The Rescue

De Amerikaanse film The Rescue is een spannende jeugdfilm, die in 1988 geregisseerd is door de in 2008 overleden Brit Ferdinand Fairfax (Nate and Hayes, True Blue), die vooral tv-series regisseerde. De film is hoofdzakelijk in Nieuw-Zeeland opgenomen, waar ook de Koreaanse sets waren gebouwd. De film is door de critici wat mager ontvangen, maar werd in de loop van de tijd steeds beter gewaardeerd.
Het verhaal begint met een actie van een viertal mariniers die een onderzeeboot moeten vernietigen, zodat die niet in Noord-Koreaanse handen valt. De actie lukt, maar de mariniers worden gevangen genomen en beschuldigd van spionage, wat hun dood kan betekenen. De Marine probeert een actie op te zetten om de mariniers te bevrijden, maar het ministerie wil voorkomen dat het politiek uit de hand loopt en de actie wordt afgeblazen. De zoons van de mariniers accepteren dat echter niet en zetten hun eigen reddingsactie in gang...

De muziek bij deze avonturen-jeugdfilm is van Bruce Broughton. Zijn score is in 1988 niet uitgebracht, maar in 2014 heeft Intrada dit album uitgebracht in hun Special Collection serie, met een speelduur van 72 minuten. Broughton heeft er een spannende score voor gecomponeerd, die vooral orkestraal is, met hier en daar wat elektronische ondersteuning.

Gelijk in de openingstrack 'Main Title' is de muziek al spannend, zelfs nogal aan de grillige kant, terwijl een mooie themamelodie ontbreekt. Dat maakt de beluisterbaarheid er niet beter op, en dan zijn we nog maar bij de eerste track van het album.
Het hoofdthema komt voor het eerst enigszins tevoorschijn in de tweede track 'Diving Seals', waar de melodie op koperblazers gespeeld wordt, terwijl de underscore behoorlijk aan de grillige kant blijft. Dat grillige geldt voor veel tracks, waarbij dat een toch wat typerende tachtiger jaren grilligheid is, dat ook in veel tv-series toegepast wordt. Daarbij gaat het vaak om min of meer los gespeelde klanken en geluiden, losse muzikale loopjes en afwisselingen van schelle en gedempte klanken in soms een wat minimalistische setting. Aansprekende melodieën zijn in die tracks duidelijk ver te zoeken.

Toch zijn sommige actietracks wel degelijk het beluisteren waard, met spannende, maar goed gecomponeerde actiemuziek. Vooral wanneer het hoofdthema er dan doorheen schijnt is dat zeker niet vervelend. Ook de titeltrack hoort hierbij en is daarbij gelijk ook de langste track van het album, met ruim zeven minuten. Snelle strijkers en koperblazers hebben het hier samen met stevige percussie voor het zeggen. De grilligheid is nog steeds aanwezig, maar bij deze tracks in een wat solider arrangement gegoten. Aan het einde komt dan het hoofdthema weer terug in een wat meer heroïsche kleuring, die eigenlijk een beetje over-the-top is en daardoor wat ongemakkelijk aanvoelt.
Ook 'The Plane! The Plane!' is zo'n spannende actietrack waarin het thema af en toe prettig voorbij komt. Maar aan het eind moet daar helaas dan kennelijk nog even een elektrische gitaar doorheen geragd worden. De track vervolgt eigenlijk naadloos met de laatste scoretrack 'The Landing and End Credits', die eindelijk het hoofdthema in een meer harmonische setting laat horen. Alleen jammer dat daar dan weer groffe popdrums doorheen gegooid moeten worden. Wellicht is dat een verplichting in de tachtiger jaren. Toch komt het hoofdthema nog heel behoorlijk uit de verf in deze track, met een prettig eind-goed-al-goed sfeertje.

Dat het verhaal zich afspeelt in een Aziatisch land is slechts beperkt te horen. In 'Boat Chase' komt dit aanvankelijk een klein beetje naar voren, om vervolgens al snel weer ten onder te gaan in heftige actiemuziek van vooral koperblazers en grillige strijkers en percussie. Toch komt later in de track nog wel even het hoofdthema voor het voetlicht, om daarna in rustige klanken te eindigen, waarbij ook de Oosterse kleuring even weer terugkomt.
Zo zijn ook de daarop volgende tracks 'Into Korea More', 'The Monitor', 'Dejected' en 'To the Prison' rustige wat dreigende tracks, die een beetje minimalistisch voortkabbelen en eigenlijk niet interessant zijn. Het album bevat meer van dergelijke dreigende, maar weinigzeggende muziek, ook wel als gedeelten van langere tracks.

Het album sluit af met drie afwijkende tracks: een alternatieve versie van een eerdere track, een ingetogen, bijna country-achtige elektrische gitaartrack en als laatste een wat meer rocky gitaartrack. Wel aardig, maar ze voegen weinig toe.

Kortom, met zijn muziek voor The Rescue heeft Bruce Broughton een overwegend nogal grillige actiescore gecomponeerd. Er is een heel behoorlijk hoofdthema aanwezig, maar die komt nogal beperkt voor het voetlicht en soms op momenten, waardoor het wat ongemakkelijk klinkt. Die melodie wordt vooral door koperblazers gebracht, die overigens op dit album overuren draaien, want ook het meeste van de actiemuziek wordt door het koper gespeeld. Een aantal tracks zijn wat meer dreigend ingetogen, wat nogal aan de saaie kant is. Echt fraaie en meeslepende muziek is echter met een zaklamp te zoeken, want dat is toch wel erg beperkt aanwezig. De waardering voor dit uitgebreide album komt dan ook niet hoger dan 60 uit 100 punten.