Little Shop of Horrors
Subscribe now!
Stay better informed and get access to collectors info!
Stay better informed and get access to collectors info!
| # | Track | Duration | |
|---|---|---|---|
| 1. | Prologue (Little Shop of Horrors) | 3:27 | |
| 2. | Skid Row (Downtown) | 4:17 | |
| 3. | Da-Doo | 1:24 | |
| 4. | Grow for Me | 2:24 | |
| 5. | Somewhere that's Green | 3:50 | |
| 6. | Some Fun Now | 2:17 | |
| 7. | Dentist! | 2:27 | |
| 8. | Feed Me (Git It) | 3:25 | |
| 9. | Suddenly, Seymour | 3:27 | |
| 10. | Suppertime | 2:04 | |
| 11. | The Meek Shall Inherit | 3:21 | |
| 12. | Mean Green Mother from Outerspace | 4:48 | |
| 13. | Finale (Don't Feed the Plants) | 1:30 | |
| 38:40 |
Submit your review
Hide reviews in other languages
Regisseur Roger Corman maakte in 1960 een comedyfilm met de titel 'Little Shop of Horrors' over een bloemenwinkel, waarin een medewerker een plant kweekt, die leeft van menslijk bloed. Op basis van deze film maakten Alan Menken en Howard Ashman een musical, die in 1986 een filmversie werd, geregisseerd door Frank Oz. De afloop is echter nogal anders dan die van de musical.
Het verhaal gaat over bloemenwinkelmedewerker Seymour, die een nieuwe plant ontdekt en deze in de etalage van de winkel zet om extra klandizie te trekken. Hij ontdekt dat de plant gek is op mensenbloed, nadat hij zich per ongeluk aan de doorn heeft gestoken. De plant groeit vervolgens op het bloed dat Seymour hem voert, maar dat houdt een keer op... Seymour is ondertussen verliefd op Audrey, een andere medewerkster, en heeft zijn plant Audrey 2 genoemd. Audrey heeft echter een soort relatie met Orin, een tandarts, die haar mishandelt. Seymour komt daar achter en wil hem aan zijn plant voeren, wat uiteindelijk ook lukt. Zo wordt de plant groter en groter en eist steeds meer 'voer'...
De muziek voor de liedjes van deze wat morbide musical is van de hand van Disney-componist Alan Menken, terwijl de teksten van zijn vaste co-writer Howard Ashman is. Samen hebben ze al vele musicals voor Disney van muziek voorzien. Overigens is een groot deel van de in de film nogal beperkte score-muziek van componist Miles Goodman.
Op het album van de musical staan echter uitsluitend songs. De teksten van de songs vertellen een groot deel van het verhaal, doordat ze keurig in chronologische volgorde staan. Veel van de muziek van Menken heeft een hoog comedy-gehalte, met vlotte Grease-achtige melodieën en stijl. De liedjes variëren van romantisch getinte songs tot nogal rocky songs, vooral wanneer de plant zingt. De vleesetende plant Audrey 2 zingt een aantal songs met de stem van Levi Stubbs, die met een overheersende stem en comedy-stijl de veeleisende plant mooi neerzet, zoals in Feed Me en Mean Green Mother from Outer Space.
De paar rustige songs met een wat romantischer stijl zijn de fraaiste, zoals Somewhere That's Green. De overige songs zijn wat teveel Tracy Chapman-achtig met hun meisjesachtige deuntjes, zoals in Some fun Now of wat te Grease-achtig met een wat ruigere en toch comedy-achtige stijl. Overigens kennen de zangpartijen wel fraaie harmonieën. Maar als je dus van de muziek van Grease houdt, dan zul je Little Shop of Horrors ook zeker kunnen waarderen.
Het verhaal gaat over bloemenwinkelmedewerker Seymour, die een nieuwe plant ontdekt en deze in de etalage van de winkel zet om extra klandizie te trekken. Hij ontdekt dat de plant gek is op mensenbloed, nadat hij zich per ongeluk aan de doorn heeft gestoken. De plant groeit vervolgens op het bloed dat Seymour hem voert, maar dat houdt een keer op... Seymour is ondertussen verliefd op Audrey, een andere medewerkster, en heeft zijn plant Audrey 2 genoemd. Audrey heeft echter een soort relatie met Orin, een tandarts, die haar mishandelt. Seymour komt daar achter en wil hem aan zijn plant voeren, wat uiteindelijk ook lukt. Zo wordt de plant groter en groter en eist steeds meer 'voer'...
De muziek voor de liedjes van deze wat morbide musical is van de hand van Disney-componist Alan Menken, terwijl de teksten van zijn vaste co-writer Howard Ashman is. Samen hebben ze al vele musicals voor Disney van muziek voorzien. Overigens is een groot deel van de in de film nogal beperkte score-muziek van componist Miles Goodman.
Op het album van de musical staan echter uitsluitend songs. De teksten van de songs vertellen een groot deel van het verhaal, doordat ze keurig in chronologische volgorde staan. Veel van de muziek van Menken heeft een hoog comedy-gehalte, met vlotte Grease-achtige melodieën en stijl. De liedjes variëren van romantisch getinte songs tot nogal rocky songs, vooral wanneer de plant zingt. De vleesetende plant Audrey 2 zingt een aantal songs met de stem van Levi Stubbs, die met een overheersende stem en comedy-stijl de veeleisende plant mooi neerzet, zoals in Feed Me en Mean Green Mother from Outer Space.
De paar rustige songs met een wat romantischer stijl zijn de fraaiste, zoals Somewhere That's Green. De overige songs zijn wat teveel Tracy Chapman-achtig met hun meisjesachtige deuntjes, zoals in Some fun Now of wat te Grease-achtig met een wat ruigere en toch comedy-achtige stijl. Overigens kennen de zangpartijen wel fraaie harmonieën. Maar als je dus van de muziek van Grease houdt, dan zul je Little Shop of Horrors ook zeker kunnen waarderen.
Before Alan Menken became famous for this Disney efforts, Little Shop of Horrors became something of a cult hit both as a stage musical and as a movie, based on the Roger Corman low budget original movie. This, the film version, which starred Rick Moranis as Seymour, Ellen Greene as Audrey and with cameos by Steve Martin (who appears in Dentist!), John Belushi, John Candy, Christopher Guest and Bill Murray. Some of the songs from the original have been missed out and the ending was rather dramatically changed. The songs are all great fun, although I didn't find them as instantly memorable as later Menken efforts. Menken's long time lyricist, Howard Ashman contributes many memorable lyrics which go a long way to drag this above the kind of dross that it could have become ('I've given you sunlight, I've given you rain, looks like you're not happy, 'less I open a vein.....'. The musical style throughout is Doo-wop (most notably in Da-Doo) and fans of Hercules will probably enjoy this a great deal. In fact many of the songs are arranged in a similar way with the lead vocal supported by the three person female chorus. No actual underscore (which was composed by Miles Goodman) is included and so the CD is somewhat short, but the songs hold their own very well indeed and tell the story quite effectively. I would be inclined to suggest the original musical version since it contains more songs, although this rendition includes Mean Green Mother from Outerspace which only appears in the stage musical as an encore, but wasn't include on album. There is an infectious zaniness to all the songs that is difficult to resist and makes for an extremely enjoyable listen.