet verklappen op welk moment dit in de film afspeelt, maar je voelt het verdriet, de pijn en het verlangen in de muziek. Voornamelijk de strijkers spelen hier de hoofdtrol en ze doen dat met verve.
Dat het niet allemaal kommer en kwel moet zijn bewijst From American Sex Appeal To The First Fellini. Het begint allemaal heel dramatisch. Lange uithalen van de strijkers, de piano op de achtergrond geaccompagneerd door de harp. Kippenvel is aanwezig! Maar dan slaat de sfeer volledig om en doet wat Morricone waar hij goed in is. Het creëren van een geweldige sfeer. Het klinkt haast Jazz en toch is het nog steeds het zelfde thema en dat is de kunst van het componeren. Het schrijven van een thema dat op alle manieren bruikbaar is. Dramatisch, melodramatisch en blij! Pure klasse.
Een tweede thema is wat het verleden representeert. Voor het eerst te horen in Childhood And Manhood. Dezelfde instrumentatie van het hoofdthema wordt gebruikt. Piano en de strijkers spelen de hoofdrol. En toch is het de vioolsolo die met de eer van dit nummer gaat lopen. Het speelt het thema prachtig. Morricone bouwt op en geeft je een thema dat naar je strot vliegt. Alweer diezelfde warmte, diezelfde liefde voor het medium komt naar boven.
Ook in First Youth komt het thema in al zijn glorie terug. Hier klinkt het allemaal iets blijer. Er is een soort nieuwe charme in het stuk. Dankzij de celesta die nu de rol van de klagerige viool overneemt. Niets dan hulde voor alweer een prachtthema van de grootmeester.
Als afsluiter krijg je in Toto and Alfredo een prachtige opzwepende versie te horen. Als afsluiter van dit thema op de score.

Nu komt het paradepaardje van de score. Het thema dat veel wordt gezien als hét beste liefdesthema ooit. Zelfs hoofdredacteur Fossen heeft het in de lijst van beste filmmuziekthema’s geztet. Een thema dat iedereen in de wereld der filmmuziek kent. Het Love Theme. Vreemd genoeg niet geschreven door Ennio zelf, maar wel door zijn zoon Andrea Morricone.
Het is dankzij dit thema dat uw nederige recensent deze score heeft ontdekt. Na de geweldige versie te hebben gehoord op de Ithzak Perlman cd Cinema Serenade, werd ik meteen verliefd op dit hoofdthema. Daarom moest ik deze score hebben. Geen minuut heb ik er al spijt van gehad.
In While Thinking About Her Again krijg je al flarden te horen van het thema. De Morricones spelen met het thema en geven flarden weg, maar het geheel moet nog even op zich wachten. Tot de zesde track. Het is de moeite waard om te wachten. Zachte strijkers beginnen de track waarna de klarinet erbij komt dat het hoofdthema speelt. Het klinkt nog allemaal wat zacht, maar ze bouwen op met de strijkers die erbij komen en dan heb je geen moment van kippenvel. Je hebt een moment van pure ontroering. Het raakt je in het diepste van uw ziel, en blijft daar dan ook zitten. Het liefdesthema is zodanig mooi dat uw nederige recensent er dagelijks naar luistert. Zowel de Perlman versie als de originele versie. Het is één der mooiste thema’s ooit. Het is beklijvend, het is romantisch, het haalt het beste naar boven in de mensheid. Het is een meesterwerk!
In Love Theme For Nata krijg je een iets ‘ruigere’ versie te horen. Het wordt ook iets uitgebreider qua speelduur en het blijft even prachtig. Het is vier minuten genieten van het beste thema van de score. Eén van de beste thema’s ooit!
In Runaway, Search And Return krijg je een verrassingsoptreden te horen van dit thema. Eigenlijk is het een actietrack. De piano en pulserende strijkers spelen de hoofdrol. Toegegeven, het is een vreemde combinatie, maar als dan op het einde het liefdesthema op de proppen komt, kan je gewoon niet anders dan met verbazing luisteren naar de geweldige vondst van Ennio Morricone. Het kleine solootje van de viool maakt het gewoon af!

Okidoki, wat heeft deze score nog te bieden buiten deze thema’s. Eigenlijk niet zo heel veel. De thema’s worden allemaal heel veel gebruikt. Maar de klasse is dat het nooit saai klinkt. Filmmuziek bestaat uit thema’s en Morricone heeft er ijzersterke geschreven voor deze score!
Actie is er ook niet veel te vinden op deze score. Enkel het hierboven vernoemde Runaway, Search And Return en natuurlijk Cinema On Fire. Dit is een typische Morricone track zal misschien niet iedereen kunnen plezieren. Ook uw nederige recensent heeft een paar keer moeten luisteren om het nummer te kunnen waarderen. Vooral de pulserende strijkers vond ik moeilijk te waarderen. Maar een luisterend oor, leert altijd bij dus ook leren waarderen is er een onderdeel van.
Maar is er een nadeel aan deze score? Ja, en het is een groot nadeel. De nieuwste versie van de film duurt maar liefst 173 minuten. Toch krijgen we maar 37 minuten van de score op cd! Met andere woorden het is veel te kort! Cinema Paradiso is een sterke score, zowel op cd als in de film zelf. Maar persoonlijk zou ik als liefhebber der filmmuziek iets meer van de score op cd willen horen!

