Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole


WaterTower Music (0794043145957)
Movie | Release date: 09/21/2010 | Format: Download, CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.To the SkyOwl City3:39
2.Flight Home (The Guardian theme)3:51
3.Taken to St Aggeles5:37
4.Welcome to the Pellatorium4:51
5.A Long Way to the Guardians 5:57
6.You Know We're Flying2:37
7.A Friend or Two5:18
8.The Boy Was Right4:04
9.Sharpen the Battle Claws6:22
10.Follow the Whale's Fin5:11
11.Into Battle5:07
12.Hello Brother2:51
13.My Soldiers My Sons3:27
14.More Baggy Wrinkles3:19
 62:10
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole - 09/10 - Review of Thomas-Jeremy Visser, submitted at (Dutch)


Regisseur Zack Snyder vond de tijd en de mensen om tussen Watchmen en het binnenkort in productie gaande superproject Superman: Man of Steel een 3D-animatie film te maken gebaseerd op de epische fantasyreeks van Kathryn Lasky: Guardians of Ga'Hoole. Hij smeedde drie boeken samen en zo was de eerste film in een geplande reeks gemaakt. In Legend of the Guardians:The Owls of Ga'Hoole wordt een jonge uil, Soren, meegenomen door een kwaadaardig leger Uilen. Met zijn nieuwe vrienden weet hij echter te ontsnappen, en dan gaan ze op zoek naar de Legendarische Beschermers om een einde te maken aan de tirannie. Snyder besloot niet nogmaals samen te werken met plagiaatpleger Tyler Bates, en huurde uit liefde voor zijn muziek Hirschfelder in.

Het was aan de Australische filmcomponist David Hirschfelder de taak om de zoveelste fantasyfilm te voorzien van een score. Het is vreemd genoeg altijd erg rustig om de toch zeer getalenteerde componist. Vreemd, want de man schreef twee grote hollywoodscores, Elizabeth en Shine (beiden genomineerd voor een Oscar), opende op prachtige, dramatische wijze de Olympische spelen in Sydeny (2000), en liet zijn kunnen recentelijk nog horen in het meeslepende maar helaas nooit uitgegeven Australia. De man werkt en woont in Australie, en is daarbuiten dan ook niet echt vaak meer te horen. Met zijn nieuwe werk zet hij zich echter op grootste wijze weer op de kaart.

Over de score val heel veel te vertellen. Ten eerste moet worden gemeld dat Hirschfelder een van de sterkste thema’s heeft geschreven van 2010. Het Guardian Theme bevat werkelijk alles wat een liefhebber van goede filmmuziek wil horen. Het is nobel, groots, meeslepend en traditioneel. In Flight Home horen we eerst een fantastische aanloop, en dan gooit Hirschfelder alle remmen los. Middeleeuwse instrumentaties, een groots koor, massale koperpartijen: alles waar men op hoopte bij het verwachten van deze score.
Het thema komt vaak terug in verschillende vormen. Van nog epischer naar klein en speels. En iedere versie is geslaagd. Hirschfelder biedt ons echter nog meer dan een ijzersterk thema.

Zijn score voegt niet echt iets nieuws toe aan het genre. De orkestraties zijn weloverwogen en zwaar en licht wisselen elkaar in het grootste gemak af dankzij soepel geschreven overgangen. Hirschfelder’s muziek past dan ook moeiteloos in het rijtje gelijkgestemde scores zoals The Chronicles of Narnia, Stardust, Dragonheart en Willow, zowel kwalitatief als qua sfeer. Hirschfelder combineert veel verschillende instrumenten met elkaar om The Legend of the Guardians iets extra’s te geven. Zo horen we de harp vaak voorbij komen. Het doel wordt echter niet gehaald door de combinaties of inzet van enkele specialere instrumenten, maar simpelweg door de snelheid waarmee de score aan je voorbij gaat. Hirschfelder weet iedere minuut interessant te houden, en verrast iedere keer weer met een nieuw actiemotief of een nog mooiere versie van het hoofdthema.

