Jack Frost

De Amerikaanse film Jack Frost is een wat donkere kerstfilm, die als komisch drama geregisseerd is door Troy Miller. Hij had hiermee z'n speelfilmdebuut en is vooral bekend als regisseur en producent van tv-shows en opnamen van stand-up comedianshows. In de pers is de film slecht ontvangen, evenals in de bioscopen. De film was dan ook een grote flop.
Het verhaal draait om de Jack uit de titel (Michael Keaton), die zanger-gitarist is in een obscuur bandje, op zoek naar nationale bekendheid. Hij belooft z'n vrouw Gabby (Kelly Preston) en zoontje om van alles samen te doen, maar steeds komt er weer een optreden tussendoor. Als troost geeft hij z'n elf jaar oude zoontje op een dag een mondharmonica en zegt erbij dat die magisch is. Als hij dan op een dag van weer een optreden besluit om toch naar huis te gaan, verongelukt hij in een sneeuwstorm. De volgende winter bouwt z'n zoontje een sneeuwpop, die hij zo goed mogelijk wil laten lijken op z'n overleden vader. Als hij dan de harmonica bespeelt, komt de pop tot leven...

Er komen in de film veel songs voor, maar ook de nodige scoremuziek die gecomponeerd is door Trevor Rabin. Van Rabin's score is een promo-CD uitgekomen met een krappe twintig minuten muziek. Dat zijn overigens wel zo ongeveer de tien mooiste tracks van de score, die verder een hoog comedy-gehalte heeft. Regisseur Miller heeft Rabin gevraagd voor de score, omdat hij een achtergrond heeft als rockgitarist in de beroemde band Yes en de film een rockband als uitgangspunt heeft.
Behalve Rabin's promo-album is dit soundtrackalbum uitgebracht met daarop een aantal songs uit de film, inclusief een track van de score.
Twee van die songs op dit album, 'Frosty the Snowman' en 'Have a Little Faith' zijn van de band waarin Jack, alias Michael Keaton, zingt en zelf op de gitaar speelt. Rabin speelt in de film overigens ook mee in die band.

Het album bevat dertien songs en sluit af met een track van de score. De meeste van die songs zijn redelijk aan de stevige kant. Zo opent het album met een deel van de rocksong 'Gimme some Lovin', uitgevoerd door Hanson, maar de song is bekend geworden door The Spencer Davis Group.
Ondanks de vriendelijke titel is de song 'Frosty the Snowman' een nogal rauwe rocksong met stevig gitaarwerk, jankende keyboards en strakke percussie. Niet fraai, maar wel een van de songs die in de film door Jack's band worden uitgevoerd.
De tegenstelling met de song 'How' is groot. De wat lievige stem van Lisa Loeb zingt deze ingetogen song, die net niet pakkend genoeg is. Bob Carlisle zingt vervolgens wel een pakkende song, verreweg de mooiste en langste van dit album, met zijn prettige zangstem en emotionele touch.
De hippe song 'Hey Now Now' is ook stevig en rocky, maar wordt prettig strak gespeeld en gezongen, al spreekt de song niet zo aan.
De eerste typische kerstsong dient zich aan met 'Sleigh Ride', gezongen door de Spice Girls. Klef.

Daarna volgt opnieuw een stevige jankende rocksong van Hanson met de titel 'Good Lovin', die een beetje in de lijn van de openingstrack ligt.
Jars of Clay is een gospelrockband en hun song 'Five Candles' is een vlotte song, waarin akoestische gitaren en drums een hoofdrol spelen. De melodie spreekt echter niet zo aan.
De song 'Can't Let Go' is een soort country-rock-achtige song met een vlot ritme, maar een wat rauwe melodie.
Vervolgens zingt Steve Poltz de ingetogen song 'Leaving Again', waarbij hij zichzelf op de gitaar begeleidt. Zeker geen onaardige song.

Jack's filmband met Michael Keaton zingt 'Have a Little Faith', opnieuw in de wat jankende stevige rockstijl, die niet echt mijn smaak is.
Hanson volgt daarna in een stijl die daar dichtbij ligt met de kerstrocksong 'Merry Christmas Baby'. Het dames backingkoortje maakt het er niet beter op.
De laatste song is 'Wait for You', gezongen door de band Fighting Gravity en ook dit is een rocksong, maar dan een redelijk melodieuze. Dat maakt de song overigens nog niet gelijk tot een fraaie.

Het album sluit af met een track van Trevor Rabin's score, die als fraaie openingstrack op het eerder genoemde promo album staat. De heel aardige themamelodie en de elektronisch gevormde dameskoorklanken maken het, samen met Rabin's fraaie gitaarwerk, tot een prettige track.

Kortom, verwacht bij het soundtrackalbum van deze kerstfilm geen verzameling hartverwarmende kerstsongs. Integendeel, het zijn vooral stevige, wat jankende rocksongs die de dienst uit maken, afgewisseld met meer ingetogen en melodieuze songs. Een paar van die songs zijn heel aardig, een enkele is erg fraai. Het album sluit af met een mooie track van de score van Trevor Rabin, maar dan is het al veel te laat voor een hoge waardering, die niet verder komt dan 53 uit 100 punten.