Conclusie
IJzersterke thema’s, ijzersterke melodieën typeren deze score van Ennio & Andrea Morricone. Ook liefhebbers van filmmuziek die geen fan zijn van de Italiaanse componist moeten deze score toch maar eens een kans geven. Het is een thematisch, intiem en liefdevol meesterwerk. EN het herbergt één van het mooiste, bekendste en memorabele thema ooit geschreven voor een film. Niets minder dan een welverdiende tien verdient deze Cinema Paradiso. Luister naar deze score en je bevindt je in een paradijs!
Cinema Paradiso - 10/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Giuseppe Tornatore's film is, as the title suggest, about cinema itself, imbuing it with a mystical quality as a medium for romantics and misty eyed sentiment. Of course, it's pretty well always been a commercial juggernaut, but Tornatore does manage to convince us that it's far more than that, as it tells (in flashback) the story of a young boy and his growing up in a small village under the watchful eye of the local cinema projectionist. It isn't all as soft focus as all that, mainly toward the end when the 'now' part of the story restarts with more regret and feelings of loss. For such a mixture of the sweet and the bitter, Ennio Morricone's music is an absolute delight.

It is with good reason that Morricone starts many of his concerts with the main themes from Cinema Paradiso. They are not big and flashy, but gentle, intimately scored and while admittedly fairly sentimental, always tinged with hint of sorrow and regret. There are several themes, the main theme, obviously introduced in the opening track starts for piano, but adds gentle strings and occasionally saxophone. The Love Theme in the track of the same name is of course more romantic, although everything is so tinged with romance that naming it as such becomes almost redundant. The pace of the score doesn't vary to any great degree, it is generally intimate affair, but unlike so many similar drama scores, has such a strong emotional core and melodic grace that it never becomes boring. Morricone spins several other melodies which are similar to, but sound like they could easily be variations on the major themes which ensures a perfectly flowing tone, but without overt repetition.

The two most notable changes in direction occur during Movie Theatre Ablaze which is turbulent and fairly forthright in its treatment of the danger. Similarly, Fugue, Search and Return introduces a pounding piano motif, along with harsh string chords, but this eventually gives way to the main theme and a somewhat relief inducing finale. From American Sex Appeal increases the density of the orchestration for the main theme to provide the emotional highlight of the score in a truly swooning paean to the cinema as it covers a cinematic montage sequence in the film.

The album ends with two quite charmingly different cues, Toto and Alfredo turns pits the Childhood theme against a bouncing string figure that is quite disarming and very sweet. For Elena is a quite sombre finale with a slightly discordant version of Love Theme for Nata. Perhaps the epitome of Ennio Morricone's more nostalgic sweep. There are no fancy orchestrations or strange instrumental effects, just an enchanting mixture of piano, strings and woodwind which makes this an essential in any Morricone collection. It is staggering that Morricone did not win an Oscar for the score as it is not only a gorgeous stand alone musical work, but outstanding score within the film itself. If he cannot win for this, then his chances seem low overall, now if that isn't something to worry about, I don't know what is.
Cinema Paradiso - 09/10 - Review of Kristof Janssens, submitted at (Dutch)
De score voor Nuovo cinema Paradiso is een van de vele meesterwerken die de Italiaanse maestro de laatste vijf decennia uit zijn pen toverde. Het was de eerste maal dat Morricone muziek schreef voor Giuseppe Tornatore, een regisseur waarvoor hij later ook nog de scores verzorgde voor films als The Legend Of 1900, Malèna (2001) en La sconosciuta. Cinema Paradiso is een oase van emotie, charme en intimiteit. De emotie wordt op diepgaande wijze in de muziek gereflecteerd voornamelijk door het gebruik van talrijke strijkers.

De score telt drie grote sfeervolle thema’s: ‘Cinema Paradiso’, ‘Childhood And Manhood’ en het ‘Love Theme’. De thema’s komen regelmatig aan bod, maar worden steeds op een andere wijze uitgevoerd. Het zijn allen memorabele melodieën waar de warmte van af straalt.

De opener ‘Cinema Paradiso’ begint met piano en wordt niet veel later begeleid met oorstrelende strijkers en een houtblazer. Dit thema wordt herhaald in allerlei varianten op de daaropvolgende tracks. In ‘Maturity’ steelt een klassieke gitaar de show. Het nummer eindigt echter nogal repetitief en is net niet enerverend. Deze gitaarmelodie komt gelukkigerwijs niet meer aan bod in de score.