Het is dan ook moeilijk om een echt hoogtepunt aan te wijzen op deze uiterst goede score.
Maar het is uiteindelijk niet verassend dat de climax van de film dan ook de climax van de score is geworden. In Into Battle zet Hirschfelder alles op alles en het resultaat is magnifiek. Strijdlustige filmmuziek van ogenschijnlijk goede kwaliteit. De immense koorpartijen worden op effectieve wijze goed afgewisseld met de andere secties. Alles is perfect in balans, en iedere keer zwenkt de muziek weer een andere richting op, en iedere minuut ervan is prachtig geschreven, melodieus en effectief zonder en met beeld. In My Soldiers, My Sons gaat de rem er wat meer op, en geeft de actie wat ruimte voor drama. Met dragende strijkers, koorzang en opzwellend koper wordt de spanning op dramatische wijze opgevoerd, om vervolgens te eindigen in epische climax zoals we niet vaak horen.

The Legend of The Guardians: The Owls of G’Ahoole krijgen we een bijzonder mooie score in onze schoot geworpen. En dat terwijl we met Clash of the Titans, Prince of Persia: The Sands of Time, Robin Hood en The Sorcerer’s Apprentice achter ons en een zevende Potter en een Derde Narnia voor ons al erg tevreden mogen zijn. Fantasy domineert de box office, en steeds meer ook de CD collectie van filmmuzieliefhebbers. David Hirschfelder en Zack Snyder mogen zo vaak samenwerken als ze willen als het als resultaat zulke mooie muziek oplevert. Legend of the Guardians:The Owls of Ga'Hoole is een traditionele fantasy-score die naar meer smaakt en de luisteraar letterlijk betovert. Een dikke 9.
Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole - 10/10 - Review of Yannick Sneyers, submitted at (Dutch)
Toen ik de trailer van de film zag had ik al een gevoel dat de film goed zou zijn, en had ik ook al hoge verwachtingen van de soundtrack. De film heb recent nog gezien, en hij was geweldig. De soundtrack had ik voordien al beluisterd en aangekocht! Aangezien ik me maar af en toe bezig hou met filmmuziek had ik nog nooit van David Hirschfelder gehoord, maar deze soundtrack breng hier verandering in. Het eerste dat in me op kwam na het luisteren van deze prachtige score was: van deze componist moet ik meer van zoeken. Er waren zoals ik had verwacht ook andere soundtracks van dezelfde componist die goed waren, waaronder de score van de film Australia.

Wat ik mis aan de hedendaagse scores van films is dat de afspeel lijst niet overdreven lang is. Deze 14 nummers zijn ideaal van lengte en veel overzichtelijker te overlopen. Wat ik ook steeds minder zie is dat de nummers in volgorde staan in vergelijking met de film, dus dat is ook al een pluspunt.

Vanaf het eerste nummer (uitgezonderd het liedje 'To The Sky' van Owl City) had ik al een kippenvel moment:
Je maakt meteen kennis met het hoofdthema dat vanuit de stilte opdoemt en steeds bombastischer wordt. In combinatie met prachtige blaasinstrumenten, een koor en een harp (of gitaar, daar is mijn muziek kennis te beperkt voor) start de soundtrack fantastisch goed.

Het stopt niet, David Hirschfelder maakt gebruik van afwisselend actiemomenten en rustpauzes.
Wat ik tegenwoordig minder vaak tegenkom is dat componisten succesvol veel wagen op dit vlak. Dikwijls zijn de overgangen tussen spanning en rustig te bruut of te onnauwkeurig. David Hirschfelder daarintegen doet dit op een vloeiende manier, hoe snel en plots de wendingen ook mogen zijn, en dat is een kunst dat ik ten zeerste apprecieer, weinige filmcomponisten doen dit op zo'n uitstekende manier.

De actievolle momenten die vooral aan het licht komen bij nummers zoals 'A Long Way to the Guardians' of 'Into Battle' zijn helemaal naar mijn zin.
Het gebruik van de instrumenten in 'A Long Way to the Guardians' is zeer wild en bombastisch, en zo harmonisch met elkaar. Vreemd genoeg (of niet) geeft dit nummer een authentieke sfeer die te vergelijken is met klassiekere soundtracks zoals Star Wars (uiteraard niet op dezelfde manier).

'Into Battle' is in de film het - op één scène na - hoogtepunt. Bij het beluisteren van dit nummer kreeg ik weer kippenvel en voelde ik de muziek door mijn lichaam trillen. Ik bedoel hiermee dat ik me helemaal in het nummer kon inleven, mijn verbeelding zijn werk deed. Zoals ik bij eerdere recensies al schreef is het net dat wat een score een goede score maakt!

'Hello Brother' is in de film de beste scène, het is het krachtigste en meest dramatische stuk uit de film. Dit kon je ook horen in de muziek. De opbouwende bassen en geluiden doen het bloed in je lichaam sneller stromen. Lichtjes overdreven gezegt, maar het is wel zo. Bij dit nummer kreeg ik ook een kippenvelmoment.

Als laatste puntje wil ik het nog even hebben over het hoofdthema, welke zo goed als altijd terugkomt op telkens een andere, magische manier. Dit is wat ik miste aan bijna alle soundtracks die ik al beluisterd heb! Een geregeld terugkomend hoofdthema op een goede, niet-afgezaagde manier. En de manier waarop David Hirschfelder dat telkens doet is een plezier om naar te luisteren.


Het besluit over deze soundtrack is dat het hartverwarmend is om naar te luisteren.
De muziek klinkt zo zuiver en juist in de oren dat het je helemaal meevoert in zijn thema. Het prachtige hoofdthema komt steeds op een nieuwe en mooie manier terug. En ik durf zelfs af te sluiten met het feit dat dit wel eens de beste soundtrack zou kunnen zijn die ik tot nu toe beluisterd heb.
'The Land Before Time' was hiervoor mijn favoriet, maar deze soundtrack behaald zeker en vast hetzelfde niveau, maar met een betere kwaliteit van instrumentengebruik!
Deze soundtrack verdient vast en zeker een 10! En dat heb ik nog nooit eerder gegeven aan een score!
Met vriendelijke groet,
Yannick S.
Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole - 07/10 - Review of Damien , submitted at (French)
'Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole', réalisé par Zack Snyder ('300'), est une sorte d''heroic fantasy' dans un monde de chouettes et hiboux. Si l'histoire est classique, l'aspect visuel prend le dessus et l'on assiste à un fabuleux spectacle, une oeuvre d'art que l'on contemple pendant 1h30. Techniquement, peut-être le plus beau film d'animation à ce jour.

La bande originale est un peu moins enthousiasmante. 'Flight Home', thème principal, lorgne ouvertement vers les compositions guerrières d'Howard Shore pour 'The Lord of the Rings', sans en atteindre la magie ni la puissance. Un peu à l'image du 'Troy' de James Horner, sauf que David Hirschfelder, en y intégrant des guitares, a ajouté un petit côté entraînant qui convient fort bien ici.

Une fois passé ce 'Flight Home', rien de neuf à l'horizon. Une musique virevoltante et tendue, pleine d'instruments et de choeurs solennels, qui sert de décor à un thème principal qui apparaît un brin trop souvent. Mais dans la salle de cinéma, le talent visuel de Zack Snyder emporte tout sur son passage, à tel point que la musique en devient secondaire. Et dès lors, elle s'avère très efficace et ne gâche aucunement le plaisir du spectateur.




Soundtracks from the collection: Animation

Pocahontas (2006)
Leeuwekoning, De (1994)
Disney's Hero Collection (2007)
Titan A.E. (1997)
Pink Floyd The Wall (2001)
Mirai Shônen Conan Tokubetsu-hen: Kyodaiki Giganto No Fukkatsu (2004)
Gungrave O.S.T. 2: “lefthead ” (2004)
Tigger Movie, The (2000)
Brave (2012)
Lilo & Stitch (2002)

Soundtracks from the collection: IMAX

Journey Inside, The (2015)
T-Rex: Back to the Cretaceous (1998)
Galapagos (2000)
Christmas Carol, A (2009)
Solarmax (2004)
Momentum (1992)
Ocean Men: Extreme Dive (2000)
Cosmic Voyage (1997)
Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole (2010)
Across the Sea of Time (1995)

Soundtracks from the collection: Kids

Spy Kids (2001)
Nanny McPhee & the Big Bang (2010)
Pocahontas (1995)
American Tail, An (1986)
Lilo & Stitch (2002)
Babe (1995)
Lauras Stern (2004)
Marley & Me (2008)
Planes (2013)
Jumanji (1995)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More