Het tweede thema ‘Childhood And Manhood’ maakt dan zijn intrede en klinkt even warm en melodieus als het hoofdthema. Een ingekorte versie van deze hoofdmelodie staat ook centraal in ‘First Youth’ en ‘Toto And Alfredo’.

Het Love Theme, dat gecomponeerd werd door Ennio Morricone’s jongste zoon Andrea, vormt het derde thema. Dit thema, even mooi en melodieus als de andere twee thema’s, doet ook op verschillende tracks zijn intrede. Zo verschijnt de melodie ook op ‘Love theme for Nata’ in een iets uitvoerigere versie.

Naast de drie rustige thema’s bevat deze score ook enkele up tempo tracks. In ‘Cinema On Fire’ wordt duidelijk spanning opgebouwd. De violen herhalen op een snel tempo een korte melodie van een viertal noten, terwijl de koperblazers ondertussen een even korte, maar langzamere melodie spelen. Een halve minuut voor het einde stopt de aangehouden melodie bruusk en eindigt de track met percussie à la Transgression van Once Upon A Time In The West. Een vergelijkbare sfeer wordt gecreëerd in ‘Runaway, Search And Return’, alleen eindigt deze track met het Love Theme.

Het mooiste stuk op deze Morricone score is echter ‘From American Sex Appeal To The First Fellini’. Dit nummer vangt aan met het Cinema Paradiso Theme, maar kent dan plots een prachtige tempowisseling die ik alleen maar kan omschrijven als typisch Morricone. Het middenstuk kan zelfs als komisch bestempeld worden en doorbreekt de rustige sfeer op de score, wat uiteraard een pluspunt is.

Kortom, voor de liefhebbers van romantische muziek is deze score een echte aanrader. Nuovo cinema Paradiso behoort ongetwijfeld tot de tien beste film scores van Morricone en mocht zeker genomineerd worden voor een Academy Award.
Cinema Paradiso - 09/10 - Review of Joris Kessels, submitted at (Dutch)
Ennio Morricone was voor mij een hele lange tijd gelijk aan Once Upon A Time In The West. Ik kwam eigenlijk niet in aanraking met andere werken van de nu 76 jarige Italiaanse componist, totdat ik er zelf, na de score van Kill Bill, bewust naar ging zoeken. Reeds heb ik naast deze zeer prettige soundtrack mijn collectie rijkelijk aangevuld met Malena, The Mission en Once Upon A Time In America, waar ik allemaal zeer over te spreken ben.

Rustgevend en oorstrelend, dat is wat deze soundtrack is. Het openingsstuk waarin de piano aanvangt vagen meteen alle spanningen in je lichaam weg waardoor je geheel tot rust komt. In de rest van de soundtrack weet Ennio Morricone dit door te zetten, afgezien van de tracks ‘cinema in flamme’ en ‘runaway, search and return’, waarvan de eerste me ook een stuk minder bekoort. Het liefdes thema dat een eerste aanzet krijgt in ‘While thinking about her again’ is magnifiek. Nu begrijp ik ook hoe Josh Groban aan zijn prachtige melodieën komt voor z’n nummers a la Andrea Bocelli. De afwisseling van viool en saxofoon in ‘childhood and manhood’ is wederom prachtig neergezet door Ennio Morricone. Mijn waardering voor deze man groeit met de minuut.

Kom even helemaal tot rust met deze oorstrelende soundtrack van Ennio Morricone.
Cinema Paradiso - 10/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
Met de nieuwste film Malène van Giuseppe Tornatore komt zijn succesfilm Cinema Paradiso weer voor een stukje terug, vooral door de trailer voor de film Malèna met de muziek van Cinema Paradiso. Cinema Paradiso, het verhaal over een filmregisseur die na 30 jaar terugkeert naar het Siciliaanse dorp waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. De herinneringen komen boven, Cinema Paradiso waar de projectionist Alfredo hem de passie voor film aanbracht, zijn tienerliefde Elena die hij verliet om naar Rome te gaan. Cinema Paradiso is een ontroerend portret met meesterlijke muziek van Ennio Morricone. Morricone's score is een oase van charme, emotie en intimiteit met een geniale orkestratie die elk instrument het maximale gevoel laat bovenhalen, solo's voor viool, piano, sax, fluit, ... met steeds een strijkersorkest als begeleiding. De thema's zijn zonder twijfel de beste die Ennio Morricone ooit componeerde en orkestreerde, met als absolute hoogtepunt het love theme, wat eigenlijk geschreven werd door zijn jongste zoon Andrea.

Soundtracks from the collection: Italian Cinema

Italian Movie Soundtracks - Vol. 5 (2013)
Piero Piccioni Film Music (1994)
Flavia the Heretic / Scipione Detto anche l'Africano (1997)
Fairway (1999)
Sette Uomini d'Oro / Il Grande Colpo dei sette Uomini d'Oro (1997)
Marco Polo (2004)
Escalation (2008)
Super Snooper (1981)
Classics: Ennio Morricone - Vol. 1 (2014)
Tarantola dal Ventre Nero, La (2007)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More